Drielingmoeder Sientje: ‘Ik heb niet het idee dat ze koorts heeft, maar topfit is ze ook niet’

21 mei 2021

Virus, je bent met open armen ontvangen. Door wie dat weet ik eigenlijk niet, maar blijkbaar stond de deur wagenwijd open. Waarschijnlijk heeft Tess je binnen gelaten.

Niet lekker

We zitten aan tafel, klaar voor het avondeten. Waar Tess meestal als eerste in de aanval gaat, hangt ze nu schuin en onverschillig in haar stoel. Bij haar is het altijd even ontdekken wat de reden is van haar onverschillige gedrag. Start er weer een peuteraanval of is er serieus iets aan de hand? Na een tijdje wikken en (over)wegen, komt ze na goedkeuring van mij bij me op schoot zitten. Het is meer een vorm van hangen, waardoor mijn gevoel al zegt dat er iets niet lekker zit. Na wat zuchten en draaien komt daar het antwoord: asperges met wat ham en een knakworstje worden op de tegelvloer neergelegd. Tess voelt zich niet helemaal lekker. Ik heb niet het idee dat ze koorts heeft, maar topfit is ze ook niet.

Halve knakworst

Tijdens het opruimen telde ik een halve knakworst, terwijl ik zeker weet dat er een hele in gegaan is. Terwijl ik dat besef, komt daar golf nummer twee. Niet op de tegelvloer maar precies in het shirt van mama. Alsof ze het er om deed. Daar gaan we dan, op naar de douche. “Geeft niks”, zeg ik terwijl ik baal als een stekker. Gelukkig is er met Janne en Pip niks aan de hand en kom ik samen met Tess na een kwartier weer fris en fruitig beneden.  We kijken met het hele gezin nog even een filmpje en leggen daarna onze meiden in bed.

‘Mama spugen’

Jos gaat die avond een drankje doen bij een vriend en ik plof op de bank. Als ik om 22.00 uur mijn ogen niet meer kan open houden, loop ik naar boven. Nog even de was ophangen, de meiden welterusten zeggen en dan heerlijk naar bed. Ik besluit eerst nog even bij de meiden te kijken. Voorzichtig open ik de deur. Met een kleine piep en een kraak stap ik de slaapkamer binnen. Ik zie meteen dat Janne wakker in haar bed ligt. Ik kniel naast haar neer om te vragen hoe het met haar gaat. Ze komt overeind en zegt: “Mama spugen”. Ze heeft de woorden nog niet uitgesproken en daar komt een golf aan. Midden op haar roze dekentje. Ik sluit mijn ogen even, baal en schiet daarna in de actiestand. Niet alleen het dekentje, maar ook alle knuffels van Janne zitten onder. Ik til haar uit bed en pak een badjas uit de kast. Vlug hang ik de badjas om haar trillende lijfje heen. Pip is inmiddels ook wakker geworden en kijkt me aan terwijl ze nog in bed hangt. “Ik ook spugen mama” zegt ze met een zucht. Haar woorden zijn haar mond nog niet uit en daar komen ook de knakworsten van Pip.

Onder de douche

Oké, ik heb een trillende Janne, een nog zo goed als slapende Tess en Pip met een knakworsten-kapsel. Waar moet ik beginnen? Hoe erg ik ook baal, toch schiet ik stiekem in de lach. Dit verzin je toch niet?! Ik verschoon het bedje van Janne en verschoon haar slaaptenue. Snel leg ik een handdoek op haar kussensloop en leg haar terug in bed. Pip heb ik inmiddels uit bed gepakt en haar pyjama uitgedaan. Ze moet echt even onder de douche. Zelf denkt ze daar iets anders onder. “Pip slapen” moppert ze.  Hoe goed ik haar ook kan begrijpen, zo kan ze echt haar bed niet in.

Weer uit bed

Ik zet de douchekraan aan om het water warm te maken en leg haar uit dat ze echt even moet douchen. Ze kijkt me met waterogen aan een stapt daarna onder de douche. Ondertussen hoor ik de voordeur opengaan. Ik hoor Jos naar boven komen. De badkamerdeur gaat open. “Ze zijn ziek”, zeg ik uitgeput. Pip kijkt op en gelukkig zie ik nog een klein lachje. Terwijl Jos het bed van Pip verschoont zorg ik dat we beide weer fris uit de douche stappen. Inmiddels is het half 12. Ik hoop dat ik nu lekker mijn bed in mag. Pip ligt onder een fris dekentje en sluit haar ogen. Goed plan, dat ga ik ook doen. Ik kus Jos welterusten, sluit mijn ogen en wordt voor mijn gevoel meteen weer wakker. “Mama spuug”, hoor ik vanuit de kinderkamer. Hopelijk is het er maar één en lig ik over een kwartier weer in bed om mijn nachtrust aan te vullen. Dag virus, ik hoop dat je snel weer vertrekt, mijn vriend ga je in ieder geval nooit worden. 

Lees ook: Sientje: ‘Waar blijft de tijd dat een dikke kus voldoende was?’

Over Sientje

Sientje blogt iedere maand over haar leven als drielingmoeder. Ze stond in 2019 met haar verhaal in Vriendin. Na een zwangerschap van 28 weken, werden Tess, Janne en Pip geboren. Ze waren klein, maar dapper. Vooral Pip; zij had het moeilijk en vocht om in leven te blijven. De meisjes lagen zeven weken in een couveuse om aan te sterken. Het was een periode waarin Sientje zich vaak machteloos voelde omdat ze niets voor haar dochters kon doen, maar ook een tijd waarin zij en Jos veel steun van hun omgeving kregen. Jos en Sientje zijn nooit gestopt met hopen en wensen dat hun kinderen alle drie naar huis zouden komen. Toen het eindelijk zover was, durfden ze het geboortekaartje pas te versturen. ‘If you can dream it, you can do it’ staat er in sierlijke letters op het kaartje. Lees ook de vorige blogs van Sientje.