Drielingmoeder Sientje: ‘Nog nooit heb ik zoveel liedjes gezongen als het afgelopen jaar’

11 november 2019

Zingen, daar geniet ik van. Al weet ik, na veel feedback, dat eigenlijk niemand er blij van wordt als ik zing. Maar toch blijf ik stug doorgaan.

Zingen, daar geniet ik van. Al weet ik, na veel feedback, dat eigenlijk niemand er blij van wordt als ik zing. Maar toch blijf ik stug doorgaan.

Deuntje

Nog nooit heb ik zoveel liedjes gezongen als in het afgelopen jaar. Speelt Spotify thuis even niet dan verzin ik zelf wel een liedje. Bij alles wat ik doe zoek ik een deuntje en zing al mijn handelingen aan elkaar. Zo erg dat ik mezelf regelmatig uitlach. Gelukkig heb ik tegenwoordig altijd een enthousiast publiek, en vallen mijn aan elkaar geplakte songs best goed in de smaak.

Ook bestaande liedjes vind ik heerlijk. Vooral liedjes waar bewegingen bij horen zodat het hele gezin mee kan swingen. Klappen in de handjes is hier helemaal de bom. Tess is fan van het klappen en Janne haakt in bij “op het boze bolletje”. Ik wacht nog op het moment dat Pip haar handen in haar zij zet en van links naar rechts beweegt zodra de scheepjes voorbij varen.

Bewegen

Zingen is bewegen, waarbij Janne bij elk liedje meteen haar favoriete move inzet. Zodra er een deuntje wordt ingezet, gaan haar handen richting haar haren (voor zover ze die heeft).
Met of zonder stroop-, aardappel- of perenresten. Het maakt Janne niets uit zolang ze maar mee kan doen.

Tess gooit op de achtergrond haar billen de lucht in terwijl pip haar twee benen in een vaart omhoog werpt. Ik kijk nu al uit naar het moment dat onze drie meiden helemaal los gaan tijdens een voorstelling van K3 en ik stiekem degene ben die het hardste meezingt.

Over Sientje

Sientje blogt iedere week over haar leven als drielingmoeder. Volg Sientje, Tess, Janne en Pip op de voet! Sientje stond eerder dit jaar met haar verhaal in Vriendin. Na een zwangerschap van 28 weken, werden Tess, Janne en Pip geboren. Ze waren klein, maar dapper. Vooral Pip; zij had het moeilijk en vocht om in leven te blijven. De meisjes lagen zeven weken in een couveuse om aan te sterken. Het was een periode waarin Sientje zich vaak machteloos voelde omdat ze niets voor haar dochters kon doen, maar ook een tijd waarin zij en Jos veel steun van hun omgeving kregen. Jos en Sientje zijn nooit gestopt met hopen en wensen dat hun kinderen alle drie naar huis zouden komen. Toen het eindelijk zover was, durfden ze het geboortekaartje pas te versturen. ‘If you can dream it, you can do it’ staat er in sierlijke letters op het kaartje. Volg drielingmoeder Sientje ook op Instagram.

Lees ook: drielingmoeder Sientje: ‘Hoe weet je zeker dat je de juiste namen kiest?’