Daisy van der Weijden: ‘Ik ga ervan uit dat Maarten de finish haalt’

11 juni 2019

Vorig jaar moest Maarten van der Weijden (38) eerder dan gepland stoppen met zijn 11stedenzwemtocht. Dit jaar doet hij, na veel training en voorbereidingen, een nieuwe poging. Zijn vrouw Daisy volgt de tocht vanuit een boot.

Vorig jaar moest Maarten van der Weijden (38) eerder dan gepland stoppen met zijn 11stedenzwemtocht. Dit jaar doet hij, na veel training en voorbereidingen, een nieuwe poging. Zijn vrouw Daisy volgt de tocht vanuit een boot. ‘Als hij me nodig heeft, ben ik snel bij hem.’

Daisy: “Vorig jaar, 20 augustus, even voorbij het Friese Burdaard, moest Maarten zijn poging om de Elfstedentocht al zwemmend af te leggen, staken. Even daarvoor had hij overgegeven en was hij bijna in slaap gevallen tijdens het zwemmen. Voor de arts was dat reden genoeg om de stekker eruit te trekken. Maarten was uitgeput, helemaal total loss. Al met al had hij 55 uur in het water gelegen en 163 kilometer gezwommen. Maar belangrijker: hij haalde 5 miljoen euro op voor kankeronderzoek. Bizar veel. Ongelooflijk hoeveel mensen hem steunden. Geweldig! Maar ook heel erg nodig. Wist je dat er elk uur vijf mensen sterven aan kanker? Niet normaal.”

Laatste zetje

“Na de 11stedenzwemtocht las Maarten onze oudste dochter Phileine (4) een kinderboekje over kanker voor. ‘Krijg ik ook kanker?’ vroeg ze. Maarten haalde zijn schouders op en zei in alle eerlijkheid dat hij dat niet wist. ‘Daarom heeft papa die 11stedenzwemtocht georganiseerd. Om geld op te halen voor kankeronderzoek, zodat we hopelijk op een dag deze ziekte kunnen genezen.’ Phileine dacht even na en zei toen: ‘Maar waarom zwem je dan niet elke dag de Elfstedentocht?’ Misschien was dat wel het laatste zetje dat Maarten nodig had om nu opnieuw het water in te gaan.”

Lees ook: ‘Nooit gedacht dat ik na borstkanker nog moeder zou worden’

Paniek

“Natuurlijk vind ik het spannend. Het is niet iets dat je zo even doet. Het fijne is wel dat we deze keer precies weten waar het vorig jaar misging. Maarten had bijvoorbeeld moeite met de nachten, vandaar dat hij dit keer op 21 juni zwemt: de dag waarop de nacht het kortst is. Maarten schakelt tijdens het zwemmen als het ware zijn brein uit zodat hij zich helemaal kan concentreren op zijn doel. Vorig jaar lukte hem dat niet goed in de eerste nacht. Zodra hij zijn focus even verloor, kwamen er negatieve gedachten opzetten: Ik kan dit niet, het doet zo’n pijn, het is te zwaar en het duurt te lang. Ikzelf was even van de volgboot gestapt omdat ik een paar uurtjes wilde slapen. Ik dacht: de tweede nacht wordt het zwaarst, dan heeft hij me nodig. Dat bleek een miscalculatie.”

Enorme druk

“Ik werd wakker gemaakt. ‘Volgens mij hebben ze je nodig’, zei de bestuurder van de camper. Ik zag dat ik tien gemiste oproepen had. Paniek. Onmiddellijk belde ik de coach van Maarten. Tot mijn verbazing kreeg ik Maarten zelf aan de lijn. ‘Ik kan niet meer. Ik ga stoppen.’ Ik dacht: wat? Je bent nog maar net begonnen. Nog niet eens over de helft, dat kan niet. Van tevoren hadden we afgesproken dat als het moeilijk zou worden, ik degene zou zijn die moest proberen Maarten weer in het water te krijgen. Ik voelde ineens een enorme druk op mijn schouders. Ik moest immers iets doen wat ik liever niet deed als vrouw van…”

Lees ook: Fien Vermeulen overleefde lymfeklierkanker

Erop of eronder

“Toen ik Maarten zag liggen op een matras op dat kleine vlotje met een koepeltentje boven zijn hoofd ben ik erbij gaan liggen. ‘Ik kan niet meer’, zei hij. ‘Ik wil niet langer lijden.’ Ik begreep dat helemaal. Het kan niet anders dan dat zo’n tocht ongelooflijk zwaar is en veel pijn doet. Maarten is hard voor zichzelf dus als hij zegt dat hij pijn heeft, dan is dat zo. ‘Sorry voor wat ik nu ga zeggen’, zei ik rustig tegen hem. ‘Maar als jij nu stopt, heeft de kankerpatiënt niets meer aan jou. Dan ben je niets meer waard voor ze. Zolang jij in dat water blijft, komt er geld binnen. Ga je er nu uit, dan is het klaar. Dan is dat wat we tot nu toe hebben binnengehaald jouw bijdrage aan kankeronderzoek. Wat was je doel? Zoveel mogelijk geld binnenhalen, toch? Als je nu verder gaat en je tikt Bolsward of Harlingen aan en komt er dan uit, prima. Maar stop niet nu.’ Ik hoorde hem heel hard zuchten en toen zei hij: ‘Ik zwem verder.’ Dat was voor mij echt het spannendste moment. Het was erop of eronder.”

Te weinig calorieën

“Dat hij uiteindelijk de finish niet gehaald heeft, lag voornamelijk aan zijn energielevel. We weten nu dat hij zo’n 30.000 calorieën heeft verbrand in de uren dat hij zwom. Hij kreeg maar 13000 calorieën binnen. Veel te weinig. Alle energie ging direct naar zijn spieren en niet naar zijn organen, vandaar dat die op een gegeven moment begonnen te protesteren. Het hele eetschema van vorig jaar is op de schop gegaan. Maarten gaat veel vaker en meer warme maaltijden eten waar in verhouding meer calorieën in zitten dan in bijvoorbeeld energierepen.”

Steun Maartens missie: de 11stedenzwemtocht

Wil je Maarten financieel steunen of zelf een stukje meezwemmen? Kijk dan op www.11stedenzwemtocht.nl

Interview: Jolanda Hofland. Fotografie: Marjolein Volmer. Visagie: Lisette Verhoofstadt.