Lisa: ‘Mijn vriendin betaalt mijn geld niet terug’

Tekst: Redactie Vriendin

25 september 2023

Lisa (32) is al sinds haar vijftiende bevriend met Irma (32). Een superleuke meid, met één groot nadeel: als ze geld van Lisa leent, betaalt ze niks terug.

Lisa: “Eind september gaan mijn beste vriendin Irma en ik twee weken all-inclusive naar Kos, in Griekenland. Ik heb ontzettend veel zin in zon, zee, zand en zalig niks doen, maar toch hangt er ook een zwarte sluier over deze vakantie. Dat heeft een nogal gênante reden: mijn vriendin heeft haar aanbetalingsdeel van de reis van mij geleend, maar nog niet terugbetaald en ik durf het niet goed meer terug te vragen.
Het restant, het hoofddeel van de reissom hebben we onlangs allebei overgemaakt. Daarmee is de rekening van het reisbureau volledig ingelost, maar Irma’s schuld aan mij dus niet. Bij het boeken in februari moesten we de aanbetaling á 250 euro direct overmaken. Irma zat toen heel zwaar, had extra kosten in verband met schade aan haar auto en wilde wachtten op haar vakantiegeld. Zodra dat gestort zou zijn, zou ze het naar mij overmaken. Ik vertrouwde er volledig op dat ze dat ook zou doen en heb het benodigde geld van mijn spaarrekening opgenomen. Maar we zijn nu maanden verder en ze heeft nog geen cent terugbetaald. Ik heb in het begin nog wel wat balletjes opgegooid, maar Irma had elke keer een excuus. Daarna is zij er verder niet meer over begonnen en ik durf er niet goed meer om te vragen. Maar ik heb het geld eigenlijk nodig, om straks als zakgeld mee te nemen op reis.”

Partner-zonder-benefits

“Irma ken ik al vanaf de eerste dag van de middelbare school. We woonden toevallig in hetzelfde dorp en moesten allebei veertien kilometer van huis naar school en andersom fietsen. Op een gewone omafiets, van elektrische fietsen hadden we toen nog niet gehoord. Maar samen was het hartstikke gezellig. We werden vriendinnen en waren onafscheidelijk. Samen naar school, samen winkelen, stappen en pretparken bezoeken, een gezamenlijke hobby. We troostten elkaar als de een weer eens liefdesverdriet had en bij de ander kwam uithuilen. Nu zijn we allebei single. Mijn langste relatie heeft drie jaar geduurd, die van haar twee jaar, maar sinds 2020 hebben we geen nieuwe vriendjes meer gehad. Ik noem Irma altijd mijn partner-zonder-benefits. Behalve seks, doen we bijna alles samen.
Onze vriendschap is me heel dierbaar. Er zijn niet veel mensen meer in mijn omgeving die geen relatie hebben, dus het is fijn dat je dan met een goede vriendin samen Kerst of Oud en Nieuw kunt vieren of naar feesten en partijen kan. Sowieso zijn we elke zaterdagavond samen, dan gaan we uit eten, Netflixen of de kroeg in. We zeggen bijna dagelijks hoe blij we met elkaar zijn. Voel ik me alleen, dan is één belletje genoeg en rijd ik naar haar toe en gaan we lekkere feelgoodhapjes maken en urenlang kletsen. We hebben veel steun aan elkaar. Of het nu gaat om foute mannen, onze ouder wordende ouders of vervelende werkgevers. We zijn op alle vlakken echt de beste maatjes.
Aan de vriendschap met Irma kleeft slechts één nadeel, maar dat is wel meteen een behoorlijk minpunt. Ik erger me steeds meer aan het gemak waarmee Irma geld bij mij leent of erom vraagt. Het laatste jaar gebeurt dat steeds vaker en ik weet niet goed hoe ik haar verzoek om geld kan afwimpelen. Ik heb een iets betere baan en inkomen dan zij. Maar dat betekent niet dat ik automatisch alles kan doen wat ik wil. Mijn huur is ook een stukje hoger en ik heb twee katten waarvan één een chronische nierziekte heeft, wat veel dierenartskosten met zich meebrengt. Maar bovenal wil ik niet steeds mijn geld uitlenen, vooral ook omdat ik er soms geen stuiver meer van terugzie.”

Eigen schuld

“Als ik heel eerlijk ben, is het ook een beetje mijn eigen schuld. Toen we allebei weer op onszelf gingen wonen nadat we plotseling single waren, was ik in het begin ook iets te gul. Irma moest echt alles opnieuw aanschaffen en zat daardoor lange tijd financieel best krap. Als ik dan graag naar de film of het theater wilde, bood ik aan ook haar kaartje te kopen. Dat was voor mij een soort win-winsituatie, want anders moest ik in mijn eentje. Vaak zorgde Irma dan dat ze een blikje fris, een zak popcorn en M&M’s van huis meenam, voor tijdens de voorstelling.
Ook als we naar een festival gingen of een avond gingen stappen, betaalde ik de drankrekening. We dronken beide maximaal twee biertjes, meestal werden we verder getrakteerd door de mannen om ons heen. Ik was maximaal 15 euro kwijt aan zo’n avond. Andersom gaf Irma me vaak kleding die ze niet meer mooi vond of op uitgekeken was. Nog hele mooie zwarte jurkjes of gekleurde shirts, daar wilde ze niets voor terug.
Vorig jaar zomer, net na de afschaffing van de coronaregels, gingen Irma en ik samen een weekje last minute naar Spanje. Die vakantie beviel erg goed. Het was weer als vanouds gezellig. Alleen had Irma ook toen niet zoveel geld. Dus ook die trip heb ik iets meer drankjes betaald, maar dat compenseerde ze thuis weer met een lekkere kaasfondue als dank. Daardoor voelde het niet als oneerlijk als ik wat meer betaalde.
Maar na die vakantie kwam het steeds frequenter voor dat Irma geld bij mij leende. Het waren soms kleine bedragen als een paar euro voor een mascara of een kop koffie op een terras. Eerst wuifde ik dat weg: ‘Joh, krijg je wel van mij’. Maar dat was niet vol te houden. Want dat werd al snel even een tientje hier of zelfs veertig euro daar, omdat ze nog op haar salaris moest wachten en geen geld had voor boodschappen. Ik deed dat, omdat ik haar niet wilde laten stikken, ook al bleef ik het apart vinden dat ze gewoon niet wat beter spaarde. Soms kreeg ik het geld keurig terug als ik haar dan een paar dagen later een Tikkie stuurde, maar vaker leek ze die (bewust) te negeren. Met als klap op de vuurpijl nu de ‘vergeten’ vakantie-aanbetaling.” 

Genegeerde Tikkies

“Die twee weken Kos kwam ook echt uit haar koker. Ze had een hele mooie aanbieding gevonden inclusief vlucht, transfer, luxe hotelresort en alle drankjes. Twee weken zou ons 1340 euro per persoon kosten. Ik vroeg nog aan haar of ze dat wel kon betalen, maar dat was geen probleem, zei ze. Er kwam straks vakantiegeld aan, ze zou wat extra diensten draaien en haar verjaardagsgeld opsparen.
Alleen de aanbetaling was op dit moment een probleem: dus of ik dat kon voorschieten? Door alle afgewezen Tikkies was ik al een klein beetje op mijn hoede, toch maakte ik het bedrag over. Ze beloofde het me binnen twee weken over te maken. Ze appte me zelfs al dat het onderweg was. Maar al wat er kwam, geen geld op mijn rekening. Ik checkte mijn saldo wel vier of vijf keer per dag. Na twee weken appte ik haar met de vraag of er misschien iets fout was gegaan? Ik had immers nog niks gezien. Ze stuurde meteen terug dat er wat vertraging was, haar werkgever had het vakantiegeld nog niet had overgemaakt, maar het kwam er écht snel aan.
Dat is nu dus bijna een half jaar geleden. Sindsdien is er nog geen cent naar mij overgemaakt. Ik vind dat heel lastig, want ik zie haar op Instagram wel lekker sushi eten met vriendinnen. Van míjn centen denk ik dan. Ze heeft geen geld om mij terug te betalen, maar wel budget om biertjes op het strand te drinken. Of pizza te bestellen. Wat dat betreft is Instagram een goede klikspaan!

Strenger zijn

Ik merk echt dat het invloed heeft op hoe ik haar ben gaan zien, maar ook op mijn vakantievoorpret. Ik wil me zorgeloos voorbereiden op Griekenland en niet ondertussen denken dat ik in de maling word genomen door mijn beste vriendin, doordat die op mijn zak teert. Ze zou beter thuis macaroni kunnen gaan koken, dan naar een restaurant gaan. Het geld dat ze daarmee uitspaart, kan ze dan mooi naar mij overmaken als aflossing.
Mijn moeder zegt dat ik strenger moet zijn en Irma moet dwingen te betalen of desnoods haar voorstellen een betaalregeling met mij te treffen. Al betaalt zij maar vijftig euro per maand af, dan weet ik tenminste dat ik het terugkrijg. Maar ik durf niet goed. Ik wil onze vriendschap hier niet om laten klappen. De laatste keer dat ik om mijn geld vroeg, reageerde Irma namelijk echt een beetje geërgerd. Zei iets als: ‘Don’t worry, jij krijgt echt je geld wel terug, hoor. Maar ik zit gewoon even krap!’ Ik wist niks terug te zeggen. Ik had willen zeggen dat ik geen bank ben waar je maar onbeperkt van kan lenen. In plaats daarvan ging ik er maar een beetje om lachen.
Doordat ik zelf in het begin te makkelijk ben geweest, lijkt het alsof Irma er gewoon vanuit gaat dat geld voor mij geen rol speelt en dat het me dus ook niet veel kan schelen. Een keer een bioscoopkaartje van acht euro voorschieten of op een cola trakteren vind ik nog steeds geen probleem, maar een aanbetaling van 250 euro is toch echt een heel ander verhaal. Het gemis van dat geld voel ik wel degelijk.
Ik twijfel of ik haar nog een keer een Tikkie zal sturen. Ik wil er eigenlijk niet over hoeven praten op de vakantie. Wat als we daar ruzie krijgen? Dan is de hele vakantie verpest. Maar hoe gaat het straks met de drankjes als we een uitstapje maken? Ik heb echt geen geld om ook die weer voor mijn rekening te nemen. Maar hoe zeg ik dat? Ik worstel enorm met dit dilemma. Moet ik haar voor het blok zetten en daarmee ook onze vriendschap op het spel zetten, of maar gewoon rustig blijven hopen dat ze op een dag vanzelf terugbetaalt? Ik ben er nog niet uit.”

Tekst: Joan Makenbach. Om privacyredenen zijn alle namen veranderd, De echte namen zijn bekend bij de redactie.​​​​​​
Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.