Merlijn Kamerling: ‘Het blijft moeilijk om over mijn vader te praten’
15 september 2020
Merlijn Kamerling (21) was pas elf toen zijn vader Antonie Kamerling op 6 oktober 2010 zelfmoord pleegde. Verwerken deed hij het nooit. Totdat hij voor zijn boek Nu ik je zie in het leven van zijn vader dook.
In je boek zeg je dat je tien jaar lang niet over je vader hebt gepraat. Hoe is het om dat nu wel te doen?
“Spannend. Zeker omdat dit het eerste interview is dat ik in mijn eentje doe. Ik heb weleens interviews gedaan met mijn moeder en mijn zusje, maar nog nooit alleen. Het blijft moeilijk en pijnlijk om over mijn vader te praten, maar nu het boek klaar is, kan ik er wel beter mee omgaan. Ik heb geleerd om mijn gevoel op sommige momenten af te sluiten. Dat ik denk: oké, ik zit hier nu als iemand die zijn boek promoot. Het kan zomaar zijn dat het dan morgen weer zwaar is. Dat weet ik niet van tevoren.”
Waarom wilde je eerder nooit over je vader praten?
“Het was te veel. De gedachte aan mijn vader deed zo veel pijn, dat ik onbewust – ik kan me niet herinneren dat ik besloot om me van die gedachte af te sluiten – het gevoel had: als ik doe alsof het niet bestaat, is het er niet. Hoe gek dat ook klinkt, het heeft wel gewerkt, in die zin dat ik toch door kon met mijn leven. Ik denk dat het een overlevingsinstinct was. Als ik de tijd zou kunnen terugdraaien, had ik het anders gedaan. Al weet ik niet of het anders had gekund, voor een jongen van elf. Ik zat net op de middelbare school, en na mijn vaders overlijden verhuisden we van het platteland, waar ik iedereen kende, naar Amsterdam, met al die drukte, meningen en mensen. Iedereen wist dat ik ‘het zoontje van’ was. Het was in het nieuws geweest, en iedereen kende mijn moeder. Ik kon dat niet allemaal aan. Vrienden begonnen weleens over mijn vader, bijvoorbeeld op zijn sterfdag. Dan zei ik dat het me niet zo veel deed, terwijl het me natuurlijk ontzettend veel deed. Maar die gedachten blokkeerde ik gewoon.”
Lees ook: Isa Hoes deelt prachtige foto’s met Antonie: ‘Nog steeds verdrietig’
Hoe komt het dat dit boek over je vader er dan toch is gekomen?
“Deels omdat ik ben geïnspireerd door mijn moeder, zij schreef ook een boek over mijn vader. Maar het komt ook omdat ik drie jaar geleden op vakantie was met mijn moeder en mijn zusje. Ik kon bijna niet genieten van die vakantie omdat ik zo verdrietig was. Ik merkte dat het prettig was om mijn gevoel van me af te schrijven. Dat was het moment waarop ik dacht: misschien is dit wel mijn manier om het te verwerken. Ik had het erover met mijn moeder, en daarna met de agent van mijn moeder, waar ook haar boek is uitgegeven. En toen dacht ik: zo’n boekcontract tekenen is misschien wel de allergrootste schop onder mijn kont die ik mezelf maar kan geven. Dan kan ik er niet meer onderuit.”
Het volledige interview met Merlijn lees je nu in Vriendin.
Denk jij aan zelfmoord of maak je je zorgen over iemand in je omgeving? Bel 0900-0113 of chat via 113.nl.
Interview: Ella Mae Wester Foto: Ruud Hoornstra
