Frouke kuste in een opwelling iemand anders op vakantie

Tekst: Natascha de Vries

11 augustus 2025

Frouke (37) was met haar toenmalige man op vakantie, toen ze in een opwelling een ander kuste. Dat opende haar ogen.

Net als Vriendin brengt ook Mijn Geheim de allermooiste persoonlijke verhalen, die we hier graag elke week met je willen delen.

Meer verhalen die raken? Abonneer je op Mijn Geheim!

‘‘Mijn toenmalige man Erik en ik waren vlak voor corona een eigen zaak begonnen in logistieke dienstverlening. We hadden keihard gewerkt om overeind te blijven tijdens de coronaperiode, wat was gelukt, maar we waren óp. Binnen een kwartier nadat we op televisie hoorden dat reizen weer geheel onbelemmerd en vrij was, hadden we tickets geboekt voor een vakantie in ons geliefde Italië. We wilden uitrusten van de hectische tijd én ons huwelijk nieuw leven inblazen.

Sinds we samen een zaak hadden, was onze relatie langzaam veranderd. ‘s Avonds ploften we moe op de bank en leek het alsof we elkaar niets meer te zeggen hadden. Ook ons seksleven stond inmiddels op een laag pitje.
Ik hield van Erik, maar was hem steeds meer als goede vriend gaan beschouwen.
Dat weet ik aan ons drukke bestaan, maar al tijdens de eerste dagen in Italië begon tot mij door te dringen dat wij op een punt waren aanbeland waarop de passie voorgoed verdwenen was. Niet door een oorzaak of iemands schuld, maar doordat het er simpelweg niet meer inzat.

Natuurlijk, verliefdheid wordt in de loop der tijd houden van. Je loopt als partners heus geen tien jaar kirrend van wellust achter elkaar aan. Dat de vlam echter geheel dooft en ik helemaal niet meer naar Erik verlangde, ging verder dan ‘we zijn de verliefdheid voorbij’.

Ik voelde aan alles dat er geen weg terug was en dat we na een aantal liefdevolle jaren geen genoegen moesten nemen met een broer-zus verhouding.
Zo’n conclusie is verdrietig, maar ik denk dat we er als samenleving ook soms te veel op hameren dat relaties moeten blijven bestaan.
We gaan in therapie, blijven bekvechten, laten ons coachen, nemen desnoods een minnaar en modderen maar door.

Maar ik denk: je loopt met een aantal dierbare mensen in je leven een stukje op. Je leert van elkaar, geniet van elkaar. En soms splitst de weg zich. Dat hoeft niet altijd te zijn, omdat je je plaveisel zelf een andere kant op legt. Die splitsing kan daar ook van nature liggen. En je mag dan gewoon een andere weg inslaan, al betekent dat dan afscheid nemen van elkaar.”

Rondleiding

“Wat Erik niet weet en niet hoeft te weten, is dat mijn inzicht tijdens die vakantie in Italië is geholpen door een kus van een andere man. In een split second wist ik weer wat passie was en hoewel ik het nog niet meteen durfde toe te laten, wist ik eigenlijk: dit is het. Hier blijf ik. Ik ben thuis.
Nou ja, zo gemakkelijk ging dat natuurlijk niet en het heeft nog ruim een jaar geduurd voordat ik het stadje tegen de Italiaanse heuvels mijn thuis kon noemen. In dat jaar scheidde ik, verkocht ik mijn aandeel in de zaak en liet ik alles en iedereen achter om me te voegen bij Tommaso.

Erik en ik ontmoetten hem tijdens een rondleiding bij een wijnhuis en wijngaard in de heuvels. Tommaso werkte er als vrijwilliger, gewoonweg omdat hij van wijn hield en het ambacht bewonderde. Voor zijn beroep was hij reclamemaker, vertelde hij aan de groep toeristen die voor hem stond, maar dat vak haalde het niet bij de kunst van het wijnmaken, verzekerde hij ons. De snelle reclameman die in zijn vrije tijd gasten rondleidt uit bewondering voor de wijnboer… het raakte mij meteen. Hij zag er bovendien goed uit, met zijn zongebruinde, Italiaanse kop en het prettige, zachte lijf van een Bourgondiër. Zonder enige schroom zei ik dit die avond ook tegen Erik. ‘Leuk was het hè?’ En wat een man. Fantastisch.’ Ik weet nog dat Erik plagend opmerkte: ‘Keek je verdorie maar zo naar mij, met die twinkeling in je ogen.’ We lachten er samen om.”

Bankje

“De volgende ochtend keerde ik terug naar de wijngaard, omdat we ook wat doosjes naar Nederland wilden laten overbrengen voor bevriende wijnliefhebbers. Met een adressenlijstje wandelde ik de heuvel op. Erik was een beetje verbrand in de zon en volgde mijn advies op een dagje onder een parasol te blijven. Ik had gemerkt dat ik opgelucht was, toen hij daarmee instemde.

Op het moment dat ik door het grote hek stapte, kwam Tommaso net aangelopen.
Hij had de dag ervoor al gezegd dat hij de bestelling verder met ons zou regelen. ‘Ik wachtte op je,’ zei hij. ‘En ik dacht trouwens al dat je alleen zou komen.’ We handelden de bestelling af en ik merkte hoe hij naar mij keek. Ik werd er een beetje verlegen van.

‘Ik heb verder niets te doen vandaag,’ zei hij, ‘behalve jou de omgeving laten zien.’ Hij bracht het als een vaststaand feit en heel erg rap appte ik Erik dat ik nog wat ging rondwandelen.

Het is die middag gebeurd, op een bankje waar we even uitrustten en van het uitzicht genoten. Hij kuste mij zonder omhaal en zonder het te vragen. Ik dacht: dit mag niet. Maar ik dacht ook: wat wil ik dit graag. Allebei dachten we dat dit een flirt was, een vakantieliefde. We waren twee dertigers die zich een moment lieten gaan. We zouden later vast lachen om die impulsieve zoen met die halve onbekende.

Die vakantie heb ik Tommaso nog één keer ontmoet. Erik wist ervan. Ik had hem verteld dat onze wijngids ook paddenstoel-pluktochten bleek te organiseren. Wat overigens écht waar was. Erik vond het helemaal niet vreemd dat ik als
natuurliefhebber en hobbykok een keertje met hem meeging. Maar de paddenstoelen die ik Erik na terugkomst liet zien, kwamen uit het mandje op Tommaso’s aanrecht, want van plukken kwam het niet.”

Il bacio

“Ik heb Erik bedrogen die vakantie, dat valt niet te ontkennen. Toch heb ik ons huwelijk daarmee niet ondermijnd, want ik weet heel zeker dat het einde al onvermijdelijk was. Tommaso’s kus heeft dat versneld, dat is wel een feit. Daar op dat bankje met zijn lippen op de mijne wist ik dat dít gevoel de basis moest zijn. Het gevoel iemand vast te willen houden en haast op te willen vreten. Hoe lang een huwelijk ook duren mag, érgens moet dat vlammetje er zijn. Misschien niet meer huizenhoog, maar wel flakkerend en klaar om op gezette tijden op te laaien.

Ik was Tommaso dankbaar dat hij dit besef bij mij had aangeboord. Wat ik echter niet had verwacht, is dat onze ontmoeting meer bleek dan een vakantieflirt. We mailden zo nu en dan, belden een keer en langzaam werd duidelijk dat we veel aan elkaar dachten. Terwijl Erik en ik bezig waren ons huwelijk te beëindigen, bekende ik hem dat ik af en toe contact had met ‘die man van de wijn en paddenstoelen.’ ‘Gewoon over recepten en koken en zo,’ zei ik tegen Erik. ‘Maar ik denk dat ik hem beter wil leren kennen.’

Tommaso en ik zagen elkaar sindsdien zo veel mogelijk en al vrij gauw besloten we samen de sprong in het diepe te wagen. Ruim een jaar na onze ontmoeting trok ik bij hem in. Het is alsof alles hier samenkomt. Liefde, Italië, een soulmate met wie ik hartstochtelijk vrij, lach, kook, eet en wandel, en met wie ik inmiddels op kleine schaal zelfs wijn maak.

We gaan regelmatig even naar dat bankje waar alles is begonnen en dat we liefdevol il bacio, de kus, zijn gaan noemen. Een zoen is daar inmiddels een ‘verplicht’ gebeuren geworden, we hebben namelijk afgesproken dat we elkaar daar altijd een kus zullen blijven geven, zolang we samen deze weg bewandelen. Misschien wel totdat we er als twee oude besjes bij neervallen.”

Foto: Getty Images

Meer Mijn Geheim? Neem nu een digitaal abonnement of bekijk de Facebook-pagina.

Geraakt door dit verhaal? Word abonnee van Mijn Geheim en ontvang nog meer échte verhalen in je brievenbus!