Placeholder

Wilma: “Met knikkende knietjes stond ik hem op te wachten!”

Toen Wilma in 2003 aan het rondneuzen was tussen profielen op MSN, zag ze er ineens eentje tussenstaan die haar wel aansprak. Ze trok de stoute schoenen aan en stuurde de eigenaar van het profiel een berichtje…

Toen Wilma in 2003 aan het rondneuzen was tussen profielen op MSN, zag ze er ineens eentje tussenstaan die haar wel aansprak. Ze trok de stoute schoenen aan en stuurde de eigenaar van het profiel een berichtje…

“Ik had een profiel aangemaakt op MSN. Toen ik op ’n avond wat profielen van onbekenden aan het bekijken was, zag ik er opeens eentje tussenstaan die me wel aansprak. Dit profiel was van Theo. Ik besloot hem een berichtje te sturen en wachtte zijn reactie af…

Theo stuurde me gelukkig een berichtje terug! Hij zei dat hij ’t leuk vond dat ik contact met hem had gezocht, maar dat hij MSN eigenlijk niet zoveel gebruikte. Ik dacht: ‘Oké, ik zie wel waar het schip strandt’, en bleef contact houden. Ik vond het steeds superspannend als er weer een mailtje van hem in m’n inbox stond. En het leukste was: dit werden er steeds meer!

Na een maandje heen-en-weer gemaild en gechat te hebben, vroeg Theo: ‘Ik kan toch alles tegen je zeggen?’ ‘Ja, natuurlijk’, zei ik. ‘Nou,’ zei Theo, ‘Ik vind je leuk… Meer dan leuk, zelfs! Ik ben ongerust als je niet online bent, en heb vlinders in m’n buik als je er wel bent!’ Ik had hetzelfde gevoel, en voelde me net een puber.

Vanaf toen kreeg het chat- en mailverkeer een andere richting. Het werd minder onschuldig en ging meer de serieuze kant op. We wilden bijvoorbeeld van elkaar weten wat we zochten in een relatie, en het bleek dat we over alles precies hetzelfde dachten. Een ontmoeting kon toen natuurlijk niet uitblijven…

Nadat we elkaar twee en een halve maand alleen virtueel hadden gesproken, vonden we het tijd voor een echte date. Ik was zo nerveus! Ik had m’n huis wel 100 keer gesopt en was supervaak van outfit gewisseld. Uiteindelijk gaf de klok aan dat ik weg moest: richting het station om Theo van de trein te halen.

En daar stond ik, op het station. Na een tijd die úren leek te duren, kwam zijn trein eraan. Ik weet nog dat ik dacht: ‘Straks herken ik hem niet, of herkent hij mij niet!’ Maar de trein stopte, en ik bleef staan. Met m’n mobiel in m’n hand, knikkende knietjes en een luid bonzend hart.

Toen zag ik hem. Hij stapte uit de trein en kwam direct op me aflopen. Theo zei later: ‘Ik herkende je meteen van de foto’s!’

Ik woon in Den Haag en had van tevoren bedacht dat ik hem een rondleiding door de stad kon geven: misschien even langs het Binnenhof of langs het strand in Scheveningen. Maar dat is er nooit van gekomen…

We gingen naar mijn huis en hebben daar heel veel gepraat. Uiteindelijk zijn we samen naar bed gegaan. Ik doe dit normaal niet op een eerste date, maar na zoveel maanden chat- en mailverkeer weet je dat het goed zit.

We hebben de rest van het weekend vooral gepraat en gewandeld. Deze gesprekken ging ook over ‘later’: we vonden elkaar echt leuk, maar woonden zover bij elkaar vandaan. Zaten we wel te wachten op een langeafstandsrelatie?

We besloten dat we elkaar leuk genoeg vonden om er echt voor te gaan. Vanaf toen verliep het vrij snel: na 3 jaar heen-en-weer reizen gingen we samenwonen en na 2 fijne jaren samen, besloten we te gaan trouwen.

Theo en ik hebben het nog steeds heerlijk samen en genieten dan ook nog volop van elkaar!”
 

Wilma en Theo

 

Heb jij ook  zo'n leuke internetdate gehad? Of was jouw date iets minder geslaagd? Laat het ons (als je wil anoniem) weten via onderstaand formulier. Wie weet staat jouw date dan binnenkort online! We zijn benieuwd 🙂