Redacteur Hester bracht een bezoek aan de dierenfluisteraar: ‘Zo benieuwd. Wat zou Puck haar vertellen?

14 juli 2020

Vriendin-journalist Hester Zitvast liet dierenfluisteraar Ineke van Lier een gesprek voeren met haar hondje Puck. Wat had de kleine Jack Russell allemaal te vertellen? En hoe word je dat eigenlijk, dierentolk?

‘Hey lieverd, heb je lekker geslapen vannacht? Had je mama zo gemist dan? Kom maar hier, krijg je een kus van me. En zullen we daarna dan lekker een stukje gaan wandelen?’ Het is zomaar een willekeurig gesprek (of beter ‘monoloog’) met mijn hond Puck. Ik praat met haar. Zo praat ik ook met mijn paard Max en ik hoef me op geen enkele manier te schamen, want half dierenminnend Nederland heeft gesprekken met de pluizige dan wel harige dan wel gevederde vrienden thuis. De ellende is alleen dat ze niet terugpraten. Althans, niet tegen ons. Wél tegen Ineke. Ineke van Lier is behalve journalist voor Vriendin ook dierentolk. En in die laatste hoedanigheid mocht ik haar interviewen. Of beter: Ineke interviewde Puck en daarna interviewde ik Ineke weer.

Voorafgaand aan ons gesprek stuurde ik haar een reeks foto’s van Puck toe. Nou hebben we er een slordige drie miljoen gemaakt in de twee jaar tijd dat ze bij ons woont, maar op het overgrote deel ligt Puck languit op haar rug met vier pootjes in de lucht te slapen. Pucks signature-houding, waar wij maar geen genoeg van krijgen, maar waar Ineke voor het gesprek weinig aan heeft. Ze wil Puck in de ogen kunnen kijken. Ik stuur de mooiste beelden én een paar prangende vragen van onze kant en een paar dagen later heb ik een uitgebreide mail in mijn inbox; Puck heeft gesproken. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het me koud laat. ‘Bericht van Puck’, gil ik opgewonden door het huis. In no time staan al Pucks baasjes rondom de computer. Wat zou ze gezegd hebben?

Bijzondere wijze

Onze eerste vraag was of Puck ‘toevallig’ bij ons was gekomen. Na het overlijden van onze vorige hond Jip kwam Puck als puppy namelijk op bijzondere wijze op ons pad, er waren zo veel toevalligheden rondom de aanschaf. Wij weten daardoor ‘zeker’ dat Jip Puck naar ons toegestuurd heeft. Puck vertelt Ineke daar echter niets over en komt met een verhaal over een man die niet goed voor haar kon zorgen, dat ze ‘allang groot’ was toen ze bij ons kwam. ‘Ik betwijfel of dit waar is’, schrijft Ineke achter het antwoord. Blijkbaar kunnen dieren dus ook liegen! Verderop schrijft ze dat Puck heel kinderlijk klinkt als ze het vertelt.

Ik vind het toch wel jammer dat hier niet meer uitkomt, merk ik. Puck is geboren pal tegenover voetbalstadion De Kuip en twee van haar baasjes zijn die-hard Feyenoordfans. We hadden Puck al als naam gekozen en ontdekten later dat Puck van Heel, oud-Feyenoorder, ooit de eerste paal van De Kuip had geslagen. De eerste kennismaking was overweldigend. Puck vrat mij bijna op, in tegenstelling tot het andere nog beschikbare teefje uit het nest. En dan is er nog het symbool ‘panda’ waar wij een teken van Jip in zien. Jip was zwart-wit. Bij haar crematie zochten mijn dochters allebei, zonder het van elkaar te zien, een troostpanda uit een enorme bak knuffels uit. En toen we Puck meenamen, kreeg ze van de fokster een pandaknuffel met nestgeur mee. Hoe kan het nou dat Puck Ineke hier niets over vertelt?

“Misschien weet Puck dat zelf allemaal niet”, verklaart ze, als ik haar ernaar vraag. En dan valt bij mij ineens een kwartje. Als Jip dit allemaal zou sturen, zou Jíp er natuurlijk van weten, niet Puck. Ach, misschien is het ook echt alleen maar toeval natuurlijk. Toch had ik er meer van gehoopt.

Puck woont om en om bij mij en mijn ex-man. Het is een hond in ‘co-baasjesschap’, een voortvloeisel uit onze omgangsregeling met Jip. We willen graag weten of Puck hier last van heeft, dat continue verhuizen. Puck vindt het fijn bij mijn ex, vertelt ze Ineke. Ze komt er tot rust en hoeft er minder, wat klopt. Bij mij thuis is veel meer reuring. Puck vertelt Ineke over de lange wandelingen en het vele op schoot liggen in het andere huis. Mijn ex kan inderdaad uitgebreid de tijd nemen voor het uitlaten en eindeloos met Puck op schoot op de bank zitten. Maar, Puck vertelt ook dat ze haar meisjes-vriendinnetje mist – en zij Puck ook. Dat sluit volledig aan bij onze ervaring. Mijn dochter Belle (6) mist Puck ontzettend als ze bij mijn ex is. En als mijn ex de hond terug komt brengen, is de hereniging altijd heel ontroerend. ‘Ze kan minder goed slapen als ik er niet ben’, vertelt Puck Ineke. Ook dat klopt. Belle wil nog wel eens huilen om het verlies van Jip en dat doet ze altijd als Puck bij mijn ex is. ‘Ik probeer haar dan op afstand te troosten’, vertelt Puck Ineke. Ik voel meteen mijn ogen nat worden als ik dat lees. Dit geloof ik, honderd procent.

En dan vraag drie, onze hoofdvraag. We willen graag een tweede hondje. Een vriendje voor Puck. Hoe zou Puck dat vinden? Het antwoord brengt niet de slingers waar ik op had gehoopt. Puck vertelt Ineke bang te zijn dat ze het niet kan, moederen over een ander hondje. Ze is bang dat ze jaloers wordt en gaat snauwen en ongeduldig gaat reageren. Ze snapt wel dat het niet haar eigen kind is en dat de mensen in huis de opvoeding doen, maar zelf ziet zij het anders. Het familiegevoel is te sterk, zij kan een pup in huis niet zien als ‘gewoon gezellig een hondje erbij’. Ze zal zich er enorm mee willen bemoeien. Ineke adviseert het niet te doen; het zou Puck alleen maar in tweestrijd brengen. Oh, wat moeten we nou? Ik ga Ineke maar eens bellen…

Hoe ben je dierentolk geworden?

Ineke: “Acht jaar geleden interviewde ik een dierentolk, dus kijk maar uit, haha – zo kan het beginnen. Ze had een boek geschreven over haar beroep en vanaf de eerste bladzijde wist ik: dit is het! Ik ben erg gevoelig en heb al heel lang het gevoel dat er ‘iets’ bij mij zit. Ik heb de dierentolk destijds met mijn hond Bingo laten praten, een kruising uit Spanje. In de auto werd hij altijd ziek en moest hij overgeven. Volgens deze dierentolk was het stress; Bingo liet haar zien dat hij in Spanje uit een auto was gezet en was achtergelaten. Ze drukte Bingo op het hart dat wij dat echt niet zouden doen dat hij voor altijd bij ons mocht blijven. Onze hond heeft daarna nooit meer in de auto overgegeven. Ze vertelde mij dat iedereen kan praten met dieren. Zie het als zingen; iedereen kan het, de een alleen beter dan de ander.”

En kon je het ook?

“Ja! Ik begon met oefenen met dieren van collega’s. Bij een kat die slecht at, voelde ik kiespijn en dat klopte. Een andere poes die heel schuw was, veranderde na twee gesprekken met mij in een aanhankelijk dier. Dat was gaaf maar ook verwarrend. Was het niet toch mijn fantasie? Maar nee, ik bedacht dit niet! Toch geloof ik pas sinds kort in mezelf. Ik was bang dat mensen het stom zouden vinden. Of dat mensen zouden denken dat ik een bedrieger was. Ik heb mij vorig jaar zelfs uitgeschreven als dierentolk bij de KvK. Tot ik een tijdschriftartikel las over een vermiste kat, die ik had helpen terugvinden. De eigenaren van de kat hadden hadden een interview over de gebeurtenis gegeven. De kat was weggedaan naar een vriendin, omdat het zoontje van de oorspronkelijke eigenaren allergisch was. Na een korte reading ontdekte ik dat de kat uit protest was weggelopen, hij wilde bij de zoon zijn. ‘Ik kom weer tevoorschijn als ik terug naar huis mag’, zei de kat me. De eigenaren moesten dat beloven en dan rammelen met een bus brokjes en zijn naam roepen. Dat deden zij, de kat kwam terug en de allergie verdween. Ik kan daar met mijn verstand ook niet bij, maar zo is het wel gegaan.”

Waarom vertelde Puck niets over de panda’s, denk jij?

“Dat weet ik niet. Ze vond het niet relevant misschien; jij wist het toch al? Voor mij is het ook geen spelletje in het raden van feiten zoals de kleur van een voerbak. Ik wil het gesprek aan gaan en dieren hun hart laten luchten. Puck heeft mij laten weten dat ze bang is dat ze door een nieuwe pup op een tweede plek komt te staan.”

Dus echt niet doen, die nieuwe pup?

“Ik heb het je moeilijk gemaakt hè? Ik kan je daarin niets verbieden natuurlijk, maar dit is wat Puck tegen mij heeft gezegd. Nu je dat weet, kun je daar iets mee, want ook jij kunt met dieren praten. Hou ook je eigen gevoel in de gaten, als je je keuze maakt.”

Wat vindt je gezin eigenlijk van je beroep?

“Mijn man was wel sceptisch, die zag het aanvankelijk meer als hobby. ‘Eerst zien, dan geloven’, zei hij. Inmiddels liggen de bewijzen er wel. Zo veel dieren zijn opgeknapt na een reading. Mijn zoons vinden het mooi en geloven het ook. De jongste heeft ook wel bijzondere gaven, denk ik. Hij heeft zijn overleden opa bijvoorbeeld weleens gezien.

Ik huil regelmatig bij de emoties die loskomen bij een dier. Dan zit ik achter mijn computer te sniffen en weet mijn man dat ik weer met een reading bezig ben. Ik ben de schaamte inmiddels voorbij, blijkbaar moest ik hier doorheen: mijn angsten overwinnen om de mensen met hun dieren te helpen.”

Ineke en ik raken vervolgens in gesprek over de dood van onze laatste honden en voor we het weten, zijn we allebei in tranen. Wat kun je toch van een dier houden. “Ik heb altijd veel moeite gehad met afscheid nemen,” vertelt ze. “Ik ben mijn moeder jong verloren, mogelijk komt het daardoor. Voordat onze laatste hond Ollie overleed, heb ik ook heel eerlijk met hem gepraat. Hij was aan alle vier de poten verlamd geraakt en dat bleek onherstelbaar. Na een prachtig leven gunde ik hem zijn dood. Je weet dat honden niet zo oud worden, dus mag je ze ook niet kwalijk nemen dat ze sterven. Ik accepteerde dat en dat maakte het een stuk minder zwaar. Al een paar uur na zijn overlijden, kon ik Ollie voelen in mijn hart. Zodra ik aan hem dacht, liet hij me weten dat het goed was en dat hij ook van mij hield. De vrijheid die we nu zonder hond hebben is fijn, maar ik merk ook dat ik ‘vachthonger’ heb. Een leven zonder dieren voelt incompleet.”

Opnieuw een teken

Enkele weken na ons interview zie ik Ineke op Facebook, stralend, met een prachtige Border Collie-pup in haar armen. And nothing else matters, staat er boven. Wij hebben inmiddels ook een besluit genomen. We hadden ons ingeschreven voor een nest puppy’s van dezelfde fokster als waar we Puck destijds gekocht hebben en als we de eerste foto’s na de geboorte binnenkrijgen, zien we opnieuw een teken. Twee van de vijf hondjes hebben een bijzondere tekening op de rug. Het zijn net panda’s.

Ik ben bij Puck gaan zitten en heb haar recht in de ogen aangekeken. ‘Je krijgt een zusje, lieve Puck. En daar hoef jij nooit jaloers op te worden, want er is hier genoeg dierenliefde in huis voor twee hondjes. En je hoeft er niet over te moederen. Ik zorg voor jullie.’ Of ze me begrijpt, weet ik niet. Maar als hier over een tijdje twee honden rondlopen, zal ik mijn stinkende best doen te laten merken dat ik van allebei evenveel en oneindig veel hou.

Meer informatie:

Kijk voor meer informatie over Inekes werk als dierentolk op www.smoezenmetdepoezen.wordpress.com
. Naast een reading met je dier, kan Ineke ook namens je dier een brief schrijven. Op haar website staan talloze verhalen uit de praktijk.