Ingrid zorgt voor haar vader Kees: ‘Dat ik iets terug kan doen, geeft me een goed gevoel’

Tekst: Nathalie van der Brug

14 juli 2025

Ingrid (50) zorgt voor haar vader Kees (80), die sinds haar moeder twee jaar geleden overleed meer zorg en aandacht nodig heeft. Ze wonen in een kangoeroewoning. Ingrid is getrouwd, moeder van drie pubers en heeft een eigen bedrijf aan huis. Ze werkt in het hoogseizoen vijftig uur per week, in het laagseizoen dertig uur per week.

Ongeduld

“Ik doe mijn vaders was en zijn betalingen. Hij wordt een beetje vergeetachtiger, dus ik houd zijn agenda bij en herinner hem aan afspraken. Als hij een paar dagen weggaat help ik hem met het inpakken van zijn koffer.  Als hij ergens heen moet of een boodschap nodig heeft, dan wil hij dat vaak het liefst gelijk. In het begin sprong ik altijd direct op en liet alles uit mijn handen vallen, maar ik heb geleerd om een beetje strenger te zijn. Soms moet hij heel even wachten, maar ik breng hem altijd.”

Aandacht

“Twintig jaar geleden zijn mijn man en ik naast mijn ouders gaan wonen. Zij hadden een zaak aan huis en omdat we die zaak wilden overnemen, moesten we daar ook gaan wonen. We werkten samen, maar hadden ieder ook echt ons eigen leven en onze privacy. Onze huizen hebben ieder een eigen voordeur en de tussendeuren waren eigenlijk altijd dicht. Ik liep niet elke dag bij ze binnen en zij ook niet bij ons. Onze drie kinderen konden we wel vaak even door de deur schuiven bij opa en oma, wat ons destijds een hoop tijd en stress heeft bespaard. Sinds mijn moeder twee jaar geleden is overleden, staat de tussendeur eigenlijk altijd open. Mijn vader redt zich nog goed, maar nu hij alleen is, heeft hij onze aanwezigheid en aandacht meer nodig. Hij loopt vaak binnen voor een praatje of met een vraag. Dat is heel leuk en ik ben dankbaar dat het zo kan, maar het kost af en toe ook energie, vooral als ik druk ben in de zaak.”

Samen eten

“Sinds mijn moeder is overleden, eten we een paar dagen per week samen. Mijn vader wilde ons eigenlijk niet tot last zijn, maar ik vond het een raar idee dat hij aan de andere kant van de muur alleen zat te eten, terwijl wij gezellig met ons gezin aan tafel zaten. Hij kan goed koken en vaak gaat hij de keuken in en neemt het eten mee naar ons huis. Het geeft hem een doel en afleiding, en voor mij is het fijn om na een drukke dag zo aan te schuiven. Hij is de afgelopen jaren echt onderdeel van ons gezin geworden. Met pubers aan tafel is het niet altijd even gezellig en soms praat iedereen dwars door elkaar heen. Ik probeer dat te sussen, omdat ik het vervelend vind voor mijn vader. We waren best een beetje bang dat hij zich zou gaan bemoeien met de opvoeding, maar hij laat het allemaal gaan. De kinderen zijn ook heel lief voor opa. Ze helpen waar nodig en brengen hem nog iedere avond voor ze gaan slapen een kus.”

Broer en zus

“Mijn broer en zus hebben denk ik niet door hoeveel kleine dingen ik op dagelijkse basis met en voor onze vader doe. En dat is ook niet erg.  Ze zeggen wel allebei geregeld: ‘Als er wat is, trek dan aan de bel’, maar als hij opeens achter me staat omdat hij een boodschap nodig heeft, dan gaat het toch echt het snelst als ik het zelf even doe. Ze nemen hem met regelmaat een dagje mee op sleeptouw en op die dagen geniet ik ervan dat ik mijn handen vrij heb. En als hij bijvoorbeeld naar het ziekenhuis moet en ik vraag ze om mee te gaan, dan springen ze altijd bij.”

Waardevol

“Mijn vader en ik hebben altijd een goede band gehad. Hij stond altijd voor me klaar. Dat ik nu iets terug kan doen, vind ik heel waardevol. Het geeft me echt een goed gevoel. Soms komt het me qua tijd eigenlijk niet uit om hem ergens heen te brengen of erger ik me eraan dat hij voor de zoveelste keer hetzelfde verhaal vertelt, maar ik geniet er ook van als ik met hem op pad ben. Ik kan nog steeds enorm met hem lachen. Als hij er ooit niet meer is, dan zal ik op veel momenten mijn maatje missen.”

Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.