Zo gaat het nu met de familie Hammink uit Ik vertrek: ‘We gaan een nieuw avontuur aan’

29 april 2021

De familie Hammink, bestaande uit Martin, Linda en kinderen Tim, Daan, Lotte en Sterre volgden in 2019 hun hart en vertrokken naar Oostenrijk om een hotel te beginnen. In het televisieprogramma ‘Ik Vertrek’ was hun avontuur te volgen. Ruim anderhalf jaar later is er een hoop veranderd. Aan Vriendin vertelt Martin hoe het nu met ze gaat.

Hoe was het om mee te doen aan ‘Ik Vertrek’?

“Onze deelname aan ‘Ik Vertrek’ was een groot avontuur. Het was natuurlijk heel spannend, maar we hebben er vooral van genoten. De draaidagen waren intensief. We maakten hele lange dagen, maar het was ook ontzettend gezellig. Met de crew bouwden we een hele sterke band op, zij voelden echt aan als familie.”

“Aanstaande zaterdag zijn we ook nog te zien in het tv-programma ‘Ik Vertrek – Even Weg’. Hierin gaan oud-kandidaten van het programma bij elkaar vakantie vieren. De opnames waren een groot feest, dus ik kan niet wachten tot het wordt uitgezonden.”

Hadden jullie altijd al iets met Oostenrijk?

“Ik wel, maar de rest van het gezin niet. Als kind ging ik met mijn ouders op skivakantie naar Oostenrijk. Dat vond ik altijd een van de leukste weken van het jaar. Toen ik zes jaar was zei ik tegen mijn moeder ‘vroeg of laat ga ik hier wonen’. Het ‘thuisgevoel’ ervaarde ik hier toen al. Natuurlijk kon ik als zesjarige nog amper een voorstelling van de toekomst maken, maar grappig vind ik het wel. “

“Toen we besloten te emigreren naar Oostenrijk hebben we anderhalf jaar gezocht naar de perfecte locatie om ons hotel te beginnen. In heel Oostenrijk heb ik verschillende plekken bezichtigd. Uiteindelijk vonden we precies wat we zochten twee plaatsjes van het dorp waar ik vroeger altijd kwam. Dat maakte voor mij de cirkel wel rond.”

Zijn jullie helemaal gewend aan het leven in Oostenrijk?

“We kwamen hier zonder verwachtingen naar toe. Als ik de afgelopen jaren iets heb geleerd, is het wel dat de dingen altijd anders lopen dan je verwacht. Ik heb daarom vanaf het eerste moment gezegd dat we alles gewoon over ons heen moesten laten komen. Oostenrijk is een heerlijk, groot en ruim land. De lokale bevolking accepteerde ons vanaf het eerste moment. Voor de kinderen was de omschakeling wel heel erg wennen. In Nederland zaten ze op een vrije, betrokken school. Hier is het onderwijssysteem veel ouderwetser. We hebben het driekwartjaar geprobeerd, maar toen de kinderen met steeds meer tegenzin naar school gingen, besloten we ze van die school af te halen. Het maakten ze echt ongelukkig en dat was het ons natuurlijk niet waard. Het is een heel geregel, maar we zijn nu aan het proberen of we de kinderen Nederlands onderwijs op afstand kunnen laten volgen.

“Door de coronacrisis hebben we ons hotel nu in totaal al acht maanden moeten sluiten. Natuurlijk snappen we dat er maatregelen nodig zijn en dat veiligheid voorop staat, maar geen perspectief krijgen op verbetering is slopend. Ik probeer me er zo veel mogelijk bij neer te leggen, maar frustrerend is het wel. Ik verveel me uiteraard geen seconde, er is in het hotel genoeg te doen. Ik ben nu bezig met het creëren van een yogaruimte en geef overdag de kinderen les.”

Waarin is jullie leven het meest veranderd?

“We zijn als gezin veel dichter naar elkaar toe gegroeid. De kinderen zijn hier heel erg op elkaar aangewezen. In Nederland spraken ze bijna iedere dag uit school met vriendjes en vriendinnetjes af. In Oostenrijk gebeurt dit veel minder. Linda en ik hebben de kinderen daardoor het afgelopen jaar nog beter leren kennen, dat is heel bijzonder. Aan de andere kant is het natuurlijk ook jammer dat onze sociale contacten hier beperkt zijn. Ik mis het borrelen met vrienden en de familieverjaardagen natuurlijk wel.”

Wat zijn jullie dromen voor de toekomst?

“Het afgelopen jaar, waarin een pandemie de wereld bijna overnam, heeft ons nog meer doen realiseren dat gezondheid echt het allerbelangrijkste is. Een hotel runnen, betekent hard werken. Natuurlijk is er de mogelijkheid om dingen uit handen te geven, maar Linda en ik vinden het juist leuk om zoveel mogelijk zelf aan te pakken. Toch begint het keiharde werken wel zijn tol te eisen. Linda en ik zijn hier iedere dag zeker veertien uur met het hotel bezig. We runnen vanuit Oostenrijk natuurlijk ook nog de rijschool die in Nederland is gevestigd. Buiten kijf staat dat het een fantastische ervaring is, maar we merken allebei dat we meer tijd voor de kinderen willen maken. Ze zijn de hele dag om ons heen, dus we zien ze veel. Toch schiet de echte tijd er met ze door alle drukte bij in. We willen niet alleen helpen met hun huiswerk, maar ook meer leuke met ze doen dingen doen. Ouders die iedere week zeven lange dagen werken, daar voelen we ons niet goed bij. De kinderen staan altijd op nummer één en ondanks dat ze het hier naar hun zin hebben, gaan wij binnenkort een nieuwe uitdaging aan.”

“We hebben een verkoopmakelaar in de hand genomen die ons gaat helpen met de verkoop van het hotel. Zelf gaan we op zoek naar iets minder groots, maar wat nog wel genoeg ruimte heeft om gasten te ontvangen. Het lijkt ons ontzettend leuk om bijvoorbeeld wel de mogelijkheid te hebben om ontbijt te serveren en in het hoogseizoen extra activiteiten te organiseren. Dat kunnen bijvoorbeeld sportactiviteiten, yoga-retraites of het verbouwen van biologisch voedsel zijn. We hebben genoeg plannen en ideeën. Het zal erg gaan lijken op wat we nu doen, maar dan een stukje kleiner en overzichtelijker zodat werk en privé beter in balans komt. Ons motto is bovendien niet voor niets ‘We willen blijven creëren, ontwikkelen en durven’ en daar sluit dit nieuwe avontuur perfect op aan.”

“We nemen rustig de tijd om iets te vinden wat perfect bij ons past. Tot die tijd genieten we ontzettend in Oostenrijk. We zijn bezig om ons eigen YouTube-kanaal op te zetten, zodat we ons nieuwe avontuur vast kunnen leggen. Ik ben heel benieuwd wat de toekomst ons gaat brengen en heb het gevoel dat er vele poorten voor ons openstaan.”