Niet zo netjes, tóch gedaan: 7 vrouwen biechten op

Tekst: Mariette Middelbeek

6 mei 2025

Schaamteloos flirten met een getrouwde man, de mooiste sieraden uit de erfenis voor jezelf inpikken of een peperduur jurkje scoren met de creditcard van je ex. Deze vrouwen zijn er misschien niet trots op, maar het voelde wél heel goed.

‘Tja, de normale kamers waren op’

Hinke (49): “Elke baan komt met bepaalde voordelen en de mijne houdt in dat ik niet alleen de werkuitjes boek, maar ook de hotelkamers verdeel. Nu betekent dat meestal dat ik dat voor anderen – de directie, de managers – doe, maar toen onze directeur in een gulle bui het hele bedrijf meenam voor een weekend Parijs, was ik degene die het hotel regelde en voor iedereen de kamers boekte. En dus ook degene die bepaalde wie welke kamer kreeg: een normale kamer, een suite, zicht op de Arc de Triomphe of niet… Van elk soort kamer was een bepaald aantal beschikbaar en tja, toen kwam ik dus ineens in de situatie dat de normale kamers op waren en ik voor mezelf nog niets had geboekt. Wél beschikbaar: een suite met sauna, bubbelbad en prachtig uitzicht. Ik heb dat weekend heel hard mijn best gedaan om geen enkele collega binnen te laten in mijn kamer, want ik wil natuurlijk niet dat er over me wordt gepraat. Maar mán, wat heb ik genoten in mijn bubbelbad.”

‘Van de bonus heb ik taart gekocht’

Joyce (44): “Heel wat avonden heb ik zitten ploeteren op de maar liefst tachtig slides van de presentatie die mijn vier collega’s en ik geacht werden op te leveren voor de board van ons bedrijf. Geacht, ja, want feitelijk was ik de enige die er echt wat aan heeft gedaan. De anderen stuurden mondjesmaat wat input door, vaak gewoon in een mailtje geplakt, en dan ook nog halfslachtig in elkaar gezet. Van de tachtig slides heb ik er misschien tien niet zelf hoeven maken. Heel frustrerend, want met de eer strijken, dat kunnen de anderen dan natuurlijk weer wel. Ik was niet van plan iets met die frustratie te doen, tot mijn directeur in een meeting over de presentatie begon. ‘Goed werk, Joyce’, zei hij vol lof. ‘Daar zal je heel wat uren in hebben zitten.’ Ik rechtte mijn rug en zei: ‘Zeker, het is niet niks, zeker omdat de rest van het team al door andere projecten in beslag werd genomen.’ Dat het een groepsproject was, heb ik niet gezegd. Dat was het namelijk wel, maar de input van anderen kon ik niet serieus nemen. En ik heb ze nog gespaard, want het eindeloos bespreken van Winter vol liefde-perikelen kan ik echt geen project noemen. Ik heb me er niet schuldig over gevoeld, maar toen ik niet zo lang daarna mijn bonus kreeg onder andere doordat de board zo te spreken was over deze presentatie, heb ik daar wel voor het hele team taart van gekocht, zonder te zeggen dát ik die bonus had gekregen. Dat was natuurlijk niets anders dan het afkopen van mijn schuldgevoel.”

‘Ik trok mijn mooiste kleren aan en gooide mijn haar los’

Lara (31): “Mijn vriend Steef is een lieverd en ik ben dol op hem als man en als vader van onze peuter, maar om nu te zeggen dat onze relatie nog sprankelt, mwah… Steef en ik runnen samen ons gezin en dat doen we heel efficiënt, geheel in lijn met Steefs efficiënte karakter. Wat ik wel jammer vind, is dat alles zo praktisch is. Niks kan spontaan of gek en de hoeken van de slaapkamer zie ik ook al jaren niet meer. Hij zegt ook nooit dat hij me mooi of sexy vindt, een nieuw setje of kapsel valt hem niet op. Wat mij soms best onzeker maakt of ik er als vrouw voor hem nog wel toe doe.
Toen onze tuin een opknapbeurt nodig had, verscheen ineens Robert in ons leven: vijfentwintig jaar, gespierd, gebruind, knap gezicht, bad boy-uitstraling. Alles wat Steef niet is. Het tuinproject duurde een week en ik was overdag vaak thuis, ofwel met ons kind ofwel omdat ik vanuit huis werk. Ik voorzag Robert dus van koffie en aanwijzingen en was daarbij niet blind voor zijn knappe verschijning én voor zijn bewonderende blikken richting mij. Toen hij voorzichtig een flirterige opmerking maakte, ging ik daar in een opwelling meteen op in. Vanaf dat moment hing er spanning in de lucht. Het deed me goed om weer eens écht gezien te worden en dan ook nog door zo’n man als Robert. Ik zou graag zeggen dat ik me schuldig voelde en het meteen heb afgekapt, maar nee, ik heb er lustig op los geflirt, stond toe dat hij me ‘per ongeluk’ aanraakte, ging in op zijn suggestieve opmerkingen, trok mijn mooiste kleren aan en gooide mijn haar los. Verder dan dat ben ik niet gegaan, maar wat voelde dit goed. Natuurlijk heb ik niets aan Steef verteld en nadat Robert zijn project afrondde, heb ik hem nooit meer gezien. Maar ik bewaar heel fijne herinneringen aan hem.”

‘Elke keer als ik dat jurkje draag, voel ik weer die voldoening’

Wies (33): “Mijn ex Pieter had vooral veel níét: manieren, respect voor anderen, liefde voor mij… Maar één ding had hij altijd in overvloed: geld. Opgegroeid met een gouden lepel in zijn mond en ook nog zelf geslaagd als ondernemer klotste het geld over het algemeen tegen de plinten – iets waar hij graag over opschepte. Toen bleek dat hij me in een relatie van twee jaar al anderhalf jaar bedroog met zeker tien – maar waarschijnlijk nog meer – andere vrouwen, vielen de schellen me van de ogen. Ik ontdekte het door talloze berichten in zijn telefoon, ook heel vieze, waarin hij video’s van zichzelf stuurde met allerlei compromitterende bezigheden. Ineens zag ik wie hij echt was: een miezerig mannetje met weliswaar een mooie kop en snelle babbels, maar veel te zelfingenomen om een ander ooit gelukkig te kunnen maken.
Woedend pakte ik mijn spullen en dat was het einde van onze relatie, hij deed niet eens moeite me terug te winnen, maar lag dezelfde avond nog met een ander in bed. Ikzelf wendde me tot shopping therapy en liet mijn oog vallen op een mooi maar peperduur jurkje op een site voor designkleding. En toen herinnerde ik me dat ik Pieters creditcard-gegevens nog had. Schaamteloos ben ik losgegaan bij die webshop en met een grijns op mijn gezicht rekende ik achthonderd euro af. Een schijntje voor hem. Een week later appte hij dat ik het moest terugbetalen, ik antwoordde met een screenshot van zijn vunzige berichten en ik heb nooit meer iets gehoord. Mijn vriendinnen zeggen dat ik me verlaag tot een bedenkelijk niveau, maar elke keer als ik dat jurkje draag, voel ik de voldoening.”

‘Ik had die boete dubbel en dwars verdiend’

Lieke (28): “Iedereen die mij kent weet dat ik een wegpiraat ben. Of piraat… Ik heb een sportieve rijstijl, laat ik het zo zeggen. En ik weet dat het niet slim is om bijvoorbeeld harder dan toegestaan te rijden of op links te plakken, maar ik doe het wel. En toen reed er ineens een donkerblauwe Audi voor me met het gevreesde bordje: volgen, politie. Bibberend opende ik mijn raampje toen we eenmaal stil stonden, en een agent die zo’n tien jaar ouder was dan ik keek me streng aan. ‘Weet je waarvoor ik je aan de kant zet?’ Natuurlijk wist ik dat – en ik heb de boetes die erbij horen dubbel en dwars verdiend – maar in een split second haalde ik mijn handen door mijn lange, blonde haar, keek de agent radeloos aan en zei snikkend: ‘Nu ben ik zeker mijn rijbewijs kwijt, hè? Shit, shit, dan kan ik niet afrijden voor mijn motorrijbewijs morgen.’ Want dat stond op de planning… Zo’n actie kan helemaal fout gaan, die agent had zich dood kunnen ergeren aan mijn reactie, maar gelukkig trof ik een mede-motorrijder die kennelijk ook niet helemaal ongevoelig was voor mijn tranen en lange haar. ‘O, je gaat motorrijden, leuk’, zei hij en hij ontdooide helemaal. Lang verhaal kort: ik kwam eraf met een fikse waarschuwing en een ‘veel succes morgen’. Dat rijbewijs haalde ik en sindsdien probeer ik me toch wat meer aan de verkeersregels te houden.”

‘Maar zij wilde haar man niet meer, toch?’

Livia (35): “Zij zag hem het eerst, dat was jarenlang de grap tussen mij en mijn vriendin Tessa. En ja, zij zag hem eerst, die leuke man in het café waar we tijdens carnaval stomdronken stonden te dansen. Maar niet dronken genoeg om niet te zien dat Stan écht heel leuk was. Helemaal mijn type ook. Maar ook het type van Tessa, want we vielen op dezelfde mannen. Tessa raakte aan de praat met hem, ik kwam erbij staan en toen was de vonk al overgeslagen tussen hen. Het probleem was alleen: ook ík kon Stan niet uit mijn hoofd zetten. En gezien het feit dat hij me in die tijd best wat berichtjes stuurde, gold dat andersom ook. Toen zij niet echt doorpakten en Stan dus officieel nog vrijgezel was, heb ik een poging bij hem gewaagd. Tessa was woest: hoe durfde ik hem in te pikken?! Niet lang daarna was het aan tussen hen, maar ze heeft het me nooit echt vergeven. Onze vriendschap heeft daar een kras van opgelopen.
Vijftien jaar en twee kinderen later waren zij nog steeds bij elkaar. Zelf was ik inmiddels de gescheiden moeder van een zoon. Stan en Tessa leken altijd het perfecte koppel, tot Tessa me vorig jaar vertelde dat ze verliefd was op een ander. Zo erg, dat ze zelfs bij Stan weg wilde gaan. Ze had het hem ook verteld. Daardoor werd er bij mij iets aangewakkerd wat ik eerst uit alle macht probeerde te negeren. Een gevoel van: het kan nog… Want ik moest aan mezelf toegeven dat ik Stan nooit écht was vergeten als potentiële geliefde. En nu Tessa zo duidelijk voor een ander koos, zou ik hem ook niet van haar afpakken. Na weken van twijfel trok ik de stoute schoenen aan en stuurde hem een berichtje: hé, ik hoorde dat het niet goed gaat, wat naar… Een paar weken en vele berichten later hadden onze appjes al een heel andere toon. Flirterig, sexy, en ik werd gék van verlangen. Nu is de status dat Stan en Tessa in scheiding liggen en hij en ik elkaar stiekem zien. Eigenlijk kan het natuurlijk niet, schaamteloos de man van mijn vriendin inpikken. Maar ja, zíj wilde hem niet meer, toch?”

‘Het voelde altijd al oneerlijk’

Josje (51): “Ik draag ze tenminste, mijn moeder had ze mij meer gegund, ik zorgde voor haar terwijl mijn zus amper kwam opdagen – er zijn allerlei redenen die ik kan bedenken om goed te praten wat ik heb gedaan. Maar de waarheid is dat het natuurlijk echt niet eerlijk is dat ik na het overlijden van mijn moeder bij het verdelen van de sieraden de mooiste exemplaren snel eruit heb gehaald en de rest voor mijn zus heb overgelaten. Dat ging zo: we hadden afgesproken samen naar die sieraden te kijken. Zij kwam zoals gewoonlijk een uur te laat en tegen die tijd had ik me al helemaal opgevreten van woede en ergernis. Zo ging het altijd: mijn zus doet maar wat haar uitkomt, terwijl ík jarenlang de mantelzorg voor onze moeder deed. Dat voelde altijd al oneerlijk en ik wist dat onze moeder daar ook verdriet van had, wat mij dan nog bozer maakte. Dus toen ik op het punt kwam dat ik mezelf kon bevoordelen, heb ik dat gedaan. Bovendien draagt mijn zus amper sieraden, maar dat zou natuurlijk niet moeten uitmaken. In elk geval heb ik de mooiste spullen alvast uitgezocht en apart gelegd en toen ze er eenmaal was, zei ik: neem jij maar wat meer, ik hoef niet zoveel. Het stapeltje dat ik al had, heb ik niet laten zien. Onderaan de streep hebben we evenveel sieraden, maar netjes is het natuurlijk niet. Toch heb ik er geen spijt van.”

Om privacyredenen zijn alle namen veranderd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.
Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.