Tine is verliefd op de broer van haar vriend

6 januari 2021

Tine (29) heeft een relatie met Rob (30). Ze houdt van hem, maar is verliefd op iemand anders… Robs broer Edwin.

Feestje

Tine: “Vorige week was ik jarig. Ik gaf een klein feestje, alleen familie en wat vrienden. Toch ben ik een dag bezig geweest het perfecte verjaardagsjurkje uit te zoeken, ben ik nog even naar de kapper geweest en was ik op de dag zelf behoorlijk zenuwachtig. Keer op keer checkte ik mijn uiterlijk in de spiegel. Ik zorgde ervoor dat mijn lippen pico bello gestift waren, dat ieder haartje op zijn plek zat en dat ik lekker rook. Mijn vriend Rob merkte nauwelijks dat ik nerveus was, ik ben inmiddels heel goed geworden in normaal doen terwijl ik me anders voel. Het was niet Rob voor wie ik er zo goed uit wilde zien. Het was voor zijn broer Edwin, op wie ik al anderhalf jaar verliefd ben… De eerste keer dat ik Edwin zag, vond ik hem meteen leuk. Hij is het type man dat je op straat tegenkomt en voor wie je, of je nu single, verliefd of getrouwd bent, toch even je hoofd omdraait. Hij is gewoon een lekker ding, met een heel sympathieke uitstraling. Maar die eerste keer, nu tweeënhalf jaar geleden, voelde ik niets speciaals voor hem. Ik was megaverliefd op Rob. We hadden toen net een paar weken een relatie. Ik was wel vooral blij dat ik het goed met Robs broer kon vinden, want de ontmoeting met mijn schoonouders een paar dagen eerder was een stuk minder gezellig verlopen. Ik was helemaal doorgezaagd: wat ik voor werk deed, of dat goed verdiende, en of ik wel serieus was over de toekomst… Echt, ze vroegen nog net niet wat mijn vader deed. Bij Edwin en zijn vrouw Rian, die toen zwanger was van hun eerste kindje, was het daarentegen meteen gezellig. We dronken wat, kletsten en het leek alsof we elkaar al jaren kenden.”

Jaloers

“In de tijd daarna zagen Rob en ik Edwin en Rian best veel. Keer op keer merkte ik dat Edwin en ik het goed konden vinden. We hadden dezelfde humor. Wanneer hij de voorzet van een grapje gaf, kopte ik ’m in. Daar moesten we vaak om lachen. Rob zei dat hij het fijn vond dat ik het zo goed kon vinden met zijn broer. Ze zijn naast broers immers ook goede vrienden. Toen Lisa, de dochter van Edwin en Rian, werd geboren, stonden we dezelfde avond nog aan het kraambed. En op die avond, vijf maanden na onze eerste ontmoeting, voelde ik voor het eerst een steekje jaloezie. Jaloezie richting Rian dat ze Edwins baby had gekregen, dat ze zo’n gelukkig gezinnetje vormden. Ik deed het af als jaloezie over het feit dat ze überhaupt een baby hadden. Ik had zelf een sterke kinderwens, maar Rob en ik kenden elkaar nog niet zo lang en als ik wel eens een balletje opgooide, liet Rob heel duidelijk merken dat hij nog even wilde wachten. Ik begreep het, maar vond het lastig en dacht dat ik daarom jaloers was op Rian. Misschien wist ik toen onbewust al dat er meer aan de hand was, maar zulke gedachten en gevoelens liet ik niet toe. Ik was immers hartstikke blij met Rob en prees me bovendien gelukkig dat ik misschien kille en afstandelijke schoonouders had, maar wel een ontzettend leuke zwager en schoonzus.”

Toenadering

“Ik was gelukkig, totdat mijn schoonouders de hele familie meenamen op een weekendje weg ter ere van hun dertigjarig huwelijksfeest. Ik ging toen net een jaar met Rob en ik zag vreselijk op tegen het weekendje in een Brabants huisjespark. Drie dagen met mijn schoonouders, die heel duidelijk lieten merken dat ze mij maar niets vonden. Rob begreep niet waar ik me zo druk over maakte. Ik had al vaker gemerkt dat hij niet zag hoe zijn ouders zich tegenover mij gedroegen. Hij zei dat zij en ik elkaar gewoon nog wat beter moesten leren kennen, dat zijn ouders nu eenmaal niet de types waren die makkelijk een arm om je heen slaan, zoals mijn ouders dat wel zijn, en dat ik ook een beetje open moest staan voor hun toenaderingspogingen. Zeker toen het weekendje weg naderde, ging ik daar soms fel tegenin. Wélke toenaderingspogingen? Alle pogingen kwamen van míjn kant en daar werd nooit op gereageerd. Zo had ik voor de verjaardag van mijn schoonmoeder stad en land af gelopen om het ontbrekende onderdeel van haar Wedgwood-servies te vinden. Toen ik met het kopje aan kwam zetten, pakte ze het uit, keek er minzaam naar en begon aan iedereen te vertellen hoe ontzettend mooi de bos bloemen was die Rian had meegebracht en hoe knap het wel niet was dat zij, ondanks dat ze het maar druk had met Lisa – die op dat moment vier maanden oud was – toch tijd had gevonden om naar de bloemist te gaan.”

Botsingen

“Het was zo erg dat Rian zelfs haar excuses aan me aanbood, hoewel zij er natuurlijk niets aan kon doen. Maar nog zag Rob het niet. Hoezo zocht ik overal iets achter? Dit onderwerp leidde met enige regelmaat tot ruzie tussen ons. Ik wilde meer begrip, hij leek een blinde vlek te hebben als het op zijn ouders aankwam. Verder ging het trouwens wel heel goed tussen ons. We woonden inmiddels samen en hadden het zelfs voorzichtig over trouwen. En toen brak het weekendje Brabant aan. De dagen ervoor was ik nerveus en geïrriteerd en dat leidde tot botsingen tussen Rob en mij. Hij vond dat ik normaal moest doen, ik vond dat hij het voor me moest opnemen als zijn ouders vervelend tegen me deden. We waren nog niet binnen of het begon al. Mijn schoonmoeder maakte een opmerking over mijn Dr. Martens, die ze maar lomp vond. Ze zei het als grapje, maar zo was het natuurlijk niet bedoeld. Ze zei zelfs dat de vorige vriendin van Rob, van wie ik wist dat zij daar ook een hekel aan had, ze vast prachtig zou hebben gevonden. Ik was meteen chagrijnig, Rob deed alsof hij het niet hoorde.

Die avond gingen we gourmetten. Ik zei geen woord, maar dat viel niemand op. Toen ik even in de keuken was, vroeg Rob nog wel of er iets was, maar toen kwam er iemand binnen en schudde ik mijn hoofd maar. Ik wilde vooral geen ruzie, dus ik slikte een paar keer en nam me voor hier na het weekend stevig met hem over te praten. Na het gourmetten, waarbij de nodige wijn vloeide, ging iedereen naar bed. Ook Rob, ook Rian. Rob had best veel gedronken en ik wist dat hij zó vertrokken zou zijn. Zelf zat ik vol frustratie en ik had geen zin om naast hem te liggen, klaarwakker en me vanbinnen opvretend. Zo kwam het dat Edwin en ik samen overbleven. We wasten samen de laatste spullen af en dronken nog een wijntje. Edwin zei dat hij het lullig voor mij vond hoe zijn ouders met me omgingen. Ik was verrast dat het hem dus wél was opgevallen, terwijl mijn eigen vriend deed alsof er niets aan de hand was. Dat zei ik ook. Edwin vertelde dat Rob nu eenmaal een blinde vlek heeft waar het op zijn ouders, en dan vooral zijn moeder, betreft. Als jongste is hij altijd vertroeteld en zijn moeder kan in zijn ogen geen kwaad doen. Edwin vertelde dat elke vriendin met wie Rob in het verleden thuiskwam dezelfde behandeling kreeg als ik en dat hij vond dat ik me er nog aardig goed doorheen sloeg.”

Hoopvol

“Ik voelde me meteen tien kilo lichter, alsof er een last van mijn schouders viel. Ik had het dus wél goed gezien, zijn moeder moest me gewoon niet. En dat zei ik ook tegen Edwin, dat ik het heel vervelend vond hoe het allemaal ging. Hij zei: ‘Je moet je er maar niet te veel van aantrekken. Je bent een superleuke vrouw, je ziet er heel goed uit, je bent slim en vrolijk en spontaan en juist omdat je zo leuk bent, heeft mijn moeder moeite met je.’ Ik begon te blozen. Mijn hart bonkte in mijn keel. In het Engels heb je de uitdrukking ‘to fall in love’. Ik kan geen treffender beschrijving bedenken voor wat er op dat moment gebeurde. Ik viel voor Edwin. We bleven nog uren zitten en praatten over van alles en nog wat. Eigenlijk was het voor het eerst dat ik zo lang met Edwin alleen was, eerder waren Rob en Rian er altijd bij geweest. Ik weet niet of het door de drank kwam, maar Edwin was heel open. Ook over zijn relatie. Dat hij ontzettend veel van Rian hield, maar dat het eerste jaar met hun kind heel zwaar was geweest en dat ze er hard aan moesten trekken om hun relatie op het juiste spoor te houden. Misschien gaan ze wel uit elkaar, schoot het door mijn hoofd. Hoopvol, en daar schaam ik me voor. Ik ben dol op Rian en ik hou van Rob, ik zou dat soort dingen natuurlijk niet moeten denken. Toen we om drie uur ’s nachts eindelijk naar bed gingen, legde Edwin even een arm om me heen. Hij zei dat als ik wilde, hij wel eens met Rob zou praten. Dat wimpelde ik af, ik wilde niet dat Edwin mijn problemen ging oplossen. Daarna trok hij me tegen zich aan, zei dat ik een sterke vrouw ben en Rob een lot uit de loterij te pakken heeft. De rest van de nacht lag ik wakker. Ik kon alleen nog maar Edwins arm om me heen voelen en mijn hartslag wilde niet meer normaal worden. De volgende ochtend lukte het me gelukkig te doen alsof er niets aan de hand was. Maar ik keek met andere ogen naar Edwin. Verliefde ogen.”

Verwarrend

In de anderhalf jaar die sindsdien verstreken zijn, is dat gevoel eigenlijk niet veranderd. Het is heel erg verwarrend. Ik hou zielsveel van Rob, ik zou hem niet kwijt willen. Maar als Edwin me morgen vraagt om met hem verder te gaan, doe ik het. Alleen bij Edwin, het is niet zo dat ik mijn relatie toch al niet meer leuk vind en open sta voor iets anders. Sterker nog, Rob en ik hebben steeds serieuzere plannen om te trouwen en binnen niet al te lange tijd een gezin te stichten. Die twee dingen, mijn plannen met Rob en mijn gevoelens voor Edwin, staan haaks op elkaar en daardoor voel ik me verward. Maar het is niet dat ik niet wil trouwen of geen gezin wil, dat wil ik juist heel graag. Bovendien weet ik dat het tussen Edwin en mij nooit iets zal worden.

Edwin is een verlangen, iets op afstand wat daar ook zal blijven. Hij is gelukkig met Rian, die twee gaan echt niet uit elkaar, ze hebben hun problemen overwonnen en het gaat beter tussen hen dan ooit. Rian is zelfs zwanger van hun tweede kind. Ik peins er niet over om Edwin te vertellen wat ik voor hem voel. Daar zou echt niemand iets mee opschieten. Tussen ons zou het heel ongemakkelijk zijn en dat wil ik niet, want ik geniet juist van de manier waarop we met elkaar omgaan. We zien elkaar regelmatig en ik kijk altijd uit naar die momenten. Ik doe ook extra mijn best, zoals vorige week dus op mijn verjaardagsfeestje. Toen kreeg ik drie zoenen en een bewonderende blik, want dat mijn jurkje mijn figuur mooi deed uitkomen, viel Edwin duidelijk op. Hij gaf me een compliment, gewoon waar Rian naast stond. Zo is hij, hij bedoelt er ook niets speciaals mee. Toch schiet mijn hart dan in mijn keel en voel ik me geweldig. Alsof ik zweef. Op zulke momenten kan ik vervolgens weer een tijdje teren. Rob merkt daar niets van.”

Fantaseren

“Ik voel me vaak schuldig naar Rob toe: als ik me mooi maak voor Edwin, als ik tijdens het vrijen aan Edwin denk, als ik fantaseer over hoe mijn toekomst eruit zou zien als ik met Edwin was. Het blijft bij nadenken en fantaseren en dat besef doet pijn, maar ik heb dat gegeven wel geaccepteerd. Ik zou ook nooit willen dat Rob erachter kwam wat ik voor zijn broer voel. Het zou zijn hart breken en dat verdient hij niet. Bovendien zou het ons onze relatie kosten en dat wil ik echt niet. Als ik Edwin niet kan krijgen, dan wil ik niets liever dan verder met Rob. Ik hoop heel erg dat mijn gevoelens voor Edwin vanzelf minder worden. In anderhalf jaar tijd is dat nog niet gebeurd, maar de verliefdheid moet toch een keer overgaan? Ik weet dat mijn gevoelens zouden verdwijnen als ik Edwin niet meer zou zien, maar dat is geen optie. En diep vanbinnen wíl ik dat ook niet, ik wil Edwin juist blijven zien. Maar het zou fijn zijn als ik voor de volle honderd procent voor mijn relatie met Rob kon gaan, en niet voor 95 procent zoals nu. Die andere vijf procent is mijn droom die toch nooit zal uitkomen, maar die vooralsnog niet wil.”