Tess is tienermoeder: ‘Hij liet me kiezen tussen hem of ons kind’

15 september 2021

Tess was net negentien jaar en een paar maanden samen met haar vriend toen ze ontdekte dat ze zwanger was. En dat terwijl ze een jaar eerder nog een spiraal had laten zetten. “Langzaam raakte ik in paniek.”

Tess: “Ik zie mezelf nog zitten in de badkamer van het huis van mijn ouders. Verslagen keek ik naar het tweede streepje dat duidelijk op de zwangerschapstest te zien was. Al twee weken had ik alle signalen van mijn lichaam genegeerd, maar nu kon ik er niet meer omheen. Ik was zwanger.”

Tienermoeder

“Ik was net negentien jaar en pas een paar maanden samen met mijn vriend, toen ik die positieve test in mijn handen had. Ik snapte er niets van, want ik had ruim een jaar geleden een spiraal laten zetten. Ik rende naar beneden, trok mijn jas aan en fietste naar de drogist in een dorp verderop. Ik was bang dat ik in mijn eigen dorp een bekende tegen zou komen en dat was wel het laatste wat ik wilde. Met twee testen in mijn jaszak kwam ik een half uur later weer thuis. Ik hoopte dat de eerste test een foutje was, maar niets bleek minder. Ook deze twee testen gaven duidelijk aan dat ik zwanger was.

Ik voelde hoe ik langzaam in paniek raakte en alles begon te duizelen. Ik liep naar m’n kamer en eenmaal in bed begonnen de tranen te stromen. Ik dacht aan Tim, mijn vriend, en wist zeker dat hij gek zou worden. Dit wilde hij helemaal niet, hij wist überhaupt niet of hij ooit kinderen wilde. Toch wist ik dat ik het hem snel moest vertellen. Ik appte hem of we ’s avonds konden praten. ‘Er is toch niets ergs aan de hand he Tess’, stuurde hij terug. Om hem gerust te stellen zei ik dat hij zich geen zorgen hoefde te maken, maar natuurlijk wist hij dat ik iets serieus wilde bespreken.”

‘Dit meen je niet’

Toen ik een paar uur later naar hem toe fietste, had ik nog steeds geen idee hoe ik het hem zou vertellen. Mijn ouders geloofden gelukkig dat ik me niet zo lekker voelde en daarom niet mee at. Ik wilde het per se eerst aan Tim vertellen, voordat ik het mijn ouders zou zeggen. Hij had daar recht op vond ik, want hij was de vader. Natuurlijk zag Tim gelijk aan mijn gezicht dat er iets aan de hand was toen ik hem een kus gaf. Ik begon te huilen en wees naar mijn buik. ‘Dit meen je niet?’ riep Tim. Hij werd boos en vroeg zich af hoe dit mogelijk was. Ik stamelde dat ik het ook niet wist. ‘We houden het kind niet hoor, ik wil nog helemaal geen vader zijn’, zei hij resoluut. Er viel daarna geen woord meer met hem te praten. Ik heb mijn fiets gepakt en ben huilend naar huis gereden.

Thuis viel ik al huilend in de armen van mijn moeder. Ik vertelde haar dat ik vanmorgen een positieve test in mijn handen had en hoe heftig Tim reageerde. Natuurlijk schrok mijn moeder ook, maar ze oordeelde niet en luisterde alleen. Toen ik weer wat rustiger was, zette mijn moeder een kop thee voor ons en samen vertelden we het aan mijn vader. Ik had verwacht dat hij boos zou zijn, maar dat was totaal niet zo. Hij reageerde heel lief en zei dat ik rustig de tijd moest nemen om na te denken wat ik wilde. Ik denk dat ik toen stiekem zelf al wist dat ik het kindje wilde houden en daarom zo overstuur raakte van Tim zijn reactie.”

Keuze

“De dagen erna heb ik heel veel met mijn ouders gepraat. We liepen alle scenario’s langs en voor mogelijke problemen bedachten we oplossingen. Ze lieten totaal niet blijken wat zij zouden doen, want ze vonden dat ik de keuze echt zelf moest maken. Met Tim had ik die dagen weinig contact. Hij is die week één keer langs geweest en toen ik hem vertelde dat ik het kindje misschien wel wilde houden, zei hij dat ik dan moest kiezen tussen hem en het kind. Zijn houding maakte me verdrietig, juist nu had ik zijn steun nodig en was het belangrijk om samen te praten.

Een paar dagen later hakte ik de knoop door. Ik kon dit kindje niet weg laten halen, ik voelde me nu al zo verbonden. Natuurlijk waren er genoeg redenen om tot een andere keuze te komen, maar al die redenen veegde ik met één andere reden van tafel: dit kindje heeft recht om te leven. Natuurlijk was ik bang en vond ik het ontzettend spannend, maar ik was er ook van overtuigd dat ik dit kon. Met of zonder Tim, ik zou dit kind alle liefde geven die het verdiende.”

Onzeker

“Mijn keuze aan Tim vertellen vond ik heel spannend. Gelukkig reageerde hij niet meer boos, maar hij koos er wel voor om onze relatie te verbreken en geen rol te willen spelen in het leven van onze baby. Natuurlijk snapte ik dat de timing verre van ideaal was. We studeerden immers allebei nog en woonden bij onze ouders, maar ik had iets meer medeleven van hem verwacht.

In de maanden die volgende groeide niet alleen mijn buik, maar ook de liefde voor het kindje erin. Elk trapje herinnerde me eraan dat ik de goede keuze had gemaakt. Via de gemeente kreeg ik voorrang op een appartement in het dorp en samen met de hulp van vrienden en familie hebben we er een hele gezellige woning van gemaakt. Ik heb veel moeilijke momenten gekend tijdens de zwangerschap, ik was bang voor wat er ging komen en vroeg me af of ik mijn kind wel genoeg kon bieden. Gelukkig kon ik op dat soort momenten altijd bij mijn ouders terecht. Zij bleven al die tijd in mij geloven.”

Trots

“Vijf maanden geleden ben ik bevallen van een dochter Olivia. Het moment dat ze op mijn buik werd gelegd, was onbeschrijfelijk. Ik voelde me gelijk zo verbonden met haar en wilde niets liever dan voor haar zorgen. Mijn moeder was bij de bevalling en heeft me echt ontzettend goed gesteund. Toen we een aantal uur later naar huis mochten, hadden vriendinnen het hele huis versierd en stonden ze klaar met taart en cadeautjes.

Met Olivia en mij gaat het hartstikke goed. Ik geniet onwijs van haar en weet zeker dat ik de juiste keuze heb gemaakt. Mijn leven heeft een hele andere wending gekregen, maar achteraf kan ik alleen maar dankbaar zijn. Met Tim heb ik bijna geen contact. Na de geboorte van Olivia heb ik hem nog een foto gestuurd en gezegd dat hij langs mag komen wanneer hij wil, hij blijft immers toch haar vader, maar ik heb hem nog niet gezien. Maar dat is helemaal oké, Olivia en ik redden ons heel goed samen. Sinds een paar weken heb ik mijn studie weer opgepakt en ook werk ik drie dagen in de week. Op die dagen gaat Olivia lekker naar mijn ouders of de kinderopvang. Ze is het mooiste wat me ooit is overkomen en wanneer ze naar me lacht, voel ik me de gelukkigste moeder op aarde en ben ik trost op ons. We doen het toch maar mooi samen.”

Tekst: Lisa Schoenmaker