6 lezeressen over dateleed: ‘Even mama bellen’

Tekst: Redactie Vriendin

24 oktober 2023

Heb je je eindelijk in de datingjungle durven storten, blijkt je aanstaande Romeo alles behalve wat je je had voorgesteld.

‘Na onze date zei hij: je hebt geen idee wie ik ben, hè?’

Maria (29): “Dat dit uitgerekend mij gebeurde, doet het nog altijd goed als verhaal op feesten en partijen. Voorop: ik doe nauwelijks aan social media, volg niets aan juice uit showbizzland. Dus ging ik nietsvermoedend op date met een knappe Tinder. Hij koos het restaurant wel, knipoogde hij van tevoren. Het bleek een überhippe tent in Amsterdam waar ik nog nooit van had gehoord, en waar ik me vanaf de eerste seconde vreselijk ongemakkelijk – want hopeloos underdressed – voelde. Ik onderging de oesters en wijn en krabde me wel even op het hoofd toen ik na afloop voorstelde de rekening te betalen, en hij zei dat die er niet was. ‘Contacten’, grijnsde hij. Dus ging ik er vanuit dat de eigenaar of kok een vriend was, of misschien was het te danken aan zijn werk in de marketingwereld waarover hij had verteld, en ik betaalde alsnog het afzakkertje in een kroeg verderop. Voor mij was wel duidelijk dat meer dan een gezellige avond er niet inzat. Toen ik hem dat vertelde in ons appcontact na die avond, appte hij na een lange stilte: ‘Je hebt geen idee wie ik ben, hè?’ Nou, nee, ik wist niet meer dan hij me had verteld. Of ik eens op zijn social media wilde kijken, vroeg hij – iets wat ik uit veiligheid misschien voorafgaand aan onze date al had moeten doen. Daar zag ik dat hij meer dan honderdduizend volgers had. Aha, hij was geen gewone marketeer, maar een influencer, realiseerde ik me. Niet dat ik hem toen alsnog herkende. Sterker nog: het bevestigde dat we in totaal verschillende werelden leefden. Ik heb hem nooit meer gesproken.”

‘Hij wist wel wat mazen in de wet voor me te vinden’

Magali (47): “Na twee jaar datingjungle na mijn scheiding had ik gelukkig een oog ontwikkeld voor onbetrouwbare mannen. Getrouwde exemplaren, patsers, narcisten, anti-feministen, mannen die alleen uit waren op seks. Ramon leek anders. Zacht, empathisch. Hij had een eigen bedrijf maar hield er sociale denkbeelden op na, vertelde hij tijdens ons wekenlange appcontact. En zo kwam hij ook over, toen we elkaar eindelijk live ontmoetten. We spraken of voor een borrel aan het strand en vanaf het eerste moment voelde ik me bij hem op mijn gemak. Het viel me wel op dat het tussen de regels van zijn verhalen door leek alsof hij ruimer verdiende dan gebruikelijk was voor iemand met een eigen bedrijf in de boekhouding. Misschien was hij er gewoon heel goed in, wuifde ik mijn onderbuikgevoel weg, of had hij ergens een dikke erfenis staan. Maar naarmate de avond vorderde en de tweede fles wijn leger raakte, werd hij loslippiger. Tussen zwart en wit bestond een groot stuk grijs, ratelde hij toen hij vertelde over zijn tweede huis in Portugal, waar hij een groot deel van het jaar verbleef en hoe hij de administratie van zijn zaak ‘natuurlijk zelf’ deed. Toen ik hem voorzichtig wat vertelde over mijn werk als zzp’er, liep hij leeg over waar ik mazen in de wet kon vinden om zo min mogelijk lasten af te dragen. Ongetwijfeld allemaal net niet illegaal, maar mij zat het niet lekker. Dat hij zijn ex-vrouw nooit een cent kinderalimentatie had betaald door zijn inkomsten handig op te voeren terwijl zij veel minder verdiende, was voor mij de druppel: deze man deed duidelijk alles voor zijn eigen gewin, en waarschijnlijk niet volgens de boekjes. Ik heb hem er veel succes en vooral sterkte mee gewenst.’

‘Telefonisch fikste hij een probleempje met zijn oprijlaan’

Yvette (42): “Na zes jaar daten en een spoor aan verbroken minirelaties wist ik het zeker: mijn dochters en ik bleven lekker rustig met z’n drietjes. Geen gescharrel meer, de volgende man in huis zou hooguit de eerste verkering van mijn oudste dochter van 16 zijn. En toen ontmoette ik Teun. Tijdens een avond koken voor daklozen, nota bene. Ik moest lachen om zijn vrolijke babbel en zijn rommelige voorkomen, en al snel stonden we eens per maand samen in de keuken. Als zzp’er in de zorg, waar alles om mensen en niet om materie draait, had ik een broertje-dood aan opsmuk en gladde praatjes. Dus leek Teun de uitgelezen kandidaat voor een gezellige avond. Hij werkte in de communicatie, vertelde hij. Perfect, dacht ik, want is communicatie niet waar een goede relatie mee begint? We dronken wat na een kookdienst, en nog een keer, en voor ik het wist stemde ik toe in een heuse date. Na weken om elkaar heen draaien was me één ding duidelijk: deze man zou weleens toekomstmateriaal kunnen zijn.
In een restaurant dat eigenlijk te chic was voor het budget dat ik me kon permitteren, beleefden Teun en ik een paar heerlijke uren. Ik besloot: als hij me zou vragen te blijven vannacht, zou ik toestemmen. En toen rinkelde zijn telefoon. Uit een paar steekwoorden begreep ik dat er een technisch mankement was aan zijn huis. Het bleek het elektronische hek naar zijn oprijlaan, vertelde Teun toen hij ophing. Pardon, oprijlaan? Waar woonde deze man? In een enorme villa, zo bleek. Vroeger had ik het nog wel interessant gevonden, maar nu zag ik alleen maar rode vlaggen. Mannen met vermogen waren in het verleden niet de beste partners gebleken. Op de een of andere manier deelden die exen zelden mijn voorliefde voor de kleine, eenvoudige dingen in het leven. Toch, dat Teun kookte voor daklozen sprak mijn vooroordelen tegen. Ik negeerde de alarmbellen en stortte me toch in zijn armen, die nacht. Dom, dom, dom, want in onze eindeloze appconversaties in de weken daarop kwam zijn ware aard bovendrijven. Zijn vrijwilligerswerk bleek een mooi masker voor een man die zowel zijn ex als zakenpartner financieel had opgelicht. Wat-ie bij zijn ex kon, kon hij ook bij mij, wist ik. Zo waren mijn vlinders als sneeuw voor de zon weer gevlogen. En bij de opvang heb ik hem nooit meer gezien.”

‘Pas na twee weken vroeg ik hoe oud hij was’

Ineke (54): “‘Hoe oud ben je eigenlijk?”, vroeg ik toen de man met wie ik al twee weken een vurige amourette beleefde op een Spaanse singlescamping, me na een stille vrijpartij in zijn tent tegen zich aantrok. Alles hadden we besproken in de weken ervoor. Onze geschiedenissen, scheidingen en kinderen. Onze angsten en verlangens. Ambities. In alles leken we op één lijn te zitten. Gek dat onze leeftijden niet ter sprake waren gekomen, realiseerde ik me opeens. Toen hij stralend ‘tweeëndertig’ zei, viel ik bijna achterover. Oké, hij zag er goed geconserveerd uit, maar zonder op te scheppen: ik ook. Dat hij tweeëntwintig jaar jonger was, had ik geen seconde opgemerkt. Zijn dochter was tien, mijn jongste twaalf; ik ging er automatisch vanuit dat we in dezelfde levensfase zaten. Maar hij had mijn zoon kunnen zijn! Al mijn gevoelens waren in één klap over. Een relatie met iemand uit een compleet andere generatie, ik kon het niet. Meteen zette ik er een punt achter. De rest van de vakantie probeerde hij me nog op andere gedachten te brengen, maar ik was onvermurwbaar. En gelukkig maar, want de man van zestig met wie ik nu date, voelt stukken beter.”

Even mama bellen

Marieke (39): “Zijn portemonnee zat nog in zijn jas, constateerde mijn date geschrokken in het chique restaurant waar we tegen alle waarschuwingen in hadden afgesproken voor onze eerste ontmoeting. De portemonneetruc is een klassieker, leerde ik later, maar wist ik veel. Naïef betaalde ik de rekening. Iets wat ik hoe dan ook geen probleem vond, dan betaalde hij toch de volgende keer? Voordat we vertrokken moest hij nog één telefoontje plegen, stamelde hij. Terwijl ik wegliep naar het toilet, hoorde ik hem nog net bellen: “Mam, kun je me over een kwartiertje komen halen, dan drinken we daarna nog een kopje thee.” De man woonde nog bij zijn moeder! Toen ik me op weg naar buiten excuseerde voor wat ik had gehoord en erop doorvroeg, bleek dat hij ‘een probleempje’ had in de sfeer van schuldsanering. Helemaal niets om je voor te schamen, maar na jaren financiële ellende na mijn scheiding, rende ik liever hard weg van de problematische totaalpakket. Zijn moeder troostte hem vast wel.”

Op vrije(rs) voeten

Gaby (38): “Er was één dingetje waar we het live nog even over moesten hebben, meldde mijn Tinder monter toen we afspraken in mijn stam-date-café. ‘O, heb je een houten been?’, appte ik grappend terug – wat overigens geen probleem was geweest. De werkelijkheid vond ik stukken lastiger: hij bleek net een jaar vrij uit de gevangenis. Iets met identiteitsfraude waar ik het fijne liever niet van wilde weten, en hoe dan ook wilde ik niets weten van een man die tot criminaliteit in staat was. Nee, ‘niet zo handig’, noemde hij zijn daad. Maar ik vreesde dat als ik dit contact zou voortzetten, ík degene met de echte spijt zou worden.’

Welke gouden anti-dateleedtip geven deze vrouwen?

Maria: “Doe van tevoren een goede achtergrondcheck! Zet je vriendinnen in om ongemerkt op LinkedIn te kijken, check Instagram, Facebook, TikTok, Snapchat. En ja, klik óók op de vrienden van die personen, die zeggen vaak een hoop over iemand.”
Magali: “If it walks like a duck and talks like a duck, it probably is a duck. Val niet voor mooie praatjes, maar kijk naar wat iemand dóét. Acties zeggen meer dan woorden. Is je date onbeschoft tegen de ober, denigrerend tegen de serveerster, doet-ie – zoals in mijn geval – dik over duistere praktijken? Rennen!”
Yvette: “Ervaringen uit het verleden bieden wel degelijk een garantie voor de toekomst. Gebruik je levenservaring en luister naar je onderbuik als iemand te mooi lijkt om waar te zijn, of trekjes vertoont die je eerder hebt gezien en niet meer wilt ervaren.”
Marieke: “Wees wijzer dan ik en ga tijdens een eerste date niet meteen uit eten. Na één wijntje kun je zo wegwezen, bij een etentje zit je zo drie gangen aan tafel gekluisterd.”
Gaby: “Spreek hoe dan ook nooit meteen bij iemand thuis af, totdat je min of meer zeker weet dat het veilig is. Zorg ook dat je tussendoor even incheckt bij een vriendin. Die kan je in noodgevallen ‘redden’ met een zogenaamd spoedgeval, en anders vindt ze het vast fijn om te weten dat alles oké is. Spreek ook af dat die vriendin op een laat tijdstip nog even belt of appt. En weet wanneer je aan het barpersoneel moet vragen of ‘Angela’ werkt; een algemeen bekend codewoord om aan te geven dat je je bedreigd voelt door je gezelschap.”
Ineke: “Maar vergeet bovenal niet om er open in te gaan. Ja, er lopen veel gekken rond, maar gelukkig nog altijd meer normale en zelfs heel leuke mensen. Iemand kan je nog positief verrassen.”

Tekst Jorinde Benner
Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.