Rachelle (49) heeft endometriose: ‘Ik luister nu beter naar mijn lichaam’

Tekst: Ella Mae Wester

1 oktober 2025

In deze rubriek laten we vrouwen aan het woord die – soms met vallen en opstaan – blij zijn met hun lijf. Rachelle (49) heeft endometriose. “Het is gelukt om weer een positieve mindset te krijgen.”

Rachelle: “Als je je goed en fit voelt, heb je sowieso vaak al een leuke uitstraling. Dan hoef je niet eens zoveel aan je uiterlijk te doen. Helaas heb ik me lang niet goed en fit gevoeld. Ik heb altijd veel last gehad van mijn menstruatie. Het is nooit normaal geweest, ik was er altijd best ziek van. Achttien jaar geleden wilde ik dolgraag zwanger worden. Toen ik stopte met de pil bleek ik endometriose te hebben. Via een ivf-behandeling ben ik uiteindelijk zwanger geworden. Ik werd moeder van een mooie dochter, die inmiddels vijftien is.

Maar de endometriose bleef, ook nadat ik er meerdere keren aan werd geopereerd. Ik had zoveel buikpijn en klachten dat ik verschillende medicatie moest gebruiken, waaronder een vorm van morfine. Die gaven ook veel bijwerkingen. De endometriose had veel impact op mijn leven. Uiteindelijk ben ik afgekeurd. Daar werd ik onzeker van. Ik kreeg het gevoel dat ik er niet meer bij hoorde: als iemand vraagt wat voor werk je doet, moet je zeggen dat je niet werkt.”

Onbegrip

“Het had ook invloed op mijn sociale contacten. Door mijn aandoening en het thuiszitten had ik moeite om de dag door te komen. Maar ik kon ook niet elke dag bij mijn zus of vriendinnen op de stoep staan – die hebben ook hun eigen leven. Als ik me niet lekker voelde, moest ik vaker dingen afzeggen en dat werd niet altijd begrepen.
De endometriose zat onder andere op mijn darmen. Als ik een dagje weg wilde, was ik bang dat ik naar het toilet moest en dat kan niet overal. Door al deze dingen ging ik me afsluiten.”

Hobby

“Ik heb diep gezeten. Toch wilde ik proberen om weer een positievere mindset te krijgen. Dat is gelukt. Ik ben gaan fotograferen, iets wat ik erg leuk vind. Mijn hobby heeft me eruit kunnen halen. Ik kom door het fotograferen op veel verschillende plekken en ben lekker buiten. Als ik met mensen in gesprek raak, merk ik dat ze er respect voor hebben dat ik dit toch doe, ondanks mijn aandoening. Het geeft me voldoening, zelfs als ik er soms dagen van moet bijkomen.
Ook het huishouden doen, lukt me tegenwoordig beter. Ik moet alles in stukjes hakken, maar het gaat. Misschien is het vrouwen eigen om veel te willen. Mijn lichaam geeft soms aan dat ik moet stoppen en het lukt me nu om daarnaar te luisteren.

Trots

Ondanks alles ben ik trots op mijn lichaam. Ik ben best wat kilo’s aangekomen door het gebruik van de medicatie en jarenlang minder bewegen. Maar ik ben geen kleine vrouw en ik straal iets uit. Daar ben ik me soms niet van bewust, maar het is wel zo. Wat je zelf voelt en denkt, kan je zo neerhalen, terwijl andere mensen jou anders zien. Toen ik op de foto ging voor deze rubriek zag ik het zelf ook en dacht ik: ik ben helemaal niet dik. Als ik nu naar mezelf in de spiegel kijk, zie ik iemand die niet opgeeft en altijd vooruit wil komen. Door mijn verhaal te delen, hoop ik anderen te inspireren. Hoe slecht het er soms ook uitziet: het kán goedkomen.”

Foto: Robert Elsing
Visagie: Wilma Scholte