Mariëlle werkt als eetbuicoach: ‘Pas als je van jezelf houdt, kun je anders leren eten’

21 november 2023

Mariëlle (49) helpt vrouwen om af te rekenen met hun eetbuien. Zelf weet ze als geen ander hoe het is om obsessief met eten bezig te zijn en ze ontdekte welke rol onverwerkte emoties daarbij spelen. “Als we stil durven staan bij ons gevoel, kunnen we er achterkomen wat de trigger van een eetbui is.”

Mariëlle: “Wel of juist niet eten kan een manier zijn om pijn en verdriet niet te voelen. Helaas spreek ik uit ervaring. Vanaf mijn zeventiende ging ik minder eten. Aan de binnenkant van mijn kast hing een lijstje waarop ik mijn gewicht bijhield. Ik zag het als een prestatie als ik afviel. Lijnen gaf me een gevoel van controle. Het was iets waar ik goed in was. Zo slank mogelijk worden werd een obsessie. Mijn focus legde ik volkomen op mijn uiterlijk. Ik dacht dat een slanker lichaam me gelukkig zou maken. Wie ik werkelijk was en wat ik voelde, wist ik niet. Op een gegeven moment woog ik nog maar 44 kilo.”

Van chocolade tot chips

“Op mijn 22ste sloeg mijn verstoorde eetpatroon om naar de andere kant. Ik kreeg last van eetbuien. Ook hierin sloeg ik door. Tijdens een eetbui at ik alles door elkaar. Van chocolade tot chips. Op mijn zwaarst woog ik meer dan tachtig kilo. Ik verzon allerlei manieren om gewicht te verliezen, wat juist averechts werkte. Ik had een dagtaak aan het plannen van mijn maaltijden, het negeren of juist toelaten van mijn eetbuien. Mijn gewicht en lichaamsvorm waren nog steeds een obsessie en beïnvloedden alles. Zelfs mijn humeur hing af van het cijfer dat mijn weegschaal liet zien. Nu weet ik dat mensen hele circussen in hun hoofd kunnen creëren om hun emoties maar niet te hoeven voelen, maar destijds was ik me daar niet van bewust.
Ergens wist ik wel dat ik verkeerd bezig was, maar ik had geen idee hoe ik mijn eetbuien kon stoppen. Hulp zocht ik niet. Ik schaamde me en eigenlijk wilde ik mijn levensstijl niet opgeven. Mijn eetstoornis was mijn grootste vijand, maar ook mijn beste vriend. Ik was als de dood om aan te komen. En ik was heel goed geworden in lijnen.”

Onderliggende oorzaak

“Tien jaar geleden volgde ik een opleiding voor gewichtsconsulent. Het klinkt vreemd, maar ik was er serieus van overtuigd dat ik anderen kon helpen om af te vallen. Ik kreeg destijds veel complimenten over mijn figuur. Met veel discipline lukte het me om op gewicht te blijven. Dat ik eigenlijk hartstikke verkeerd bezig was, wist ik niet. De ommekeer kwam tijdens de opleiding, waar ik anders naar voeding én mezelf ging kijken. Want daar ontdekte ik dat ik eigenlijk een eetstoornis had. Confronterend, maar ook mateloos boeiend. Toen ik les kreeg over de Schijf van 5, een wetenschappelijk onderbouwd voorlichtingsmodel van het Voedingscentrum, en besloot te eten volgens deze richtlijnen, voelde ik me al snel fitter. Ik at meer dan ik gewend was en mijn eetbuien werden minder.
Niet genoeg of te eenzijdig eten kan eetbuien triggeren, leerde ik. Als je te weinig of te eenzijdig eet, zoals ik destijds jaren deed, gaat je lichaam naar voeding hunkeren, waardoor je eerder toegeeft aan eetbuien. Door de opleiding at ik gezonder, voelde ik me veel fitter en had ik minder drang om te snoepen en snacken. En tóch had ik soms een eetbui. Ik signaleerde dit ook bij mijn cliënten die ik later begeleidde in mijn praktijk. Ik begon me daarom te verdiepen in de onderliggende oorzaken van eetbuien. Door verschillende verdiepende opleidingen kreeg ik inzicht in hoe gedachten je kunnen saboteren. Toe, neem dat taartje. Je hebt het verdiend, kun je op een zwak moment denken, terwijl je vastbesloten bent om de lijnpoging deze keer wel vol te houden.”

Voordringen

“Saboterende gedachten zijn onderdeel van het overlevingsmechanisme om maar niet te hoeven voelen. Vaak zijn we ons er niet van bewust wat de trigger van een eetbui is, maar als we stil durven staan bij ons gevoel kunnen we daar achterkomen. Een cliënt vertelde dat ze bij de bakker gezwicht was voor twee chocoladebollen die ze achter elkaar had opgegeten. Toen we hierover praatten, vertelde ze dat ze die ochtend in een slechte bui was. Tijdens het winkelen was iemand voorgedrongen, terwijl ze wachtte in de rij. Ze zei er niets van, want zo belangrijk was het niet, maar toch deed het iets met haar en meer dan ze kon vermoedden. Want toen we er verder op door gingen, vertelde ze dat ze zich als kind vaak gepasseerd voelde. Als jong meisje was ze vaak verdrietig omdat anderen haar niet zagen staan. Die oude pijn bleek er nog te zijn en die vrouw die voordrong, rakelde dat op.
Die client was daar niet uniek in. Veel vrouwen in mijn praktijk hadden last van onverwerkte emoties, inclusief ikzelf. Het is een misvatting dat alleen grote life-events en trauma’s je vormen. De gebeurtenissen die zorgen voor bepaald gedrag, zoals het hebben van eetbuien, kunnen zo ver in het verleden liggen en zo onbelangrijk lijken, dat we er geen actieve herinnering aan hebben. Ook een corrigerende tik op je vingers die je kreeg als peuter, als laatste gekozen worden tijdens gym of een nare opmerking over je lievelingsjurk kunnen een blijvende indruk achterlaten. Ze kunnen zelfs zorgen voor overtuigingen. Ik ken mensen die dachten dat ze niet sportief waren, terwijl ze wél van bewegen hielden. Vrouwen die geen jurken droegen omdat ze dachten dat ze daar het type niet voor waren, terwijl ze het wel wilden.
Waarom zitten we onszelf zo vaak in de weg, dacht ik vaak. Ik ontdekte dat het allemaal kwam door aangeleerd gedrag. Het is niet wie we ten diepste zijn. Wie je echt bent, is iemand vol zelfvertrouwen en volop in contact met zijn gevoel. We hebben het allemaal ervaren als baby. Als een baby om drie uur ’s nacht honger heeft, vraagt zij zich niet af of het gelegen komt. De baby huilt in het volste vertrouwen dat zij wordt gehoord en dat ze er mag zijn. Ieder mens heeft die krachtige kern in zich. Alleen raken we hier steeds verder van verwijderd naarmate we gekwetst worden, iets wat onherroepelijk in het leven gebeurt.”

Emoties verwerken

“De kern van iemands eetprobleem kan vaak niet alleen met gesprekken worden opgelost. Gevoelens met een negatieve lading zoals verdriet en eenzaamheid, liggen verankerd in het lichaam. Gelukkig zijn er effectieve methodes waarbij je zonder te praten stress en trauma kunt loslaten. Bijvoorbeeld door ademwerk en lichaamsgerichte oefeningen. Pas als een emotie er helemaal mag zijn, kun je het verwerken. Voor veel mensen is het bijzonder om te ervaren hoe zelfhelend het lichaam is.
Tijdens mijn coaching kijk ik ook naar het familiesysteem waarin de iemand is opgegroeid, ook wel het systeem genoemd. Ook de rol die je in het gezin op je nam, beïnvloedt je gedrag en je overtuigingen. Een cliënt lukte het maar niet om van haar eetbuien af te komen. Ze dacht altijd eerst aan anderen en daarna pas aan zichzelf. Door de coaching kwam ze erachter dat ze als kind al veel voor anderen zorgde, omdat haar moeder hier niet toe in staat was. Onbewust nam ze de moederrol op zich. Het pleasen en anderen naar de zin maken, braken haar op. Ze was moe en verdrietig. Het gebrek aan aandacht voor zichzelf vulde ze op met eten. Toen de vrouw inzicht kreeg in de oorzaak van haar eetbuien, realiseerde ze zich dat ze voor zichzelf moest zorgen. Toen ze dat deed, voelde ze zich niet langer tekortgedaan, waardoor de drang om te veel te eten verdween. Ze was niet langer in de ban van eetbuien. Haar overlevingsmechanisme was overbodig geworden. Het is wonderlijk hoe we onszelf onbewust een rad voor de ogen kunnen draaien, enkel om pijn te ontwijken. Een kind dat verdriet of pijn heeft, geef je ook liefde en aandacht in plaats van chocolade en chips. Als je dat mechanisme doorziet, kun je herstellen van eetbuien.”

Niet goed genoeg

“Ik ben ervan overtuigd dat als we een gezond eetpatroon willen, we moeten leren omgaan met onze emoties, ook die van lang geleden. Erachter komen welke emoties bepaald gedrag triggeren, kan een zoektocht zijn. De emotie die we voelen is vaak een reactie van een emotie die daaronder ligt. Je kunt boosheid voelen, terwijl je je eigenlijk eenzaam en afgewezen voelt. Het is heel verdrietig, maar veel vrouwen zijn er deep down van overtuigd dat ze niet goed genoeg zijn. Onbewust zijn ze bang dat ze er niet bij horen. Zelf had ik die gevoelens ook, maar ik heb mezelf ervan kunnen bevrijden.
Inmiddels ben ik gestopt als gewichtsconsulent. Iedereen kan een lijstje van het Voedingscentrum downloaden, daar ben ik niet bij nodig. Sinds vijf jaar werk ik nu als eetbuicoach. Ik wil vrouwen helpen om af te rekenen met hun eetbuien, maar ook met ander gedrag dat ze in de weg staat, door ze te leren voelen wat er werkelijk in hun lichaam omgaat. Mijn praktijk heet Praktijk Vita Nova, wat nieuw leven betekent. Ik heb ook een nieuw leven gekregen sinds ik voel dat ik goed genoeg ben en die bevestiging niet meer zoek in een getal van de weegschaal. Als je stil durft te staan bij je gevoelens, kom je uiteindelijk bij je kern uit, het stuk waarmee je vol zelfvertrouwen ter wereld kwam.”

Tekst: Sonja Brekelmans
Foto: Ruud Hoornstra
Visagie: Lisette Verhoofstad

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.