Jacobien heeft een verhouding met de ex van haar broer

Tekst: Natascha de Vries

9 juli 2025

Jacobien (33) heeft een geheime verhouding met Loes (36). Hun liefde is gedoemd tijdelijk te zijn en niet alleen omdat Loes uiteindelijk toch voor een man zal kiezen. Ze zijn ook nog ex-schoonzussen. “De schok in de familie zou enorm zijn.”

Net als Vriendin brengt ook Mijn Geheim de allermooiste persoonlijke verhalen, die we hier graag elke week met je willen delen.

Meer verhalen die raken? Abonneer je op Mijn Geheim!

‘‘Toen ze verkering kregen, mijn broer Roy en Loes, vond ik haar meteen leuk en dat liet ik haar merken ook. Ik was zeventien, net uit de kast en overcompenseerde de jaren dat ik niet durfde toe te geven dat ik lesbisch was. Bij iedere vrouw die ik maar tegenkwam – een nieuw klasgenootje, het meisje achter de kassa van de buurtsuper, mijn tennislerares – ging ik na of ik haar aantrekkelijk vond. En zo ja, dan zette ik het op een flirten.
Van krampachtig doen alsof ik hetero was, sloeg ik door naar de andere kant. Een vriendin uit die tijd verzuchtte eens: als een jongen zich zou gedragen zoals jij dat doet tegen vrouwen, dan zou het creepy zijn. Ik kwam ermee weg. Ik was zeventien en tamelijk schattig, als ik de oude foto’s zo bekijk. Onschuldige, grote, bruine ogen onder een warrige krullenbos. Erg bedreigend kwam ik niet over.
Gelukkig konden veel meiden daardoor wel lachen om mijn overdreven tentoongespreide vrouwenliefde. Het heeft ongeveer een jaar geduurd, voordat ik soms vergat dat ik lesbisch was. Dat het ‘gewoon’ werd voor mij. Niet meer een enorm ding, maar slechts een onderdeel van mij, naast heel veel andere kenmerken die ik had.
Toen Loes in ons gezin kwam als vriendin van mijn broer, zat ik nog volop in de periode van kijk-mij-eens-lesbisch-zijn. Ik zie haar nog zitten, enigszins verlegen op de bank. Haar hand in die van mijn broer en mijn ouders tegenover hen. Koetjes en kalfjes gingen over en weer, zoals dat gaat bij dergelijke kennismakingen. Mij hadden ze er nauwelijks bij betrokken, afgezien van de waarschuwing die mijn broer me die middag had gegeven: ‘Jacobien, je doet gewoon normaal, hoor je. Blijf op je kamer, please.’
Een hopeloze missie van Roy natuurlijk. Ik stak vijf minuten na aankomst van Loes mijn hoofd al om de deur van de huiskamer, om even later tussen mijn ouders in op de bank te ploffen en eens grondig naar Loes te staren.
Ze was prachtig. Ik onderbrak mijn vader die over zijn bonsai-hobby dreigde te beginnen en zei: ‘Wat zie je eigenlijk in Roy? Wist je dat hij boeren laat?
En wat vind je van meisjes?’
Als blikken konden doden, dan had ik dit niet na kunnen vertellen. Gelukkig kan Roy er inmiddels wel om lachen – we hadden het er onlangs nog over met elkaar.”

Samen zielig

“Roy en Loes zijn inmiddels gescheiden en hij woont, na een tijdje bij mijn ouders te zijn geweest, nu tijdelijk bij mij in. We maken van de nood een deugd en zien het als quality time voor ons. Het is gezellig en van mij mag zijn wachttijd op een eigen woning nog best even duren.
Roy en Loes zijn veertien jaar samen geweest. Ze zijn nooit getrouwd, maar hun split is natuurlijk toch een soort echtscheiding. Hun huis is verkocht, de inboedel is verdeeld, de financiën zijn uitgezocht en er is
co-ouderschap voor de hond. Ook ik kom net uit een vaste relatie, zij het van slechts een jaar. En zo zitten Roy en ik ’s avonds samen op de bank een beetje zielig te wezen. Daar wentelen we ons met verve in, bij voorkeur met zo nu en dan een flesje wijn.

Het schept een band om samen alle vrouwen voorlopig even te vervloeken.
Alle vrouwen, minus één. Wat Roy niet weet, is dat ik contact heb gehouden met Loes. Aanvankelijk wilde ik het hem niet vertellen uit piëteit. Ik was bang dat het voor hem zou voelen alsof ik partij koos voor haar. Dat was helemaal niet zo. Ze was vanaf mijn zeventiende mijn schoonzus geweest en ik vond het gek zo maar ineens afscheid van haar te nemen. En ja, nog altijd vond ik Loes een aantrekkelijke vrouw, dat was in al die jaren nooit veranderd. Maar dit heb ik nooit tegen Roy gezegd.”

Bekentenis

“Dat mijn ontmoetingen met Loes heimelijk waren, begon ik spannend te vinden. Leuk-spannend, opwindend. Ik merkte dat ik telkens een beetje zenuwachtiger werd voor een koffie-date met haar. Opeens keek ik wel tien keer in de spiegel voor ik de deur achter mij dichttrok om bij haar langs te gaan.
Zo’n half jaar na hun scheiding zat ik weer tegenover haar en hadden we het over de afgelopen jaren. ‘Ik vind het fijn dat wij elkaar af en toe nog spreken,’ zei ze. ‘Je bent altijd als een zusje voor me geweest.’
De ontzetting die ik na die  woorden voelde, moet zich op mijn gezicht hebben afgetekend. ‘Zusje?’
Dat was hét moment waarop ik me realiseerde dat ik niet als een zusje voor haar wilde zijn. Dat het onschuldige fantaseren dat ik de afgelopen jaren over haar deed, inmiddels was veranderd in verliefdheid. En dat zei ik dan ook tegen haar: ‘Ik ben verliefd op je.’
Het knalde eruit, het was alsof de woorden vanzelf uit mijn mond rolden, er was geen houden aan. En met die woorden ging er een golf van schaamte en schuld door mij heen. Wat deed ik mijn broer aan? Verliefd worden op zijn ex. Waarom, van alle vrouwen op de wereld, koos ik Loes? Maar het was geen keuze.
Er overviel me nóg een gevoel op dat moment: verdriet. Want ik dacht zeker te weten dat mijn liefde voor Loes onbeantwoord zou blijven. Ze had heus weleens wat speels teruggeflirt de afgelopen jaren, maar dat nam ik nooit serieus. Als ik haar dan plagerig probeerde af te troggelen van mijn broer met een ‘Loes, wanneer loop je nou eens over naar de vrouwenliefde?’ dan zei ze weleens dingen als: ‘Ik moet het toch maar eens gaan proberen, hè Jacobien?’

Minnaressen

“Maar nu, na mijn liefdesverklaring, staarde ze me aan en zag ik geen schok, geen afkeer en geen afwijzing. Ik zag dat ze het leuk vond wat ik zei en mijn hart begon te juichen. Ik stond op, liep om de tafel heen, omhelsde haar van achteren en drukte een kus in haar hals.
Ze sidderde even, weet ik nog. ‘Het is allemaal nieuw voor me,’ zei ze.
Sindsdien zijn we minnaressen. Een relatie willen we het niet noemen, want daarvoor is de situatie te ingewikkeld. Bovendien moet Loes wennen aan het idee dat ze nu een vrouw bemint.
Ik begrijp haar verwarring.
‘Het idee ook vrouwen leuk te kunnen vinden, heb ik nooit actief weggeduwd, maar ik heb het simpelweg niet eerder zo gevoeld,’ zegt ze. Ze is ook zo eerlijk te bekennen dat ze uiteindelijk voor een man denkt te kiezen. ‘Dat is toch hoe ik het wil, Jacobien, op de langere termijn.’
Ik probeer mijn gevoel voor haar daarom te temperen.
En denk je ook eens in: een toekomst voor ons samen… en dat dan vertellen aan Roy en aan mijn ouders. Bij het idee alleen al krijg ik buikpijn. Iedereen gunt Loes en mij liefde, denk ik, maar niet voor elkáár. De schok in de familie zou enorm zijn. Ik zie ook wel in hoe complex dit scenario zou worden.
Dus leef ik in het moment en probeer ik niet te verzuipen in schuldgevoel naar mijn broer. Ik probeer het niet als ‘liegen’ te zien, dat ik mijn ontmoetingen met Loes verzwijg. Op een dag ben ik haar kwijt en wie is er dan bij gebaat te weten dat we tijdelijk liefde bij elkaar vonden?”

Uit privacy-overwegingen zijn de namen in dit verhaal gewijzigd
Foto: Getty Images

Meer Mijn Geheim? Neem nu een digitaal abonnement of bekijk de Facebook-pagina.

Geraakt door dit verhaal? Word abonnee van Mijn Geheim en ontvang nog meer échte verhalen in je brievenbus!