Het Spaanse dorp: Polopos-winnaars Thysa en Wijnand: ‘Ons leven is echt compleet veranderd’
23 december 2019
Een oud Spaans dorpje met nog maar 60 inwoners nieuw leven inblazen, dat wilden Thysa (32) en Wijnand (42) wel! Half februari vertrokken ze met hun camper naar Polopos en eind augustus wonnen ze met hun Kunstroute en Casa 3 het programma én € 20.000,-.
Een oud Spaans dorpje met nog maar 60 inwoners nieuw leven inblazen, dat wilden Thysa (32) en Wijnand (42) wel! Half februari vertrokken ze met hun camper naar Polopos en eind augustus wonnen ze met hun Kunstroute en Casa 3 het programma én € 20.000,-. “We leven nu onze droom.”
‘Iets voor ons’
Het was oktober 2018 toen Wijnand de oproep zag: de makers van het tv-programma Het Italiaanse dorp: Ollolai zochten kandidaten voor een gelijksoortig programma. Het was nog niet bekend om welk dorpje het deze keer zou gaan, maar hij was direct enthousiast. Gelukkig Thysa ook, want toen ze thuiskwam, vertelde Wijnand dat hij hen had opgegeven voor het programma.
Thysa: “We waren die zomer net even terug in Nederland na twee jaar rondreizen met onze oude camper door Europa. We gingen toen een paar maanden op camping Zeeburg in Amsterdam werken en woonden daar ook in onze camper. In november wilden we eigenlijk richting Italië gaan, maar toen Wijnand over onze aanmelding vertelde, dacht ik meteen: dit is iets voor ons.”
Settelen
“We houden van reizen, maar dachten er al langer over om ons in het buitenland te settelen, dus dit kwam precies op het juiste moment op ons pad. Ik was voordat we gingen reizen kunstenares en werkte daarnaast parttime op een kantoor om een vast basisinkomen te hebben. Wijnand werkte als zelfstandige met verschillende werkzaamheden: van klusser en schilder tot tekstschrijver en videomaker.
We leerden elkaar zes jaar geleden kennen toen Wijnand net drie weken terug was van een wandeltocht door Europa. Hij was nog niet zolang daarvoor begonnen als bedrijfsleider in een restaurant en had tijdens een evenement een dj ingehuurd. Die dj was mijn broer en ik kwam met hem mee. Ik vond Wijnand direct interessant en de week daarna besloot ik hem te googlen. Toen zag ik alle mooie foto’s die Wijnand tijdens zijn wandeltocht had gemaakt. Ik was echt onder de indruk.”
Vonk sloeg over
“De foto’s sloten mooi aan bij mijn eigen werk, daarom zocht ik contact met hem om te kijken of we samen konden exposeren. Van die expositie is helaas niks gekomen, maar de vonk sloeg wel over. We bleken allebei een grote liefde voor reizen te hebben en daarom besloten we te gaan reizen.
Jaren later zagen we onszelf niet in Nederland wonen. Niet alleen omdat de huizenprijzen hier zo hoog zijn, maar ook omdat we graag een kunsthuis in het buitenland wilden openen: een plek waar mensen kunst kunnen maken én exposeren. We zijn avontuurlijk ingesteld en dat grote avontuur wilden we in het buitenland vinden, maar we wisten nog niet eens waar precies.”
Wijnand: “We besloten eerst af te wachten of de programmamakers iets met onze aanmelding zouden doen, voordat we verder gingen met andere plannen maken. Tot onze grote vreugde werden we uitgekozen. Echt een geweldige verrassing!”
Surrealistisch
Half februari, vier maanden na hun aanmelding, vertrokken Thysa en Wijnand met hun camper richting Zuid-Spanje. Omdat de camper zo’n 40 jaar oud was, reed hij niet harder dan 70 kilometer per uur. Het stel deed zo’n twee weken over hun reis. Iets wat helemaal bij hen past, want onderweg genoten ze van het kamperen en alle plekken waar ze langskwamen. Eenmaal in Polopos kregen ze hun eerste grote uitdaging: ze moesten hun plannen presenteren aan de dorpsbewoners en de dorpsraad.
Thysa: “Dat was heel spannend, want pas als we door deze ronde waren, mochten we definitief blijven. Daarvoor mochten we al in het dorp rondkijken en een van de oude, vervallen huizen uitkiezen die we, als we door waren, zouden gaan verbouwen.”
Wijnand: “Dat was zo surrealistisch. We kregen de kans om te emigreren naar een plek die we helemaal niet kenden en moesten in korte tijd een huis uitzoeken waar we eventueel zouden gaan wonen. En dat met een camerateam dat je twee dagen lang continu volgt. Het was heel intens.”
Thysa: “En dat was nog allemaal vóór de presentatie van onze plannen. We spraken maar een klein beetje Spaans en de dorpsraad en bewoners bijna geen Engels, dus het was nog maar de vraag of we elkaar zouden begrijpen. Gelukkig ging het goed en waren ze enthousiast over onze plannen. We mochten blijven.”
Wijnand: “Vanaf dat moment viel er een enorme last van onze schouders. We mochten beginnen aan ons avontuur. Het was leuk dat er een wedstrijdelement aan verbonden zat met weekopdrachten en een groot geldbedrag voor de winnaars, maar het was niet ons grootste streven om te winnen. Het feit dat we onze plannen mochten uitvoeren, voelde al als de hoofdprijs.”
Het ambitieuze stel ging aan de slag. In zes maanden tijd verbouwden ze hun huis en werkten ze keihard aan hun bedrijf Casa 3: een kunsthuis, koffiehuis en gasthuis. Ook zetten ze de Kunstroute op, een expositie met meer dan 25 kunstenaars in zeven pop-upgaleries in Polopos.
Lees ook: Bibian: ‘Ik werd verliefd op mijn Finse yogaleraar’
Fantastische kans
Thysa: “Het was een geweldige tijd! Natuurlijk zijn er moeilijke momenten geweest dat we bijvoorbeeld heel moe waren, want we moesten én een huis verbouwen én een bedrijf opzetten én we deden mee aan een wedstrijdprogramma, en dat alles in een vreemd land. Maar we dachten nooit aan stoppen. We zouden wel gek zijn. Dit was zo’n fantastische kans. Van heimwee hadden we ook geen last. We waren al gewend om voor langere tijd weg van huis te zijn, dus daar konden we goed mee omgaan. En als ik mijn familie miste, belde ik ze gewoon even en dan ging het wel weer.”
Wijnand: “Wat de taalbarrière betreft waren Thysa en ik ook een goed team. Voordat ik haar leerde kennen, had ik al eens zeven maanden in Spanje gewoond en bij Spanjaarden thuis geslapen, dus zo had ik de taal een beetje opgepikt. Thysa heeft in haar jeugd in meerdere landen gewoond – van Amerika tot Frankrijk en Italië – en daardoor kon zij ook best snel het Spaans oppakken. Als we met iemand een Spaans gesprek voerden, vulden we elkaar goed aan en dat doen we nog steeds.”
Alle kanten op
En toen was de finale eind augustus daar. Thysa en Wijnand werden door de dorpsbewoners van Polopos uitgeroepen als winnaars. Door hun mooie initiatieven was het hen gelukt om Polopos nieuw leven in te blazen en internationaal op de kaart te zetten. Burgemeester Matías González Braos bekroonde hen als dank hiervoor tot ereburgers en beloonde ze met twintigduizend euro om te investeren in
hun bestaan en bedrijf in het dorp.
Thysa: “Echt ongelooflijk. We hadden totaal niet verwacht dat wij zouden winnen. We hoopten er wel op, maar we gingen er niet vanuit. De andere Nederlandse deelnemers hadden ook geweldige dingen gedaan, dus het kon voor ons gevoel alle kanten op.”
Wijnand: “Het was van tevoren ook lastig inschatten. De dorpsbewoners gingen stemmen en we hadden geen idee waar zij het zwaartepunt zouden leggen. Ging het ze om hoe we ons huis hadden verbouwd of vonden ze het belangrijker in hoeverre wij in het dorp geïntegreerd waren en wat we met ons bedrijf voor het dorp betekend hadden? Ik denk dat dat laatste de doorslaggevende factor is geweest, want op onze Kunstroute kwamen zo’n zevenhonderd mensen af, van wie veel ook uit Spanje zelf. Dat was natuurlijk te gek!”
Zonnige droom
Inmiddels wonen Thysa en Wijnand ruim negen maanden in Polopos en voelen ze zich helemaal onderdeel van het dorp. Ze zijn dolgelukkig.
Thysa: “Het gaat hartstikke goed met ons. We hebben onze draai gevonden. Als we door de straten lopen, zeggen alle dorpsbewoners ons gedag. Iedereen kent elkaar en is zo vriendelijk.”
Wijnand: “Het is echt een droom die is uitgekomen. Letterlijk, want ik droomde vroeger al van een mooi wit huis op een zonnige plek met een prachtige binnenplaats. Toen we ons huis zagen, was dat precies wat ik al die tijd voor me had gezien. Ook qua werk doen we eindelijk wat we al zo lang wilden. En nu leven we onze droom.”
Thysa: “Ons leven is echt compleet veranderd. We zijn van een nomadenbestaan opeens ergens vast gaan wonen. Twee jaar lang leefden we in een ruimte van zeven à acht vierkante meter en nu hebben we een pand van bijna driehonderd vierkante meter waar we in kunnen wonen en een eigen bedrijf verder in kunnen ontwikkelen.”
Wijnand: “Laatst waren we samen met de burgemeester van Polopos even in Nederland, om te laten zien waar we vandaan komen. Toen werden we onder luid gejuich van duizenden mensen in een gouden koets door de stad gereden. Zo bizar. Opeens voelden we ons BN’ers.”
Nog meer kunst
Thysa: “We zijn nog volop bezig met de verbouwing. De gastenverblijven en ons huis zijn inmiddels af en we willen begin 2020 ook beginnen aan onze horecagelegenheid. Daarnaast heb ik onlangs het kinderboek Kleine vos op zoek naar overal en nergens geschreven en ben ik nu bezig met het vervolg, dat zich in Polopos afspeelt.”
Wijnand: “We gaan het komende jaar een tweede Polopos-kunstroute organiseren, met kunstenaars uit de regio. En we zijn al in gesprek met Nederlandse en buitenlandse kunstenaars die bij ons aan hun portfolio willen werken en willen exposeren. Maar ook amateurs zijn van harte welkom. Een voorbeeld zijn de fotoreizen die we samen met een groot fotomerk gaan organiseren.”
Thysa: “Onze kernactiviteit blijft kunst, dus de fotografiereizen en schilderworkshops die we gaan geven, passen helemaal in dit straatje. En dat allemaal dankzij Polopos en de prachtige kansen die we hebben gekregen!”
Tekst: Renée Brouwer
