Claudia maakt video’s over haar leven als ‘latina’ in Nederland

Tekst: Marion van Es

26 augustus 2025

Claudia (42) kwam twintig jaar geleden van Peru naar Nederland als au pair, maar werd verliefd op een ‘Dutchie’ en bleef. Als Latina in the Netherlands heeft ze op Instagram ruim 170.000 volgers, die haar grappige video’s over de cultuurverschillen waarderen. “Jullie zijn nuchter, direct en punctueel en wij dramatisch, luid en altijd overal te laat.”

Claudia: “Afgelopen week heb ik mijn eerste grote event georganiseerd: Made in Peru, een feestje speciaal voor Peruanen in Nederland, met Peruaanse hapjes en muziek. Natuurlijk waren Nederlanders ook welkom, want ik vind het juist leuk om die twee culturen met elkaar in contact te brengen. Zelf heb ik een Nederlandse schoonfamilie, Nederlandse vrienden en collega’s, maar ik spreek ook regelmatig af met mijn latina-vriendinnen. Soms is het fijn om even te kunnen praten en lachen om dingen die alleen wij begrijpen. Al zijn de meesten van ons inmiddels flink ‘vernederlandst’: spontaan afspreken is er bijvoorbeeld niet meer bij. We moeten allemaal eerst onze agenda’s checken, haha.
Ik kwam hier in november 2005 als au pair. Het bureau had me gekoppeld aan een familie in een villa in het chique Bosch en Duin. Ik herinner me vooral hoe extreem koud ik het had, in mijn veel te dunne jack. Er was me wel geadviseerd om een winterjas te kopen, maar in het warme noorden van Peru, waar ik vandaan kon, kon ik die helemaal niet vinden. Het weer is dus één van de dingen waar ik het meest aan heb moeten wennen, net als het ‘binnen leven’. In Peru was ik altijd op pad. Nederlanders brengen veel meer tijd thuis door, vooral in de winter. Dat ben ik gaan waarderen. Op Instagram lijkt het misschien alsof ik constant leuke dingen doe, maar ik ben heel graag gewoon lekker thuis met mijn man en dochter. Gezellig samen op de bank tv kijken of een spelletje doen. Al wil ik na een paar van die weekenden achter elkaar wel weer feesten met mijn vriendinnen. Wat dat betreft blijf ik toch een latina.”

Versierd door een Dutchie

“Ik ontmoette mijn man tijdens het uitgaan in Hilversum. Hij hoorde mij Spaans spreken met mijn au pair-vriendinnen en zei: ‘Yo hablo Español tambièn,’ oftewel: ‘Ik spreek ook Spaans.’ Enthousiast begon ik terug te praten, waarop hij me glazig aanstaarde. Hij bleek dus alleen maar die paar woordjes te kennen. Toch was het een goede versiertruc, want we raakten in gesprek. Ik vond het aantrekkelijk dat hij charmant en zelfverzekerd was. Minder opdringerig dan latino mannen. Die hebben ook hun voordelen, hoor: ze kunnen dansen, koken, feesten, gek doen, zijn warm, spontaan en complimenteus. Maar uiteindelijk heb je veel meer aan een man die respectvol, loyaal en eerlijk is. Dus ik ben heel blij met mijn ‘Dutchie’, zoals ik hem noem. We waren uitersten, maar in de loop der jaren hebben we onszelf steeds meer aan elkaar aangepast. Ik ben rustiger geworden, hij spontaner. Nederlanders plannen graag alles ver vooruit en het kan overweldigend voor ze zijn als je last minute de boel omgooit. Tegenwoordig raakt mijn man daar niet meer zo van in de stress, hij vindt het juist leuk om spontaan een weekendje weg te gaan of een feestje te geven. Ik heb daar wel meer behoefte aan dan hij. Maar hij vindt het prima om thuis te blijven met onze dochter terwijl ik uitga met mijn vriendinnen of mijn familie bezoek. Mijn zus woont in Amerika, mijn moeder in Spanje. Een gemiddelde latino man zou zeggen: ‘Of je gaat met mij, of je gaat helemaal niet’. Ook wat dat betreft heb ik heel veel geluk met mijn Dutchie.
Ik denk dat het mede door hem komt dat ik snel ben geïntegreerd. Hij had bijvoorbeeld vrijwel altijd de tv aanstaan, waardoor ik vanzelf Nederlands leerde. Ook vond ik vrij snel een baan als receptionist in een hotel. Inmiddels ben ik opgeklommen tot de sales afdeling. Daarnaast doe ik marketing voor organisaties en events en heb ik vorig jaar mijn eigen marketing agency opgericht om andere content creators te helpen. Mijn eigen TikTok en Instagram kanalen zijn immers razendsnel gegroeid. Het begon eigenlijk als een grapje in 2020 tijdens de pandemie, toen iedereen thuiszat en zich verveelde. Ik postte een filmpje met mijn man, iets over kaas, en het ging opeens viraal. Daarna ben ik meer video’s gaan maken over mijn leven en over de typisch Nederlandse dingen die mij opvielen. Zoals dat jullie massaal jullie dekbed te luchten hangen uit het raam. Waarom, dan wordt hij toch juist vies?! Of dat iedereen zodra de zon schijnt meteen de barbecue tevoorschijn haalt. You really love your barbecue, haha.
Soms krijg ik reacties als: ‘Als je het hier niet leuk vindt, ga je toch terug?’ Daar reageer ik niet eens op, de meeste mensen begrijpen wel dat ik alles enorm overdrijf. Ik gebruik stereotypen, zowel van ‘de’ Nederlander als ‘de’ latina. In mijn video’s zijn jullie nuchter, direct en punctueel en wij dramatisch, luid en altijd overal te laat. En ja, daarin herken ik mezelf. Ik ben verschrikkelijk met tijd en afspraken, kom altijd overal te laat en ben totaal niet consequent. Als ik beloof dat ik iets morgen ga doen, is er een grote kans dat ik er pas weken later aan begin. Of helemaal niet. Hierin vind ik Nederlanders veel prettiger: jullie houden je aan je woord, afspraak is afspraak.”

Nachtmens

“Daarentegen zou het ook soms best iets flexibeler kunnen, vind ik. Mijn man en ik hebben daar bijvoorbeeld weleens ruzie over. Als onze dochter Alba van 11 vraagt of ze wat langer buiten mag spelen, vind ik dat al gauw prima. Mijn man zegt dan: ‘Nee, we hebben afgesproken dat je om half acht thuis bent, want dan is het bedtijd’. Sowieso is hij veel meer van de klok. Hij wil lunchen om twaalf uur – óók als het zondag is en we pas net ons ontbijt op hebben – en avondeten om zes uur, anders doet hij alsof hij flauwvalt van de honger. We eten daardoor bijna nooit samen: als ik ’s avonds om zeven uur uit mijn werk kom, heeft hij zijn bord al leeg. Typisch Nederlands: lekker op tijd eten, afwassen en hup, kind naar bed. Hij gaat doordeweeks ook al rond negen uur slapen, ik ben meer een nachtmens. Rond een uur of tien krijg ik inspiratie en ga ik schrijven of een video editen. Meestal lig ik er niet voor twaalven in, ook al moet ik de volgende dag vroeg op. We hebben dat van elkaar geaccepteerd en in het weekend houden we meer hetzelfde ritme aan. Vaak kook ik dan uitgebreid. Liefst Peruaanse gerechten, want dat vinden we alle drie heel lekker. Niets mis met een goede stamppot hoor, maar ik zou niet weten hoe ik dat moet klaarmaken. En de kruiden die ik uit Peru meeneem, maken veel goed voor wat ik mis uit mijn cultuur.
Wat ik bijvoorbeeld jammer vind, is dat Nederlanders over het algemeen minder close zijn met hun familie. Feestdagen zoals kerst, maar ook Vader- en Moederdag, zijn echt een big deal bij ons. De hele familie – opa en oma, vader en moeder, broers, zussen, tantes, ooms, neefjes en nichtjes – komt dan samen. Hier is het me maar één keer gelukt om met kerst mijn hele schoonfamilie bij elkaar te krijgen. Nederlanders vieren dit soort dagen meestal met hun eigen gezin. Sowieso feesten latino’s heel anders. Als ik mensen uitnodig, kook ik altijd uitgebreid. Ook als iedereen pas om negen uur komt en al gegeten heeft: na een paar drankjes krijgen ze vanzelf weer trek. Bij Nederlanders is vaak geen muziek op feestjes, hooguit op de achtergrond, terwijl het geluid voor mij niet hard genoeg kan staan. Er moet tenslotte gedanst worden! In het begin vond mijn man het vreselijk als ik een feestje gaf: te druk, te luid, en ‘denk je wel aan de buren?’ Inmiddels is hij er helemaal aan gewend en geven we constant samen feestjes. En nee, de buren vinden dat geen probleem.”

Temperament

“Hoewel ik veel latina-eigenschappen heb, zeggen mensen regelmatig tegen me: ‘Claudia, jij bent zó Nederlands!’ Ik plan afspraken ver vooruit, lunch met een broodje kaas – In Peru kook je in de ochtend, maar daar heb ik hier geen tijd voor – gebruik termen als ‘hè hè, poeh poeh, nou nou’ en praat graag over het weer: dat is gewoon altijd een goede ijsbreker. Mijn hoge hakken draag ik ook minder hier: niet praktisch. In Peru reizen mensen veel per taxi en hoef je dus nooit ver te lopen, hier moet je met de fiets, bus, trein of tram. En dan regent het ook nog eens vaak. Als ik naar een event ga, draag ik meestal sneakers en neem ik mijn mooie schoenen apart mee in een tas. Want ik vind het wel belangrijk om er bij speciale gelegenheden netjes uit te zien. Op mijn werk heb ik altijd een mooi pak of een rok aan, terwijl sommige collega’s rustig een joggingbroek aantrekken. Nederlanders houden van praktisch en naturel – mannen zien ook liever een type als Geraldine Kemper dan een Kim Kardashian. Daar ben ik het overigens wél helemaal mee eens: zelf hou ik ook niet van te veel make-up of plastische chirurgie, waarmee ik dus ook weer meer Nederlands dan latina ben.Het Latijns-Amerikaanse temperament heb ik nog wel. Als mijn man en ik ruzie hebben, ontplof ik meestal, terwijl hij altijd kalm blijft. Achteraf kunnen we daar samen wel om lachen, dan zeg ik: ‘Het zou toch saai zijn als ik net als jij was, toch?’ Aan de andere kant kan ik er ook niet goed tegen als andere latino’s overdreven en dramatisch doen. Mijn moeder en zus kunnen bijvoorbeeld op Whatsapp dágenlang achter elkaar door blijven gaan over ‘die heeft dit gezegd en die heeft dat gedaan en met haar praat ik nóóit meer!’ Meestal negeer ik die appjes, want ik denk inmiddels meer als een Nederlander: oké, kunnen we dit probleem even oplossen en gewoon weer door doorgaan met ons leven?”

In mijn huis schijnt altijd de zon

“Ik vind het leuk dat allerlei soorten mensen zich herkennen in mijn video’s. Onder mijn volgers zitten Nederlanders, latino’s die in Nederland wonen, latino’s in andere landen of expats van andere nationaliteiten. Iedereen ervaart immers dezelfde soort cultuurshocks en gevoelens. Mijn doel was altijd alleen maar om mensen aan het lachen maken, maar inmiddels ken ik de kracht van social media. Soms word ik op straat herkend en zeggen mensen dingen als: ‘Ik voelde me zo eenzaam hier, maar door jou heb ik besloten tóch in Nederland te blijven,’ of: ‘Ik had problemen met mijn Nederlandse partner, maar door jouw video’s begrijp ik hem veel beter.’ Dan ben ik stiekem best trots: ik red gewoon levens, haha! Ik krijg ook weleens berichten van latina’s die klagen over hun leven hier. Over dat Nederlanders koud zijn, dat het daardoor niet lukt om vrienden te maken, dat ze niet kunnen wennen aan het weer of het eten. Ik antwoord dan altijd dat het niet aan de Nederlanders ligt, maar aan jou. Natuurlijk is het ongelooflijk moeilijk om je als buitenlander te settelen in een vreemd land, maar je moet er wel zélf iets van maken. Ga er op uit, desnoods in je eentje, ontmoet nieuwe mensen, zoek werk, leer de taal. Zo heb ik het ook gedaan. Na twintig jaar zijn er nog steeds dingen die ik mis uit de Peruaanse cultuur en op grijze dagen is dat gevoel sterker, maar in mijn huis schijnt altijd de zon. Ik hou van mijn leven hier met mijn man, dochter en vriendinnen en zou nooit meer terug willen naar Peru. Nederland is niet mijn tweede thuis, maar mijn enige thuis!”

Nieuwsgierig geworden?
Volg Claudia op TikTok, Instagram en Facebook via @latina_in_the_netherlands en @latina_social_media. Ook post ze daar regelmatig over leuke events.  

Fotografie: Amaury Miller
Visagie: Astrid Timmer