Makelaar Mandy: ‘Hij is eigenlijk meer dan leuk. Maar hij is onbereikbaar’

Tekst: Redactie Vriendin

20 maart 2025

Mandy (32) werkt als makelaar in een middelgrote stad en is kersvers single. Mandy heeft twee logees in huis: Judith en Robin. Ondertussen flirt haar biseksuele buurman Tijn met haar.

Volg elke doordeweekse dag haar avonturen op Vriendin.nl.

Donderdag 20 maart

‘Hoe gaat het met je?’ Tijn en ik remmen gelijktijdig af voor de buitendeur die naar onze fietsenkelder gaat. ‘Ook hallo!’ Ik stap ook af. Tijn opent de deur en we rijden samen naar binnen. Ik stop bij de eerste deur links, Tijn moet een stukje verder. We wachten op elkaar bij de tussendeur naar de hal voor de lift. Dan kijken we gelijktijdig in onze brievenbus, de mijne is leeg, Tijn haalt er een blauwe envelop uit, en lopen naar de lift. ‘Ik denk veel aan je.’ Tijn bekijkt me. Waarom is hij zo knap? Dit moet toch verboden worden. Ik zou zo met hem op een onbewoond eiland willen zitten. Dan denk ik aan Ronald de Boer die ook met me flirtte.

Onbereikbaar

Daar is de lift. We stappen in. Ik houd de tas boodschappen veilig tussen ons in. ‘Dat is lief, Tijn. Maar ik zie een ring om je vinger. Hoe is het met Erwin?’ Tijn glimlacht en drukt op de knop van onze verdieping. ‘Touché, Mandy. Maar aan jou denken mag toch wel? Ik herinner me nog uit een ver verleden hoe zacht een vrouwenlijf is. En als ik dan toch zondig, als ik het al ooit zal doen, dan is het met iemand die de moeite waard is. Geen Hutseflutstype.’ We zoeven zwijgend omhoog. Als de lift stopt, houdt Tijn de deur voor me open. Ik voel me ongemakkelijk. Verward. Deze man is zo sexy. Zo knap. Leuk. Intelligent en charmant. Hij is eigenlijk meer dan leuk. Maar hij is onbereikbaar. ‘Fijne avond!’ Ik groet hem en haal mijn sleutels uit mijn jaszak. ‘Geen kopje thee?’ Tijn blijft staan. ‘Laten we dat maar niet doen. Het is te gevaarlijk, Tijn.’ Ik flap het eruit. Verdikkie. Ik heb hem in mijn kaarten laten kijken. Ik zie lichtjes in zijn ogen. Hij weet nu officieel dat ik hem leuk vind. Heel even drentel ik, treuzel met mijn sleutel. Dan is de magie voorbij en het moment over als Robin de voordeur opent en mijn naam roept. ‘We hebben Winnie-de-Poeh-cakejes voor jou gebakken!’ Ik haal mijn schouders op naar Tijn, alsof ik me excuseer. ‘Fijne avond!’ Ik roep het in het luchtledige en hurk dan voor Robin die in mijn armen vliegt. ‘Mijn lieve logeetje!’ Met die woorden moet Tijn toch echt begrijpen dat samen theedrinken geen optie was. Als ik het al zou durven.

Nieuwe pannen

‘Er is vanmiddag opnieuw een meneer geweest van de verzekering. Ik krijg alles vergoed. En er komt een schoonmaakbedrijf voor de rest van het huis. Rookschade en roet, staat in het rapport.’ Judith is gelukkig weer wat vrolijker. ‘Misschien kunnen we vanavond even naar de stad. Het is koopavond. En het is voorbarig, maar ik heb wat afleiding nodig. Ik vind het leuk om samen met jou nieuwe pannen uit te zoeken en te snuffelen naar keukenmeuk. Aardappelschilesjes, een vergiet. Dat soort dingen. Robin kan terecht bij zijn vader. Kunnen wij daarna misschien nog naar de film of naar De Weduwe Ketelaars?’ Ik knik. Hang verrast mijn jas op. Judith heeft zichzelf gelukkig weer teruggevonden. Ik open de slowcooker. De hachee ruikt heerlijk. Ik zet de al geschilde aardappels op en dek de tafel terwijl Robin twee cupcakes in aluminiumfolie rolt voor zijn vader. Ik giet de aardappels af als ze gaar zijn. Warm een potje rode kool op en schep de hachee op de borden. Ik eet. Praat. Klets met Robin over Winnie en Teigetje en Ieoor. Alles lijkt normaal. Maar inwendig brand ik van verlangen naar Tijn.

Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.

LEES OOK