Schrijf Je In Voor De Nieuwsbrief (52)

Petra en Herman moesten rennen voor vulkaan Etna

Tijdens hun huwelijksreis op Sicilië gaan Petra (53) en Herman (46) op excursie naar vulkaan Etna. Wat ze niet kunnen vermoeden, is dat ze uiteindelijk moeten rennen voor hun leven. “Als we honderd meter hoger waren geweest, hadden we het niet overleefd.”

Petra: “Onze huwelijksdag was fantastisch. Mijn eerste idee was om het klein te houden, maar uiteindelijk werd het een grootse, sprookjesachtige dag met veel gasten. Ik had een prachtige witte trouwjurk gekregen van Hermans moeder, wat voor mij heel bijzonder voelde, omdat ik zelf geen ouders meer heb. In een week waarin het gigantisch veel regende, was het precies op onze trouwdag stralend weer. We gaven elkaar in een zonnig weiland het jawoord en hadden een prachtige kerkdienst. Herman heeft twee keer een lied voor mij gezongen, heel speciaal. We sloten de dag af met een kookworkshop. Het was een dag om nooit meer te vergeten.”
Herman: “Na tien jaar alleen te zijn geweest, had ik geen idee of ik ooit weer opnieuw zou trouwen, toch had ik het gevoel dat het niet de bedoeling was om verder alleen door het leven te gaan.Petra en ik kregen ruim twee jaar geleden een relatie. Ik had nooit kunnen denken dat wij op een dag elkaars man en vrouw zouden worden, omdat we elkaar al jaren kennen. Maar we hadden goede gesprekken en konden met elkaar lachen, en er ontstond een diepe verbinding op emotioneel en geestelijk vlak. Ons geloof is hierin voor ons erg belangrijk.”
Petra: “Als je op latere leeftijd een liefdesrelatie krijgt, is dat anders dan wanneer je jong bent. We hadden allebei al jaren onze eigen gewoontes en gebruiken. Zo ben ik iemand die op vakantie weinig nodig heeft. Ik hou ervan om met een tent door Frankrijk te trekken. Herman zegt weleens: voor jou is luxe bijna een zonde. En dat klopt wel een beetje, ik vind luxe maar ingewikkeld. Laat mij een telefoon maar opladen in een toiletgebouw en op een dun matje slapen: heerlijk. Toch is het ook leuk om in een nieuwe relatie iets te doen wat de ander leuk vindt, en zo werd de bestemming voor onze huwelijksreis een luxe vakantiehuis op Sicilië.”
Herman: “Mijn tante heeft een tweede huis op Sicilië. Petra en ik kregen foto’s toegestuurd, want ze hadden het pas verbouwd en nodigden ons uit gebruik te maken van het huis. En hoewel het niet Petra’s eerste keuze was om naar een villa met een zwembad te gaan, besloten we deze kans op een relaxte vakantie aan te grijpen. Een paar dagen na onze huwelijksdag, vlogen we samen naar het Italiaanse eiland.”

Rust en ontspanning

Petra: “We gingen voor het eerst samen op vakantie en waren ook voor het eerst 24/7 met elkaar, want we woonden daarvoor niet samen. We waren toe aan rust en ontspanning. We besloten verderop in de week een excursie in te plannen naar de Etna, een vulkaan die nog actief is en continu wordt gemonitord door vulkanologen. Herman had deze excursie uitgezocht. Hij had verschillende aanbieders met elkaar vergeleken, want de ene partij ging hoger de berg op dan de ander. We stonden die ochtend om kwart voor vijf op, want we moesten drie uur rijden. Toen we in de auto zaten, hebben we samen nog uitgebreid gesproken over de vulkaan. Ik zei tegen Herman: ‘Het is zo’n krachtig natuurverschijnsel, wat zou God ervan vinden dat we daar als mensen een attractie van maken?’”
Herman: “Petra had voordat we aan de klim begonnen al gemengde gevoelens over de excursie. Ik hou van avontuur en had er vooral veel zin in. Ik ben best een beetje sensatiebelust en dacht: hoe dichterbij we kunnen komen, hoe beter! Toen we om negen uur op de locatie aankwamen, werden we met 4×4-bussen een stuk naar boven gereden, tot 2800 meter hoog. Vanaf daar zagen we al dat de vulkaan behoorlijk actief was, en lava spuwde. Gewapend met helmen, warme jassen en voldoende water stegen we te voet naar 3300 meter. Dat was een flinke klim, en we waren onder de indruk van het unieke landschap.”
Petra: “Dat we lava uit de vulkaan zagen komen, vond ik al onvoorstelbaar. Ik keek mijn ogen uit tijdens de excursie. Herman ook, hij was druk met het maken van foto’s en video’s. Regelmatig stopten we even om de vulkaan, die de nacht ervoor al meer activiteit vertoonde dan eerder, te zien en horen. Een prachtig schouwspel: vuur dat honderden meters hoog uit de krater omhoogschoot, grote brokken lavasteen, gas dat continu naar boven komt. En harde geluiden, zowel onder de grond, als daarboven. Het was een bijzondere ervaring.”

Een soort knal

Herman: “Toen we op 3300 meter hoogte waren, kregen we tien minuten pauze, en daarna zouden we naar een observatiestation lopen. Daar zijn we nooit aangekomen. De onderaardse geluiden werden steeds harder, en er klonk een soort knal. Er leek een wind op te steken, en onze gids leidde ons vanaf dat moment in rust maar wel met enige haast naar beneden. Lopen werd al snel rennen, toen enorme roodzwarte wolken dreigend op ons afkwamen, in een tempo dat niet bij te benen was. Het was indrukwekkend, angstaanjagend en prachtig tegelijkertijd.”
Petra: “Toen ik achter me keek, zag ik dat Herman maar bleef filmen. Dit was het moment waarop ik dacht: als jij blijft filmen, ga ik nu toch rennen! Herman en ik hebben dit moment allebei anders ervaren. Het was echt spannend, angstaanjagend zelfs, want wat zijn we klein als God de natuur laat spreken… Zelf bleef ik erg rustig, en begon ik praktisch na te denken. Ik zag grote, zwarte rookwolken op me afkomen en dacht: deze lawine van rook komt sneller op me af, dan ik kan rennen. Wat kan ik doen om adem te blijven halen? Ik zag grote wolken van vuur en as. Ik kon nog helder nadenken en bedacht: ik kruip achter een groot rotsblok, en maak van mijn jas een tunneltje om door te ademen.”
Herman: “Die wolken kwamen zo snel onze kant op… Ik weet nog goed dat ik dacht: als ik erin kom, dan overleef ik het niet. Het was een soort tsunami die in rap tempo onze kant op kwam. Ik ben op het moment zelf wel even bang geweest. Ook dacht ik na over de giftige gassen die vrijkwamen. De reactie van een van Petra’s zoons was: ‘Hadden jullie wel in de gaten hoe gevaarlijk het was?!’ Hij was echt een beetje verbolgen, uit bezorgdheid. Dat we in gevaar waren, dat hadden we zeker door. Als we honderd meter hoger waren geweest, denk ik niet dat we het overleefd hadden.”
Petra: “Ik dacht: we hebben samen zeven kinderen, gaan we ze nog terugzien? Ik geloof dat niets bij toeval gebeurt. Zo’n enorme explosie, het kan geen toeval zijn. De Etna is een superactieve vulkaan en heeft ieder jaar wel uitbarstingen, maar deze explosie was anders. Op een gegeven moment veranderden wij van richting, terwijl de wolken van as, gas en gesteente dezelfde kant op bleven gaan. Wij kwamen lager, de wolken bleven op hoogte verder jagen. Ze verdreven het zonlicht, waardoor we op een buitenaardse planeet leken te zijn. Heel bizar. Een van onze gidsen deed dit werk al meer dan twintig jaar en had dit nog nooit meegemaakt. Volgens hem was dit zelfs in honderd jaar niet op deze manier gebeurd.”
Herman: “Hoe spannend het ook was, de gebeurtenis voelde voor mij ook als een lot uit de loterij. Hoe groot is de kans dat je zoiets groots met eigen ogen mag aanschouwen? Het was een unieke ervaring. Petra en ik waren pas een week getrouwd, en maakten dit nu al samen mee! De situatie was surrealistisch, want doordat er geen zonlicht meer was, was het alsof we op de maan liepen. We bleven dichtbij elkaar en verzamelden als groep aan de rand van een enorme krater, waar we bij konden komen van de schrik. Bussen reden af en aan om alle toeristen op de berg weer veilig naar beneden te brengen. We hadden nog tweeënhalf uur moeten lopen, maar alle excursies werden direct afgebroken.”

Klein en nietig

Petra: “Toen we ’s avonds terug waren in ons vakantiehuis, gingen we nadenken over wat ons was overkomen. De volgende ochtend stuurde een vriend van Herman ons: ‘Jullie trouwpreek is nu al uitgekomen.’ We pakten onze trouwtekst erbij, waarin onder andere stond: ‘Wanneer jij door het vuur gaat, zul je niet verbranden en de vlam zal je niet in brand steken.’ Hier waren Herman en ik allebei stil van. Ik heb me op de berg zo klein en nietig gevoeld, maar voelde me al die tijd veilig. We voelen ons allebei beschermd, door God, en zijn zo dankbaar voor de goede afloop van ons avontuur.”
Herman: “Een saai huwelijk zal het met Petra niet worden, met deze ervaring als pasgetrouwd stel in de eerste week. We zijn blij dat we het verhaal kunnen navertellen, en ik kijk nog steeds vol ongeloof naar de foto’s en video’s die ik bij de Etna heb gemaakt. Ik kijk ernaar uit om de komende jaren mijn leven met Petra te delen. We hebben beiden een eigen leven, met werk en onze kinderen, maar krijgen nu ook een gedeeld leven, waarvan de aftrap onvergetelijk was… We hopen nog vele mooie en ongelofelijke avonturen te beleven samen.”

Foto: privébezit, Herman de Vaal

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.

LEES OOK

Lees meer Persoonlijke verhalen

Uit andere media


Meer van Hannah