Deze vrouwen beleefden hun eigen romcom: ‘In de fietsenstalling gebeurde het’

Tekst: Esmir van Wering

29 juli 2025

Kun jij ook zo genieten van die heerlijke filmscènes waar de romantiek eindelijk ontstaat en alles op z’n plek valt? Dat kan ook in het echt. Deze vrouwen beleefden hun eigen romcom.

‘Speciaal voor mij had hij een parcours uitgestippeld’

Maaike: “Op mijn verjaardag was mijn vriend voor zijn werk naar het buitenland. We zouden het vieren als hij weer terug was, maar op de dag zelf vond ik het stiekem toch moeilijk dat hij er niet was. ’s Ochtends belde hij me om me te feliciteren en om te vertellen dat ik in de servieskast moest kijken. Daar lag een enveloppe met een lieve kaart van hem en een adres waar ik me eind van de ochtend moest melden. Nieuwsgierig voerde ik de locatie in mijn telefoon in en ben erheen gegaan. Ik kwam uit bij mijn favoriete koffietentje. Bij binnenkomst werd er spontaan voor me gezongen en kreeg ik een cappuccino aangeboden, die mijn vriend al had betaald. Voor mijn vertrek kreeg ik een tweede enveloppe met opnieuw een locatie erop. Opgetogen voerde ik het adres weer in en ging op pad. Dit keer kwam ik uit bij mijn lievelingskledingwinkel, waar mijn vriend een tegoedbon had geregeld. Ik voelde me als een kind in een snoepwinkel, en helemaal jarig. Ik ging de deur uit met een broek, bloesje én een derde enveloppe. Deze leidde me naar een lunchtentje. In plaats van de rekening kreeg ik een laatste enveloppe. Hierop bleek het adres te staan van een bloemenzaak, waar ik een prachtige bos rozen overhandigd kreeg. Niet alleen ik had een topdag, ook iedereen die in het complot zat. Zo lief dat hij het hele parcour tot in de puntjes geregeld had, speciaal voor mij.”

‘Het volledig aandacht voor elkaar hebben vond ik ongelofelijk intiem en romantisch’

Danielle: “Als verrassing voor mijn man Ton boekte ik een bed & breakfast die voelde als een mini-retreat: twintig uur zonder telefoon, mail of werk voor ontspanning en tijd voor elkaar. De koelkast stond vol lekkers en buiten was een privéjacuzzi en sauna. Steeds als er een mand met nieuwe hapjes en drankjes klaarstond, klonk een zacht belletje.
Bij aankomst liet ik Ton de deur naar ons verblijf openen. Op dat moment begon de muziek die we twee jaar geleden hadden gedraaid bij entree op onze bruiloft. Daardoor stapten we direct uit ons drukke leven en in een soort bubbel van rust.
In de jacuzzi keken we uit over de heide, waar bizons ons verdwaasd aankeken. Vóór het diner had ik een brief geschreven over hoe belangrijk Ton voor me is. Hij las ‘m hardop voor, wat leidde tot ontroering en een liefdevol en open gesprek, want ook Ton vertelde waarom hij mij liefhad en waardeerde. We gebruikten ook inspiratiekaartjes met vragen en opdrachtjes die gericht waren op de communicatie in je relatie. Er zat ook een talking stick bij: degene die deze stok vasthad, mocht praten en de ander moest dan luisteren zonder te reageren. Zo leerden we elkaar nóg beter begrijpen. Die openhartigheid en volledig aandacht voor elkaar hebben, vond ik ongelofelijk intiem en romantisch. Want wanneer neem je in het dagelijkse leven nou écht die tijd nog? Sindsdien plannen we bewust ‘bubbelmomenten’ in, om even terug te schakelen, mooie herinneringen op te halen en écht aandacht voor elkaar te hebben.”

‘Plots begon hij te zingen, een serenade’

Maria Johanna: “Met een vriendin ging ik naar ecstadic dance, een dansvorm waarbij je niet mag praten. Ik gaf me er volledig aan over en voelde me steeds vrijer. Ineens was er een man die mijn aandacht trok. Zonder woorden dansten we om elkaar heen en maakte hij me zó aan het lachen. Bij het afscheid wisselden we zwijgend telefoonnummers uit.
De volgende dag belde hij: ‘Hoe lang heb je nodig om je klaar te maken? Dan neem ik je mee op een verrassingsdate. Kleed je wel warm aan!’ Een half uur later stond hij voor mijn deur. Hij had een privéboot geregeld, waarmee we door de stille grachten voeren, op een heldere novemberavond. Plotseling begon hij te zingen, een serenade. Het lied Maria, uit de film West Side Story: ‘I just met a girl named Maria.’ Kippenvel! Hij bleek in een band te spelen.
We dineerden aan het water, deelden een tiramisu en voeren daarna weer terug. Het was inmiddels véél kouder en na tienen. Eigenlijk mag je dan niet meer varen, maar we deden het toch. Spannend en enorm romantisch, vooral omdat ik op zijn schoot zat en hij me warm hield. Op de kade volgde onze eerste – en ook laatste – kus. Tijdens latere gesprekken ontdekten we dat we toch te verschillend waren. Maar de herinnering blijft magisch mooi.”

‘De brief eindigde met de vraag of ik zijn vriendinnetje wilde zijn’

Amara: “Een paar dagen voordat ik met een vriendin drie maanden door Azië zou gaan reizen, leerde ik mijn vriend Samuel kennen. Slechte timing, want het voelde meteen al zó vertrouwd tussen ons. Het afscheid was dan ook best even lastig, al had ik ook lang naar deze reis uitgekeken. We hadden alleen het eerste hotel geboekt, daarna zouden we wel verder zien.
Na een lange vlucht kwamen mijn vriendin en ik aan bij onze hotelkamer, waar een klein postzakje aan de deur hing. Mijn hart begon meteen sneller te kloppen, al had ik nog geen idee wat erin zat. Pas toen ik zag dat het een brief voor mij persoonlijk was, begon er iets te dagen… het zal toch niet?! En toen ik de eerste zin las, kwamen de tranen: ‘In de korte tijd dat ik je heb ontmoet, weet ik één ding zeker: ik ben verliefd op jou.’
Hij schreef precies wat ik ook voelde: dat de paar keer dat we elkaar hadden gezien, naar meer smaakte. De brief eindigde met de vraag of ik zijn vriendinnetje wilde zijn. Daar hoefde ik geen seconde over na te denken. Mijn vriendin bleek in het complot te zitten en had hem stiekem verteld in welk hotel we zaten, zodat hij dit had kunnen regelen. Ik kon niet wachten om Samuel te bellen. En ook al kenden we elkaar amper, vanaf dat moment was onze relatie officieel. Inmiddels zijn we zeven jaar verder en nog altijd happy samen.”

‘Rondom de tafel brandde een groot hart van lichtjes’

Albertine: “Mijn verjaardag vier ik eigenlijk nooit. Niet omdat ik niet ouder wil worden, maar omdat ik niet zo van grote groepen mensen houd. Op mijn veertigste verjaardag waren mijn lief en ik met z’n tweeën op vakantie in Egypte.
’s Avonds nam hij me geblinddoekt mee naar het strand. De tocht leek eindeloos te duren. Toen hij de blinddoek afdeed, stond er middenin de branding een prachtig gedekte tafel voor twee, met champagne. Rondom de tafel brandde een groot hart van lichtjes. Het was mijn mooiste en meest romantische verjaardag ooit.”

‘De lichtjes in de Eiffeltoren maakte de avond compleet’

Roy: “Mijn vrouw Eleanor, toen nog mijn vriendin, moest voor haar werk naar Parijs. Hier had ze totaal geen zin in, bovendien viel het samen met haar verjaardag. Ik bleef thuis en paste op haar hond. Althans, dat dacht ze. De hond kon zolang bij de buren terecht en ik ben in de auto gesprongen, op naar Parijs. Via een collega van Eleanor wist ik waar ze die middag was. Na haar meeting schoof ik onverwacht bij haar aan tafel en wachtte tot ze me herkende.
Toen ze me zag, riep ze geschrokken: ‘Maar waar is Cooper…?’ Nadat ik haar had gerustgesteld dat er goed voor hem gezorgd werd, vloog ze me alsnog om de hals.
’s Avonds had ik gereserveerd bij een luxe restaurant op de 65ste verdieping met uitzicht over Parijs. En voor deze gelegenheid had ik een mooie outfit voor ons allebei van huis meegenomen. De lichtjes in de Eiffeltoren maakte de avond compleet. Mijn romantische verjaardagsmissie was geslaagd.”

‘Wil je met me trouwen, stond er in het zand geschreven’

Fleur: “Mijn vriend Ben is piloot. Omdat hij elk jaar een bepaald aantal vlieguren moet maken, ga ik regelmatig mee. Eén vlucht zal ik nooit vergeten. Op een zaterdag stelde hij voor om samen een ‘ritje’ te maken. Ik had geen idee wat hij van plan was. Toen we eenmaal boven waren, wees hij naar beneden. In het zand op het strand stond met grote letters: ‘Fleur, wil je met me trouwen?’
Ik schoot meteen vol en wilde hem het liefst om de hals vliegen, maar dat leek me in de cockpit toch niet zo’n goed idee! Hij gaf me het doosje met daarin een ring die hij – nadat we geland waren – om mijn vinger schoof. Ik had weleens een aanzoek op een spandoek achter een vliegtuig gezien, maar dit voelde nóg persoonlijker.”

‘In de fietsenstalling gebeurde het: onze eerste echte kus’

Willemijn: “Ik leerde mijn man Wiebren op het hockeyveld kennen. We vonden elkaar meteen leuk en spraken het volgende af: zodra één van ons een doelpunt zou scoren, regelde de andere een date. Ik vertelde het mijn teamgenoten, die er vervolgens alles aan deden om mij een doelpunt te laten maken. En met succes, haha, dus hij was aan zet.
De date die Wiebren organiseerde was geweldig: een boottocht door de grachten van Amsterdam met een toneelvoorstelling aan boord. We zaten met zo’n vijftig mensen op een rondvaartboot, waar binnen korte scènes werden opgevoerd en af en toe een nieuwe acteur aan boord stapte. Het was een spannend en interactief verhaal, echt superleuk. Toch kon ik mijn ogen haast niet van Wiebren afhouden. De vonken sprongen over tussen ons, maar op de boot konden we natuurlijk geen kant op. Van de spanning nam ik nog maar een biertje.
Bij zonsondergang keek hij diep in mijn ogen en gaf een kus op mijn wang. Aan het eind van de avond stapten we, ietwat tipsy, weer aan wal. En in de fietsenstalling gebeurde het dan toch: onze eerste echte kus. Daarna bracht hij me achterop zijn gammele fiets terug naar het station, wat door het roesje van de alcohol voelde alsof ik in een romantische film was beland. We gaan nog steeds graag naar het theater, en dan denk ik altijd weer even aan die eerste keer.”

‘Na zijn overlijden verraste hij haar ieder jaar met een boeket rozen’

Vanessa: “Ik ben al jaren bloemist en heb veel mooie verhalen gehoord, maar één zal ik nooit vergeten. Een man kwam de winkel binnen met het verzoek om zijn vrouw Margreet de komende vijf jaar op haar verjaardag een boeket rozen te bezorgen. Toen ik zijn gegevens noteerde, vertelde hij dat hij ongeneeslijk ziek was en wilde zijn vrouw na zijn overlijden ieder jaar verrassen met een mooie bos rozen, omdat zij daar zo dol op was en hij dat – naar eigen zeggen – te weinig had gedaan. Op de dag van de verjaardag van zijn vrouw – ongeveer een half jaartje later – heb ik de bloemen persoonlijk bij haar gebracht. Ze was diep ontroerd, en we hebben elkaar huilend omhelsd. Ik vertelde haar wat haar man me had toevertrouwd. Dit was voor haar zo’n prachtige verrassing.”

Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.