Sasja: ‘Nu hij een kind heeft met een ander, heb ik spijt’

14 september 2023

Tot anderhalf jaar geleden was Sasja (41) getrouwd met Ron (51). In goed overleg gingen ze uit elkaar – maar vooral omdat Sasja dat wilde. Nu heeft Ron een nieuwe vriendin én een baby. “Had ik hem toch een tweede kans moeten geven?”

Sasja: “Het slaat natuurlijk nergens op, maar iedere keer als mijn ex Ron het heeft over zijn dochter Emma, of onze zoon Noah van elf heeft het over zijn babyzusje, denk ik verdrietig: dat zou míjn kind moeten zijn. Het is heel raar dat de mensen die de afgelopen vijftien jaar zo bepalend in mijn leven waren, nu een band hebben met iemand die helemaal geen connectie heeft met mij.
In al die jaren met Ron hebben we heel vaak gesproken over een tweede kind. Maar hij wilde nooit. Hij was al bijna vijftig en vond zichzelf te oud worden voor een baby, beweerde hij. Zelf had ik dolgraag een broertje of zusje voor Noah gewild, maar ik legde me bij zijn wens neer. Ook omdat Ron het vaak liet afweten in de opvoeding van onze zoon. Het is daarom extra pijnlijk dat hij op zijn 51ste blijkbaar ineens niet meer te oud was voor een ’tweede leg’. Hij heeft nu het kind dat ik graag met hem had willen hebben én hij heeft zich ontpopt tot een droompartner.”

Feestende vader

“Het leven met Ron was vanaf onze eerste zoen een feestje. Maar op het laatst niet meer een feestje waar ik graag partij van uitmaakte. Het eeuwige lachen, gieren, brullen ging me tegenstaan. Ron staat altijd aan. Hij is de stereotype ‘graag geziene gast’, de party-animal. Hij komt standaard binnen met twee treetjes bier onder zijn arm en ook al kent hij niemand, hij kan met iedereen lol hebben.
Onze eerste acht jaar ging ik helemaal mee in dat stramien van ‘nooit meer naar huis’. We leerden elkaar kennen in de kantine van de voetbalvereniging en ik genoot van zijn levenslust. Ik dronk ook graag een biertje en hou van stappen, dus dat klikte goed. Maar toen raakte ik zwanger van Noah, dronk ik alleen nog spa rood en haakte ik af als het nachtwerk werd. Ron niet, die ging door. Eenmaal vader bleef Ron keurig twee weekenden thuis bij zijn prille gezin, maar daarna wilde hij toch wel weer snel de hort op. Naar de dorpskroeg, waar al zijn dartmaten waren. En weer gezellig alle mogelijke dorpsfestiviteiten af.
Ik stond er helemaal alleen voor in de opvoeding. Na een flinke slok op lag Ron in coma. Hij werd simpelweg niet wakker als de baby huilde. Hij heeft in al die jaren nooit ’s nachts flesjes gemaakt en ik kan me ook niet herinneren dat hij Noah naar school heeft gebracht.
Ron wist niet beter. Hij was heel lang de vrolijke vrijgezel geweest, die zich niet wilde binden. Bovendien komt hij uit een traditioneel gezin, waarin vader werkte, zijn moeder altijd zorgde en zijn twee oudere zussen hem pamperden. Toen ik hem leerde kennen, woonde hij met zijn 34 jaar zelfs nog thuis. Automatisch nam ik in onze relatie de rol van huisvrouw en moederkloek op me. Ron werkt zelf heel hard in de bouw, ik gunde hem zijn ontspanning. Ik had een paar poetsadresjes, maar voor maximaal tien uur in de week en dus organiseerde ik alles verder thuis. Ik zocht de school voor Noah uit, regelde zwemlessen en heb ook alle schoolgesprekken in mijn eentje gedaan. Ron wilde niet mee of had geen tijd. Hij vond sowieso elke door mij genomen beslissing prima.”

Irritant onvolwassen

“Ron was een superleuke vader. Tenminste, als hij er was. Dan maakte hij er uiteraard thuis ook een feestje van, waar ik niet altijd blij mee was. Ron ging bijvoorbeeld lekker stoeien met de kleine net voordat die naar bed moest. Of hij riep doordeweeks dat hij wel even naar McDonald’s reed, vlak voordat ik de aardappelen en broccoli op tafel zette. En waarom zou je huiswerk maken als je ook een potje kon voetballen? Daardoor was hij Noahs grote held. Anderen noemden hem een geweldige buurman, suikeroom en vriend van de buurt.
Als echtgenoot vond ik hem steeds minder grappig. Ik hield nog wel veel van hem, maar ik begon me steeds meer te ergeren aan zijn onvolwassen gedrag. Steeds vaker klaagde ik tegen mijn ouders en zus over zijn gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel. Regelmatig dronk Ron te veel en hij was vijf avonden in de week weg. Hij vróég vaak niet eens of het uitkwam. Hij kwam uit zijn werk, deed een dutje op de bank, ging douchen, eten en maakte zich op voor een avond darten en ‘sapjes’ drinken.
Dat we een kind hadden, weerhield me ervan om te scheiden, maar ik baalde. Ik kon nooit ergens op rekenen. In het weekend sliep hij of zijn roes uit, of hij had alweer afspraken staan om vrienden te helpen met klussen. Alleen in de zomervakantie waren we als gezin 24 uur per dag samen. Dat waren geweldige tijden. Eenmaal thuis hing hij weer het feestbeest uit.”

Geen tweede kans

“Twee jaar geleden heb ik Ron daarom medegedeeld dat ik niet meer verder kon. Alle jarenlange opgekropte frustratie kwam eruit. Ik wilde een gelijkwaardige relatie, een man die ’s avonds rustig met mij op de bank Netflix keek, iemand die ook eens thuis de plinten aftimmerde, in plaats alleen bij anderen te klussen.
Ron schrok. Voor hem was ik de liefde van zijn leven. De ideale echtgenote: ik stelde geen vragen, ik liet hem zijn gang gaan. Hij had het niet beter kunnen treffen. Ik mopperde wel veel, maar ach, deden alle vrouwen dat niet? Meestal lachte hij die boze buien weg. Hij was echt verbaasd dat ik blijkbaar zo gefrustreerd was dat ik wilde scheiden. Kon ik er toch niet over nadenken? Hem een tweede kans geven?
Maar nee, ik geloofde niet dat hij te temmen was en ik had geen zin meer in de rol van wachtende en zeurende eega. Mijn ouders en mijn zus en schoonzus steunden me. ‘Je staat er altijd alleen voor’, zeiden ze. ‘Je verdient beter.’ Hoe meer ik erover nadacht, hoe meer ik het met hen eens was. Ik vond een scheiding nog steeds heel erg zielig voor Noah, maar dit was het beste voor iedereen.”

Harmonieus, maar niet heus

“Ron en ik zijn inmiddels uit elkaar, maar hij is niet uit mijn (sociale) leven. Uit het hart, niet uit het oog, zeg maar. Ik zie hem bijna dagelijks. Niet alleen hebben we veel contact over Noah, voor wie we het co-ouderschap delen, en wonen we bijna bij elkaar om de hoek. Ook delen we dezelfde vriendenkring. Iets wat leuker klinkt dan het is.
Wat het vreselijk lastig maakt, is dat iedereen weet dat het mijn keuze was om te scheiden. Daar ben ik altijd eerlijk over geweest en Ron ook. Van Ron had het niet gehoeven. Ik denk zelfs dat hij me zo zou terugnemen, als hij Jet niet had gehad. Hij houdt nog steeds veel van me, dat vertelt hij aan iedereen. Maar daarom denken onze vrienden dat ik geen enkel probleem heb met mijn ex in mijn leven en worden we nog overal samen uitgenodigd. Voor velen zijn we het voorbeeld van een harmonieuze scheiding.
Bij ons was er immers geen haat en nijd bij het opstellen van een convenant en ouderschapsplan. Ik mocht in onze huurwoning blijven wonen, Ron heeft slechts de tv meegenomen. Hij gunde me alles en wilde dat Noahs leven amper zou veranderen. We zijn als de beste vrienden uit elkaar gegaan – ruzie maken met Ron is ook haast onmogelijk. Daardoor hebben onze vrienden ook nooit hoeven te ‘kiezen’. We kunnen zelfs apart van elkaar op de verjaardag van onze oude buren komen en bezoeken elkaars familie.”

Tranen niet wegslikken

“Toen Ron vrij snel een nieuwe vriendin kreeg, stelde hij me meteen aan haar voor. Ik was eerst vooral blij voor hem en ik vond Jet een lieve, aardige vrouw. Maar ik was ook jaloers: Ron met een andere vrouw hand in hand te zien zitten op de verjaardag van ons neefje, en ze te zien knuffelen, was misschien net even te veel ‘yolo’. Ineens kreeg ik buikpijn als ik naar feestjes ging waar Ron en Jet ook kwamen. Het voelde raar. Alsof zij mijn plaats had ingenomen.
Pas echt pijnlijk werd het, toen Jet amper drie maanden later zwanger bleek te zijn. Niet gepland, wel gewenst, vertelde Ron me stralend. Toen hij mijn tranen zag – ik kon ze echt niet wegslikken – reageerde hij op zijn Rons: lief en begripvol. Maar hij snapte niet goed dat ik snikte dat ‘het dan nu echt over was tussen ons’. We waren toch al gescheiden? Op mijn verzoek? En had ik hem niet aangemoedigd verder te gaan met zijn leven? Nou dan…
Die verbazing van Ron is terecht. Ik snap ook niet goed waar mijn jaloezie vandaan kwam. Het was niet puur de aanstaande baby, ook al vond en vind ik dat echt erg. Zeker nu Emma er is, is het zwaar. Een meisje was mijn tweede grote wens, na überhaupt een baby. Zeker zo’n schatje als zij. Emma lijkt als twee druppels water op haar grote broer, precies dezelfde donkere krullen en bruingroene ogen.
Maar het gaat dieper. Het voelt of ik een te overhaaste beslissing heb genomen. Ingegeven door een gevoel niet gewaardeerd te worden en misschien zelfs wel ingefluisterd door mijn omgeving. Ik heb veel geklaagd tegen mijn ouders, zus en schoonzus, maar ben eigenlijk nooit echt eerlijk het gesprek aangegaan met Ron. Hij wist oprecht niet dat ik me zo voelde. Hij dacht dat ik het prima vond dat hij kostwinner was en ik thuis de boel regelde. Oké, hij was vaak uit huis, maar als ik hem echt nodig had, was hij er. Bovendien was hij hondstrouw en droeg hij me op handen.”

Was het wel nodig?

“Nu we gescheiden zijn, ben ik vrij in de week dat Noah bij zijn vader is. Dat is de enige ‘winst’ die ik heb. Verder sta ik er nog steeds alleen voor. Ik mis mijn sparringpartner en de man die ’s nachts altijd tegen me aan kroop. Steeds meer besef ik dat ik misschien wel de grootste fout van mijn leven heb gemaakt. Natuurlijk, ik vond alleen zijn niet leuk, maar ben ik nu zo veel beter af?
Ik vraag me af of de breuk echt nodig was. Ron zei in ons gesprek destijds best bereid te zijn om te veranderen. Daar hadden we professionele hulp bij kunnen zoeken. Ik had hem gewoon die kans moeten geven. Hij bewijst nu dat hij het wel kan: hele weekenden thuis blijven, eten koken, flesjes geven, mee naar Ikea. Alles wat hij bij mij vertikte, doet hij wel bij Jet, hoor ik van mijn schoonfamilie en van Noah. De vraag is alleen: ligt dat aan mij of aan zijn nieuwe vriendin? Ik zal het nooit weten. Het is nu te laat. Zijn loyaliteit ligt vanzelfsprekend bij zijn nieuwe gezin.”

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.