Sandra’s vriend Loet overleed door uitgezaaide darmkanker

13 december 2023

Het verlies van een dierbare is ongelooflijk verdrietig. Over hem of haar praten, kan soms helpen. Wie was degene die overleed en wat is zijn/haar verhaal? Deze week vertelt Sandra (52) over haar vriend Loet. Hij overleed in 2020 op 54-jarige leeftijd. “Over de dood wilde hij niet praten.”

Sandra: “Ik leerde Loet in 2013 kennen bij puppycursus. We hadden allebei een puppy en onze honden trokken direct naar elkaar toe. Hoewel ik Loet meteen een leuke man vond, was er van een relatie tussen ons nog helemaal geen sprake. Hij was op dat moment nog getrouwd en met zijn vrouw kon ik het ook goed vinden. Helaas werd zij kort na onze ontmoeting ernstig ziek en in 2014 overleed ze.”

Badkamerverbouwing

“Het was ontzettend verdrietig en ik had erg met Loet en zijn gezin te doen. Omdat zijn vrouw mij voor haar overlijden gevraagd had om Loet en hun hond regelmatig mee te vragen voor een wandeling in het bos of op het strand, zag ik hem daarna vaak. Zo werden we vrienden van elkaar en in 2015 begon hij met het verbouwen van mijn badkamer. Dat zou hij eigenlijk al een jaar eerder doen, maar door de plotselinge ziekte van zijn vrouw werd dat uitgesteld.
Loet had veel zin in de klus. Hij wilde er absoluut geen geld voor, maar hij vond het wel fijn als ik voor hem zou koken. Dat deed ik dus ook, maar op een dag stortte hij vlak voor het avondeten in. Hij had veel pijn in zijn buik en die avond meldden we ons bij de huisartsenpost. Daar werd er gedacht aan nierstenen. Loet kreeg pijnstillers mee naar huis, maar helaas zonder resultaat. Loet bleef veel buikpijn houden en ging naar het ziekenhuis voor onderzoek. Daar werd een plekje gevonden op zijn lever. Het bleek een uitzaaiing te zijn van darmkanker.”

Verliefd

“Loet en ik waren in shock toen we het hoorden. Zijn vrouw was net overleden en opeens bleek hij zelf ook ernstig ziek te zijn. De artsen gingen voor genezing en er volgde een operatie om de tumor in zijn darmen te verwijderen.
Ik ondersteunde hem waar ik kon en ging vaak mee naar zijn afspraken in het ziekenhuis. Zo groeide onze band en op een gegeven moment werden we verliefd op elkaar. Omdat het nog erg pril was, wilde ik liever niet gelijk samenwonen, maar de situatie was natuurlijk heel anders dan normaal. Na zijn operatie had Loet mijn hulp en steun hard nodig, dus daarom trok ik tijdelijk met mijn hond bij hem en zijn drie kinderen in. Dat was best even wennen, want ik heb zelf geen kinderen, maar eigenlijk vond ik het alleen maar fijn om zo in het gezin te worden opgenomen.”

Nog een operatie

“Na de operatie onderging Loet chemotherapie. Dit viel hem zo zwaar dat hij continu met spoed naar het ziekenhuis moest, omdat hij zich echt doodziek voelde. Het bleek dat hij niet tegen de chemotherapie kon en zijn arts stopte met de behandeling. Daarna werd Loet nog een keer geopereerd. Dit keer aan zijn lever om ook daar de tumor te verwijderen. De oncoloog zette liever chemotherapie in, maar dat was door de zware bijwerkingen geen optie meer.”

Zorgen

“Omdat zijn artsen voor genezing gingen, hadden wij hoop op een goede afloop. Toch twijfelde ik ook weleens of het echt wel goed kwam allemaal. Darmkanker is vaak superheftig en bij Loet was het al uitgezaaid. Wat als hij er toch niet van kon genezen?
Loet wilde dat soort dingen niet horen. Hij was een lieve, gezellige en sociale man en een echte Bourgondiër, maar zodra het over zijn ziekte ging, kapte hij het af. Over de dood wilde hij al helemaal niet praten.”

Vergrootte lymfeklieren

“Een aantal maanden na de operatie vond de eerste scan plaats om te kijken hoe de situatie in Loets darmen en lever was. We bespraken de uitslag met twee artsen in opleiding en zij zeiden dat alle kankercellen weg waren. Wel zagen ze twee vergrootte lymfeklieren waar ze niet helemaal zeker over waren. Dit wilden ze eerst nog intern bespreken, voordat ze er later weer bij ons op terug zouden komen.
Uiteindelijk werd Loet na een week gebeld dat alles er goed uitzag. Zijn volgende scan stond voor vier maanden later gepland, zodat eventuele ontwikkelingen in Loets lichaam goed in de gaten konden worden gehouden.”

Waarschuwing van radioloog

“Ook de volgende scan was goed, maar bij de laatste in 2017 was het helemaal mis. We waren net samen met mijn vader op vakantie in Egypte toen Loet door zijn arts werd gebeld. De kanker was terug en het was zo heftig dat hij niks meer voor Loet kon doen, behalve palliatieve zorg bieden.
Loet en ik konden het allebei niet geloven. Onze wereld stortte in, maar we waren niet van plan om zomaar op te geven. Daarom gingen we, terug in Nederland, op onderzoek uit. Voor een second opinion vroegen we het medisch dossier van Loet op en het bleek dat zijn radioloog eerder al vraagtekens had gezet bij Loets vergrootte lymfeklieren. In het rapport had hij beschreven dat daar wel iets aan gedaan moest worden, want anders kon het dodelijk zijn.
Loet en ik waren woedend toen we dat lazen. Er was ons eerst gezegd dat zijn lymfeklieren er goed uitzagen, maar opeens bleek dat dus niet zo te zijn.”

Minder bijwerkingen

“Via kennissen kwamen we bij een kliniek in Duitsland terecht waar Loet nog wel behandeld kon worden. Weliswaar niet meer levensreddend, maar wel levensverlengend. Loet besloot ervoor te gaan en onderging opnieuw chemotherapie. Gelukkig had hij hier veel minder bijwerkingen van. Waarschijnlijk omdat er in Duitsland langer de tijd werd genomen om de chemokuur toe te dienen. In Nederland werd het in een paar uur in Loets lichaam gepompt en in Duitsland ging het er een stuk rustiger aan toe.”

Groot feest

“Drie jaar lang gingen we op en neer naar Duitsland voor Loets chemotherapie en later ook immunotherapie. Over het algemeen voelde hij zich goed en wij beschouwden de kanker als een extra kind in ons gezin.
Zijn 54ste verjaardag begin maart 2020 vierde Loet groot met een bandje en lekker eten. Ik weet nog dat ik dacht: wacht dan even tot je 55e verjaardag met zo’n groot feest, maar Loet was vastbesloten. Nu denk ik: misschien voelde hij het toen al aan. Enkele weken later kreeg Loet namelijk veel pijn in zijn ribben. Pijnstillers hielpen niet en de precieze oorzaak kon ook niet worden gevonden. Het was zo moeilijk om Loet met zoveel pijn te zien.”

Maximaal vijftig mensen

“Uiteindelijk overleed hij op 18 oktober 2020. Het was middenin de pandemie, dus er mochten maximaal vijftig mensen op zijn begrafenis komen. Toch was het een heel mooi afscheid met mooie muziek en een stoet Harley Davidson-motors die voor zijn kist reden. Loet was zelf ook een fervent motorrijder, dus ik weet zeker dat hij dat prachtig zou hebben gevonden.”

Afstuderen

“Een paar maanden na Loets overlijden ging ik weer in mijn eigen huis wonen. Met zijn kinderen heb ik nog steeds contact, twee van hen studeren nu in het buitenland. Ook maakte ik mijn opleiding aromatherapie af. Daar was ik tijdens Loets ziekte mee begonnen en hij hoopte dat hij mijn afstuderen nog zou meemaken. Jammer genoeg is dat niet gebeurd.”

Mooie herinneringen

“Inmiddels zijn we drie jaar verder. Elke dag denk ik aan Loet. Er wordt weleens gezegd dat het gemis na een tijdje minder wordt, maar ik heb het gevoel dat het juist alleen maar toeneemt. Vaak zie ik ons in gedachten samen in de keuken. We hielden van lekker en uitgebreid koken en konden daar uren zoet mee zijn. Ook denk ik regelmatig terug aan Kos waar we in 2019 op vakantie waren. Bij aankomst was de accommodatie overboekt, waardoor we een prachtige villa met privé zwembad kregen. Dat was zo’n heerlijke week.”

Kracht

“We zijn vijf jaar samen geweest en ik genoot van iedere dag. Loet was mijn rots in de branding en ik de zijne. Natuurlijk mis ik hem verschrikkelijk, maar in mijn hart weet ik dat hij altijd bij mij is en dat geeft mij de kracht om door te gaan. Precies zoals Loet het gewild zou hebben…”

Tekst: Renée Brouwer
Foto: eigen foto

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.