Fenna: ‘Mijn dromen zijn realistische doelen nu ik seks heb voor geld’
27 juni 2023
Als Fenna (37) overspannen raakt, besluit ze minder te gaan werken en meer te genieten. Om haar dromen uit te laten komen, klust ze bij als escortgirl. “Het geld is verslavend, net als de kick.”
Fenna: “Zo vrij als een vogel voelde ik me vier jaar geleden toen ik na mijn scheiding in mijn eentje een huis kocht. Voor het eerst in mijn leven hoefde ik met niemand rekening te houden. Als ik de muren knalgeel wilde schilderen, kon dat en als ik elke avond uit eten wilde ook. Niemand hield me tegen. Eindelijk kon ik echt mezelf zijn. Die vrijheid was voor mij een compleet nieuwe ervaring en iets waarnaar ik mijn hele leven had gehunkerd. Al als klein meisje trok ik de wijde wereld in, op zoek naar avontuur. Ik herinner me hoe ik een keertje eindeloos rechtdoor fietste in de hoop te verdwalen, weg van het beklemmende milieu waarin ik opgroeide. Ik werd strenggelovig opgevoed en leerde dat iedereen zondig is, zelfs alle kinderen. Mijn vrijgevochten karakter werd niet begrepen. Als ik te uitbundig lachte of gek deed, voelde ik de afkeuring van mijn ouders. Tijdens mijn puberteit werd ik, zoals bijna alle jongeren, verliefd. Maar verkering hebben was uit den boze. Soms was het best verwarrend om heftige emoties te voelen en er niets mee te mogen doen. Alles liep het soepelst als ik me aan iedereen aanpaste, dus deed ik dat op een gegeven moment.”
De prijs voor vrijheid
“Het duurde lang voordat ik wist wat seks was. Ik was begin twintig toen ik als maagd het huwelijk in ging. Tijdens mijn huwelijk ontdekte ik dat seks iets heel fijns is. Ik kon er echt van genieten en stiekem vroeg ik me al snel af hoe het zou zijn om met andere mannen te vrijen. Samen met mijn man leidde ik het leven dat van mij werd verwacht. Ik werkte als verzorgende in een verzorgingshuis en hield het huis aan kant. Mijn lieve man spoorde me aan leuke dingen te doen, maar dat deed ik niet. Leuke dingen zag ik als tijdverspilling en zondig. Met de jaren kwam ik steeds minder goed in mijn vel te zitten. Omdat ik dacht dat ik altijd nuttig moest zijn, werkte ik voor twee. Als er een dienst uitviel in het verzorgingshuis, kwam ik meteen opdraven. Pas toen ik overspannen raakte, werd ik gedwongen eens goed naar mezelf te kijken. Waarom was ik zo ongelukkig? Na een aantal sessies therapie kwam het besef dat ik eigenlijk nooit mezelf had kunnen zijn. Fenna, het meisje dat zo van avontuur hield en zo graag zelfstandig wilde zijn, had ik diep weggestopt, maar ze was er wél. Als ik me goed wilde gaan voelen, moest ik eerlijk durven zijn. Naar mezelf, maar ook naar anderen. Het was ontzettend moeilijk om te erkennen dat ik me verstikt voelde in mijn huwelijk. Ik vond mijn man ontzettend aardig, maar we pasten niet bij elkaar. Toen ik daarom een scheiding aanvroeg, raakte ik niet alleen hem, maar ook mijn familie kwijt. Mijn keuze was onacceptabel voor mijn ouders. Net als vroeger voelde ik hun afkeuring, maar nu besloot ik me er niets van aan te trekken. Toen ik aangaf dat ik niet meer naar de kerk wilde, verbraken ze het contact. Volgens hen was ik de weg volledig kwijt, terwijl ik de echte Fenna liet zien! Dat doet nog steeds pijn, maar als dit de prijs is die ik voor mijn vrijheid betaal, heb ik het ervoor over.”
Opwelling
“Na een paar maanden te hebben gelogeerd bij vriendinnen, kocht ik een huis. Ik richtte het naar mijn eigen smaak in, net als de rest van mijn leven. Ik ging minder werken zodat ik meer tijd kreeg voor mezelf. Ik bloeide op en kreeg net als vroeger zin de wereld in te trekken. Ik droomde over reizen door Nepal en door Mongolië, het liefst te paard. En ik wilde mijn nieuwe huis nog mooier maken door alle kamers te laten stuken en verven. Ik zat vol plannen en energie, het enige wat ik miste, was geld. Per maand hield ik niet veel over en meer werken in het verzorgingshuis wilde ik niet. Toen ik op een avond ‘snel geld verdienen’ googlede, verschenen advertenties van escortbureaus. Ze maakten me nieuwsgierig. Het bureau dat ik in een opwelling aanschreef, stuurde direct een berichtje terug: de volgende dag was ik welkom voor een gesprek. Alles ging zo snel dat ik niet de tijd had om er goed over na te denken. Tijdens het gesprek stelde het escortbureau voor het gewoon eens een nacht te proberen. Alleen door seks te hebben met klanten kon ik erachter komen of het iets voor me was. Ik vond het spannend en stemde toe.”
Stikzenuwachtig
“Nog diezelfde week werd ik opgehaald door een chauffeur die me naar mijn eerste klant bracht. Ik was stikzenuwachtig, maar voelde me niet onveilig. De chauffeur was een sterke, sportieve gast die telkens informeerde hoe het met me ging. Mijn eerste klant had een huisje gehuurd op een bungalowpark. Het was een rustige man die speciaal voor mijn komst de open haard had aangestoken. De seks ging wonderwel goed. Hij verlangde geen vreemde dingen en ik bevroor niet. Bij het weggaan vertrouwde ik hem toe dat hij mijn eerste klant was. Volgens mij vond hij dqt wel grappig. Daarna bracht de chauffeur me naar een andere man. Ook daar ging alles prima. Aan het einde van de nacht was ik bij vier klanten geweest. Een deel van het geld dat ik verdiende, ging naar de chauffeur en de werkgever. Zelf kreeg ik driehonderd euro. Een bedrag waar ik in het verzorgingshuis een week voor moest werken. Door mijn escortwerk werden mijn dromen plots haalbare projecten. Ik besloot per maand een paar nachten als escortgirl te werken naast mijn baan als verzorgende. Als ik moet werken, denken bekenden dat ik nachtdienst heb. Al na een paar maanden waren de wanden van mijn huis prachtig gestuukt en geverfd, en lag er een zonvakantie in het verschiet.”
Niet schuldig
“Anders dan ik van tevoren had gedacht, voelde ik me totaal niet slecht over mijn escortwerk. Ieder mens is verantwoordelijk voor zijn eigen leven. Wel vind ik het onbehoorlijk als een klant een vrouw heeft die niet van mijn komst weet. Ik kan het dan soms niet laten te vragen waarom ze me laten komen. Vaak zijn ze verbaasd dat ik weet dat ze een partner hebben. Maar in de afgelopen jaren heb ik daar een soort antenne voor ontwikkeld. Door de inrichting van hun huis, een foto op de wc, of een ovenschotel die zorgvuldig is klaargemaakt, weet ik dat er een vrouw in hun leven is. Meest gehoorde redenen zijn: ‘Mijn vrouw zit in de overgang en wil geen seks meer, ze is een weekendje weg en ik weet óók niet wat zij doet, of: we leven samen als broer en zus.’ Schuldig voel ik me niet als ik seks heb met een gebonden man. Ik doe mijn werk. Hij zit fout. Van het bedrag dat hij me betaalt, zou hij samen met zijn vrouw twee keer romantisch uit eten kunnen gaan. Verschrikkelijk dat hij zijn vrouw bedriegt. Meestal zeg ik dat hij zijn seksuele verlangens bespreekbaar met haar moet maken. Soms geef ik tips hoe hij zo’n gesprek kan starten. Af en toe voel ik me net een maatschappelijk werkster.”
Duistere wereld
“Ik kom ook in situaties terecht die te krankzinnig zijn voor woorden. Zo werd ik tijdens carnaval eens geboekt voor een trio met twee mannen. Ik werd verzocht zéér discreet aan te komen. Als ik word gevraagd niet aan te bellen, weet ik genoeg: dan is hun partner thuis en mag zij niets weten van mijn komst. Tijdens het trio vroegen de mannen me nadrukkelijk geen geluid te maken. Hun vrouwen lagen namelijk boven te slapen. Ik had het wel willen uitgieren van de lach toen een van hen een fl es rode wijn liet vallen op de crèmekleurige hocker waar we op lagen. Hoe moesten ze dit de volgende dag uitleggen? Mijn respect voor mannen is wel enorm gedaald sinds ik dit werk doe. Vroeger was ik gek op ze, tegenwoordig zie ik ze als kleine jongetjes tegen wie je hard op moet treden. Dit werk heeft een duistere kant. Klanten zijn vaak dronken of aangeschoten, willen me imponeren, en bijna allemaal beginnen ze een discussie als de tijd die we hebben afgesproken voorbij is. ‘Ah, blijf nog even’, zeuren ze dan. Als je niet stevig genoeg in je schoenen staat, kun je dit werk onmogelijk doen. Vroeger vond ik het lastig mijn grenzen aan te geven, tegenwoordig ben ik daar een kei in. Als ik binnenkom, houd ik mijn jas aan tot er is betaald. Ook vertel ik direct wat ik niet doe: anaal en gevingerd worden vind ik naar, dus dat weiger ik. Zonder condoom is een absolute no go. Nooit zal ik mijn gezondheid op het spel zetten voor geld. Als ze hier toch op blijven aandringen, ben ik weg. Door dit werk heb ik ook gemerkt dat ik best dapper ben. Een paar keer per maand stap ik ’s nachts bij wildvreemden naar binnen. Gelukkig gaat het altijd goed, maar voor noodsituaties heb ik een spuitbus rode verf in mijn tas. Pepperspray is verboden, rode verf niet. Ik hoop maar dat ik het nooit hoef te gebruiken. Ik besef altijd dat er iets heel vervelends kan gebeuren.”
Heel speciaal
“Soms wordt het werk me ook even te veel. Dan geef ik aan bij het bureau dat ik tijdelijk stop en een seintje geef wanneer ze me weer kunnen bellen. Een tijdje geleden ben ik er een paar maanden tussenuit geweest. Het werk begon me tegen te staan en ik wilde meer tijd doorbrengen met mijn vriend. Ik ontmoette Marcel een klein jaar geleden tijdens een stapavondje. Hoewel het ontzettend druk was in de kroeg, leek het of alleen wij aan de bar stonden die avond. Alles viel weg toen ik in zijn ogen keek. Marcel is heel speciaal. Hij is de eerste die mij echt ziet zoals ik ben. Bij iedereen kan ik mooi weer spelen, behalve bij hem. Als ik lach maar van binnen verdriet heb, ziet hij dat direct. Hij weet de muur die ik om me heen heb gebouwd, af te breken. Ik heb Marcel al snel over mijn bijbaan verteld. Ik zag het ook als een test. Als hij het niet zou kunnen accepteren, zouden we niet bij elkaar passen. Want één ding weet ik zeker: mijn partner moet me volledig vrij laten. Marcel stond er wel van te kijken, maar hij accepteerde het direct. Ik stelde voor dat hij ook contact met andere vrouwen kon hebben, maar dat wil hij niet. Voor hem ben ik de enige.”
Niet meer zondig
“Inmiddels werk ik weer een aantal nachten per maand als escortgirl. Ik kan niet ontkennen dat het me een kick geeft om nooit te weten hoe mijn nacht zal verlopen en de volledige controle over mijn klant te hebben, want tijdens mijn werk ben ik de baas. Ik ben gewend geraakt aan de spanning én aan mijn luxe levensstijl. Dankzij mijn extra inkomsten hoef ik niet na te denken over mijn uitgaven. Ik koop biologische producten, ga vaak uit eten en op reis. Eerlijk gezegd beangstigt het idee om weer minder geld te hebben me. Marcel zegt dat ik er gerust mee kan stoppen en heeft al gevraagd of ik bij hem wil komen wonen, maar daar ben ik nog niet klaar voor. Ik geniet nog te veel van mijn verworven vrijheid. Ik ben trots dat het me is gelukt om me los te maken van mijn opvoeding. Als kind voelde ik me zondig, maar tegenwoordig echt niet meer.”
Lees ook: Marijke: ‘Waarom houden ze meer van mijn zus dan van mij?’
Nu we zoveel mogelijk binnen moeten blijven, kun je Vriendin ook digitaal lezen. Bestel ‘m hier.
