Zonnebrand
12 juli 2013
Heerlijk die zon buiten. Maar Stefanie kan niet ontspannen van de zon genieten.
Heerlijk die zon buiten. Maar Stefanie kan niet ontspannen van de zon genieten.
Adriana kijkt me met een scheef gezichtje aan. Ik voel haar handjes over mijn gezicht glijden. ‘Zo, hier een beetje,’ zegt ze uiterst geconcentreerd, alsof ze een kunstwerk aan het maken is.
Ik voel de zonnebrandcrème op mijn wangen plakken.
‘Nu jij,’ zeg ik en spuit factor 50 in haar nekje. Ze giechelt en laat zich royaal insmeren.
Onbewust weet ze vast dat het haar beschermt.
In de tuin stort Adriana zich op de piraatjes die in de watertafel drijven.
Heerlijk, dat zonnetje. Toch voel ik mij op een zonnige dag nooit helemaal ontspannen. Ik ben altijd in de weer met zonnebrandcrème, hoedjes en witte shirtjes.
Zonlicht is goed, maar kan gauw teveel zijn.
Ik wil niet dat Adriana mijn zonnestress opmerkt. Ze moet zorgeloos buiten kunnen spelen. Op subtiele wijze zorg ik ervoor dat ze zoveel mogelijk onder de parasol of in de schaduw speelt.
Vroeger zwommen de vier andere kinderen met witte T-shirts aan. De zonnebrandcrème die van hun lichamen kwam, gaf het water in het zwembadje een melkachtige kleur. Ik adviseer de oudste kinderen nog steeds om zich in te smeren. Verder kan ik er niet veel meer aan doen en moet dat stukje zorg loslaten.
Ik lees de achterkant van de spuitflacon nog eens. UV-stralen zijn echt zeer schadelijk. Zelfs factor 50 geeft geen volledige bescherming. De woorden maken mij verdrietig.
Mijn moeder is overleden aan een agressieve vorm van huidkanker.
Zij hield van buitenlucht, maar was geen zonneaanbidster.
‘In de schaduw word je ook wel bruin!’ Ik hoor het haar nog zeggen.
Alleen als kind is zij een keer zwart verbrand door de zon.
Blootstelling aan de zon is gevaarlijk. Vooral voor kinderen. Hun huidcellen delen zich enorm snel. De door zonnebrand aangetaste cellen krijgen de kans niet om zich te herstellen. Ze delen zich beschadigd verder. Het staat vast dat vooral zonnebrand opgelopen tijdens de kindertijd op latere leeftijd een sterk verhoogd risico op huidkanker geeft. Toch zie ik op zomerse dagen nog steeds kindertjes onbeschermd in de zon spelen.
‘Mag ik die hebben?’ vraagt Adriana. Ik schrik op uit mijn mijmering en geef haar de vrolijk gekleurde fles zonnebrandcrème.
Adriana drukt de opening van de verstuiver tegen de kop van een piraatje. ‘Zo, smeren,’ zegt ze.
Ik kijk hoe Adriana zich over haar poppetje ontfermt. Mijn meisje! Mooi, perfect, maar kwetsbaar. Ik voel tot in de poriën van mijn huid dat ik haar moet beschermen.
