Zoveel kilo komen vrouwen gemiddeld aan tijdens hun zwangerschap

Yvette: ‘Ik raakte ‘per ongeluk’ zwanger’

Yvette (29) was al jaren verliefd op Vincent (30), maar hij wilde zich niet aan haar binden. Ze deed een wanhopige poging hem bij zich te houden: ‘Ik hoopte dat als ik zwanger zou worden Vincent niet bij me weg zou gaan.’

Yvette: “Nee, ik ben absoluut niet trots op wat ik heb gedaan. Het is niet netjes om iemand erin te luizen en zeker niet met een onschuldig kind. Maar ik was ten einde raad. Ik zag de man van mijn dromen mijn leven uitstappen en ik kon maar aan één ding denken: hoe zorg ik dat ik hem bij me houd? Ik koos voor het heftigste middel dat je kunt bedenken en raakte opzettelijk zwanger.”

Smoorverliefd

“Acht jaar lang was ik stiekem verliefd op Vincent. Jaren waarin hij samenwoonde en ik soms wel en soms geen relatie had, maar waarin ik altijd hoopte dat we ooit een stel werden. Ik kende hem al mijn hele leven. Onze ouders zijn bevriend en we groeiden samen op. We speelden samen buiten, gingen met elkaar op vakantie en we vierden zelfs de feestdagen met onze ouders, broers en zussen. Later hadden we dezelfde vriendengroep en werd ik verliefd op hem. Maar Vincent bleef me zien als zijn jeugdvriendinnetje met wie hij zo kon lachen.

Dat veranderde toen we op Oudjaarsavond 2012 toevallig allebei vrijgezel waren en in een dronken bui zoenden. Die nacht brachten we samen door. Ik was helemaal in de wolken. Eindelijk had ik de man van mijn dromen. Vanaf nu zou ik hem nooit meer laten gaan. Vincent dacht daar anders over, helaas. Toen hij ’s morgens wakker werd en mij met een gelukzalige glimlach naar hem zag kijken, zei hij zuchtend: ‘O Yvette, wat hebben we gedaan?’ Hij was bang dat we onze vriendschap op het spel hadden gezet. Volgens hem moest het bij deze ene nacht blijven en moesten we gewoon vrienden blijven, zoals vroeger. Ik verzekerde hem dat er niets zou veranderen. Dat we gewoon moesten genieten van het moment en van elkaar. Ik slikte maar in dat ik de rest van mijn leven bij hem wilde blijven en probeerde hem zo snel mogelijk weer te verleiden tot seks. Dat lukte. Tijdens het vrijen, merkte ik gelukkig niks van zijn angst om onze vriendschap kwijt te raken. Hij was heel passievol. En ik? Ik kon niet gelukkiger zijn. Hier had ik al zo lang op gehoopt.

Maandenlang rommelden we wat aan. Elke keer als Vincent en ik afspraken, hadden we seks. We matchten ontzettend goed tussen de lakens en seks werd mijn manier om hem aan me te binden. Ik wist dat Vincent geen vaste relatie wilde. Hij had net daarvoor samengewoond met een bezitterige vriendin en wilde nu een tijdje vrijgezel zijn. Maar ik wist ook dat hij me niet kon weer- staan als ik hem verleidde.”

Friends with benefits

“Vincent bleef volhouden dat we met vuur speelden. ‘Als je morgen verliefd wordt op een ander, zijn wij onze vriendschap kwijt’, zo hield hij me voor. Maar ik was helemaal niet van plan gek te worden op een ander. Ik wilde niemand anders dan hem! Alleen, als ik hem dat zou opbiechten, zou hij hard wegrennen. Dan deed ik hem denken aan zijn jaloerse ex en hij was net zo blij dat hij van haar af was. Dus deed ik alsof het allemaal vrijblijvend en lang leve de lol was en zei ik dat ik gewoon verslaafd was aan de seks met hem. En dan moest hij lachen. Officieel hadden we dus niks. Onze relatie was niets meer dan friends with benefits, zoals Vincent het grappend noemde, maar stiekem turfde ik de weken dat we in mijn ogen ‘verkering’ hadden. Ik nodigde hem uit voor etentjes bij me thuis, bedacht uitjes en zorgde dat ik opdook in dezelfde kroegen als waar hij met zijn vrienden hing. Negen van de tien keer belandden we na zo’n avond dan samen in bed en bleef hij slapen, lekker lepeltje-lepeltje. Voor mij was dat echt het hoogtepunt van de nacht. Ik wilde nooit meer anders en hoopte dat hij er ook zo over ging denken.

Vorig jaar wilde Vincent praten. Hij wilde meer afstand nemen. ‘Dit begint toch wel erg op een relatie te lijken’, zei hij. Onze ouders hadden inmiddels ook door dat we elkaar regelmatig zagen en waren dolenthousiast. Ik probeerde hem er nog van te overtuigen dat we puur voor de seks samen waren, maar daar trapte hij niet meer in. Ik denk ook dat hij merkte dat ik steeds meer voor hem begon te voelen. Zijn mededeling was mijn grootste nachtmerrie, maar ik had dit wel zien aankomen. De laatste weken appte hij al niet zo vaak meer en had hij steeds ‘hoofdpijn’ als ik wilde afspreken. Stiekem had ik er al met zijn moeder en zussen over gesproken, die wel wisten dat ik gek op hem was. Volgens hen vond Vincent mij ook leuk, maar had hij bindingsangst en moest ik hem wat tijd geven.”

Wanhopige zet

“Mijn laatste hoop vestigde ik op onze vakantie naar Mallorca, die we nog hadden gepland. Die zomer konden we allebei niet lang weg vanwege ons werk, maar omdat we naar een paar dagen zon en zee verlangden, hadden we samen een weekje El Arenal geboekt. Lekker uit eten, zon, zee en uitgaan: dat sprak ons beiden aan. We waren in onze jeugd al zo vaak samen op vakantie geweest, dat deze week ook niet vreemd voelde. Met als enige verschil dat we nu een kamer en een bed deelden. Wat Vincent niet wist, was dat ik nog een ander plan had verzonnen. In een wanhopige poging hem voor altijd aan me te binden, was ik stiekem gestopt met de pil. In plaats van mijn anticonceptiepil slikte ik elke avond een kinderaspirientje. Op die manier zag Vincent dat ik toch echt iets innam, maar het beschermde natuurlijk niet tegen een zwangerschap. Dat was ook precies de bedoeling. Ik hoopte dat als ik zwanger zou zijn, Vincent niet bij me weg zou gaan. Nogmaals, het was absoluut niet netjes van me, maar ik was ten einde raad en wist zeker dat we samen heel gelukkig konden worden.”

Superblij

“Die dagen op Mallorca waren een soort afscheidstournee, zo zei Vincent. We genoten nog één keer van de waanzinnig goede seks met elkaar. Na die week zouden we daar definitief mee stoppen en kijken of we gewoon vrienden konden zijn. Ik kreeg al buikpijn als ik daaraan dacht, maar liet niks blijken. Die week vreeën we erop los. Soms wel drie keer per dag. Ik bleef steeds extra lang liggen en hoopte maar dat mijn plan zou lukken. Eén dag veinsde ik een buikgriep. Tegen Vincent zei ik dat ik misschien verkeerde vis had gegeten en dat ik buikloop had. Dat was niet zo, maar ik wilde een alibi hebben, zodat ik later kon zeggen dat de pil niet goed had gewerkt. Twee weken na de vakantie ging ik elke dag zenuwachtig naar de wc: zou het gelukt zijn of werd ik toch ongesteld? Ik was superblij toen mijn menstruatie uitbleef en door het dolle toen ik daadwerkelijk twee blauwe streepjes zag op een zwangerschapstest. Mijn plan had gewerkt!”

O, nee!

“Al besefte ik op dat moment nog niet wat de consequentie daarvan precies zou zijn. Dat we dus écht een kind zouden krijgen. Eerlijk gezegd zag ik het toen nog echt als een redmiddel om Vincent bij me te houden. Want hij had zich aan zijn belofte gehouden: na de vakantie had ik hem niet meer alleen gezien. Hij meed zelfs zijn stamkroeg en zijn telefoon stond negen van de tien keer uit. Ik wachtte nog een week, voordat ik naar Vincent appte: ‘Ik moet je iets vertellen…’, om vervolgens af te spreken. Ik wilde het hem wel face-to-face vertellen. Vincent schrok zich rot. Dit was het laatste wat hij had verwacht en had gewild. Hij werd lijkbleek en begon te ijsberen, terwijl hij ondertussen steeds: ‘O, nee!’ uitriep. Op dat moment had ik echt met hem te doen, maar ik kon niet meer terug. Ik zei dat de pil niet goed had gewerkt door de buikgriep. Waar ik niet op had gerekend, was dat Vincent direct ging googlen op abortusklinieken. Dit kind wilden we allebei niet, dus moesten we de zwangerschap laten afbreken, zo redeneerde hij. Ik durfde niet te zeggen dat ik niets liever wilde dan zijn kind. Ik had al jong een kinderwens en een baby van hem, leek me het allermooist. Natuurlijk zei ik dat niet. Ik knikte alleen. Ik was eigenlijk net zo overdonderd door zijn afkeer van de zwangerschap, als Vincent van de zwangerschap zelf. Gelukkig heeft ons verhaal een happy end. Want ook al gingen we samen naar de abortuskliniek, vastbesloten om de zwangerschap te laten afbreken, eenmaal in de wachtkamer sloeg Vincent ineens om. Om ons heen zaten veel jonge meiden. Ze keken radeloos, stonden er vast alleen voor. Vincent hield heel lief mijn hand vast en pakte die steeds steviger vast. Zeker toen hij de tranen in mijn ogen zag en zich realiseerde dat ik hier anders in stond dan hij. Toen de abortusarts ons uiteindelijk de kamer in riep en vroeg wat ze voor ons kon doen, zei hij ineens: ‘Niets. We houden dit kind en gaan ervoor.’”

Trotse papa

“Wie ons nu ziet lopen met onze dochter Bo, heeft geen idee welk drama zich tijdens de zwangerschap heeft afgespeeld. Ze zien alleen een gezinnetje met een schattige blonde peuter en een trotse vader en moeder. En dat klopt. Ik ken geen lievere papa dan Vincent. Hij is stapelgek op zijn dochter en zij op hem. Maar dat betekent niet dat we een makkelijke start hebben gehad. Vincent was resoluut in de kliniek, maar had daarna wel weken nodig om te wennen aan het idee dat hij vader werd. In eerste instantie wilde hij ook niet samenwonen en zei hij dat hij alleen fi nancieel zou bijdragen. Later beweerde hij dat hij slechts een omgangsregeling wilde. Maar naarmate de zwangerschap vorderde en onze ouders steeds opgetogener werden over de komst van hun kleinkind, draaide hij bij. Hij vond dat hij het niet kon maken me in de steek te laten. Hij kende me al zijn hele leven en wist zeker dat we een succes konden maken van onze relatie. Toen ik zes maanden zwanger was, ging hij op zijn knieën en vlak voor de bevalling zijn we getrouwd. Het gaat nu ontzettend goed tussen ons. We hoeven elkaar weinig uit te leggen en hebben vaak aan één blik genoeg, want we kennen elkaar al door en door. De seks is nog steeds fantastisch en ik word elke ochtend stralend wakker naast hem. Ook Vincent zegt dat hij gelukkig is en ik geloof hem. Of ik denk dat hij weet dat ik hem erin heb geluisd? Nee. Hoewel we het al een paar keer over een tweede hebben gehad en wanneer dat dan het beste zou uitkomen. Toen zei hij: ‘Dan plan je dat toch gewoon?’ Ik voelde me toen wel een beetje betrapt, al bedoelde hij dat misschien onschuldig. Maar het feit dat hij graag een broertje of zusje voor Bo wil, maakt dat ik me minder slecht voel. Ik heb zijn leven niet verpest, maar verrijkt. Bo was het zetje dat hij nodig had.”

Lees ook: Cindy: ‘Als ik opnieuw kon kiezen, zou ik trouwen met mijn grote liefde’

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.