Sientje

Drielingmoeder Sientje blogt op een nuchtere manier over haar leven als moeder van haar drie dochtertjes.

Drielingmoeder Sientje: ‘Waar is de tijd dat een dikke kus voldoende was?’

Het is kwart voor zeven in de avond. Peppa Pig heb ik inmiddels in de negeerstand gezet, terwijl onze meiden met de neus tegen de televisie staan gedrukt.

Drielingmoeder Sientje: ‘Alleen al bij het aanraken van de inhoud trek je je hand het liefst direct weg’

Afgelopen week hebben velen van jullie mijn Instagram Story bekeken over de volgeladen borden avondeten.

Drielingmoeder Sientje: ‘De eerste rit duurt zeven uur. Hoe gaan onze meiden dat doen?’

"Daar gaan we dan. Een auto vol met spullen, maar vooral een berg kinderen op de achterbank. Nog steeds verbaast het me als ik achterom kijk. Daar zit ons complete gezin met de beste kapitein aan het stuur.

Drielingmoeder Sientje: ‘Alsof ik mijn woordenschat tijdens de bevalling verloren ben’

Soms schaam ik me dood. Het gebeurt op mijn werk, thuis, bij vrienden of gewoon simpelweg in de supermarkt. Meestal op momenten dat het echt niet uitkomt. Dat het niet hoort en dat je het even niet kan gebruiken.

Drielingmoeder Sientje: ‘Ooit ben ik denk ik teleurgesteld geweest’

"Als ik eraan denk, word ik vrolijk. Ik kijk er naar uit, word een klein beetje hyper en kan nergens anders meer aan denken.

Drielingmoeder Sientje: ‘Ik zou willen dat ik wat verdriet kon overnemen’

Dikke tranen rollen over mijn wangen. Wat raakt het me toch elke keer weer. Via Instagram krijg ik een berichtje. Haar naam laat geen belletje rinkelen.

Drielingmoeder Sientje: ‘Het was een dag die begint en waarbij je denkt: wordt het zó’n dag?’

Soms zit er één tussen, zo’n dag. Meestal net als het niet uitkomt, al komt zo’n dag nooit uit.

Drielingmoeder Sientje: ‘Ik ben niet altijd voorzichtig met onze meiden’

'Doordoen' is een woord dat je niet zo vaak hoort. Waarschijnlijk bestaat het niet eens. Nou in mijn hoofd wel. 'Door' is van doorgaan in tempo en 'doen' is van aanpakken.

Drielingmoeder Sientje: ‘Regelmatig voelt het voor mij alsof ik iemand anders zijn leven ben ingestapt’

Drie kleine jasjes hangen aan de kapstok. Ik pak ze bij elkaar en neem ze mee de woonkamer in. Mijn idee is een stukje te gaan wandelen.

Sientje: ‘Als er een deur opengaat, storm ik er zo snel mogelijk op af’

'De open deur-run'. Misschien heb je er nog nooit van gehoord. Ook mij klonk het niet heel bekend in de oren, maar inmiddels ken ik alle spelregels en woon ik elke wedstrijd bij.

Sientje: ‘Hoezeer het ook tegen mijn gevoel ingaat, onze meiden gaan tijdelijk uit elkaar’

Iets waar je tegenop ziet als je weet dat er een drieling op komst is: de angst dat iedereen wakker wordt. Dat één van de drie een huilbaby is of slapen gewoon niet haar hobby blijkt te zijn.

Drielingmoeder Sientje: ‘Niemand heeft me ooit verteld hoe moederliefde voelt. Nu overkomt het mij’

Vanuit de operatiekamer omringd door 20 mensen, terug naar de rust in onze kamer van het ziekenhuis. Ineens ouders van drie kinderen. Bizar als je dit zo leest, maar zo bizar was het ook. Geen kind te zien, en ook mijn buik is leeg. Plotseling ouders worden van drie kinderen is niet te bevatten.