Lezeressen vertellen: ‘Hier lig ik ’s nachts wakker van’

Tekst: Renee Brouwer

25 juni 2025

Een dure dierenartsrekening, klimaatproblemen, een dreigende oorlog… Lezeressen vertellen waar ze regelmatig wakker van liggen.

‘We hebben geen geld voor een dure operatie’

Ilse (37): “Onze teckel heeft een rughernia. Ze moet eigenlijk geopereerd worden, maar dat kunnen mijn vriend en ik niet betalen. Ik heb een baan, maar mijn vriend is onlangs bij een reorganisatie ontslagen. Hierdoor zitten we krap bij kas. We zijn helaas niet verzekerd voor dierenartskosten. Nu proberen we zes weken bench-rust in de hoop dat dat helpt. Maar wat als het niet voldoende is? Ik lig er al nachten wakker van.”

‘Het klimaat verandert, maar veel mensen doen er niks aan’

Mila (32): “In het nieuws hoor je voortdurend over smeltende ijskappen, extreme hitte en steeds vaker voorkomende bosbranden. Toch blijven veel mensen gewoon vliegen en veel vlees eten. Alsof het geen invloed heeft op de klimaatverandering. Ik heb daar echt slapeloze nachten van. We wonen allemaal op dezelfde aarde. Waarom doen we dan zo weinig om haar beter te beschermen?”

‘Er is geen plek in het verpleeghuis’

Maria (58): “Mijn vader heeft dementie en woont nog steeds bij mijn moeder thuis. Omdat er geen plek in het verpleeghuis is, zorgen mijn moeder en ik zelf voor mijn vader. Ik zie hoe hij steeds meer achteruitgaat, hij weet regelmatig niet meer wie wij zijn. Ik maak me veel zorgen. Wat als het straks echt niet meer gaat thuis?”

‘Ik voel me vaak machteloos’

Marjolein (35): “Als onderwijsprofessional zie ik dagelijks hoe kwetsbare leerlingen tussen wal en schip vallen. Door bezuinigingen, digitalisering en een star beleid krijgen kinderen met leeruitdagingen – denk bijvoorbeeld aan dyslexie, dyscalculie of een laag IQ) – niet de begeleiding die ze nodig hebben. Omdat ik gebonden ben aan regels, voel ik me vaak machteloos. Regelmatig lig ik in bed te malen over hoe we deze kinderen wél kunnen helpen. Het laat me niet los.”

‘Ik wil stoppen, maar ik heb dit inkomen hard nodig’

Marieke (46): “Bijna een jaar geleden ging ik voor een filmfestival werken, maar helaas valt mijn baan tegen. Ik mis diepgang. Maar zomaar stoppen kan niet, want ik ben alleenstaande moeder en heb mijn salaris hard nodig. Bovendien solliciteerde ik me voor deze baan al helemaal suf, dus nieuw werk heb ik waarschijnlijk niet zo snel gevonden. Wat moet ik nou doen?”

‘Het raakt me dat ik niet mee kan naar school of een dagje uit’

Noëlle (36): “Door mijn long covid lukt het steeds minder om er echt voor mijn kinderen van acht en achttien te zijn. Vooral mijn jongste vindt het moeilijk dat ik niet mee kan naar school of een dagje uit. Dat raakt me diep. Ik wil zó graag een sterke moeder zijn, maar mijn lijf werkt niet mee. Soms pieker ik er ’s nachts over. Ik probeer er in elk geval altijd voor mijn kinderen te zijn met liefde, aandacht en knuffels. En ik hoop dat dat uiteindelijk het meest telt.”

‘Mijn onterechte schuld houdt mij wakker’

Loesje (44): “Ik heb nog steeds 30.000 euro schuld bij mijn zwager, omdat ik als slachtoffer van de toeslagenaffaire noodgedwongen geld bij hem moest lenen om een onterechte belastingschuld te kunnen aflossen. Die schuld is inmiddels kwijtgescholden, maar mijn lening bij mijn zwager moet ik zelf terugbetalen. Daar kan ik dus niet van slapen.”

‘Vreselijk wat er in Gaza gebeurt’

Loukie (39): “Ik lig wakker van alle ellende in Gaza. Al die kinderen, moeders en vaders, het verdriet en de wanhoop, in combinatie met de onverschilligheid van ons kabinet. Ik vind het vreselijk wat er allemaal gebeurt.”

‘Het kabinet blijft maar bezuinigen’

Rianne (31): “Ik heb een Wajong-uitkering vanwege een zeldzaam syndroom waardoor ik niet fulltime kan werken. Ik kom al amper rond – onder meer door de hoge zorgkosten die ik heb – en maak me echt zorgen hoe ik dat in de toekomst ga doen met al die bezuinigingen van dit kabinet.”

‘Ik houd mijn hart vast voor mijn kleinkinderen’

Anja (68): “Ik maak me regelmatig zorgen om de wereld waarin we nu leven. Voor mijn gevoel zijn alle normen en waarden verdwenen door de komst van social media. Online wordt er veel haat richting bepaalde mensen verspreid. Iedereen kan maar van alles roepen, terwijl het anderen erg kan kwetsen. Ik houd mijn hart vast voor mijn kleinkinderen die in deze harde wereld opgroeien.”

‘Nog steeds schimmel en vocht’

Anita (45): “Onze vorige huurwoning in Groningen moest worden gesloopt door aardbevingsschade. Nu wonen we in een nieuwbouwhuis dat al helemaal onder de schimmel zit, omdat er tijdens de bouw niet genoeg afwatering is aangebracht. En de woningbouw doet niets, we moeten het zelf maar oplossen. Hoe moet dit ooit goed komen?”

‘Ik heb straks geen pensioen’

Kiki (53): “Na mijn scheiding ging er een ton van mijn spaargeld, bedoeld voor mijn pensioen, naar mijn ex. De rest van mijn geld zat in de voorraad van mijn bedrijf. Door alle omstandigheden moest ik mijn onderneming verkopen, maar helaas leverde dat nauwelijks iets op. Toen ik vervolgens door reuma ook nog arbeidsongeschikt raakte, viel mijn inkomen bijna volledig weg. Daardoor ontvang ik nu alleen nog een ziektewetuitkering en heb ik geen goed pensioen meer in het vooruitzicht. Ik heb geen idee hoe ik straks met alleen een AOW-uitkering moet rondkomen…”

‘Mijn allergrootste angst is dat ik alleen over blijf’

Marianne (55): “Mijn man heeft leukemie gehad en door de behandeling van zijn ziekte heeft hij nu een heel zwakke gezondheid. Helaas overleed onze zoon in 2018 plotseling door de meningokokkenbacterie. Wij hebben geen andere kinderen en ik denk vaak: wat als mijn man ook overlijdt? Dan blijf ik als enige van ons gezin over en dat is echt mijn allergrootste angst.”

‘Ik maak me zorgen over hoe zij later op hem terugkijkt’

Anne (47): “Vaak word ik rond drie uur ’s nachts wakker van mijn gedachten. Mijn ex, de vader van mijn achtjarige dochter, worstelt met ernstige mentale problemen. Ik ben al vijf jaar van hem gescheiden. Mijn dochter ziet hem nog wel, maar hij geeft haar weinig aandacht. Hoe ouder ze wordt, hoe meer ze zal beseffen dat ze geen echt vaderfiguur in haar leven heeft. Ik maak me zorgen over hoe zij later op hem terugkijkt.”

‘De acties van Trump maken me bang’

Daniëlle (41): “Nu Trump weer aan de macht is en zonder pardon veel mensen uitsluit, ben ik bang dat mensen nog bozer en gemener tegen elkaar worden. Niet alleen in Amerika, maar ook hier. Ik maak me echt zorgen over hoe in de toekomst zal gaan.”

‘Ik moet er niet aan denken dat mijn zoon straks moet vechten’

Desiree (54): “Mijn 28-jarige zoon heeft eerder in het leger gezeten en ik moet er niet aan denken dat hij misschien straks moet vechten in een oorlog die niet van ons is.”

‘Ik heb amper geld voor boodschappen’

Jacky (54): “Als je een ziektewetuitkering krijgt, gaat je uitkering na twee jaar ziek zijn omlaag, ook als je tegen die tijd nog steeds niet beter bent. Ik zit zelf midden in een revalidatietraject en vraag al zes maanden om een herkeuring. Tevergeefs. Onlangs is mijn uitkering verlaagd naar 920 euro per maand, terwijl ik eerst 2600 euro netto verdiende. Ik heb amper geld voor boodschappen en pieker in bed vaak hoe ik het allemaal moet doen.”

‘Wat als hij mij ineens iets aandoet?’

Lisa (40): “Mijn onderbuurman heeft last van psychoses. ’s Avonds schreeuwt hij vaak urenlang. Omdat er een enorme wachtrij voor psychische hulp is, doen zijn ouders wat ze kunnen, hun zoon woont bij ze in. Maar ik zie hoe ze met de situatie worstelen. Ik heb met ze te doen, maar ben ook bang dat het uit de hand loopt. Wat als mijn onderbuurman mij ineens wat aandoet?”

‘Ik wil scheiden, maar kan geen andere woning vinden’

Joanne (35): “Ik ben al zeker een jaar niet meer gelukkig met mijn man, maar ik durf niet de knoop door te hakken om te gaan scheiden. We wonen nu in een koophuis, maar we hebben allebei niet genoeg geld om elkaar uit te kopen. Ik zal niet zomaar een andere woning vinden, dus ik zit voor mijn gevoel echt vast.”

‘Mijn hoofd blijft maar malen’

Leonie (38): “Ik heb ADHD en Rejection Sensitive Dysphoria (RSD), een overgevoeligheid voor afwijzing. Hierdoor pieker ik ’s nachts veel over kleine dingen, zoals dat iemand overdag naar me getoeterd heeft in het verkeer of een onbenullig misverstand op werk. Eindeloos herhaal ik alles dan in mijn hoofd. Soms helpt afleiding, zoals scrollen op social media of brown noise luisteren. Maar vaak lig ik gewoon wakker, omdat mijn hoofd simpelweg niet uit wil…”

Wees je piekergedachten de baas

Waarom kun je soms zo piekeren? En wat kun je er tegen doen? Psycholoog Mathilda van Maaren legt uit en geeft tips.
Mathilda: “Je piekert vaak het meest als alle prikkels wegvallen, zoals ’s nachts. Dan is het stil en donker en komen juist die vervelende gedachten naar boven. Ons brein is van nature gericht op het herkennen van gevaar. Dat mechanisme helpt ons om veilig te blijven, maar als je daar te veel in blijft hangen, raak je uit balans. En dat terwijl je met piekeren eigenlijk ook niks opschiet.

Daarom is het belangrijk om bewust met piekergedachten om te gaan. Een goede tip is om al vroeg in de avond, zeg rond acht uur, op te schrijven waar je je zorgen over maakt. Als je het opschrijft, gaat het letterlijk uit je systeem. Je kunt dan in de nacht tegen jezelf zeggen: ‘Ik heb hier al over nagedacht, nu mag ik slapen.’

Verder zijn ademhalingsoefeningen via een app als Breathe effectief, net als een rustige podcast luisteren om je aandacht te verleggen. Als je structureel ’s nachts door zorgen wakker ligt, kun je overdag ook een schrijfoefening doen waarbij je al je gedachten op papier zet. Als het piekeren zo heftig wordt dat het je dagelijks leven belemmert, aarzel dan niet om professionele hulp te zoeken, bijvoorbeeld via je huisarts. Want mildheid naar jezelf en een beetje zorgeloosheid zijn essentieel om mentaal gezond te blijven.”

Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.