De spanning van een geheime liefde: 9 vrouwen vertellen

Tekst: Lydia van der Weide

28 juli 2025

Geheime liefdes: heel ingewikkeld, soms hartstikke fout, maar ook hartstikke verslavend. 9 vrouwen vertellen.

‘Ik ben supergelukkig met hem en tegelijkertijd voel ik me een verrader’

Gerdien (56): “Jacob en ik zien elkaar nu al anderhalf jaar bijna ieder weekend. Hij is 72, maar de meest energieke man die ik ken. We hebben het geweldig samen. We wandelen, gaan naar klassieke concerten en voeren lange, boeiende gesprekken. En ja, ook de seks is heel fijn. Hij laat me, na jaren van single zijn, opnieuw voelen hoe het is om begeerd te worden. Er is alleen één probleem: Jacob is de vader van mijn beste vriendin Loes. Zij zou het verschrikkelijk vinden als ze wist dat haar vader en ik een relatie hebben.
Toen haar moeder overleed na een lang en verdrietig ziekbed, was ze al bang dat hij snel iemand anders zou ontmoeten. ‘Ik moet er niet aan denken dat hij zijn liefde aan een andere vrouw geeft’, zei ze toen. Ze vond dat haar vader vroeger veel te weinig aandacht had gehad voor haar moeder. Pas de laatste tien jaar was hij een goede echtgenoot geweest. ‘Dat de andere vrouw dan de beste versie van hem krijgt, kan ik niet verdragen’, zei ze ronduit.
Dat ze die andere vrouw nota bene heel goed kent, al met haar teruggaat tot zwangerschapsgym, zal haar misselijk maken. Ze zal het ook in de verste verte niet kunnen verzinnen. Terwijl het toch op háár verjaardag was dat er een vonkje tussen haar vader en mij oversprong. Daar konden we ons niet tegen verzetten. Al voelde het ook voor Jacob moeilijk, zo’n jongere vriendin, en was hij op dat moment nog maar vier maanden weduwnaar…
Het is een vreemde spagaat waarin ik zit: ik ben supergelukkig met Jacob en tegelijkertijd voel ik me een verrader. En iemand die niet mag bestaan, op feest- of verjaardagen ben ik nooit bij Jacob, dan is hij immers bij Loes en haar gezin. Dat doet pijn. Ondertussen wordt de leugen met de dag groter. Terwijl Jacob en ik zelfs al over samenwonen dromen. Maar o, ík officieel in het ouderlijk bed van haar moeder… Gaat Loes dit ooit accepteren? Soms stel ik me voor dat ik het haar gewoon recht voor z’n raap zeg. Dat haar vader de liefde van mijn leven is. Wie weet vergis ik me helemaal en kan ze zelfs blij voor ons zijn?”

‘We probeerden afstand te houden, maar de aantrekkingskracht won’

Marina (36): “Natuurlijk denk ik weleens: dit is compleet gestoord. Alex is mijn chef. Hij heeft mij aangenomen, beoordeelt mijn werk, beslist over mijn salaris. En toch… Het begon tijdens een zakenreis naar Berlijn. We dronken te veel wijn, lachten net iets te lang en te hard. En ja hoor: we eindigden in zijn hotelkamer. Daarna probeerden we afstand te houden, maar de aantrekkingskracht won.
Nu zien we elkaar geregeld. Altijd stiekem. Talloze afspraakjes in hotels, op afgelegen plekken, zelfs in zijn auto. Hoe heerlijk ook, ik denk vaak: dit moet stoppen. Ik kan me geen serieuze relatie met Alex voorstellen – hij is een echte player, dat zie je van tien kilometer afstand. Dikke kans dat hij ook nog andere vriendinnen heeft. Bovendien: als het ooit uitkomt, moet een van ons van baan veranderen. En het zal ook een heel schandaal zijn waar iedereen nog jaren over zal roddelen. En toch is het te verslavend om mee te stoppen. Die gestolen kussen bij de toiletten. Zijn hand die de mijne stiekem aanraakt tijdens een vergadering. De spanning van het betrapt kunnen worden – het maakt alles duizend keer intenser. En daar kan ik niet zonder!”

‘Met Bart heb ik iets wat ik met mijn man niet heb. En wat ik niet los kan laten’

Rianne (41): “Het begon vijf jaar geleden, tijdens een reünie van mijn middelbare school. Ik vond Bart altijd al leuk – zijn guitige glimlach, zijn grappige manier van leraren tegenspreken. Ons weerzien sloeg in als een bom. Al waren we dan allebei getrouwd, toch spraken we daarna nog een keer samen af. Gewoon, om koffie te drinken. Binnen een uur stonden we al bij de balie van een hotel. En daar deden we alles wat absoluut niet mocht. We hadden onze eigen partners immers trouw beloofd. Nou, ze hadden ons eens moeten zien… we aten elkaar bijna op.
Bart is nog steeds in mijn leven. Vooral digitaal. Omdat we ver bij elkaar vandaan wonen, zien we elkaar maar een paar keer per jaar. Maar mailen en appen doen we bijna dagelijks. Ik deel alles met hem. Mijn zorgen, mijn dromen, de frustraties over mijn werk en zelfs irritatie in mijn huwelijk. Hij is niet alleen mijn geheime liefde, maar ook mijn uitlaadklep en beste vriend. Soms denk ik: dit is niet zomaar een affaire, dit is echt een tweede relatie. En die gedachte maakt me misselijk. Want ik hou ook van mijn man. Hij is een goede vader, een loyale partner. Ik wil hem helemaal niet kwijt. Toch, met Bart heb ik iets wat ik met hem niet heb. En wat ik niet los kan laten.
Al proberen we soms afstand te nemen, Bart net zo goed als ik. Vooral als het tijd is voor de zomervakantie met het gezin, schrijnt ons dubbelleven extra. Maar vroeg of laat stuurt een van ons toch weer een berichtje. Een foto. Of simpelweg een hartje. En begint alles opnieuw. Het ingewikkeldste vind ik nog wel dat deze twee liefdes voor mij prima naast elkaar kunnen bestaan; dat heb ik na vijf jaar wel bewezen. Alleen, dat zal mijn man nooit zo zien. Zéker niet als hij ontdekt hoe lang dit allemaal al speelt…”

‘Ik smelt als hij me aankijkt, met die brutale, vrolijke blik van hem’

Esther (42): “Nick is 27, ik ben 42. Toen hij stage liep op de afdeling waar ik werk, klikte het meteen. Hij had zo’n enthousiaste ‘jonge-honduitstraling’ die me een gekke kriebel in mijn buik bezorgde. Na een keer samen overwerken, kusten we elkaar in de lift naar beneden. In een vlaag van overmoed trok ik hem vervolgens mijn auto in. Seks op een krappe achterbank, ik kan het niemand aanraden – maar het was verrukkelijk. Alsof ik even helemaal loskwam van alles wat ik dacht te moeten zijn.
Nu, tien maanden later, heeft Nick een baan gekregen bij ons en is hij dus officieel mijn collega. Dat hij ook mijn minnaar is, weet niemand. Mijn andere collega’s niet, maar ook mijn vriendinnen en familie niet. Mijn kinderen, zeventien en negentien, zouden het al helemaal raar vinden. ‘Zo’n jonge gast, bah!’ – ik hoor het mijn zoon al zeggen. En tja, het klopt dat we niet bij elkaar passen. Alleen al niet hoe we eruitzien. Hij een opgeschoten knul, ik echt een net dametje. Soms zitten we – altijd in een andere stad – samen op een terras en zie ik andere mensen met opgetrokken wenkbrauwen naar ons kijken. Dan geneer ik me voor deze gekke fling. Maar als Nick me dan weer in mijn ogen kijkt, met die brutale, vrolijke blik van hem, dan smelt ik. En kunnen de blikken van anderen me niets meer schelen.
Hij haalt me uit mijn comfortzone, laat me nieuwe muziek horen, sleept me mee naar clubs waar ik anders nooit zou komen. Hij op zijn beurt vindt mij megaspannend en lekker vrij in bed, anders dan meiden van zijn leeftijd. En toch, als ik thuis ben met mijn kinderen en sta te stofzuigen, dan denk ik: waar gaat dit naartoe? Nick praat over reizen maken, sparen voor een reis. En kinderen, want hij hoopt ooit vader te worden. Nou, dat zit er met mij echt niet meer in. Ik ben al gesetteld; daar is geen plek voor hem. Dus ooit moet het stoppen, ik weet het. Maar ik krijg nu al buikpijn van die gedachte.”

‘Ze zegt dat ze het begrijpt, maar ik zie het verdriet in haar ogen’

Nienke (24): “Dat ik mijn relatie geheim moet houden, vind ik ontzettend verdrietig. Dat zou niet zo moeten zijn. Sinds vijf maanden ben ik stapelverliefd op Bo. Ze is de leukste, de mooiste, de lekkerste. Ik voel me veilig bij haar. We kunnen uren praten of juist samen op de bank liggen zonder iets te zeggen. Dat ze ooit geboren is als Boris, en dus transgender is, maakt mij werkelijk niets uit. Ze is gewoon Bo en ik ben apetrots op haar. Helaas zijn mijn ouders niet bepaald met hun tijd meegegroeid. Vooral mijn vader is antiwoke. Hij noemt mensen als Bo ‘borderlineachtige aandachtzoekers’ en juicht het toe dat er een tegenbeweging aan de gang is.
Om gezeur of beledigingen te voorkomen, heb ik thuis dus niets over Bo verteld. Terwijl ik nog bij mijn ouders woon en ze dagelijks zie. Ze vragen vaak waarom ik zo straal de laatste tijd. Dan smoes ik maar wat omdat ik niet eerlijk durf te zijn. Voor Bo is het pijnlijk dat ik niet voor haar uitkom. Ze zegt dat ze het begrijpt, maar ik zie het verdriet in haar ogen. Zij heeft haar hele leven moeten vechten om te worden wie ze wil zijn, ze heeft zoveel commentaar en gepest moeten verdragen. Ze verdient het om op handen te worden gedragen. Niet om iemand te hebben die haar weliswaar haar grote liefde noemt, maar thuis niet voor haar uit wil komen. Ik weet, ik moet de confrontatie aan. Ik ben alleen zo bang dat mijn vader echt heel lelijk gaat doen. Dat hij uitspraken doet die ik hem nooit zal kunnen vergeven. En tja, ik hou ook van hem en wil niet dat daar iets tussen komt. Toch weet ik: als ik het niet doe, raak ik Bo kwijt. Dat zal ik mezelf nooit vergeven. Dus ja… fingers crossed. En hopen dat als het om het geluk van hun dochter gaat, mijn ouders toch wat milder en minder ouderwets kunnen zijn.”

‘Ik blijf maar denken: één keertje nog…’

Marieke (37): “Rob en ik hebben een open relatie. Daar weet onze omgeving niets van; het gaat ze ook niets aan, vinden wij. Voor ons voelt dit nu eenmaal goed. We bespraken het al in de eerste maanden van onze relatie dat we niet in monogamie geloven. Zo nu en dan daten wij dus buiten de deur. Maar wel met duidelijke afspraken en grenzen. Die zijn bijvoorbeeld: niet te veel gevoelens krijgen. Maar ja, hoe houd je zoiets tegen?
Op Stefan, de scharrel die ik ken via de sportschool, ben ik echt verliefd geworden. Volgens de regels zou ik er nu mee moeten stoppen. Zodat hij geen gevaar kan worden tussen Rob en mij. Maar ja, dat krijg ik dus niet voor elkaar. Als ik alleen al aan Stefan denk, begint het te kriebelen in mijn buik. Ik vind hem erg knap en hij is ook nog eens heel attent. Hij ziet kanten van mij die Rob allang als vanzelfsprekend beschouwt. Dat maakt het heel verleidelijk om hém steeds te appen als ik zin heb in iets spannends, in plaats van op datingsites op zoek te gaan naar een onbetekenende onenightstand. En het is ook zo makkelijk: ik hoef er namelijk niet expliciet over te liegen, omdat Rob en ik niet in detail praten over onze dates. We houden het bij een simpel: ‘Was het leuk?’ Dus mijn vaste lief heeft geen idee dat ik al maanden iedere keer dezelfde persoon zie en steeds een sterkere band met hem krijg. Tegelijk weet ik dat ik niet één, maar twee mannen aan het bedriegen ben. Ik voel namelijk aan alles dat Stefan ook verliefd is op mij en stiekem hoop heeft dat ik op een dag voor hem zal kiezen. Maar hoe tof ik hem ook vind: dat gaat niet gebeuren. Ik heb een gezin met Rob, een huis, een tuin, twee katten. Dat ga ik niet opgeven, hoe verliefd ik ook ben. Ja, feit blijft dat Rob nog steeds mijn enige echte soulmate is. Toch blijf ik maar denken: één keertje nog…”

‘Naar dansles? Nee, dan ga ik stiekem naar mijn minnaar’

Isa (44): “Mijn kinderen, vijftien, zestien en negentien, vragen geregeld: ‘Mam, waarom zoek je geen leuke man?’ Ze vinden dat ik, zeven jaar na de scheiding van hun vader, wel weer toe ben aan een portie liefde. Maar bij hun vraag glimlach ik vaag en zeg ik dat ik prima alleen kan zijn. Dat is niet waar. In werkelijkheid heb ik namelijk al drie jaar een relatie met Willem. Een getrouwde man.
We zien elkaar twee vaste avonden per week, avonden waarop ik zogenaamd naar dansles ga. In plaats daarvan ga ik naar het appartementje dat Willem in het geheim huurt. Ons liefdesnestje, noemen we het altijd liefkozend. Ik logeer er nooit, want de volgende ochtend moet ik natuurlijk gewoon weer met mijn kinderen ontbijten. Vaak met het schaamrood op mijn kaken. Want eerlijk gezegd weet ik niet wat erger is: dat ik een affaire heb met een getrouwde man, of dat mijn kinderen een moeder hebben die tegen ze liegt.
Willem heeft me beloofd dat hij bij zijn vrouw weggaat zodra zijn jongste zoon is afgestudeerd. Dat duurt nog anderhalf jaar. Ik ben niet dom, ik weet dat veel vrouwen dezelfde beloftes horen. Toch geloof ik hem. Onze band is zo speciaal, we zijn ontzettend gek op elkaar. Tegelijk vrees ik dat ik, als de tijd daar is, er weer een andere reden is waarom het nog niet kan tussen ons. Of, bijna nog erger: dat mijn kinderen mijn leugens ontdekken…”

‘Al schreeuwt mijn verstand: doe het niet, mijn hart en lijf willen alleen maar bij hem zijn’

Selena (39): “Vier jaar geleden ben ik gescheiden, nadat ik voor de zoveelste keer had ontdekt dat Arjan me bedrogen had. Mijn familie en vriendinnen waren opgelucht. Mijn zus zei zelfs ronduit: ‘Eindelijk ben je verlost van die eikel.’ Wat ze niet weten: sinds een halfjaar zien Arjan en ik elkaar weer. Stiekem. Hij beweert dat hij veranderd is. Dat hij in therapie is geweest, waarvan hij veel heeft geleerd. En dat hij mij mist, dat ik de enige in de hele wereld ben die hem echt begrijpt. Ik wil hem maar al te graag geloven, al doe ik dat maar half. De andere helft van mij fluistert: pas op, je weet toch hoe hij is?
En toch… Toch ben ik dus opnieuw voor hem gevallen. Hij heeft iets wat ik zó aantrekkelijk vind. Zijn geur, zijn stem, zelfs zijn stomme grapjes – ik kan er geen afscheid van nemen. Ook fysiek zijn we enorm op elkaar ingespeeld. De afgelopen jaren heb ik veel gedatet. Soms zaten daar best leuke mannen tussen. Maar wie ik ook heb ontmoet, niemand tipt aan Arjan. Al schreeuwt mijn verstand: doe het niet, mijn hart en lijf willen alleen maar bij hem zijn, bij hem en helemaal niemand anders. Maar als mijn familie het zou weten…  Ze zouden me nooit meer serieus nemen. En geef ze eens ongelijk.”

‘Diep in de nacht zoenden we en ik was op slag betoverd’

Julia (31): “Angelique is de ex van een vriendinnetje van me, Eva. Die blikt op haar terug als ‘een vreselijk wijf,’ een narcist die alleen aan zichzelf denkt. Nou, als je het mij vraagt, valt dat best mee. Vier maanden geleden kwam ik Angelique tegen op een festival. Ik kende haar amper en wilde haar meteen uit de weg gaan, maar we raakten aan de praat en het klikte. Wat zeg ik: het klikte ontzettend goed! Diep in de nacht zoenden we en ik was op slag betoverd. Ik kon het niet helpen, ik wilde haar vaker zien. Hoe meer tijd ik met haar doorbracht, hoe meer ik merkte dat ze helemaal niet zo’n egoïstische trut is als Eva altijd zei. Sterker nog: ik ben verliefd geworden. Knetterverliefd. We hebben het echt zó fijn samen.
Maar ja, nu zit ik dus met een probleem. Hoe vertel ik het mijn vriendinnen? Het is al niet fraai dat ik het met een ex van een van de meiden uit mijn vriendinnengroep heb gedaan, maar dat ik ook nog een serieuze relatie aan het opbouwen ben met iemand die ze allemaal ‘die stomme bitch’ vinden, maakt het helemaal lastig. Voorlopig denken ze dat ik date met ‘een leuke meid die ik op een festival heb ontmoet’. Dat is niet eens gelogen – alleen was het geen onbekende. Ik heb mezelf een halfjaar gegeven. Als ik dan nog steeds zo verliefd ben, moet ik echt met de billen bloot.” 

Foto: Getty Images
Om privacyredenen zijn de namen veranderd. De echte namen zijn bekend bij de redactie

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.