Oeps, iets te eerlijk: ‘Stond ik daar ineens in mijn string’

‘Jij zegt altijd dat het de lelijkste schoenen ooit zijn’

Christien: “Je zult mij niet snel op Crocs zien, maar verder vind ik dat iedereen vooral moet aantrekken wat hij of zij zelf leuk vindt. Ik had het idee dat ik mijn kinderen ook een zekere vorm van ruimdenkendheid en respect meegeef, maar inmiddels vermoed ik dat ik mijn mening toch wat dwingend breng. Ik was met mijn tweeling van zeven bij de bakker, waar het niet druk was. Voor ons stond een vrouw met paarse Crocs aan haar voeten. Ik zag mijn dochters elkaar al aanstoten en wijzen en tikte ze op hun schouder om te laten weten dat ik dat niet erg beleefd vond. Maar was het maar bij wijzen gebleven… ‘Kijk Lot’, zei mijn ene dochter. ‘Dat zijn die schoenen.’ ‘Ja’, antwoordde haar zusje Isa. ‘Die vreselijke Crocs.’ Oké, ja, dat zeg ik inderdaad vaak letterlijk zo, maar toch probeerde ik mijn kinderen op gedempte toon tot zwijgen te brengen. Ze zaten er alleen net lekker in en gingen nog even door. ‘Mam!’ riep Lot. ‘Waarom mogen we dat niet zeggen? Jij zegt altijd dat dit de lelijkste schoenen ooit zijn.’ Een vernietigende blik van de Crocs-eigenaresse was mijn deel en zonder brood droop ik af, terwijl ik deed alsof ik werd gebeld. Ik krijg nog steeds de rillingen als ik eraan denk.”

‘Mama zegt dat jij niet zo veel roze koeken moet eten!’

Karin: “Mijn schoonzusje Anneke is dik. Echt heel dik. Dat zien mijn dochter van zes en zoon van vijf natuurlijk ook wel. Ik probeer ze op te voeden met respect voor anderen en de gedachte dat het niet uitmaakt hoe je eruitziet, maar ik kan ze moeilijk beletten om te benoemen wat ze zien. Zo nu en dan zeggen ze wel iets, ook waar Anneke bij is. Vrij onschuldig, iets in de trant van: ‘Tante Anneke heeft een dikke buik.’ Dat vindt ze ook niet erg. Maar inmiddels kunnen ze verbanden leggen en dáár had ik even niet op gerekend. Toen mijn zoon laatst een half pak roze koeken wilde eten, zei ik: ‘Nee, dat mag niet, daar word je dik van.’ Hij ging er niet op in, maar blijkbaar had hij die informatie wel opgeslagen in zijn hoofd. Een paar weken later, op een drukke verjaardag, riep hij: ‘Tante Anneke, mama zegt dat jij niet zo veel roze koeken moet eten! Daarom ben jij zo dik!’ Ik heb er nachtenlang niet van geslapen. Uiteindelijk heb ik Anneke opgebeld om mijn excuses aan te bieden en om uit te leggen dat ik dit niet zo had gezegd. Ze reageerde afgemeten. Volgens mij geloofde ze er niets van.”

‘Toch goed dat je een onderbroek aan hebt, mam’

Ellen: “Omdat ik altijd veel help op school van mijn kinderen, was de eer aan mij om op de laatste schooldag
de loterij te presenteren. We hadden de hele dag veel lootjes verkocht om geld in te zamelen voor een nieuw
speeltoestel en toen de prijsuitreiking om drie uur plaatsvond, stond het hele schoolplein vol. Mijn zoon van zes
stond ook tussen het publiek. Druk als ik was met de prijsuitreiking had ik niet door dat mijn zoon aan de wandel was gegaan. Ineens stond hij achter me en voor ik doorhad wat er gebeurde, trok hij mijn jurk omhoog.
Echt omhoog, tot ik in mijn string stond. Ik kon wel huilen. Snel duwde ik mijn jurk naar beneden en gaf hem een uitbrander, maar toen zei hij in de buurt van de microfoon: ‘Toch goed dat je een onderbroek aan hebt, mam. Dat heb je niet altijd.’ Dat klopt ook, maar dat hoeft niet iedereen te weten. Ik zie diverse schoolpleinvaders nog steeds weleens op een vrij aparte manier naar me kijken.”

‘Het eten en drinken in de bios is ook zo duur’

Eveline: “Met mijn nichtje van vijf ging ik naar de bioscoop. Ik vind het eten en drinken daar altijd zo duur, dus had ik zelf wat meegenomen in mijn tas. Dat mag natuurlijk niet, maar ze controleren nooit. Ik had alleen niet helemaal op de eerlijkheid van mijn nichtje gerekend. Toen we bij de kassa kaartjes kochten, hoorde ik naast me:
‘Wij hoeven niets te kopen, want jij hebt alles al in je tas, hè tante Eef?’ Beschaamd keek ik naar de cassière.
Gelukkig gaf ze me een knipoog en mochten we verder lopen.”

‘Onze papa zegt dat u een pedofiel bent’

Janne: “Mijn man en ik verschillen van mening over hoe je tegen kinderen kunt praten. Ik vind dat je niet alles kunt zeggen en veel moet uitleggen, hij is vaak nogal kort door de bocht. We hebben er ook weleens ruzie over, omdat ik sommige dingen die hij zegt ronduit respectloos vind. Zo heeft hij de kinderen toen ze klein waren wijsgemaakt dat hij Jezus is en dat iedereen die in God gelooft, in sprookjes gelooft. Dat heeft er al eens toe geleid dat op een trouwerij mijn oudste zoon door de kerk riep: ‘Maar papa, jíj bent toch Jezus?’ Mijn man vindt dat geestig, ik zak op zo’n moment door de grond. Toen er een nieuwe buurman in onze straat kwam wonen,
kon niemand echt hoogte van hem krijgen. Een zonderling type, niet uit op contact, een tikje verlopen. Hij zei wel gedag, maar heel schichtig. Een praatje maakten we nooit. ‘Als het maar geen pedofiel is’, zei mijn man, waar
onze jongens bij waren. De kinderen wilden weten wat dat is, een pedofiel, en mijn man legde het uit. En jawel,
de eerstvolgende keer dat ze die man zagen, riepen ze: ‘Onze papa zegt dat u een pedofiel bent.’ Natuurlijk was
mijn man nergens te bekennen, maar ik stond ernaast, met een knalrode kop. Ik wilde nog iets zeggen om de
boel te redden, maar ik kon niets verzinnen.”

Beeld: Getty Images