De Bevers blikken terug op 2025: ‘Bij ons kan ook niks normaal’

Januari: in het theater met De Bevers Dichtbij!

Kees: “De theatertour was voor mij het allerleukste wat ik ooit had gedaan. De maand ervoor stonden we in Ahoy, dat was ook fantastisch, hoor. Maar het theater is echt een uitdaging. Je moet je constant geven, negentig minuten lang.” John: “In een grote zaal als Ahoy doe je vooral feestnummers, maar in het theater kun je ook de langzamere, mooie liedjes doen. Dan zie je mensen huilen, dan weer lachen en uiteindelijk de polonaise doen. Mensen voelen zich verbonden. Het is een soort huiskamer waar iedereen dichtbij zit, al deden we ook wel grote theaterzalen.” Kees: “Al is optreden in Ahoy voor 20.000 mensen ook mooi, hoor. Al ben je geen fan, dan heb je daar toch een leuke avond.” John: “Maar in het theater komen de mensen echt voor ons. Die zagen ons in de soap, vinden ons leuk en kopen een kaartje, dat is een mooi compliment.”

Februari: samen in Ranking the Stars

Kees: “Het programma begon al in januari, maar ging in februari door. Van tevoren viel heel Nederland over ons heen: daar moesten we niet aan meedoen! We deden het toch en vonden het superleuk. Wij zijn altijd onszelf, dus ons kunnen ze niet raken. Bij grappen die over ons werden gemaakt lagen we zelf het hardst in een deuk.”
John: “Je mag niks meer zeggen tegenwoordig, iedereen is meteen beledigd, maar daar kan het. Het is allemaal met een knipoog, je moet het niet zo serieus nemen. Mensen maken zich zó druk. Als ze iets meer zelfspot zouden hebben, zag de wereld er een stuk leuker uit.”
Kees: “Natuurlijk werd daar gezegd dat John doof is en dat ik bij hem ben voor zijn geld…”
John: “Wat natuurlijk ook wel zo is…”
Kees: “Volgens mij zijn we voor dit jaar weer gevraagd.”
John: “Of we weer gaan, ligt eraan wat hij beslist, want ik doe gewoon alles wat Kees zegt. Of dat het geheim van onze relatie is? Ja, natuurlijk. Altijd Kees gelijk geven, dat is het.”

Maart: Patty’s Panter Party

Kees: “Ja, alleen ík hè! Met John had ik al wel in theaters en Ahoy gestaan, maar met Patty gewoon in de Ziggo Dome! Zij wilde met mij daar ons liedje Feesten in de stad doen, dat we vorig jaar uitbrachten. Dus toen zat John een keer in het publiek en ik stond op het podium, terwijl ik helemaal geen zanger ben. Weet je wat ook mooi was? Ons publiek wordt altijd een beetje ondergewaardeerd, of weggezet als ‘minder’. Maar tijdens deze show had je eerst Anita Meyer en Glennis Grace die optraden. Allebei fantastisch, ik heb nog niet één procent van hun zangtalent. Maar toen ons liedje kwam, ontplofte die hele zaal! Mensen willen gewoon volkse muziek, met een biertje erbij.”
John: “Hoe het voor mij was? Ja, geweldig joh. Ik heb zó genoten, ik heb drie nachten niet geslapen, haha. Nee, ik vond het leuk voor Kees. Hij vond het zó spannend en had het er al weken over.”
Kees: “Nou, je stond wel met je tranen in je ogen, dat gaan we binnenkort in de soap zien.”
John: “Omdat het zo vals klonk… Nee hoor. Als hij daar dan staat, ben ik natuurlijk trots.”

April: samen de honderd jaar aangetikt

John: “Ja, ik zestig en hij veertig. Dat verschil is niet te zien, maar hij denkt van wel.”
Kees: “Samen honderd, dat is bijzonder. We zijn maar vier dagen na elkaar jarig. Toen we elkaar leerden kennen, waren we 43 en 23 en nu is het opeens zeventien jaar later.”
John: “Of ik me zestig voel? Op dit moment wel… Nee, maar ik voel wel verschil met veertig. Toen sprong ik hier nog over de daken heen, dat gaat nu moeilijker. Maar daarom probeer ik nog zo fit mogelijk te blijven, zodat ik nog even mee kan. Ik heb het mooiste beroep dat er is, daar word ik niet oud van.”
Kees: “Ik hou je toch jong?”
John: “Nou… Hij is een soort slavendrijver! Ik heb nog nooit zoveel gewerkt als de afgelopen jaren. De zweep erover? Ja, zo kun je dat gerust zeggen.”
Kees: “Tja, ik ben wel gewoon de manager, hè. En denk altijd: het kan morgen voorbij zijn. Dus pakken we zo veel mogelijk aan.”
John: “Ja, zo kun je het ook uitleggen.”
Kees: “Maar het is ook zo leuk allemaal! Het enige dat soms minder is, zijn al die uren rijden van en naar optredens. Maar dat uur daar is geweldig, daarom zeggen we niet snel nee. Soms denk ik weleens: straks is het zeventig en negentig, oh mijn god! Maar daar groei je ook samen in, dus we gaan het wel zien.”
John: “Nou, ik word zo geen negentig hoor… Maar wat Kees zegt, klopt wel. Ik zeur graag een beetje, maar alles wat we doen is leuk. Ik treed nog elk weekend op. Soms ga ik weleens met tegenzin op weg, dat is logisch als het ver weg is, maar als ik er eenmaal ben, vind ik het fantastisch. Onderweg zien we dan wegwerkers die ’s nachts om één uur beginnen tot ’s ochtends negen uur, in de kou en regen. Wij zijn dus zwaar bevoorrecht.”

Mei: op fanreis naar Kos

John: “Dat vind ik het leukste wat er is. We doen dat al dertien jaar; dit jaar gingen we naar Kos met vijfhonderd fans. Dat is één grote familie. Dit jaar ging er een vrouw mee die al 22 jaar niet op vakantie was geweest. Die vertelde dat ze onze soap had gezien en zonder iets tegen de kinderen te zeggen een ticket had geboekt. Pas een dag van tevoren had ze gezegd: ‘Ik vertrek morgen naar Kos, want ik ga met de Bevers op vakantie.’ Die kinderen wisten niet wat ze hoorden, maar waren dolblij, want sinds het overlijden van haar man was ze niet meer op vakantie geweest. Geweldig dat ze daar lekker op een terrasje kon zitten. Zij was gelukkig, en daar worden Kees en ik ook gelukkig van. Daar doen we het voor.”
Kees: “We gaan steeds een week en we doen nooit iets dat we niet leuk vinden, dus zo’n reis bepalen we zelf. En dan nemen we ook mensen mee, zoals Patty Brard.”
John: “Patty had zoiets ook nog nooit meegemaakt. ‘Ik wil elke keer wel mee’, zei ze. Wij gaan met de mensen koffiedrinken, zwemmen, maken muziek, doen bingo, het is hartstikke leuk.”
Kees: “Lekker een week zwemmen, eten en relaxen. En iedereen door elkaar: politiek links, rechts, jong, oud, homo, lesbienne, het kan bij ons allemaal zonder gezeik.”

Juni: alle seizoenen van De Bevers weer op televisie

Kees: “Dat de soap werd herhaald, merkten we wel, ja. Ik kwam in de supermarkt, waar ze zeiden: ‘Hoe was de barbecue gisteren?’ Huh? Ik wist van niks. ‘Ja, dat heb ik gisteren gezien!’ Want mensen denken dat het live is. Ik heb zelf stukjes gekeken: leuk om John z’n vader weer te zien en mijn oma, die zijn inmiddels overleden.”
John: “Ik kijk alles terug, maar niet de herhalingen. Wij zien niks van tevoren. Op 8 januari komt het volgende seizoen op tv, de zevende al op Videoland, en dan lig ik die nacht meteen te kijken. Kees kijkt pas de volgende dag. Die vraagt dan aan mij: ‘Was het leuk?’ Maar ik zeg niks; hij moet zelf maar gaan kijken. De soap is echt zoals we zijn. Ik moet vaak om onszelf lachen, want ik zie dan pas hoe we tegen elkaar doen.”

Juli: op vakantie… en snel weer terug

Kees: “John had een verrassing voor mij, we gingen voor de eerste keer naar Saint Tropez en daar had hij een helikoptervlucht geregeld.”
John: “Hij wilde niet mee toen we daar op het vliegveld aankwamen. Stond ie een hoop drukte te maken, zo van: ‘Ik ga naar huis.’ Alles was al betaald!”
Kees: “Ik ben overal zo bang voor…”
John: “Maar toen zag hij de piloot, een soort Brad Pitt van twintig, en toen wilde hij opeens wel.”
Kees: “Ja, ik dacht: als we dan toch moeten gaan, dan maar zo, haha.”
John: “Hij mocht voorin, ik zat achterin bijna ín de propeller. Niks aan de hand, zei hij achteraf: nog nooit zo’n fijne vlucht gehad…”
Kees: “We zijn ook nog een paar dagen naar Barcelona geweest, dat was leuk. En lang zat. Want dat is een punt tussen ons: ik hou niet van vakanties.”
John: “Ik zou wel twee weken naar Spanje willen, lekker niks doen, maar Kees wil maar een paar dagen.”
Kees: “Dan mis ik de hondjes, en het werk gaat door.”
John: “Zo kletst hij zich er altijd uit.”
Kees: “Je hebt hier in Den Bosch in de zomer leuke evenementen, terrasjes, ik vind het hier dan net zo gezellig.”
John: “Ja, en hij denkt: kan die John mooi door schnabbelen…”

Augustus: Kees valt flauw

Kees: “Als kind kreeg ik een naveloperatie en dat is altijd een lelijk litteken gebleven. Dus dacht ik: als ik ooit een paar weken niks heb, ga ik een hersteloperatie laten doen. Dat ging eigenlijk supergoed, maar ze hadden tegen me gezegd: ‘De eerste keer dat je naar de wc moet, is verschrikkelijk, net of je stenen moet lozen.’ Daar was ik een beetje bang voor, dus dacht ik: dan eet ik gewoon een dag niet, dan kan ik eerst een beetje bijkomen. Maar toen ging het dus ’s nachts, toen ik alsnog ging, mis. Ik viel flauw en toen ik wakker werd, waren er twee tanden uit en had ik een scheur in mijn kin, die is gelijmd. Maar ik heb gehoord dat vrouwen een man met een litteken heel sexy vinden, haha.”
John: “Toen moest ik alles doen thuis, maar dat kan ik heel goed hoor, hoewel Kees altijd doet van niet. Als ik de afwasmachine leeg moet halen, doe ik dat.”
Kees: “Maar je was wél moe na twee dagen.”
John: “Ja, ik moest er ook nog bij zingen. Maar de stofzuiger doet het automatisch, ik maak drinken en eten, wandel met de hondjes, maakt me niks uit. Ik heb hem goed verzorgd.”

September: de fancruise wordt aangekondigd

Kees: “En alle tickets waren meteen weg, goed hè.”
John: “Daar snap ik nog steeds helemaal niks van. Aan de ene kant wel, want mensen die al eens mee zijn geweest, willen weer mee. Er zijn mensen die al dertien jaar meegaan. Maar ja, het was binnen twee dagen uitverkocht. Bizar. We hadden wel duizend mensen mee kunnen nemen, maar dat wordt te veel, dat willen we niet. Het moet compact blijven, dan kunnen we met iedereen kletsen en drinken. We gaan met een prachtig schip langs zeven steden.”
Kees: “Eerst zeiden we tegen het bedrijf: doe maar honderd reizen. Na vijf minuten belde iemand dat het was uitverkocht. ‘Ze zijn al weg! Wat moeten we doen?’ Ja, doe nog maar honderd. Dat ging vier keer zo door.”
John: “Dat is leuk en ook te danken aan Kees, want hij regelt het allemaal heel goed. Ik doe niks, ik hoef alleen maar te zingen. Maar mensen willen graag mee.”
Kees: “Het is net als een ouderwetse bruiloft: stukjes kaas en worst, met mensen een dansje maken. Waar doen mensen nog aan stijldansen? Bij de Bevers!”
John: “Een nostalgiereis, zo kun je ’t wel noemen. Ik durf te zeggen dat je dat nergens anders zo meemaakt.” 

Oktober: Ter land, ter zee en… bijna verzopen

Kees: “We hadden kunnen winnen als ik voorop had gezeten. John was zó eigenwijs, die heeft het helemaal verkeerd gedaan.”
John: “De geluidsman die had een team en kon een bootje maken met twee boomstammen. Ik had al gezegd: dat gaat niet goed.”
Kees: “Je moet met John gewoon geen spelletjes doen, want die kan niet tegen zijn verlies. Deze keer sloeg hij zelf de plank mis, maar goed, het is niet anders. Het was geen succes.”
John: “Het was wel leuk, alleen de boot was niet goed gemaakt. En dat ligt aan de geluidsman.”
Kees: “Bij ons kan trouwens niks normaal. Zo’n programma belt dan en wij worden meteen veel te fanatiek: we hadden meteen een heel bouwteam, en allemaal glitter T-shirts laten maken met twee bevers erop, van alles. Er waren anderen die niet eens een karretje hadden gemaakt en wij gingen in vol ornaat.”
John: “Maar we hadden bijna de originaliteitsprijs, dus we hebben het goed gedaan. Ik zag dat programma van kleins af aan en nu zaten we er zelf in, toch leuk.” 

November: voor hun podcast de sauna in

Kees: “Onze podcast heet De Bevers geven zich bloot en daarin interviewen we mensen in de sauna. We waren al een paar keer gevraagd voor een podcast maar hadden altijd nee gezegd, want dan wilden ze hier aan de keukentafel of in een café. Daar hadden we geen zin in. ‘Wat wil je dan?’ vroegen ze. Nou, zei ik, dat mensen zich blootgeven. Zo ontstond het plan voor de sauna. Iedereen op ons eerste wensenlijstje zei nee, maar ik dacht: John gaat wel even bellen. Want, alle eer naar hem, binnen de kortste keren had hij iedereen binnen. Zelfs Johan Derksen, inderdaad.”
John: “Dat was de enige die een driedelig pak aantrok naar de sauna. Het is mijn beste vriend en hij doet alles voor ons, dus dat mocht. Wel apart hè, in veertig of vijftig graden.”
Kees: “John is een goede vriend voor mensen, veel beter dan ik. Dat bewijst dit maar weer, want we hadden behalve Johan ook Caroline van der Plas, Tina Nijkamp, Raymond Mens en Mari van de Ven, bijvoorbeeld.”
John: “Nu hebben we alweer een nieuw lijstje gemaakt en die doen allemaal graag mee.”
Kees: “Door die sauna geven mensen toch ook echt meer bloot, we zijn leuke dingen te weten gekomen. Welke? Ja, dan moet je maar luisteren!”

December: weer het theater in met De Bevers zijn er bijna!

Kees: “Ik ben er weer veel blijer mee dan John, haha. Het is echt met script, een regisseur en bekende acteurs. We gaan in de show op vakantie in Nederland, zodat John toch nog wat geld kan bijverdienen. Naar een boerencamping, een nudistencamping… je kan je wel voorstellen dat dat wat wordt. John gaat liedjes zingen, we gaan acteren, en dan sluiten we af met een mini-concertje en een polonaise naar huis.”

Foto: Ruud Hoornstra
Visagie: Lisette Verhoofstad

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.