Home
Persoonlijke verhalen
Eveline
Eveline: ‘Landelijk wonen kent naast rust en ruimte ook nadelen’

Eveline: ‘Landelijk wonen kent naast rust en ruimte ook nadelen’

18 maart 2025

Eveline (52) en haar partner Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Dat betekent wel dat er enorm veel op ze afkomt.

In Vriendin deelt ze elke week hoe het ervoor staat met hun paleisje.

Landelijk wonen kent naast rust, ruimte en nostalgie ook nadelen. Veel Nederlanders verkijken zich op de lage prijzen van de huizen op het Franse platteland. Daar is natuurlijk een reden voor.
Zo is het buiten de steden zeer lastig om medische zorg te vinden. Even een dierenarts bezoeken is wel een dingetje. Controles in het ziekenhuis kosten veel geduld door lange wachtlijsten en te rijden kilometers. Een ambulance staat niet zomaar voor je deur als je de SAMU (service d’aide médicale urgente) belt.

Geen paniek!

Maar: geen paniek! Die Fransen zijn niet voor één gat te vangen. Zo wordt de ambulance in ons durpske vervangen door het brandweerteam. Onze stoere ‘pompiers’ hebben namelijk allemaal hun ambulanceverpleegkundige diploma. Bij een groter probleem stuurt 112 een helikopter.
Voor inkopen anders dan groenten van het land, vlees van de koeien uit de achtertuin en ander lokaal lekkers is er internet. Want tussen de o-zo-prachtige varens en heide, de vossen, reetjes en zwijnen, vind je natuurlijk geen Prénatal of Mediamarkt. Lastige artikelen zoals boeken of merkartikelen zoals sloffen van UGGS, bestelt iedereen op internet.
We hebben enorme brievenbussen. Claudine, onze vaste postbode, heeft een sleutel en zet de pakjes erin. Ben je op vakantie, dan weet Pierretta van ons lokale postkantoor precies wie wie in Saint-Mathieu is. Ze verzamelt alles in haar gele ‘bewaarkrat’. Zodra Claudine op haar ronde na een tripje Nederland onze auto weer ziet staan, belt ze aan met de boodschap dat er iets voor ‘Eva ou Emile’ klaarligt.

Huisarts

Toen we ons huis kochten, vonden we meteen een huisarts, lekker om de hoek. Net toen wij hem goed kenden en hij ons, ging Monsieur Grebaux op zijn 67e op uitgesteld pensioen. Het was later dan hij wilde, en hij probeerde het echt, maar een vervanger was niet te vinden. Sinds zijn vertrek was het stil in Saint-Mathieu. Wat nu?
Pas de problème… want ook qua techniek lopen de Fransen voorop. In onze apotheek, 3 minuten van Villa Verte, staat nu een Medadom. Dat is een zuil vol apparaten met een scherm. Je meld je bij de apotheek (die hier ook ’s avonds en op zaterdag open is), steekt je carte vitale (een soort ziekenfondspas) in het apparaat en na een wachttijd van 20 minuten kwebbel je live met een huisarts die dienst heeft. Deze dokter geeft instructies om indien nodig al die apparaten te gebruiken. Er is een otoscoop (oren), stethoscoop (hart), dermatoscoop (huid), saturometer (zuurstof), een bloeddrukmeter en andere snufjes. Zo’n teleconsult wijst in de meeste gevallen uit wat er aan de hand is. En hop, de arts schrijft een recept uit dat uit de printer rolt die aan de andere kant van de muur staat. Meteen zet de apotheker alles voor je klaar. Is er toch iets ernstigs aan de hand, dan regelt de arts onmiddellijk een afspraak bij de specialist in het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Hoe fantastisch is dat?
Voor ons loopt het huisartsprobleem gelukkig goed af. Dankzij Vriendin-lezeres Monique vond Emiel een plekje bij een huisarts op 8 kilometer afstand. Zeg nou zelf… Met zulke lieve lezeressen voel je je toch meteen beter?