Negen kapsters over die éne klant: ‘Hallo, mag ik mijn haar terug?’

Tekst: Hester Zitvast

14 juli 2025

Het leven is nooit saai als je kapster bent, daar weten deze negen vrouwen alles van. Van gigolo-verhalen tot klanten die hun haar meenemen, in de salon gebeurt altijd wat.

‘Ze dreigde een advocaat in de arm te nemen’

Cheyenne (41): “Vier keer. Vier keer in één week is ze teruggekomen om te klagen. Steeds weer knipte ik het iets bij en anders, maar steeds weer keek ze afkeurend. Ik deed precies wat ze vroeg, maar deze klant was gewoon niet tevreden te krijgen. De vierde keer hebben we haar weggestuurd. Woest was ze. Ze zou een advocaat in de arm nemen. We hebben haar geadviseerd dat vooral te doen. Heel vervelend om zo te moeten optreden, maar we waren inmiddels al uren met haar bezig geweest en we hadden niet het idee dat we deze vrouw ooit blij konden maken. Het zal niemand verbazen dat we haar daarna nooit meer hebben teruggezien en dat we nog steeds op haar advocaat zitten te wachten.”

‘Ik sloeg mijn hand voor mijn mond, maar ik had het echt goed verstaan’

Sandra (59): “Ik weet niet wat het met mij is, maar mensen hebben op de een of andere manier bij mij al snel het idee dat ze me van alles kunnen toevertrouwen. Dat doen de vriendinnen van mijn dochters, mijn eigen vriendinnen, collega’s én…klanten. Dat het in de kappersstoel alleen maar over oppervlakkigheden gaat, spreek ik met volle overtuiging tegen. Soms voel ik me meer maatschappelijk werker dan kapper. Eén verhaal is me in het bijzonder bijgebleven. Dat ik het nu deel is misschien niet zo netjes, maar het is al meer dan tien jaar geleden. Laten we stellen dat de geheimhoudingsplicht verjaard is. Joke, ik noem haar even zo, kwam al jaren bij me. Ze was een enorme flapuit en ik kon altijd ontzettend met haar lachen. Maar op een dag kwam ze voor een knipbeurt binnen en toen zag ik meteen aan haar gezicht dat er iets aan de hand was. Ze leek wel verliefd. Niets geks natuurlijk, alleen Joke was al ruim vijftien jaar getrouwd en moeder van drie kinderen. Zij en haar man hadden het heel goed samen, zowel met elkaar als financieel. Het geld klotste bij Joke thuis tegen de spreekwoordelijke plinten. Ze nam plaats, vertelde mij wat ik mocht doen en toen stak ze van wal: ‘Jij raadt nooit wat ik vorige week gedaan heb.’ Ik had geen idee welke kant dit verhaal opging, dus ik opperde wat mogelijkheden, van ‘naar de sauna gaan’ tot ‘een nieuw huis gekocht’. Driftig schudde Joke haar hoofd. Ik rolde mijn kruk wat meer naast haar en keek haar aan. ‘Ik heb een afspraak gehad met… een gigolo’, fluisterde ze. Ik wist niet wat ik hoorde en sloeg meteen mijn hand voor mijn mond. ‘Je hebt wat…?’, fluisterde ik terug. Maar ik had het goed verstaan. Het was rustig in de zaak en alleen aan de andere kant was een collega bezig met het föhnen een klant. ‘Ik moet het gewoon even tegen iemand vertellen en dit kan ik niet kwijt bij mijn vriendinnen. En mijn man weet het ook niet. Jou kan ik vertrouwen. San, ik heb nog nooit zo genoten.’ Haar ogen glinsterden helemaal. Ze vertelde me vrijwel alle details en ik moet toegeven dat ik ervan gesmuld heb. Haar huwelijk was super, maar haar man had weinig libido. Ze had zichzelf dit eens een keer gegund en het was prima bevallen. ‘Dit is ons geheim’, zei ze tijdens het afrekenen met een knipoog, terwijl ze mij een forse fooi toestopte. De keren daarna hadden we het er altijd wel even over. Ze trakteerde zichzelf eens in het half jaar op ‘een lekkere man’, zoals ze dat noemde. Een paar jaar later verhuisde ze, waardoor ik haar nooit meer zag. Maar ik moet nog vaak aan haar denken. Hoe zou het toch met Joke zijn?”

‘Deze vrouw snoerde me echt de mond’

Carina (36): “Bij binnenkomst gaf ze me al de rillingen gaf. Het was haar uitstraling; heel koud en kil. Ze vertelde me hoe ze haar kapsel wilde en meteen daarna maakte ze korte metten met mijn vriendelijkheid. ‘Ik wens geen woord te spreken tijdens het knippen’, zei ze. ‘Oké’, antwoordde ik wat bedremmeld. Ik snap best dat niet iedereen op een praatje zit te wachten, maar dat voel ik altijd prima aan en dan hou ik vanzelf mijn mond wel. Maar deze vrouw snoerde me echt de mond. Heel ongemakkelijk. Ik ben blij dat ze tot nu toe nog niet is teruggeweest.”

‘Hoezo wilde ze nú al een nieuwe kapsel?’

Pien (33): “Ik was net klaar met knippen en föhnen, toen mijn klant naar een andere klant in de zaak wees. Ik had haar al de hele tijd vanuit haar ooghoeken die kant op zien kijken. De bewuste klant had een heel hippe bob laten knippen en ik had bij mijn klant op haar verzoek wat veilige laagjes geknipt en het haar vrij lang gelaten. ‘Ik wil dat ook’, zei ze. Ik schoot in de lach. We waren net klaar en nu wilde ze al een nieuw kapsel? Ze stond erop, ze was volledig verkocht. Ze was eigenlijk mijn laatste klant – ik werk op vrijdag altijd halve dagen. Maar ik vond dit zo leuk, dat ik ben gebleven en bij haar een bob heb geknipt. Met de prijs hebben we maar wat gemiddeld. Het voelde niet goed twee keer de volle mep te rekenen. En ik moet zeggen: De bob stond haar ook echt veel vlotter.”

‘Vanuit de salon reden ze meteen door naar de verloskundige’

Elena (44): “Ik was nog niet zo lang kapster, toen ik een hoogzwangere vrouw knipte. Ik was bijna klaar toen ze ineens verschrikt via de spiegel naar mij keek. ‘Volgens mij breken mijn vliezen’, zei ze. Ze was ruim 38 weken zwanger – heel gek was het niet. Ze belde haar man en ik legde de laatste hand aan haar kapsel, daar stond ze op. ‘Ik wil er wel een beetje netjes bijliggen zo’, zei ze. We hebben er met z’n allen vreselijk om gelachen. Ze was ook zo relaxed, nadat de eerste schrik voorbij was. Een kwartier later stond haar man voor de deur en ze zijn meteen doorgereden naar de verloskundige. De waterschade viel gelukkig mee voor ons. Een maand later kwam ze haar dochtertje aan ons showen. Zo leuk! En ze had beschuit met muisjes meegenomen. Heel bijzonder.”

‘Nee, ik kan er geen haren áán knippen’

Valerie (39): “Wat best vaak gebeurt, is dat mensen met een plaatje van een kapsel bij me komen en blijkbaar denken dat ik er haren aan kan knippen. Of ze denken dat ik kan toveren, zo onrealistisch zijn hun wensen. Ik kan van dun haar geen weelderig golvende coupe maken. Ik heb zelfs een keer iemand in mijn stoel met van dat echte melkboerenhondenhaar gehad – heel Hollands – die een plaatje mee had genomen van een kapsel bij een donkere vrouw met gestraight kroeshaar. Probeer je gezicht dan maar eens in de plooi te houden.”

‘Terwijl ik haar haar verfde, werd ze steeds stiller’

Nicolien (42): “Och, ik vergeet Sophie nooit meer. Ze kwam bij mij met de wens van een korte coupe en dan héél blond. Ik vond het gewaagd, maar ze was jong en dan wil je wat – toch? Terwijl ik de schaar in haar halflange lokken zette en nog een paar keer vroeg of ze het echt wel zeker wist (antwoord: ja!) kletsten we over van alles en nog wat. Maar Sophie werd steeds stiller. Ik verfde haar haren en kon me niet aan de indruk onttrekken dat ze zelfs wat witjes begon te zien. Misschien was dat wel omdat ze van bruin naar lichtblond ging, zei ik tegen mezelf. Tegen de tijd dat ik bij het föhnen was aangekomen, zwegen we allebei. Ik maakte mijn werk af en hield de spiegel achter haar hoofd om het eindresultaat te laten zien. Dat was het breekpunt. Sophie begon keihard te huilen. Echt onbedaarlijk. Ik sloeg mijn arm wat ongemakkelijk om haar heen en mijn bazin kwam bij ons staan met een glas water. Na een paar minuten kwam ze wat tot rust. Ze vond het wel mooi, zei ze. Maar het was niet wat ze ervan gehoopt had. Daar kon ik niks aan doen, drukte ze mij nog op mijn hart. ‘Ik had dit gewoon niet moeten doen’, was haar conclusie. Ik voelde me schuldig, hoewel ik echt een paar keer had gevraagd of ze het zeker wist. Met het cliché ‘het groeit vanzelf weer aan’, hebben we haar uitgezwaaid. Een paar dagen later kwam ze nog even spontaan aanwaaien. Ze was gewend aan haar nieuwe look en er toch nog best wel blij mee.”

‘Haar hoofd werd rood en haar ogen dik’

Fleur (26): “Ik vergeet die klant niet meer die mij even vergeten was te vertellen dat ze allergisch was voor een bepaald bestandsdeel in de verf. Ze dacht dat ze er wel overheen gegroeid was, zei ze. Het was al jaren geleden dat ze haar haren had laten verven en ze kreeg er – net als toen – een behoorlijke reactie op. Haar hele hoofd werd rood en haar ogen werden dik. Ik vond het doodeng. Ik zat nog niet zolang in het vak en dan is dit wel het laatste dat je wil meemaken… Gelukkig nam ze de schuld volledig op zich.”

‘Ze vraagt altijd of we haar haren in een zakje willen doen’

Nadine (52): “Wij hebben een oudere vrouw die bij ons in de zaak komt, die op z’n zachtst gezegd een beetje apart is. Ze is een kleurrijk type, heel kunstzinnig ook. Iedereen kent haar ook in het dorp. Altijd als ze bij ons geknipt wordt, vraagt ze of we haar haren in een zakje willen doen, want die spaart ze op en die legt ze in het voorjaar in de tuin, zodat de vogeltjes het kunnen gebruiken als nestmateriaal. De eerste keer dat ze het vroeg, keken we elkaar met gefronste wenkbrauwen aan. Ze wilde haar haar haren terug? Inmiddels zijn we eraan gewend. Het past volledig bij haar, zo’n verzoek, maar we blijven er iedere keer om lachen. De laatste keer dat ze bij ons kwam, had ze ’s ochtends gefilmd hoe de vogels er inderdaad dankbaar gebruik van maakten. Heel schattig om te zien.”

Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.