Eline: ‘Ik bleek zwanger van mijn vakantiescharrel’

Tekst: Joan Makenbach

8 augustus 2025

Eline (27) was tot de zomer van 2023 een happy single die na haar studie zichzelf een half jaar een sabbatical had beloofd. Beetje werken, backpacken en luieren. Dat gebeurde ook, maar met gevolgen: uiteindelijk mondde het uit in luiers wassen en moederen. 

Eline: “Mijn dochter Saartje heeft donkere krullen, goudbruine ogen en cappuccinohuidje. Ze is prachtig! Maar ze lijkt voor geen meter op mij. Of het moet haar eigen wil en temperament zijn: dat zijn duidelijk de Hollandse roots van mama. Voor de rest is ze overduidelijk het kind van Suresh, mijn zomerscharrel van 2023. De man met wie ik wilde nachten beleefde in een hostel op Goa, in India.  Een heel leuke surfboy die me overdag geduldig leerde te surfen, maar met wie ik het ook ’s nachts leuk had. Precies goed voor twee relaxte weken om daarna weer verder te reizen.
Suresh was nooit bedoeld als vader van mijn kind, noch had ik zelf ook maar de ambitie om moeder te worden. Toch overkwam het me en kreeg ik negen maanden later dochter Saar. Achteraf het mooiste wat me ooit is overkomen, maar op het moment dat ik de zwangerschap ontdekte, moest ik echt wel even goed slikken.”

De reis van mijn leven

“Vlak voor mijn afstuderen aan het hbo Social work, maakte mijn vriend Luuk vanuit het niets onze relatie na acht jaar uit. Zonder duidelijke reden. Alleen: hij voelde ‘het’ niet meer.  Ik zag deze breuk niet aankomen. We waren sinds mijn zeventiende bij elkaar, hij was mijn tweede vriend ooit. We woonden allebei nog thuis, maar droomden al over een eigen woning en een toekomst samen. Op korte termijn hadden we ook grootse plannen: we hadden geld gespaard voor een mooie reis naar Zuid-Amerika, waar we tijdens mijn sabbatical naar toe zouden gaan. Daar kon een streep door.
Nadat mijn eerste verdriet was gezakt, moest ik ineens mijn hele leven overdenken. Wat wilde ik nu? Sowieso had ik mezelf een half jaar gegeven om na te denken over wat ik precies na mijn studie zou doen. Verder leren? En zo ja, wat dan? Of liever meteen werken? Maar waar? In de reclassering, zoals ik altijd riep, of toch als jeugdzorgwerker?
Samen met Luuk zou ik een tijd door Zuid-Amerika reizen, maar dat leek me niet prettig meer in mijn eentje. Gelukkig hadden we geen vliegtickets geboekt of definitieve hotels, omdat ik niet wist wanneer ik weg kon enmisschien nog herexamens had.
Naar Zuid-Amerika wilde ik niet meer, maar ik wilde wel weg. Het liefst iets avontuurlijks. Een klasgenoot van mij ging samen met een vriend ruim twee maanden backpacken in India en vroeg me mee. India stond als land van tijgers, curry en thee, cultuur en natuur hoog op mijn verlanglijst. Het is enorm groot en divers en heeft als extra voordeel dat de prijzen voor hostels belachelijk laag zijn. Soms nog niet eens een euro. Dat sprak me wel aan.
Het werd ook tof. Samen met Marijn en Leo maakte ik eind mei 2023 een geweldige rondreis. We startten in Delhi, bezochten paleizen, zagen de Taj Mahal, reisden per trein of binnenlandse vlucht en eindigden in Goa. Daar relaxten we op het strand en vlogen we verder naar Mumbai, waarna we weer naar huis terugkeerden. Het werd op alle vlakken de reis van mijn leven.”

Besmet water

“Achteraf is het simpel: zoals veel toeristen in India kreeg ik last van buikloop. Door verkeerde curry, besmet water of een keer gedronken uit een vies glas; ergens ben ik geveld geraakt door een agressieve bacterie. Na veel ORS waren mijn ergste diarreeklachten gelukkig na zes dagen voorbij. Maar waar ik geen rekening mee had gehouden: mijn pil had ik net zo makkelijk uitgepoept. Die was dus niet meer betrouwbaar. Suresh en ik hadden wel veilig gevreeën met condooms, maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat we niet secuur oppasten of die wel ombleef bij al te heftige standjes.
Op vakantie maakte ik me er dus geen zorgen om. Maar ook thuis dacht ik er niet over na. Ik had de pil doorgeslikt, omdat ik geen zin had in een menstruatie in het vliegtuig en ook de maanden erna was ik vrij laks en laste geen pilstopweek in. Daardoor merkte ik ook niet dat ik niet meer menstrueerde. Ik werd wel iets dikker, maar daar verzon ik excuses voor. Teveel chips gegeten en biertjes gedronken, te vaak de lift genomen in plaats van de trap.
Ik was na de vakantie gerold in een leuke baan op een zorgboerderij waar ik met verstandelijk beperkte mensen en kinderen met ADHD werkte. Daar kon ik blijven werken. Maar ik vond het pittig. Als ik uit mijn werk kwam, was ik vaak te moe om nog naar de sportschool te gaan. Eigenlijk wilde ik dan alleen nog op de bank liggen en slapen. Tja, niet zo vreemd als je al drie maanden zwanger bent, maar dat ontdekte ik dus pas veel later. En dan nog bij toeval.
Ik heb veel last van acné en liep al bij de dermatoloog, omdat mijn gezicht vol rode, ontstoken pukkels zat. Zij schreef me een zwaar medicijn voor waarvoor ik absoluut niet zwanger mocht zijn.
Ik grapte tegen de apotheekassistente, dat ik het niet dacht, maar dat je het natuurlijk nooit zeker wist. Ik had een week of twee ervoor nog seks gehad en geen condooms gebruikt, maar was wel aan de pil. De apothekersassistente legde mijn opmerking uit als een risicofactor. Ik moest éérst maar eens testen, eerder kreeg ik de mediactie niet mee. Zij is mijn redding geweest.
Ik kocht een supersonische test met een weken-identificator. Een beetje lacherig deed ik meteen bij thuiskomst test. Maar ik was nog niet uitgeplast of er sprong direct een bericht omhoog. Ik was zwanger en volgens het scherm meer dan drie weken (3+). Ik geloof dat ik wel een kwartier naar de test heb zitten staren. Daarna heb ik heel hard om mijn moeder gegild.”

Minimensje

“Samen met mijn moeder zat ik twee dagen later bij de huisarts. Die stuurde me al snel een verdieping lager in het praktijkgebouw, waar een verloskundigenmaatschap was gevestigd. Daar constateerden ze dat het klopte: ik was meer dan drie weken zwanger; namelijk al ruim 15 weken! En de verloskundige zag ook al dat er een klein meisje in mijn buik zat.
Op dat moment kon ik al mijn plannen, wensen en idealen overboord gooien. Voordat ik zwanger was, riep ik altijd dat ik voor mijn dertigste geen moeder wilde worden. Ik wilde eerst carrière, dan kinderen. Ook was ik pro abortus. Tot een week of twintig mocht je van mij best een zwangerschap afbreken als je daar goede redenen voor had. Maar toen deze zwangerschap me overkwam en ik het hartje van dat minimensje als een malle zag kloppen, kon ik niet dan de zwangerschap omarmen en het vruchtje erbij. Mijn moeder en ik waren na de shock, compleet vertederd. Hoe dan ook, dit kind moest er komen. Kón er komen.
We hebben mijn vader het nieuws verteld en zijn direct gaan regelen. Veel kans op een eigen woning had ik nog niet, dus we moesten creatief zijn. De grote zolder bij mijn ouders thuis hebben we omgebouwd tot een studio voor mij en mijn toekomstige dochter. Mijn vader is handig en legde boven een douche en wastafel aan en plaatste een wandje waarachter de wieg zou kunnen staan.
Mijn vriendinnen reageerden allemaal net zo positief en maakten plannen hoe ze mij konden ondersteunden. Ook had ik na één bericht op Insta en oproepjes in verschillende Whatsappgroepen, binnen een week een volledige babyuitzet, inclusief prachtige kinderwagen en schattige kleertjes. Ze bleven net zo betrokken, toen Saartje was geboren. Ze had direct zes surrogaat tantes die allemaal willen oppassen en leuke dingen met haar doen. Ook mijn ouders zijn super trots als opa en oma en mijn zes jaar jongere broertje is de meest gekke oom die er bestaat.”

Document voor later

“Saar is nu anderhalf en een heel leuk kind. Ze is spontaan, lacht en zwaait naar iedereen en is vrijwel altijd vrolijk. Alleen als ze moe is, kan ze haar eigen zin doordrammen, maar anders is ze vrij meegaand en blij. Dat is het Indiase bloed van haar vader, denk ik.
Suresh weet overigens niet van haar bestaan. Ik zou ook niet goed weten hoe ik het hem moet vertellen. Het mobiele nummer dat ik van hem had, werkt niet meer. Op een vaag Facebookaccount na, waarop hij al jaren niets meer postte heb ik ook geen enkele informatie van hem. Ik weet alleen voor welk surfbedrijf hij werkt en dat hij in een huisje op het strand logeerde, maar niet of dat van hem is en er zal vast geen straatnummer aan vast hangen.
Ik heb nog wel gedacht om hem via Messenger een bericht te sturen over zijn dochter. Ik ben ook een paar keer begonnen aan zo’n bericht, maar dacht meteen: wat moet ik daarmee? Hij woont in India, heeft weinig geld en misschien inmiddels al een gezin. Ik wil hem niet in moeilijkheden brengen. En wat kan hij met een dochter in Nederland? Ik wil absoluut geen relatie met hem. Ik heb hem ook nooit gezien als een potentiële relatie.  Hij was meer mijn reboundman. Degene die me hielp Luuk te vergeten.
Bovendien heb ik nu een hele lieve vriend, Kenneth, die ontzettend schattig voor Saar is. Het is nog pril, maar ik durf te zeggen dat ik best een toekomst voor ons samen zie. Misschien wel met in de toekomst een broertje of zusje voor Saar erbij, zo diepgaand zijn onze gesprekken al geweest.
Wat ontzettend fijn is: Kenneth is Hindoestaans-Surinaams. Mensen denken daarom automatisch dat hij al de vader is van Saar. Dat voorkomt een hoop ongepaste vragen. Ik heb zelfs zelf al een keer de opmerking gekregen dat ik haar vast had geadopteerd. Lopen we nu, dan wordt hij gecomplimenteerd met zijn knappe dochter.
Voor Saar dus alleen maar fijn, zo’n bonuspapa. Maar dat betekent niet dat ze wordt voorgelogen over haar afkomst. Ik heb een fotoboekje laten maken van de dagen dat ik in Goa was met Suresh. Erin een aantal mooie foto’s waarop hij staat, met stukjes tekst eronder en de informatie die ik van hem heb en weet. Zodat als ze later ooit nieuwsgierig is, misschien met dat document op zoek kan gaan.
Ook heb ik een foto van hem in een lijstje aan haar muur gehanggen. Elke avond voor het slapen gaan, zeggen we samen alle vlinders en vogeltjes op het behang gedag en geven dan een handkusje aan papa in het lijstje. Zo zal ze opgroeien met een vader in India en hopelijk een hier in Nederland.”

Om privacyredenen zijn de namen in dit artikel gefingeerd.

Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.