Els koos voor een pleegkind: ‘Ieder kind verdient warmte en liefde’
25 augustus 2021
Els werkte als leerkracht in het speciaal-onderwijs toen ze voor het eerst in aanraking kwam met kinderen die op een leefgroep woonden. “Mijn interesse was direct gewekt. Het leek me heel waardevol om de warmte en liefde te bieden die ieder kind verdient.”
Els: “Als leerkracht in het speciaal-onderwijs zag ik van dichtbij hoe er gezocht werd naar pleeggezinnen om deze kinderen weer een veilig thuis te bieden. Mijn interesse was eigenlijk direct gewekt. Het leek me heel waardevol om een kind de warmte en liefde te bieden die het verdient. Ik vroeg hoe mijn toenmalige vriend erin stond en ook hij was direct enthousiast. We wisten dat we de ruimte en mogelijkheden hadden qua huis en financiën, maar we voelden vooral dat we ruimte hadden in ons hart.
We sloten ons aan bij een organisatie en doorliepen een hele cursus. Er werd gekeken naar wat wij te bieden hadden en welk kind daar het best bij paste. 1 juni 2005 was het zo ver en ontmoetten we voor de eerste keer ons pleegkind. Ik weet nog goed dat Savannah aan de keukentafel zat te kleuren toen we binnenkwamen. Ze was toen vier jaar oud en snapte dat ze bij ons zou komen wonen, maar echt beseffen deed ze het natuurlijk niet. Ik kon me zo goed inbeelden hoe spannend en moeilijk het voor haar moest zijn en ik voelde me meteen met haar verbonden.”
Savannah
“Ik wilde niets liever dan dat lieve, schattige meisje dat daar aan de keukentafel zat de warmte, liefde en veiligheid bieden die zij nodig had. Natuurlijk wist ik ook dat het een uitdaging ging worden en dat we moeilijke momenten zouden kennen, maar ik wist ook dat we dit samen zouden kunnen. Ieder kind verdient de hoop op een zorgeloze morgen. Ik wilde dat Savannah wist en zou voelen dat ze er mocht zijn en dat ze vanaf het eerste moment een belangrijk plek in ons gezin had.
Savannah en ik waren twee handen op één buik. We hadden het ontzettend fijn samen en waren stapelgek op elkaar. Ik genoot als ik haar zag stralen en wat ik vooraf zo graag wilde, lukte: ondanks de moeilijke momenten in de eerste fase van haar leven, vond ze bij mij opnieuw een thuis. Ze voelde zich veilig en dat was alles wat ik vooraf had gewenst. Ik werd ook heel goed ondersteund door familie en vrienden. Niet alleen ik had Savannah vanaf het eerste moment in mijn hart gesloten, ook voor de mensen om mij heen hoorden Savannah er meteen helemaal bij.”
Pubertijd
“Toen ze ongeveer dertien was, begon de pubertijd. Er brak voor ons allebei een lastige periode aan. Savannah zocht haar weg naar volwassenheid en ik wist dat ik haar moest leren loslaten, maar o wat vond ik dat moeilijk. Het liefste wilde ik haar voor alles beschermen, maar ik wist dat dit niet kon. Savannah had het moeilijk, ze was op zoek naar zichzelf en worstelde met ingewikkelde levensvragen. Het was een pittige periode waarin we uiteindelijk tot het besluit kwamen dat het voor haar het beste was om naar een leefgroep te gaan. Natuurlijk vond ik dit heel moeilijk, maar ik hield altijd in mijn achterhoofd dat ik alleen voor haar het beste wilde.
Op haar achttiende vond Savannah zichzelf weer terug en ging ze samenwonen met haar vriend. Dat was ook het moment dat we weer meer contact met elkaar kregen. Ik was zo blij dat het fundament dat we die jaren daarvoor samen hadden gelegd sterk genoeg bleek om weer verder te bouwen. Savannah is een paar weken geleden voor de eerste keer moeder geworden. Wanneer ik naar haar en haar gezin kijk, overvalt me een gevoel van liefde en trots. Ze doet het zo ontzettend goed. Het geeft mij ook een gevoel van voldoening om te zien hoe goed de moederrol haar staat. Ondanks de moeilijke start van haar eigen leven, zie ik dat ze bij ons wel bepaalde waardes heeft geleerd die ze nu overbrengt op haar eigen kind.”
Toekomst
“Nee, we hebben het echt niet altijd makkelijk gehad, maar het leven is nou eenmaal niet altijd makkelijk. Met ups en downs hebben we samen onze weg gevonden en ik ben er trots op hoe ik haar het gevoel en vertrouwen heb gegeven dat ze er mag zijn. Dat ze prachtig is zoals ze is en dat ze net zoals iedereen haar plekje op de wereld verdient. Savannah zal voor altijd een groot deel van mij blijven en ik zal altijd onvoorwaardelijk voor haar klaarstaan. Binnenkort ga ik voor de eerste keer op haar kindje passen en ik kan niet wachten om ook in deze fase van haar leven een rol te blijven spelen. Ik ben onbeschrijfelijk trots op haar, want wat staat de tijd haar goed.”
Tekst: Lisa Schoenmaker
