Julia (27): ‘Ik trouwde en scheidde binnen zes weken’

21 september 2023

De voorbereidingen voor het huwelijk van Julia (27) en Randy (27) namen aanzienlijk meer tijd in beslag langer dan het huwelijk zelf. De wittebroodsweken duurden slechts zes weken. Daarna was de relatie tussen Julia en Randy voorbij.

Julia: “Op het moment dat de buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand aan Randy vroeg ‘en neem jij, Randy, Julia tot je wettelijke echtgenote…’ en hij heel overdreven en met een fake-glimlach ‘ja graag’ antwoordde, schudde ik zachtjes mijn hoofd. Je liegt dat je barst, dacht ik. Ons huwelijk was een grote vergissing, deze ceremonie een toneelstuk. Maar wat kon ik nog inbrengen? Zelf keihard ‘nee’ zeggen? Dat deden ze alleen in The Bold and the Beautiful en mijn leven was nog net geen soap. En dus zei ik netjes ‘ja’ en onderging gelaten het applaus van onze bruiloftsgasten. Ze hadden geen idee van het drama dat de week ervoor had plaatsgevonden en gingen af op wat ze zagen: een prachtig jong bruidspaar. Randy in een mooi donkerblauw pak, ik in klassiek wit.
Hoe ik die dag verder ben doorgekomen weet ik niet meer. Ik speelde de happy bride, terwijl ik me vanbinnen verdrietig en eenzaam voelde. Later viel het me in ons trouwalbum op dat er, afgezien van de traditionele shoot, bijna geen enkele foto is gemaakt waar mijn nieuwbakken echtgenoot en ik samen op staan. Randy was continu met zijn vrienden en familie en ik met de mijne.”

Sterke aantrekkingskracht

“Anderhalve week voor onze trouwdag, in juni 2019, was er nog geen vuiltje aan de lucht. Randy en ik waren al vijf jaar samen en – dacht ik – heel gelukkig. We hadden een huis in ons geboortedorp gekocht en bouwden aan de toekomst. Kerstavond 2017 had Randy mij ten huwelijk gevraagd en had ik volmondig ‘ja’ gezegd. Vervolgens namen we ruim de tijd, anderhalf jaar, voor de voorbereidingen op de bruiloft. We wilden een dag met alles erop en eraan, van ’s ochtends tot ’s avonds laat, inclusief een te gek feest. Samen hadden we de grootste lol bij het uitzoeken van een locatie, band en kleding. Al die tijd heb ik bij Randy nooit iets gemerkt van enige onvrede of angst voor de stap die we zouden nemen.
Maar op de ochtend na onze vrijgezellenfeesten wilde hij ineens iets met mij bespreken. Ik schrok van zijn blik toen hij tegenover me ging zitten. Randy werkte bij de politie en had onlangs een heftig incident meegemaakt: iets met een grote groep agressieve jongeren, bedreigingen, verwurgingen en buitensporig geweld. Het was volledig uit de hand gelopen. Dat had hij me eerder allemaal verteld. En ook dat hij die nacht dienst had gehad met Anita, een jongere vrouwelijke collega, en dat het hen beiden erg had aangegrepen. Ze appten nog regelmatig over het voorval, om het zo beter te verwerken. Maar wat hij me toen niet had verteld en nu wel, was dat er die nacht ook een vonk tussen hem en Anita was overgeslagen. Er was niets fysieks gebeurd, beweerde hij, maar sindsdien voelde Randy wel een sterke aantrekkingskracht voor haar. Eigenlijk kon hij alleen nog maar aan haar denken. Vervolgens zei hij treurig tegen mij: ‘Ik weet nu niet meer of ik nog wel met jou verder wil, Julia.’
Ik wist niet wat ik hoorde, maar wilde het ook niet horen. ‘Onzin’, zei ik. Hij had iets emotioneels meegemaakt, was bang geweest en geschrokken en had dat gedeeld met zijn vrouwelijke collega, maar dat was gewoon kameraadschap. Randy is een stoere gast, maar wel een met een klein hartje. Zorgzaam en een echte family man. Ik snapte dat het bewuste voorval hem vreselijk had aangegrepen en dat hij er alles aan had gedaan om zijn vrouwelijke collega te beschermen, maar die gevoelens moest hij niet uitleggen als liefde.
Ook zijn ouders, waar we meteen naartoe zijn gereden voor steun, probeerden hem op andere gedachten te brengen: jullie zijn al vijf jaar samen, Anita was een meisje dat zo maar voorbij kwam, hij mocht daar nu niet alles voor opgeven. Randy had vast koudwatervrees, concludeerde zijn vader. Niks aan de hand, gewoon even stoom afblazen en het huwelijk doorzetten. Het was nu te laat voor twijfels. Het zou vast een leuke dag worden.”

Vooruitziende blik

“Gewoon doorgaan alsof er niets aan de hand was, was ook mijn voorstel. Niet alleen omdat ik me geen leven zonder Randy kon voorstellen en mijn relatie per se wilde redden, maar vooral vanwege de schaamte. Het idee dat ik onze vijftig dag- en alle avondgasten zou moeten afbellen om te vertellen dat er geen huwelijk zou komen, vond ik te gênant. Afzeggen was simpelweg geen optie. Er was maar één uitweg en dat was volgende week die witte jurk aantrekken die boven op zolder op me wachtte en samen met Randy naar het altaar gaan.
Bovendien was ik er heilig van overtuigd dat deze Anita een gril was van Randy. Een manier om te dealen met de vrees voor het huwelijk, precies zoals mijn aanstaande schoonvader dacht. We waren nog jong, het was gezond een bepaalde spanning te voelen. Ik was heel laconiek, lichtte zelfs mijn eigen ouders en zus niet in. Nergens voor nodig, niks aan de hand. Ik liep die dagen echt met oogkleppen op. Ik wilde Randy’s twijfels niet zien, stortte me op alle kleine details die nog geregeld moesten worden en bleef geloven in onze relatie.
Toch vloog het me op de dag zelf ineens allemaal aan. Alsof ik toen pas besefte dat het geen bevlieging van Randy was. De huwelijksplechtigheid met het jawoord voelde vreselijk ongemakkelijk: ik hoorde Randy te gemaakt zeggen hoe graag hij met me wilde trouwen en ik geloofde zijn enthousiasme niet. Maar eigenlijk viel dat nog in het niet bij het moment waarop ik een hand- en theedoekenset van de Hema kreeg van een voor mij vreemde vrouw: ‘Alsjeblieft, voor je nieuwe huis’, zei ze. Daar snapte ik niks van. Míjn nieuwe huis? Ik ging helemaal niet verhuizen.
Achteraf viel het kwartje. Die vrouw was Anita, de bewuste collega waar Randy verliefd op was geworden! Hij had zijn hele team uitgenodigd op het feest en zij was zo brutaal geweest nog te verschijnen ook en mij aan te spreken. Blijkbaar had ze een vooruitziende blik met haar keukendoeken, want niet veel later trok ik uit onze echtelijke woning om op een flat te gaan wonen.”

Over en uit

“Maar zover was het niet meteen. Onze huwelijksreis zou pas later dat jaar plaatsvinden, dus op een nachtje in een hotel na bleven we thuis. We kletsten een beetje over de huwelijksdag en bestelden alle foto’s, maar spraken niet meer over Anita en Randy’s onzekerheden. Volgens Randy speelde er ook niets meer tussen hen. Hij wilde voor onze relatie vechten, zei hij. Toch voelde ik me somber. Niet zoals je je hoort te voelen als je net getrouwd bent. Diep vanbinnen wist ik dat er iets sluimerde.
Zes weken na ons huwelijk was er kermis in het dorp. Randy zou er met een groep vrienden naartoe gaan. Voordat hij de deur uit ging, stond hij voor de kledingkast te dubben. Hij vroeg me hulp bij wat hij aan moest trekken en ik antwoordde geërgerd: wat je altijd draagt. Maar ineens kreeg ik een schok. Ik voelde: zij is daar ook. Waarom maakte hij zich anders druk om zijn uiterlijk, dat deed hij anders nooit. Toen ik hem confronteerde met mijn vermoedens, gaf hij het toe. Ja, Anita kwam ook en ja, hij was nog steeds verliefd. En hij vertelde ook dat hij een diepe connectie met haar voelde die hij verder wilde onderzoeken. Misschien kon Anita op een bepaalde manier in zijn leven blijven, een rol krijgen in ons huwelijk? Ik wist niet wat ik hoorde. Had Randy soms een tik van de molen gehad? Ik was niet van plan een bijvrouw te accepteren, laat staan hem nog te vertrouwen. Ik liet niet meer met me spelen, voor mij was het over en uit. Ik wilde nog maar één ding: zo snel mogelijk van Randy scheiden.
Uiterst kalm ben ik naar mijn familie gereden om te vertellen dat het huwelijk klaar was en waarom. Later heb ik al onze vrienden en kennissen een appje gestuurd met heel summiere uitleg. We wonen in een klein dorp waarin iedereen elkaar kent. Ik had geen zin Randy een trap na te geven of uit te wijden over details. Onze omgeving was uiteraard verbaasd, maar vooral nieuwsgierig. Wat was er gebeurd? Het is natuurlijk ook best een gek verhaal als je als koppel na zes weken al uit elkaar gaat. Het officiële trouwalbum was amper binnen, mijn trouwjurk hing nog bij de stomerij.”

Leuke, nieuwe man

“Vlak nadat Randy en ik de papieren voor de scheiding hadden ingeleverd bij een mediator, besloot ik dat ik iets heel anders wilde met mijn leven. Ik ging vanuit het beschermende noorden naar Rotterdam om daar, in een grote en anonieme stad, aan een studie te beginnen! Hoe makkelijk dit ook klinkt: eenmaal op mezelf was het de hel. In Rotterdam kende ik helemaal niemand. Ik zat letterlijk in een flatje drie hoog achter. Soms lag ik huilend in bed. Dit was zo niet hoe ik het had bedacht.
Maar ik wilde weg uit de vertrouwde omgeving, weg van Randy. Ik had geen zin in een confrontatie met hem en Anita: zij woonden al half samen, in ons oude huis. Het was heel helend om los te komen van het scheidingsverhaal en mijn kracht terug te vinden. Nieuwe vriendschappen aan te gaan, weer te stappen en te daten. Het deed me goed.
Ondertussen ging de relatie van Randy en Anita ook uit en stond hij weer op mijn voicemail. Hij wilde een nieuwe kans, werken aan ons, in relatietherapie. Hij had ingezien dat hij een fout had gemaakt. Zag nu in dat het geen liefde was geweest, maar een bevlieging, zoals wij al hadden gezegd.
Maar het was voor mij te laat. Niet alleen vertrouwde ik hem niet meer, ik had inmiddels een heel leuke, nieuwe man ontmoet. Jasper, iemand die vol voor mij gaat. Ik vind het erg fijn om met hem samen te zijn. Wat dat betreft ben ik gelukkig niet het geloof in mannen en relaties kwijtgeraakt. Ik ben geen achterdochtige of zure vrouw geworden. Met Randy had ik pech, met deze man heb ik het geluk teruggevonden. Ik durf zelfs weer aan een huwelijk te denken – ik weet dat Jasper dat op den duur graag zou willen. Maar als ik ooit weer trouw, is het voor altijd.”

Tip van de redactie

Zou je graag willen dat je relatie meer in balans komt? Lees dan eens de bestseller: Liefde is een werkwoord. Zo ontdek hoe je kan omgaan met positieve en negatieve gevoelens in een relatie. Je komt te weten welke fasen er in een huwelijk zijn. Of het mogelijk is om een langdurige relatie nog te veranderen. En nog veel meer. Voor meer informatie klik op onderstaande button.

Tekst: Joan Makenbach.
Om privacyredenen zijn alle namen veranderd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.​​​​​​

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.