Michael en Jasper verruilden hun Haagse appartementje voor een Frans kasteel

Tekst: Ella Mae Wester

12 mei 2025

De coronatijd deed Michael (41) en zijn man beseffen dat ze een leven buiten wilden, met veel vrijheid. In Frankrijk vonden ze hun droomhuis: een waar kasteel. “Iedereen die hier komt, gaat meteen op het balkon staan zwaaien.”

Michael Barnaart kan zich dat ene moment nog goed herinneren, twee jaar geleden. Zijn man Jasper typte in Google Afbeeldingen hun wensen in. Michael: “Opeens kwam ons huis tevoorschijn. Het bleek net in de markt te zijn gezet.” Of nou ja, huis: wat Jasper vond, was niet minder dan een kasteel. Compleet met torentje. Het beantwoordde precies aan de droom die Michael had. “Ik vond het echt een sprookje. Al had het ook echt wel dat boerse gevoel dat Jasper zocht, met grote stenen en een schouw, en je keek uit over de weilanden. We waren allebei meteen verkocht.”
Michael en Jasper woonden tot die tijd in hartje Den Haag. Michael is modeontwerper en had daar twaalf jaar lang een winkel – Michael en Jasper woonden boven de winkel. Vlakbij Paleis Noordeinde en het Hofkwartier. Een fantastische plek zo midden in de stad, zou je zeggen. Maar na twaalf jaar ging dat toch een beetje wringen, vertelt Michael. “De winkel kostte best veel tijd. Tijd die ik soms liever aan ontwerpen besteedde. Sinds 2019 hadden we ook een bungalow in het bos, in de Achterhoek. Dat was voor ons achteraf een eerste stap naar het buitenleven en meer vrijheid. Tijdens de coronaperiode was die bungalow een fijne uitvalsbasis, dan konden we daarheen. In Den Haag hadden we een klein appartement zonder balkon, maar in de Achterhoek hadden we veel buiten. In de coronatijd merkte ik dat ik mijn collectie ook prima via mijn website kon verkopen. Mijn man Jasper is journalist en eindredacteur. Hij bleek zijn werk ook goed op afstand te kunnen doen. Jasper en ik hebben geen kinderen. We beseften dat we daardoor best vrij waren, en eigenlijk konden doen wat we wilden.”

Fantasie op hol

Kortom, in de coronaperiode werd een zaadje geplant. Tel daarbij op dat Michael en Jasper maar al te graag keken naar tv-programma’s als Ik vertrek, Droomhuis gezicht en Bed & Breakfast – waardoor hun fantasie op hol sloeg. In de zomer van 2022 waren ze op vakantie in Frankrijk. “Omdat we daar toch al waren, keken we online naar huizen en hebben we zelfs voor het eerst een paar huizen bezocht.” Dat gaf Michael en Jasper een goed gevoel. In januari 2023 hakten ze de knoop door: ze wilden verhuizen naar Frankrijk. “Jasper is nogal francofiel: hij komt van kleins af aan in Frankrijk. We zijn al achttien jaar samen en gingen elk jaar op vakantie naar Frankrijk, iedere keer naar een andere streek. Altijd gingen we kamperen: we kunnen wel tegen afzien, we zijn niet van die luxepoezen. Doordat we zo veel van Frankrijk hadden gezien, ben ik ook veel van dat land gaan houden. Frankrijk is natuurlijk hét modeland, dat spreekt mij ook enorm aan. Naast de Franse films die ik mooi vind, en het landschap, het eten en de wijn – en de romantiek. Ik dacht wel: áls we dan die grote stap maken, wil ik ook groot dromen. Gezien mijn familiegeschiedenis – van oorsprong kom ik uit een adellijke familie – leek het mij leuk om in een huis te wonen dat tot de verbeelding sprak. Jasper wilde liever een klein boerderijtje, maar dat was voor mij niet genoeg, haha. Ik wilde iets met óf een balzaal óf een toren.”

Huis te koop

“Onze eerste stap was om de bungalow in de Achterhoek te verkopen.” Daarna ging het snel: in het voorjaar ontdekten Michael en zijn man dat dit huis te koop stond. “Jasper kan goed online zoeken. Dat heb je in Frankrijk ook wel nodig, want er is niet zoals in Nederland één Funda waar alle huizen op staan, maar meerdere verkoopsites. Op een gegeven moment had Jasper alle huizen al gezien die te koop stonden in het gebied waarin wij geïnteresseerd waren: in ieder geval ten zuiden van Lyon, want dat schiet tenminste een beetje op, qua temperatuur. Soms keken vrienden mee, die dan een huis hadden ontdekt, maar dan wisten wij al precies welk huis dat was. Jasper was het zoeken een beetje zat.” Tot hij dus op dat ene moment hun wensen intypte in Google Afbeeldingen. Jasper legde contact met de eigenaren van het kasteel. Het was ook als B&B gebruikt, dus ze hadden een site, hij kon hun telefoonnummer snel vinden. Ze bleken uit Engeland te komen en waren van plan om in de schuur achter het kasteel te gaan wonen: ze waren al wat ouder en het runnen van de B&B werd ze te veel. Toen Michael en Jasper het kasteel gingen bekijken, bleek het precies te zijn wat ze zochten. De koop was dus snel gesloten.
Met de eigenaren klikte het ook meteen: Michael en Jasper, die inmiddels zijn verhuisd, hebben nog steeds goed contact met hun Britse buren: “Elke twee weken hebben we wel een borrel of een etentje.” Michael snapt waarom hun achterburen wilden stoppen met de B&B, zegt hij. “We hebben de kamers vorige zomer ook verhuurd, maar dat is zoveel werk. Ook heb je maar één gast, je moet toch zorgen dat de gangen, de tuin en het zwembad op orde zijn, en dan moet ook de kamer natuurlijk nog netjes zijn. Je bent bezig met ontbijt plannen, moet bereikbaar zijn voor als er iets is en je vraagt je 24 uur per dag af: waar zijn onze gasten? En als ze weg zijn, moet alles gewassen worden en in orde gemaakt voor de volgende gasten. Zelf hebben wij natuurlijk al een baan en een eigen bedrijf. De meeste mensen uit Ik vertrek die gaan emigreren, laten vaak ook hun baan achter en hebben een inkomen nodig om hun huis te renoveren.” Dat laatste hoefde bij Michael en Jasper niet, vertelt hij, want het huis is tien jaar geleden gerenoveerd en alles doet het (“Wat ook maar goed is, want Jasper en zijn allebei totaal niet handig.”). Michael: “Het is fijn dat we die drie extra kamers hebben, voor onze vrienden en familie die geregeld uit Nederland overkomen. Toen we iedereen hier voor het eerst rondleidden, gingen ze op ons balkon zwaaien, haha. Er is daar verder niets, alleen een rivier, maar dat is echt dat kasteelgevoel: éven wuiven om je moment te pakken op dat balkon. Die neiging hebben we zelf ook, hoor. Al leiden we hier ook het boerenbuitenleven. Als het heeft geregend, is de oprit één grote blubberboel. Dit kasteel past perfect bij ons.”

Nieuwe ontwerpen

Dat Michael en zijn man in Frankrijk zijn gaan wonen, bleef niet onopgemerkt in de buurt. “Laatst kwam hier een dame van Chanel langs. Ze had hier toevallig een vakantiehuis in de buurt en had in de lokale krant gelezen dat ik hier woonde. Dat was ontzettend leuk. Ze vertelde hoe het was om met Karl Lagerfeld samen te werken, van dat soort verhalen smul ik. Ze kende mij niet, maar was heel enthousiast over mijn collectie.” Het kasteel inspireert Michael dan ook tot het maken van nieuwe ontwerpen. “Als je in een kasteel woont, denk ik al snel aan wandtapijten. Met dat idee heb ik een collectie gemaakt met kleine breisteekjes. Als je van een afstand kijkt, zie je allemaal paarden en honden.”
Wonen in een kasteel, dat klinkt als een sprookje. Is er dan niets dat tegenvalt? Jazeker, zegt Michael. “Het is een oud huis, dus dat heeft veel onderhoud nodig. Tijdens de eerste najaarsstorm die we hier meemaakten, sneuvelde een glazen overkapping, dus die moest hersteld worden. En op dit moment lekt het balkon, er komt zo iemand langs die gaat proberen het te repareren. Je hebt hier echt een vaste loodgieter, elektricien en timmerman nodig. De loodgieter is gelukkig onze buurman. Hij kent het huis goed, want hij woont al zijn hele leven in de buurt, zijn vader heeft hier nog alle leidingen gelegd.” Van Ik vertrek-achtige taferelen is dus geen sprake geweest. “Nee, we zijn nog wel gebeld door iemand van een tv-programma. Maar goed: twee mensen met een baan die gingen verhuizen naar een gerenoveerd huis waar af en toe een beetje lekkage is, dat was niet interessant genoeg, en dat snap ik ook. Toen we hier kwamen wonen, hebben we niet eens een verfkwast in de hand gehad. We hebben wat dingen aan de wand hangen en hebben het meteen ingericht.” Een mazzeltje natuurlijk, maar, zegt Michael: “Daar hebben we het ook op uitgezocht.”

Heel welkom

Het bevalt Michael en Jasper goed om in Frankrijk te wonen. “Het is hier fantastisch, en ook de mensen die hier in het dorp wonen, zijn zo aardig. De Fransen hebben natuurlijk de reputatie dat ze arrogant zijn, maar ik denk dat dat komt omdat de meeste mensen naar toeristenbestemmingen gaan. We wonen hier op het Franse platteland, en daar is de mentaliteit anders dan in de stad. Toen bekend werd dat wij hier kwamen wonen, vond iedereen in de buurt dat hartstikke leuk, we voelden ons heel welkom.” Wat Michael het leukste vindt van in Frankrijk worden? Hij is even stil. “Het simpele leven, denk ik. Als ik met mijn autootje naar het dorp rijd, word ik door de postbode staande gehouden omdat hij nog een pakketje voor me heeft. Dan loop ik naar de bakker, die alvast het brood pakt dat ik altijd koop. Daarna loop ik nog even langs het terrasje waar ik iemand gedag zeg die vraagt hoe het met me gaat, en ga ik door de wijnboer, die ons altijd onthaalt alsof wij zijn beste vrienden zijn – terwijl wij er echt niet elke week komen, haha.” Maar het allergelukkigst is Michael als er familie en vrienden in het kaIsteel logeren. “Dan loop ik ’s avonds nog even een rondje in de tuin en zie ik boven allemaal lichtjes branden. Dat voelt zo gezellig, met z’n allen onder dat grote dak. Het voelt als een droom, samen met je vrienden en familie in één huis, die daar allemaal hun eigen plekje hebben. Dat dit kan, denk ik dat. Achter het hek van de oprit zit je een soort een bubbel. Alle ellende van de wereld is dan even heel ver weg. Het is fijn om dat hier achter je te kunnen laten.”    

Foto: Chris Westerduin

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.