vrouw irritatie

Kelly: ‘Zelfs de naam van onze dochter pikte ze in’

Dezelfde auto, dezelfde sport, hetzelfde babyledikantje, Kelly (29) heeft het idee dat haar buurvrouw Rianne (31) haar in alles nadoet. “Ik heb geen idee waarom ze mij na-aapt, maar nu probeer ik haar zoveel mogelijk te ontwijken.”

Kelly: “De eerste keer dat ik duidelijk merkte dat Rianne, mijn buurvrouw en vriendin, mij kopieerde in mijn woon-, kleding- en levensstijl, was na de aankoop van een onnozele stenen kerstman. De dag ervoor had ik het ding met lichtjes bij de Action aangeschaft, voor bij mijn voordeur. Toen Rianne hem zag, moest ze hard lachen en stak een duim omhoog: geinig hoor! Maar wat schetste mijn verbazing? Een dag later stond precies dezelfde kerstman bij haar voordeur. Ik moest echt twee keer met mijn ogen knipperen, zag ik het goed? Het had nog gescheeld als zij voor de sneeuwpopvariant had gekozen, die verkochten ze ook. Maar nee, exact hetzelfde figuur.

Nu lijkt een dubbele kerstman voor een buitenstaander niets schokkends. Kan gebeuren. Ze vond hem vast net zo leuk of zie het maar als compliment, ik kan me voorstellen dat mensen dat denken. Dat zei mijn man ook en bij eerdere acties van Rianne dacht ik dat ook. Zoals die keren dat Rianne op dezelfde plaatsen opdook als ik. Ik deed body shape bij de sportschool, vertelde dat aan Rianne en prompt kwam zij de eerstvolgende les ook. Goh, wat grappig, dacht ik toen nog. En handig, konden we samen rijden. Ook meldde ze zich ineens aan voor de hardloopgroep waar ik bij rende en verscheen ze op dinsdag op de Weight Watchers-weegavond. Op zich geen vreemde voorbeelden. We waren inmiddels naast buurvrouwen ook vriendinnen geworden, dan deel je wel meer gemeenschappelijke liefhebberijen.

Dat ze ook voor een tweedehands Fiat Panda ging, was begrijpelijk: ik was altijd lovend over mijn wagentje. En omdat mijn man Jan en ik zo tevreden waren over ons grijze Ikea-laminaat, kozen zij en haar man voor dezelfde vloer en schilderden ze ook hun voordeur groen. En dat ze met de pil stopte, vlak nadat ik haar dat in vertrouwen had opgebiecht, was vast een toevalstreffer. Toch?”

Echt kopieergedrag

“Ruim twee jaar geleden kochten Rianne en Bram het huis naast ons. Voorheen woonde daar een oude chagrijnige vrouw, die vaak zeurde over lawaai. We waren dus dolblij dat er een stel van onze leeftijd was ingetrokken. En het klikte meteen. Onze mannen zijn allebei superhandig, Rianne en ik allebei iets te dik en eeuwig op dieet en we werken beiden in de kinderopvang.

De eerste maanden dronken we af en toe een kop koffie samen. Toen het zomer werd, gingen we steeds meer met elkaar ondernemen. Barbecueën, sporten, we huurden een keer samen een bootje. In die tijd merkte ik wel dat Rianne me vaak uithoorde over wat ik leuk vond, waar ik mijn spullen en prullen had gekocht en hoe en waar ik sportte, maar ik legde dat nog uit als interesse. En toen zij eenmaal tegelijk met mij hardliep en probeerde af te vallen, was dat alleen maar extra motiverend.

Maar dat veranderde dus in de aanloop van Kerst dat jaar, met de genoemde kerstman. Het was alsof ik op dat moment pas echt zag wat er gebeurde. Rianne kopieerde me in alles. En dat vond ik steeds minder plezierig. Natuurlijk is het een compliment als iemand je bewondert of jouw smaak prijst, maar eigenlijk wil je natuurlijk het liefst gewoon uniek zijn. Of althans, het idee hebben origineel te zijn. Als je nu onze straat inreed, zag je twee groen geschilderde voordeuren, waar verder de deuren bruin, crème, grijs en wit waren. Met twee identieke kerstmannen en twee Fiat Panda’s; de een in zwart, de ander in rood, dat dan weer wel.

Ik geloof dat ik toen wel iets heb gezegd van: ‘O, wat jammer dat we nu dezelfde kerstversiering hebben’, maar dat pikte Rianne niet op als kritiek. Ze lachte erom en zei dat het bij haar toch heel anders was, omdat zij nog wat extra verlichting om haar keukenraam had gedraaid.”

Geen lichtzinnige keuze

“Na het kerstmannen-incident probeerde ik meer op mijn hoede te zijn over wat ik gaaf vond of zojuist had aangeschaft. Ik weet nog dat ze vroeg waar ik die ‘bijzondere bloempot met bananenplant erin’ had gekocht en ik loog dat ik dat niet wist, omdat ik die van mijn moeder had gekregen. Dat wij nadachten over een vakantie naar Kroatië vertelde ik ook niet. Ik was als de dood dat zij dezelfde camping zou boeken.

Dat gejok vond ik heel vervelend. Ik voelde me achterbaks en het is ook niet mijn aard dingen achter te houden. Normaal ben ik heel spontaan en ondanks haar kopieergedrag vond ik Rianne en haar man Bram leuke mensen. We trokken in het weekend veel met elkaar op. De mannen waren bezig een gezamenlijke schuur te bouwen. Dat project was keurig in overleg gegaan: samen bouwen en klussen betekende minder kosten en minder werk voor Jan. Wij vrouwen kwamen dan vaak bij elkaar om te kletsen en wijntjes te drinken.

Vandaar ook dat ik haar influisterde dat ik met de pil was gestopt. Uit voorzorg dronk ik meteen geen druppel alcohol meer. Mijn menstruatiecyclus verliep grillig. Ik wilde niet het risico lopen dat ik onbewust al zwanger was en het vruchtje gevaar zou lopen. Rianne reageerde enthousiast. Ze vloog me om de hals en zei dat ze hoopte dat het snel raak was en dat ze straks dan een lief buurmeisje of buurjongetje erbij had in de straat. Superlief.

Ik was niet bang dat het haar zou aanzetten ook zwanger te willen worden. Ik wist wel dat zij ook een kinderwens hadden, maar Rianne wilde ook nog graag een keer op vakantie naar Australië, waar haar zus woonde. Bram en zij waren daar al maanden voor aan het sparen en het plan was de eerstvolgende winterperiode te gaan. Bovendien is proberen zwanger te worden geen lichtzinnige keuze. Dat kun je niet na-apen. Dacht ik.” 

Positieve test

“Achteraf denk ik dat mijn verhaal toch iets heeft getriggerd. Niet lang nadat ik zwanger raakte, en daar wijselijk nog niets over had gezegd, kwam Rianne stralend met een positieve test in haar handen bij ons aanbellen. Ze was zwanger! Ze had nét twee minuten ervoor getest en was door het dolle heen. Ik hoop dat ze het nog wel eerst tegen Bram heeft verteld, want volgens mij was de test nog nat van de urine.

Ik vond het vreemd dat ze het zo snel deelde, immers voordat ze door de kritieke twaalf weken heen was. Tegelijkertijd vond ik het ook bijzonder dat we tegelijk zwanger waren. Vooral met het oog op onze kinderen. Die zouden van dezelfde leeftijd zijn en konden later misschien fijn met elkaar spelen. Rianne ging uit haar dak toen ik haar toevertrouwde dat ik op dat moment al tien weken was.”

Was ik naïef?

“Eerlijk is eerlijk, samen zwanger zijn was ontzettend leuk. We gingen naar dezelfde yogalessen, konden urenlang babyshoppen en met elkaar keuvelen over hydrofielluiers, navelklemmen en trappelzakken. Ik genoot van die tijd. Onze mannen maakten samen trap- en tuinhekjes en dempten de vijvers in de tuin. Het was helemaal te gek, toen bleek dat we ook allebei een meisje kregen. We fantaseerden over hoe zij met elkaar zouden opgroeien en spelen. En in het laatste trimester zaten we met onze dikke buiken samen urenlang series te kijken op Netflix.

Waarom ik het heb gedaan, weet ik tot op de dag van vandaag niet. Misschien een vlaag van verstandsverbijstering, mede ingegeven door de zwangerschapshormonen? Of gewoon naïef gedrag?  Ik had toch beter moeten weten, want Rianne bleef ook nu doorgaan met haar kopieergedrag. Dat de kleur van haar kamertje ook roze was, was natuurlijk niet zo raar. Maar ze kozen voor bijna dezelfde commode en ledikant. Die van haar waren wit, die van ons van blank hout, maar het ontwerp was wel gelijk. En alleen omdat ik angstvallig verborgen hield welke kinderwagen wij zouden nemen, hadden zij een ander merk. Ik ben bang dat ze anders ook dezelfde wagen zou hebben gekocht.

Maar goed, ondanks dat ze me nog steeds na-aapte, heb ik Rianne de naam verteld die wij voor onze baby hadden bedacht. Op dat moment dacht ik slim te zijn: door die alvast te delen, kon zij daar rekening mee houden en dus een andere naam kiezen. Ik was ook nieuwsgierig op welk pad zij zaten. Rianne had het over Michaëla, Renée of Danni. Stoere meidennamen, die iets jongensachtig hadden. Daardoor durfde ik wel te vertellen dat wij voor Sanne zouden gaan. Iets totaal anders, een schattige naam. Ze sloeg er niet echt op aan, was te druk met haar eigen namen verklaren. Mooi, dan hoefde ik daar niet bang voor te zijn.

De shock was daarom des te groter, toen Rianne met zwangerschapssuiker werd opgenomen en de baby uit voorzorg eerder werd gehaald. Precies twee dagen voordat ik beviel, werd hun dochter geboren: Sanne.”

Oerstom

“Tot dat moment had Jan mijn geklaag over Rianne nog afgedaan als ‘vrouwenkletspraat’. Ik moest er niet zo zwaar aan tillen, vond hij. Wat maakten twee groene voordeuren of houten ledikantjes nou uit? En wel meer zwangere vrouwen kopen Nijntje-rompers, zei hij. Maar toen Rianne ons blij appte dat na een keizersnede hun gezonde dochter Sanne was geboren, ontplofte hij ook. Hij wist meteen dat ik de naam had verklapt en vond het oerstom.

Nu waren we samen boos, verdrietig én in paniek. Mijn vruchtwater was inmiddels gebroken. De stress was te groot om nu ineens over te gaan op een andere naam. We wisten ook zo snel niets anders. Jan wilde per se niet Lieke, onze tweede keuze. En twee Sannes naast elkaar in de straat kon natuurlijk ook niet. Uiteindelijk kozen we voor een mengvorm: Lisanne. Daar zit nog steeds Sanne in, maar de naam klinkt toch heel anders. Veel tijd om ons druk te maken, hadden we ook niet. Mijn bevalling verliep voorspoedig en snel. Na een weeënstorm lag onze dochter Lisanne na drie uur op mijn buik.” 

Weinig vriendinnen

“Rianne heeft trouwens met geen woord gerept over de namen van onze dochters. Haar reactie op de geboorte van Lisanne was slechts superenthousiast. En ook nu, nu de meiden een half jaar zijn, heeft ze geen idee dat ik nog steeds boos ben over haar namenpikkerij. Ik probeer haar zoveel mogelijk te ontwijken, we spreken elkaar wel over de heg en soms lopen we een rondje met de baby’s, maar ik deel zeker geen persoonlijke dingen meer. Rianne zegt daar helemaal niets over. Ze blijft vriendelijk. Blijkbaar heeft ze óf een bord voor haar kop óf ze steekt haar kop in het zand.

Ik heb me lang afgevraagd waarom ze mij in alles nadoet. Is ze jaloers, heeft ze geen eigen smaak of adoreert ze mij, zoals Jan beweert? Ik heb geen idee. Ze heeft in ieder geval weinig andere vriendinnen. Ik weet dat ze vroeger veel werd gepest en weinig zelfvertrouwen heeft. Maar die onzekerheid is onnodig. Het is een knappe vrouw en ze is echt heel aardig. Dat na-apen is zo naar, ze gooit daarmee haar eigen glazen in. Ik heb echt een leuke vriendin aan haar gehad, maar nu houd ik bewust afstand.”

Lees ook: Mirjam: ‘Mijn vader heeft altijd gedacht dat ik zijn kind was’

Lees Vriendin digitaal

Nu vanaf €0,99

Naar de digitale kiosk

042020 Digitaallezen Hp

Nu we zoveel mogelijk binnen moeten blijven, kun je Vriendin ook digitaal lezen. Bestel ‘m hier.