Paula haalde haar dochter van school, omdat ze zo gepest werd

8 september 2021

Hoewel Paula’s dochter Bella altijd het zonnetje in huis was, veranderde dit toen ze elf jaar oud was. Ze bleek al maanden gepest te worden.

Paula: “Ik zie onze dochter nog snikkend naast me op haar bed zitten. Al weken zat ze niet lekker in haar vel. Ze was kortaf naar ons en haar broertje en werd snel boos. Zo konden we Bella helemaal niet. Al elf jaar lang, vanaf haar geboorte, was zij juist ons zonnetje in huis. Bella was altijd vrolijk, maakte iedereen aan het lachen en zat vol energie. Eerst dacht ik dat ze gewoon even niet zo lekker in haar vel zat, maar na weken kwam eindelijk het hoge woord eruit.”

Zacht gesnik

“Ik had de maanden daarvoor ook al vaak aan haar gevraagd waarom ze zo anders was de laatste tijd. Ik vroeg of er problemen waren op school of dat ze misschien ergens anders mee zat. Ze ontkende altijd met klem en werd zelfs boos wanneer ik dit aan haar vroeg. Mijn man dacht dat ze misschien wat vroeg puberen was, maar maakte zich verder nog niet zo veel zorgen. Ik wel. Ik zag dat Bella totaal zichzelf niet was en dat ze duidelijk ergens mee zat.

Toen ik op een avond wilde douchen liep ik langs Bella haar kamer. Het was al laat dus ze zou al lang moeten slapen. Ik hoorde echter een zacht gesnik uit haar kamer komen. Ik appte mijn man die ook zo naar bed zou gaan dat hij maar even beneden moest blijven, zodat ik rustig naar Bella toe kon gaan. Ik ging op het randje van haar bed zitten en al snel begon ze harder te huilen. Ik wist nog niet wat er aan de hand was, maar mijn moederhart brak. Het duurde even voordat ze begon te praten, maar uiteindelijk kwam het hoge woord eruit. Bella werd al maanden gepest op school.”

Pesten

“Ze vertelde dat de meiden uit haar klas met gym haar kleding verstopten, in de pauzes mocht ze nooit meer meespelen en ook zeiden ze dat lelijk was en stonk. Iedere dag zongen de jongens uit haar klas het ‘tietenlied’ omdat haar borsten al een beetje begonnen te groeien. Dit deden ze allemaal wanneer de juffen niet keken of als ze uit school naar huis fietste. Ik werd woedend vanbinnen, maar probeerde me voor Bella rustig te houden. Ik vertelde haar wel honderd keer dat ze de allermooiste is, terwijl ik rustig door haar haren bleef wrijven. Ik beloofde haar dat we een oplossing zouden vinden en na bijna twee uur viel ze eindelijk tussen mijn man en mij in, in slaap.

Ik deed die nacht geen oog dicht. Wat voelde ik me schuldig naar Bella dat ze hier al zolang mee rondliep. De volgende dag ben ik uit school met de juf gaan praten, maar ik had totaal niet het gevoel dat ze het serieus nam. Het pesten zou volgens haar wel meevallen, ze had immers nog nooit iets doorgehad. Bovendien vond ze dat Bella wel wat vaker voor zichzelf op mocht komen. Als haar klasgenootjes iets gemeens zeiden, dan kon ze toch zeggen dat ze het niet leuk vond? Boos liep ik het lokaal uit. Hoe kon de juf hier zo makkelijk over doen terwijl ik zag dat mijn kind eraan onderdoor ging?”

Briefjes

“De maanden erna werd het pesten alleen maar erger. Ik zag Bella met de dag meer onzeker worden, maar wat we ook deden niets hielp. Ik ben me de ouders van de pestkoppen gaan praten, heb een gesprek aangevraagd met de directeur van de school en hoe eng ze het ook vond: Bella hield haar spreekbeurt over pesten. Toch ging het van kwaad tot erger. Ze werd op geen een klassenfeestje uitgenodigd, haar nieuwe fietst werd bekrast en ze werd zelfs opgewacht als ze uit school naar huis fietste. Dan riepen ze de meest afschuwelijke dingen naar haar.

Mijn man en ik maakten ons veel zorgen. We vonden Bella vaak verdrietig op haar kamer en ze was dan helemaal overstuur. Ze snapte niet waarom juist zij zo gepest werd, terwijl ze niets deed. Toen ze op een middag uit school kwam en vertelde dat de pestkoppen allemaal briefjes in haar jaszakken hadden gedaan waarop stond dat ze beter dood kon gaan, was de maat vol. Ik heb haar de rest van de week thuis gelaten en samen hebben we nagedacht over wat voor haar het beste was.”

Nieuwe school

“Bella wilde het liefst naar een andere school, maar vond dat tegelijkertijd ook eng. Ze was bang dat ze daar ook gepest zou worden. Toch was teruggaan naar haar ‘eigen’ klas helemaal geen optie. Toen we het daarover hadden, zag ik haar langzaam wit wegtrekken. Uiteindelijk zijn mijn man, Bella en ik diezelfde week nog langs gegaan bij de basisschool in een dorp verderop. We werden superfijn ontvangen en er werd echt naar ons geluisterd. Met afschuw reageerden ze op de verhalen die we vertelden. Natuurlijk konden ze niet beloven dat er op hun school nooit werd gepest, maar ze beloofden in ieder geval hard op te treden en ieder signaal serieus te nemen. Ook mocht Bella gelijk even kijken in wat haar nieuwe klas zou worden.

Er kwam gelijk een meisje naar haar toe die haar alles wilde laten zien. Ook riepen twee jongens uit de klas dat ze misschien al wel mee kon op schoolreisje volgende week. Heel even zagen mijn man en ik de twinkeling terugkomen in Bella haar ogen. Ik voelde in mijn ogen de tranen branden en ben even het lokaal uitgelopen. Het was zo fijn om een glimp van de oude Bella te zien. Terug in de auto was er voor haar geen twijfel meer: ze wilde naar deze nieuwe school.”

Schoolreisje

“Ik ben een dag later langs haar eigen basisschool gegaan en eiste weer een gesprek met de directeur. Ik werd ontzettend boos en al mijn emoties kwamen eruit. Ik zei hem dat Bella nooit meer terug zou komen en dat deze school veel kapot heeft gemaakt. De directeur schrok duidelijk toen hij de tranen over mijn wangen zag lopen. Hij gaf toe dat hij niet wist dat het probleem zo diep zat en de school er te licht mee om was gegaan. Die middag kwam hij samen met de juf van Bella bij ons thuis om afscheid van haar te nemen en te zeggen dat ze veel hadden geleerd van deze situatie. Ik moet toegeven dat ik dat heel netjes van ze vond, maar het lukte me niet om heel leuk tegen ze te doen.

Bella is die week erop inderdaad mee geweest op schoolreisje met haar nieuwe klas. Ze had de nacht ervoor amper geslapen en kreeg die ochtend geen hap door haar keel. Toch stapte ze de bus in en wat was ik trots op haar. De hele dag heb ik aan haar gedacht en toen de bus aan het einde van de middag terugkwam, stapte er een dolblije Bella uit. Ze had een geweldige dag gehad en bleef maar herhalen hoe lief iedereen voor haar was.”

Taart

“Volgende week begint Bella echt op haar nieuwe school. Ze telt de dagen af en voor het eerst sinds maanden heeft ze weer zin om naar school te gaan. In de vakantie heeft ze al een paar keer met een aantal kinderen uit haar klas gespeeld. Bijna is de oude, vrolijke en enthousiaste Bella weer terug. Ik ben ontzettend trots op haar, want wat heeft ze het lastig gehad. Volgende week mag ze trakteren op haar nieuwe school en ook heb ik beloofd dat we dit weekend taart gaan bakken. Een nieuwe start, dat moet natuurlijk gevierd worden!

Tekst: Lisa Schoenmaker