3x deze zussen schelen behoorlijk in leeftijd: ‘Ik werd als haar moeder aangesproken’

Tekst: Hester Zitvast

1 april 2025

Als tiener – of bijna volwassene – nog een zusje krijgen. Is dat leuk? Deze zussen met een behoorlijk leeftijdsverschil delen hun ervaring.

Tussen Gabie en Sanne zit 14 jaar

Gabie (50)
Thuis: getrouwd met Jonny (53) en moeder van Paul (17) en Iris (14)
Werk: toezichthouder bij de gemeente

Sanne (36)
Thuis: samenwonend met Erik (37) en moeder van Nick (5) en Lauren (3)
Werk: adviseur bij de gemeente

Gabie: “Verschrikkelijk vond ik het, nog een broertje of zusje erbij. Mijn oudere broer zei zelfs hardop dat hij liever een hond had gekregen. Het gebeurde ook op een leeftijd waarop mensen zouden kunnen denken dat het van mij was… Ik wilde niet met mijn moeder mee naar de verloskundige en toen Sanne eenmaal geboren was, weigerde ik achter de kinderwagen te lopen – ik wilde er niet eens even bij blijven staan.
Onze ouders sliepen beneden en Sanne sliep bij ons op de verdieping. Als zij dan begon te huilen, waren mijn broer en ik als eerste wakker. Ach, Sanne had het ook wel zwaar met ons. Ik kan me herinneren dat we een keer een stekelvarkentje van haar hadden gemaakt door haar kleren helemaal te bedekken met wasknijpers.”
Sanne: “Ik heb er gelukkig geen trauma’s aan overgehouden. Ik kan me er niet veel van herinneren. Als klein kind werd ik overal mee naartoe gesleept. Iedereen in onze familie handbalt, dus ik bracht hele weekenden door in de sporthal. Ik weet ook nog dat ik regelmatig cd’s van mijn broer en zus pikte. Mijn broer had dat niet in de gaten, maar Gabie is heel precies. Zij had het altijd meteen door. We hadden weleens ruzie, maar niet vaak. Ik had ook geen schijn van kans bij mijn broer en zus. Toen Gabie het huis uit ging, brak er een periode aan waarin ik regelmatig bij haar langs ging. Zij en Jonny hadden internet, dus ik maakte daar mijn werkstukken voor school. Heel gezellig vond ik dat.”
Gabie: “Jonny vond het altijd heel leuk, zo’n jonger zusje. We namen haar op haar vijftiende samen mee de kroeg in. Sanne en Jonny kunnen het nog steeds goed vinden. Inmiddels zie ik Sanne meer als een vriendin. We wonen in dezelfde straat en zien elkaar regelmatig.”
Sanne: “Ik heb een tijd op donderdagavond op Gabies kinderen gepast. Als Jonny dan thuiskwam, gingen wij met nog wat vrienden spelletjes doen. Dat groeide op een gegeven moment uit tot een happening met wel acht man. Ik pas al heel lang niet meer op, maar die spelletjesavond hebben we erin gehouden. Soms doet Gabie mee, maar zij is niet zo’n spelletjes-mens.”
Gabie: “Sanne en ik zijn op veel vlakken dezelfde types. Ook qua uiterlijk beginnen we steeds meer op elkaar te lijken. Alhoewel Sanne vijftien centimeter langer is dan ik ben. Echte praters zijn we niet, maar we zijn er wel altijd voor elkaar. We zijn zusdinnen, zeggen we weleens. We gaan samen naar carnaval, de kerstmarkt, op wintersport en naar festivals. We zijn de laatste jaren echt naar elkaar toe gegroeid. Dat was misschien wel eerder gebeurd, als we in leeftijd dichter op elkaar hadden gezeten.”

Tussen Lianne en Jessica zit 16 jaar

Lianne (46)
Thuis: samenwonend met Patrick (52)
Werk: stationmanager en ondernemer

Jessica (30)
Thuis: single
Werk: junior projectmedewerker

Lianne: “Ik vond het absoluut niet leuk dat mijn moeder zwanger was. Ik was zestien, op die leeftijd vind je dat vooral heel raar. Ik was geen makkelijke puber en heb mijn moeder het ook echt laten weten dat ik er niet op zat te wachten. Dat heeft haar zeker wel verdriet gedaan. Toen mijn nicht niet veel later een kind kreeg en ik daar op kraamvisite was, veranderde mijn houding. Zo’n kleintje was toch wel schattig en leuk.
Ik mocht bij de bevalling zijn, maar dat wilde ik niet. Wat is ze lelijk, was het eerste wat ik dacht toen Jessica geboren was. Gelukkig trok dat al snel bij. Ik paste weleens op, onder dwang. Ik kon een keer niet uit, omdat mijn ouders een feestje hadden en ik bij Jessica moest blijven. Daar was ik wel boos om, ja…”
Jessica: “Als je een zus – en in mijn geval ook een broer – hebt die veel ouder is, groei je niet echt met elkaar op. Lianne nam mij weleens mee naar Slagharen, weet ik nog. Maar we zijn in die tijd nooit samen op vakantie geweest, bijvoorbeeld. Ik mocht een vriendinnetje meenemen. In mijn late puberteit gingen Lianne en ik echt ‘samen’ dingen doen. Daarvoor deed zij altijd ‘iets met mij’.”
Lianne: “We zitten tegenwoordig samen op een toneelvereniging en daardoor zien we elkaar sowieso iedere week. Daarnaast spreken we geregeld met elkaar bij onze broer of ouders af. Over het leeftijdsverschil gaat het tegenwoordig amper nog. Als je jonger bent, speelt dat veel meer. Zo had Jessica ooit een blindedarmontsteking en was ik mee naar het ziekenhuis. Daar werd ik door een van de verpleegkundigen als haar moeder aangesproken. Daar kon ik wel om lachen.”
Jessica: “Er wordt ons weleens gevraagd of we van dezelfde ouders zijn. Vaak zijn we die vraag al voor door te zeggen dat we ‘hele zussen’ zijn. In onze familie is zo’n leeftijdsverschil niet gek trouwens. Onze moeder komt uit een gezin met twaalf kinderen en daar zit maar liefst 23 jaar verschil tussen de oudste en de jongste.”
Lianne: “Qua karakter lijken Jessica en ik niet op elkaar. Zij is een stuk rustiger dan ik ben, ik zeg alles wat ik denk. Toen we na de fotoshoot voor Vriendin een selfie maakten, zagen we dat we qua uiterlijk wel op elkaar lijken. Het is fijn te weten dat je zus er altijd voor je is. We bellen elkaar geregeld. En dan komt het ook weleens voor dat we vrijwel niets zeggen, zoiets kan ik alleen met Jessica.”

Tussen Hatice en Fatma zit 18 jaar

Hatice (45)
Thuis: getrouwd met Ismail (49) en moeder van Melda (23), Azra (20) en Rana (12)
Werk: tandartsassistente

Fatma (27)
Thuis: getrouwd met Yasin (29)
Werk: boekhouder

Hatice: “Ik was zestien toen mijn broertje Enes werd geboren. Voor hem was ik echt een tweede moeder. Toen ik een paar jaar later te horen kreeg dat er nóg een baby bij kwam, was ik minder enthousiast. Mijn moeder ook, overigens. We zijn samen voor een abortus naar de huisarts gegaan. Mijn moeder spreekt geen Nederlands, ik ging mee als tolk. Ik stond achter haar keuze, mede doordat ik nog een oudere zus heb, die zwaar gehandicapt is. Toch ging mijn moeder twijfelen. Ze had er slapeloze nachten van en maakte mij op de dag van de abortus wakker. ‘Zeg maar dat ik ervan afzie’, zei ze. ‘Dit is mijn lot.’ Ik zag mezelf echter niet een tweede keer moederen over een kleiner broertje of zusje. Dat begreep mijn moeder. In het begin had ik heel weinig met Fatma, daar ben ik eerlijk in.”
Fatma: “Hatice ging het huis uit toen ze twintig was, ik was nog een kleuter. Zoiets werkt voor een goede band ook niet mee, natuurlijk. Maar toen zij een dochtertje kreeg, werd dat mijn beste vriendinnetje. Melda en ik hadden eerder een band opgebouwd dan Hatice en ik. Toen ik naar de middelbare school ging, veranderde dat. Als ik problemen had, zocht ik mijn grote zus op. Ik vond haar een chillere versie van mijn moeder. Ik kan met mijn moeder op zich wel alles bespreken, maar zij heeft wel een andere mindset. Voor advies over jongens klopte ik bij Hatice aan. Nog steeds is zij de persoon op wie ik altijd terug kan vallen. Ze luistert zonder oordeel, ook al zit ik fout.”
Hatice: “Toen Fatma en mijn dochter Melda pubers waren, had ik weleens het gevoel dat ik over twee meiden moest moederen. Fatma was ook zo bijdehand! Vier jaar geleden is onze vader overleden. Rond die periode zorgde Fatma veel voor onze gehandicapte zus Yasmine – en ik voor onze ouders. Na zijn overlijden zijn we echt één geworden. We zorgen nu, samen met onze moeder, voor Yasmine. Fatma heeft een drukke agenda, ik heb een wat rustiger leven, sociaal gezien.”
Fatma: “We zijn verschillend qua karakter, maar hebben een gezamenlijke hobby: geld uitgeven! Daar worden we allebei zo blij van! Ik hoef maar te bellen of Hatice is er voor me. Het liefst videobellen we. We kunnen echt uren kletsen. Ik merk dat het leeftijdsverschil tussen ons gevoelsmatig verdwijnt naarmate we ouder worden. Toch kan Hatice mij nog echt weleens toespreken als een oudere zus. ‘Fatti, luister nou eens naar mij, ik heb meer meegemaakt in het leven’, zegt ze dan. Ik trek me daar wel wat van aan, maar zeker niet altijd. Ik heb een sterk karakter…”

Tekst: Hester Zitvast
Foto: Robert Elsing
Visagie: Wilma Scholte

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.