Sam
11 maart 2013
De vele doktersbezoeken zijn niet altijd even makkelijk voor kleine Kyra. Maar gelukkig kan ze altijd rekenen op haar steun en toeverlaat: de lieve, zorgzame Sam.
De vele doktersbezoeken zijn niet altijd even makkelijk voor kleine Kyra. Maar gelukkig kan ze altijd rekenen op haar steun en toeverlaat: de lieve, zorgzame Sam.
Terwijl mijn man voor zijn werk even een paar dagen terug naar huis is, zit ik met twee kinderen in de wachtkamer te wachten. Het is rustig en aan het wachtende aantal ouders te zien, zijn ze vandaag redelijk op tijd. Dat is mooi, want hoe eerder Kyra aan de beurt is, hoe beter.
Hoewel ik weet dat Sam een redelijk makkelijk jochie is en dat hij er aan gewend is om mee te gaan naar de dokter, is hij toch ook nog maar net twee. Hij heeft nog nooit gezien hoe een dokter zijn zus in slaap tovert. Hij is nog nooit in de ruimte geweest waar de bestralingsmachine staat. Voor een milliseconde voel ik een paniekaanval opkomen. Straks schrikt hij! Of erger nog; straks schreeuwt hij de boel bij elkaar omdat HIJ graag de aandacht wil! Want laten we wel zijn, Sammy is nog maar net twee.
Wanneer Kyra door de dokter wordt gehaald, staat Sam direct op en legt zijn hand op Kyra’s schouder. “Ga je mee naar de slapedokter?”, zegt hij enigszins verstaanbaar, en samen lopen ze richting de deur. Sam moet van Kyra even terug om de pop te pakken, die hij zorgzaam aan zijn zus geeft. “Alsjeblieft, Kyra!”, zegt hij opgewekt, en ze gaan hand in hand verder naar de kleedkamer.
Als ik Kyra heb uitgekleed en haar op het bed in de bestralingsruimte zet, gaat Sam netjes naast mij staan en neemt de kamer in zich op. Vol bewondering kijkt hij naar het grote apparaat en naar de lichten daarachter. Kyra jammert een beetje: Ze wil niet, want deze dokter vind ze niet zo aardig. Ik pak Kyra’s handjes vast en intussen leg ik Sam uit wat er gaat gebeuren. Hij schijnt het allemaal prima te vinden en wanneer de dokter het kapje over Kyra’s neus en mond plaatst, zingt hij uit volle borst “slaap kindje slaap” mee. Het team moet enorm om hem lachen. Zo’n kleine dreumes die zo lief voor zijn grote zus zingt!
Wanneer Kyra bijna helemaal in slaap is, aait hij haar bungelende beentje en zegt:’ Weltrusten Kyra.’ Ik ben geroerd en moet mijn tranen bedwingen. Na een handkus voor zijn zus en een zwaai voor het medische team, loopt hij stoer met mij mee terug naar de wachtkamer. Wat heb ik toch geweldig lieve kinderen!
