Maud voerde actie om mensen met een geliefde in het buitenland te herenigen

21 juli 2020

Door het inreisverbod van Europa, dat werd ingezet vanwege het coronavirus, mochten alleen stellen die getrouwd zijn naar elkaar toe reizen. Oneerlijk en achterhaald, vond Maud, die net als veel andere Nederlanders een geliefde in het buitenland heeft.

De 23-jarige besloot het er niet bij te laten zitten. En met succes. Onlangs heeft Minister Grapperhaus van Justitie en Veiligheid de regels versoepelt. Vanaf 27 juli mogen partners die in het buitenland wonen tóch naar Nederland reizen.

Waarom vond je het zo oneerlijk dat alleen stellen die getrouwd zijn elkaar mochten opzoeken volgens de Europese richtlijnen?

“Liefde is een basisbehoefte. Als je lange tijd niet bij je geliefde kunt zijn, ben je vatbaarder voor depressies en angsten. Als mens heb je liefde nodig. Ik vond het niet eerlijk dat voor gehuwden en mensen met een geregistreerd partnerschap andere regels golden dan voor mensen met een relatie. Een grote groep viel buiten de boot door deze wet.”

Jouw vriend Kevin woont in de Verenigde Staten. Hoe is het om hem al meer dan een half jaar niet te zien?

“Vreselijk. Door de coronacrisis sprak ik minder af met vrienden en ging ik mijn huis niet meer uit. Ik raakte in een isolement en dat bracht me van streek. Ik had Kevin naast me nodig, maar dat was onmogelijk. Natuurlijk konden we videobellen, maar dat is bij lange na niet hetzelfde als écht bij elkaar zijn. Ik miste hem.”

Hoe leerde je Kevin kennen?

“Ik ontmoette hem vorig jaar toen ik voor mijn studie HBO- Rechten in Amerika was. Tijdens de eerste date vond ik hem al ongelofelijk leuk en tijdens de tweede date wist ik zeker dat ik niet meer verder hoefde te zoeken. Kevin is de man waarmee ik oud wil worden. Ik realiseerde me ook dat een lange afstandsrelatie niet makkelijk zou zijn, maar ik was zó verliefd. Gelukkig konden we elkaar opzoeken, tot het inreisverbod werd ingevoerd. Dat maakte me kwaad en verdrietig. En in mijn ogen was het ook in strijd met Artikel 8 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens waarin staat dat ieder mens recht heeft op een familieleven.”

Wanneer besloot je om actie te gaan voeren?

“In juni zocht ik contact met andere mensen die een geliefde in het buitenland hadden. Samen zouden we sterker staan om politici te overtuigen het beleid aan te passen. Ik maakte de whatsappgroep voor #LoveIsEssential aan. Iedere keer als ons initiatief in de media kwam, meldden zich nieuwe mensen aan voor de groep. Naast actievoeren, luchtten we ook ons hart bij elkaar. Het gemis van anderen raakte me. Een vrouw, Charissa, is zwanger. Haar vriend kon zou niet bij de geboorte van hun kind kunnen zijn, omdat hij in Indonesië woont. Een andere vrouw was maanden geleden bevallen. Haar vriend miste de bevalling en de eerste bijzondere tijd met hun kind. Hartverscheurend. Die schrijnende verhalen maakten me verdrietig, maar gaven me ook kracht om te vechten. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat beheerste het mijn leven. Ik had het zo druk, dat ik amper contact had met Kevin. Voor onze relatie was het niet fijn, maar ik voelde dat ik hiervoor moest strijden.”

Minister Grapperhaus paste 16 juli 2020 de wet aan. Waar was je toen je het hoorde?

“Thuis. Via via had ik het vernomen, maar ik geloofde het niet. Pas toen het item op het NOS-journaal kwam, drong het tot me door. Geliefden met een verre geliefde kunnen ein-de-lijk worden herenigd! Kevin en ik hadden geregeld dat we elkaar in augustus op Aruba zouden treffen en vanaf daar zouden doorreizen naar Amerika, maar veel stellen hadden die optie niet. Ik was zo ongelofelijk blij voor hen dat ik in huilen uitbarstte. Daarna werd ik non-stop gebeld door mensen die net als ik ongelofelijk opgelucht waren.”

Wat ga je doen als je Kevin na zo’n lange tijd weer ziet?

“Helemaal niets. Ik wil alleen maar bij hem zijn.”

Hoe zie jij jullie toekomst?

“Samen. Door de coronacrisis weet ik zeker dat ik bij Kevin wil zijn. Toen de grenzen sloten, raakte ik in paniek. Dat was voor mij een teken dat Kevin heel belangrijk voor me is. Volgend jaar, als ik ben afgestudeerd, wil ik bij hem in Amerika gaan wonen. Tot die tijd moeten we elkaar opzoeken. Gelukkig kan dat weer.”

In Vriendin 33 vertelt Charissa die zwanger is van haar buitenlandse partner in Indonesië haar verhaal.