Dorris raakte eenzijdig verlamd: ‘Mijn paard Trendy gaf me mijn leven terug’
23 februari 2019
Dorris (45, paardencoach): “Op mijn negentiende raakte ik door een auto-ongeluk tijdelijk eenzijdig verlamd. Een vreselijk onzekere en verdrietige tijd brak aan. Ik had mij juist als springruiter gekwalificeerd voor de E.K. young riders selectie, ik leefde echt voor de paardensport.
Dorris (45, paardencoach): “Op mijn negentiende raakte ik door een auto-ongeluk tijdelijk eenzijdig verlamd. Een vreselijk onzekere en verdrietige tijd brak aan. Ik had mij juist als springruiter gekwalificeerd voor de E.K. young riders selectie, ik leefde echt voor de paardensport.
Na twee jaar revalideren kon ik enigszins lopen, maar niet opstaan als ik viel. Artsen wisten geen oplossing. Ik stond buitenspel en voelde mij wanhopig.
‘Ik herkende mezelf in mijn paard Trendy’
Ik miste mijn paarden, die naar mijn trainer waren gebracht. Van een vriendin kreeg ik Trendy om mee te knuffelen. Een afgeschreven sportpaard met een blind oog en kapotte pezen. Het was liefde op het eerste gezicht. Ik herkende mezelf in dit paard, dat net als ik van alles wilde maar bijna niets meer kon. De klik was wederzijds. Als ik uit bed schuifelde, begon Trendy buiten in de wei te hinniken, alsof hij me riep. Dat motiveerde mij om naar hem toe te gaan. Ik kon mijn verdriet bij hem kwijt en Trendy legde zijn neus precies op de plekken waar ik pijn had.
‘We trainden samen door en werden sterker’
Onze band werd zo hecht, dat ik het waagde op zijn rug te klimmen. Trendy zette behoedzaam zijn stappen. Als ik opzij gleed, stond hij uit zichzelf stil zodat ik niet viel. Zo verkenden we samen wat mogelijk was. Zes jaar na mijn ongeluk reden we onze eerste springwedstrijd voor beginners. Trendy compenseerde mijn zwakke balans, ik was zijn tweede oog. We trainden door en werden sterker, we sprongen tot bijna anderhalve meter hoog en wonnen vele prijzen. Trendy deed wat niemand anders kon: hij gaf me mijn leven terug.
‘Het is geweldig wat paarden voor mensen kunnen betekenen’
Geleidelijk aan kon ik weer bijna alles. Omdat een sportcarrière er helaas niet meer in zat, re-integreerde ik in een administratieve baan. Trendy bleef tot zijn dood bij me, 21 jaar lang. In zijn laatste jaren leerde hij me zijn pijn te verlichten. Hij draaide en duwde tot mijn handen op de goede plek lagen en dan voelde ik hem ontspannen. Het is geweldig wat paarden voor mensen kunnen betekenen. Dat heb ik dankzij Trendy ervaren. Ik heb me omgeschoold tot paardencoach, met behulp van paarden bied ik mensen inzicht in hun gedrag. De urn met Trendy’s as staat centraal in mijn praktijkruimte. Die eer verdient hij.”
Lees meer
Chantal: ‘Een man is leuk, maar mijn paard staat op nummer één’
Elisabeth: ‘Ik zou eerder nog mijn huis wegdoen dan mijn paard’
