Lonneke: ‘Mijn man heeft me mijn affaire vergeven’

Tekst: Redactie Vriendin

25 oktober 2023

In een periode dat het wat minder goed ging tussen haar en haar man Leonard, zwichtte Lonneke (38) voor de charmes van een ander. Pas als Leonard een paar weken ergens anders gaat wonen, beseft ze wat ze heeft gedaan.

Lonneke: “Natuurlijk wist ik dat fout bezig was. Al vanaf het prilste begin, het moment dat ik Daans flirterige berichtje ontving. En toch stuurde ik hem een plagend antwoord. Verliefdheid is een krankzinnig iets. Een soort verslaving waar je je bijna niet tegen kunt verzetten. Ik kon het in ieder geval niet, al zette ik daarmee alles op het spel dat mij lief is.”

Eenzaam en ongezien

“Ik ben al zeventien jaar samen met Leonard. Voor hem heb ik nooit iemand anders gehad. ‘Ik was er laat bij, maar toen had ik wel meteen smaak’, zeg ik altijd voor de grap. Leonard is fantastisch. De leukste, de liefste. En hij ziet er ook nog eens heel goed uit. Hij wordt vaak nagekeken op straat en dan gloei ik van trots omdat hij bij mij hoort. We trouwden na twee jaar verkering, kochten toen ook meteen een huis. Na precies een jaar kwam ons eerste kind, een jongetje. Niet veel later volgde een meisje. Alles volgens het boekje. En wat waren we gelukkig. Natuurlijk, in elke relatie is wel eens wat. Ook wij mopperden wel eens op naar elkaar of gingen soms boos slapen. Maar dat ging altijd om pietluttigheden en we legden het snel weer bij. Dat wij bij elkaar hoorden, trokken we nooit in twijfel.  Ook niet toen corona kwam en wij opeens op elkaars lip zaten.
Net als al die andere gezinnen in Nederland – en in de hele wereld – pasten ook wij ons aan. Leonard ging op onze slaapkamer werken, zat daar hele dagen te zoomen. Ik probeerde me te concentreren in de keuken, tussen Leonards harde stem van boven en de kinderen door. Dat eerste voorjaar, in 2020, ging het nog best. We dachten nog dat het niet lang zou duren. Straks, in de zomer, dan was al die narigheid vast voorbij. Maar toen we in de herfst weer in lockdown gingen, ontstonden er spanningen. Onze zoon is niet de makkelijkste en dat vroeg veel van mij. Ik vond dat Leonard me daarmee liet zitten. Hij sloot zich op in de slaapkamer en liet het mij en de kinderen het maar uitvechten. Met de smoes van overwerk zat hij daar ook ’s avonds vaak. Maar ik wist wel beter: hij zat er te gamen, als een puber. Dat ergerde me verschrikkelijk. Nu weet ik dat ook hij leed onder de situatie en zich bovendien grote zorgen maakte over zijn werk. Zou hij zijn baan niet verliezen, en zo ja, hoe moest het dan verder met ons gezin? Maar ik vond dat hij mij in de steek liet. Ik voelde me eenzaam en ongezien. En tja, dat zette een deurtje open.”

Zo’n leuke Marktplaats-man

”Ik ontmoette Daan via Marktplaats. Omdat we zo aan huis zaten gekluisterd, wilde ik onze woonkamer gezelliger maken en ik had een leuk kastje gespot. ‘Wil je mee als ik het ga halen?’ vroeg ik Leonard. ‘Dan kun je me helpen tillen.’ Had hij dat maar gedaan, dan was alles anders gelopen. Maar hij wilde zich niet lostrekken van zijn computer en dus vertrok ik in mijn eentje. Het moment dat Daan de deur voor mij opendeed, golfde er een reus van een kriebel door mijn buik. Wat een leuke man stond daar. Een jaar of vijf jonger dan ik, met een grote bos krullen en groene ogen. Eigenlijk was ik op slag betoverd. En hij ook. Hij bood me koffie aan en in plaats van naar het kastje te kijken, konden we niet stoppen met praten. Toen ik pas na anderhalf uur thuiskwam, vertelde ik Leonard niets over het sprankelende gesprek dat ik had gehad. En natuurlijk helemaal niet over hoe ik was verdronken in Daans ogen. Al was er niets ongepasts gebeurd, de erotische spanning had werkelijk gezinderd.
Die nacht sliep ik er slecht van. Ik droomde over die leuke Marktplaats-man en in die droom ging het er heet aan toe. Die ochtend zat ik met gloeiende wangen aan het ontbijt. Alleen met de kinderen, want Leonard zat alweer boven te werken. En toen kwam dat eerste berichtje. Daan schreef dat hij het zo gezellig had gevonden met mij. Of ik niet nog eens wilde aanwippen. Hij had nog iets anders in de aanbieding voor me. Iets dat me vast zou bevallen…
Als ik niet al zoveel kriebels had gehad, had ik dit banaal gevonden. Dan had ik hem meteen geblokkeerd. Nu zorgde het voor een grote glimlach en hartkloppingen. En na een half uurtje twijfelen schreef ik terug dat ik niet kon wachten om zijn verrassing te zien.”

Stomende seks

“Dit was het startschot van continu appen naar elkaar. Stiekem natuurlijk, uit het zicht van Leonard. Mijn eenzaamheid van de tijd ervoor was op slag verdwenen, ik stuiterde door de dagen heen. Het is ongelofelijk hoe dergelijk app-contact je in beslag kan nemen. Ik dacht aan helemaal niets anders meer dan aan Daan en mijn lijf stond in vuur en vlam. We stuurden dan ook veel pikante berichtjes en foto’s naar elkaar. En toen, op een avond dat hij in zijn eentje thuis was – ook hij was namelijk getrouwd – en ik een smoes wist te verzinnen om er tussenuit te piepen, ging ik opnieuw naar Daan toe.
We hebben het bed niet eens gehaald. Wat een vrijpartij, ik wist helemaal niet dat het zo kon zijn! De seks tussen Leonard en mij was altijd fijn, maar wel een beetje tam. Ook Leonard had niet veel ervaring voordat wij elkaar ontmoetten en we waren beiden niet zo experimenteel aangelegd. Dat ik voor Daan erotische foto’s van mezelf had gemaakt – altijd zonder hoofd natuurlijk – dat vond ik al heel wat. Nu verbaasde ik mezelf hoe vrij ik me gedroeg in bed met hem. Ik liet me volledig gaan, zonder enige terughoudendheid of gêne. Tussen Daan en mij was er toch geen toekomst. Nee, ik wilde Leonard nooit verlaten. Dit ging alleen maar om de spanning, de aandacht, het avontuur. Onze affaire heeft vier maanden geduurd. Daarin hebben we elkaar maar zes keer gezien, maar via de telefoon hadden we dagelijks contact. En reken maar dat je op die manier ook stomende seks kunt hebben.”

Einde huwelijk?

“Ik dacht dat Leonard niets in de gaten had. Nu weet ik dat hem wel degelijks iets opviel. Wat is ze anders, dacht hij. Vrolijker, levendiger. En dat klopt, ik was opeens ook veel aardiger tegen Leonard en de kids. Daardoor kon ik mijn geweten sussen: als iedereen erop vooruitging, dat was het toch niet zo erg? Maar ja, natuurlijk voelde ik me ook erg schuldig. Toch ging ik met Daan door. Leonard zou er toch nooit achter komen, dacht ik. Die was tenslotte alleen maar met zichzelf bezig. Maar Leonard hield me steeds beter in de gaten. En op een nacht, terwijl ik sliep, heeft hij mijn telefoon van het nachtkastje gepakt. Door eerder al goed op te letten, had hij twee cijfers van mijn code achterhaald. Na even nadenken probeerde hij daarnaast de geboortedatum van mijn overleden zusje. Bingo.
Als het andersom was geweest, had ik ongetwijfeld de hele overspelige WhatAppconversatie doorgespit. Dat deed Leonard zichzelf niet aan. Na een paar berichtjes en foto’s wist hij genoeg en schudde me wakker. Woedend en vreselijk teleurgesteld. Hoe had ik dit nu kunnen doen? En ik, ik kon alleen maar huilen. Al die maanden had ik in een roes geleefd, dacht ik dat niets of niemand mij kon raken. Pas nu ik Leonards gepijnigde gezicht zag, besefte ik dat ik een heel gevaarlijk spel had gespeeld. Wat had ik veel spijt. Maar ik kon praten als Brugman, Leonard ging de volgende ochtend toch echt naar het tuinhuisje van zijn broer. Het was vreselijk om in mijn uppie de kinderen wakker te moeten maken. Tot zij de deur uit waren hield ik mij goed, daarna stortte ik volledig in. Dit zou toch niet het einde van ons huwelijk zijn?”

Verwijten en tranen

“De weken dat Leonard is weggebleven waren de ergste weken van mijn leven. Ik deed niets anders dan huilen. Het was nooit mijn bedoeling geweest om het geluk van mijn gezin op te offeren. Leonard was mijn grote liefde, de persoon met wie ik oud wilde worden. Niet Daan. Die betekende niets. ‘Dat had je eerder moeten bedenken’, zei Leonard als ik hem weer eens radeloos opbelde. Wat ben ik bang geweest. Net als de kinderen. Hoewel ik hen met smoesjes probeerden ze sussen, voelden ze natuurlijk wel aan dat er iets helemaal niet goed zat.
Na twee lange weken, twee weken waarin ik geen enkel contact meer had met Daan – heel raar, van het een op het andere moment deed hij me helemaal niets meer – stond Leonard toch weer voor de deur. ‘Ik wil ervoor vechten’, meldde hij met tranen in zijn ogen. Maar toen ik hem wilde omhelzen, hield hij me af. ‘Denk niet dat het makkelijk gaat zijn’, zei hij. ‘Maar ik beloof je dat ik mijn best ga doen.’
Makkelijk is het inderdaad niet geweest. We hebben zelfs relatietherapie gehad, omdat we bleven hangen in hetzelfde riedeltje van verwijten en tranen. Bij die therapeut keken we naar wat er onder mijn bedrog zat. Ik kon Leonard uitleggen waarom het was gebeurd. Dat praatte het natuurlijk niet goed, maar hij kreeg wel begrip voor me. Net zoals ik begrip voor hem kreeg, toen hij vertelde over alle stress die hij had gehad en waar hij me juist zo graag voor had willen beschermen. Het waren goede, zinvolle gesprekken die ons weer dichter bij elkaar brachten. We werden weer lief voor elkaar, maakten elkaar weer complimentjes. En zo ging het langzamerhand beter.”

Sterker vertrouwen in elkaar

“Een belangrijk keerpunt was ook toen Leonard, acht maanden nadat mijn affaire was uitgekomen, expliciet zei dat hij me wilde vergeven om samen een nieuwe start te maken. We hebben daar een mooi ritueel van gemaakt: we hebben allebei opgeschreven wat we elkaar nog verweten en dat hebben we samen verbrand. De as begroeven we in de tuin en plantten daar een boompje.
Inmiddels zijn we bijna een jaar verder. De boom is flink gegroeid, net als ons vertrouwen. Dat is nog veel sterker dan vroeger. We hebben ontdekt dat we elkaar wel erg ‘for granted’ namen, juist omdat we al zo lang bij elkaar waren. Nu weten we dat we bewust ons best voor elkaar moeten blijven doen. Want hoe cliché het ook klinkt: liefde is toch echt een werkwoord.
Ja, we zijn closer geworden en er is nóg iets veranderd. Ons liefdesleven is veel spannender geworden. Bij die therapeut zijn we namelijk ook over seks gaan praten. Nu experimenteren we met van alles en nog wat en dat is heel erg leuk. Daan? Die heb ik nooit meer gesproken, zijn telefoonnummer heb ik weggegooid. En ik laat ook nooit meer iemand anders tussen Leonard en mij komen.”

Tekst: Lydia van der Weide. Om privacyredenen zijn alle namen veranderd, De echte namen zijn bekend bij de redactie.​​​​​​
Foto: Getty Images

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.