Jiske: ‘Ik weet dat hij vooral dol is op mijn geld’

Tekst: Mariette Middelbeek

26 maart 2025

Op het eerste gezicht hebben Jiske (33) en haar vriend Arnoud (34) het gewoon prima met elkaar. Maar Jiske weet wel: mocht haar geld opgaan, dan is Arnoud weg. “Maar andersom ‘gebruik’ ik hem om mijn kinderwens te vervullen.”

Jiske: “Ik kwam thuis en Arnoud was zo blij als een kind. ‘Hier, moet je kijken’, zei hij en hij duwde futuristisch uitziend apparaat onder mijn neus, in zijn andere hand had hij de afstandsbediening. Het apparaat bleek een drone te zijn, gloednieuw en voorzien van de meest recente snufjes. Arnoud heeft er dagen over gedaan om uit te vinden hoe hij hem precies moest gebruiken, want een drone besturen is, zo heb ik me laten vertellen, niet zo makkelijk. Maar al snel kreeg hij er handigheid in. Hij heeft hem sinds vorige week en sindsdien heeft hij de hele buurt al in beeld gebracht, net als het nabijgelegen bos, de snelweg en ons hele huis. Ik heb er verder niet heel veel mee, maar ik vind het leuk om te zien dat hij hier zijn ziel en zaligheid instopt. En ik moet zeggen dat hij mooie beelden maakt, hij krijgt er echt handigheid in.
Mijn ouders, die hier afgelopen weekend waren, waren er duidelijk minder over te spreken. ‘Wat kost dat?’ vroeg mijn vader om vervolgens bijna van zijn stoel te vallen toen hij de prijs – bijna vijftienhonderd euro – hoorde. Zij weten ook wel dat Arnoud zelf nu niet bepaald het geld verdient om zulke dure spullen te kopen en dat hij dus van mijn inkomen uit winkelen gaat. En ik weet dat natuurlijk ook, maar ik zit er niet mee. Arnoud en ik hebben het goed samen, we hebben allebei een belang binnen onze relatie waar we het niet over hebben maar dat ons bij elkaar houdt. Ja, we houden van elkaar, maar als ik eerlijk ben, vind ik Arnoud meer een goede vriend dan de man waar ik nu echt woest verliefd op ben, naar wie ik uitkijk als ik na een werkdag thuiskom en die mij een beter persoon maakt. Of voor wie ik door het vuur wil gaan. Maar ik heb een enorme kinderwens en hij is degene met wie ik die op een fijne manier kan vervullen – ik weet zeker dat hij een geweldige vader zal zijn en omdat hij toch niet zo veel werkt, kan hij ons toekomstige kind een stabiele thuisbasis geven. Andersom weet ik dat hij vooral dol is op mijn geld. Valt mijn inkomen ooit weg, dan denk ik dat hij zomaar kan openstaan voor een andere vrouw die hem financieel gezien meer te bieden heeft.”

Maatjes

“Ik realiseer me dat het als een zakelijk contract klinkt als ik het zo vertel. Maar zo zie ik ons leven niet. Arnoud en ik zijn nu zes jaar bij elkaar en we hebben vrijwel nooit ruzie, we geven om elkaar en ik weet als ik thuiskom dat het huishouden geregeld is en het eten gekookt. We hebben een leuke vriendenkring en genieten van het leven. Misschien niet in een diepe verbondenheid op zielsniveau, maar zeker wel als maatjes. We laten elkaar vrij, doen niet moeilijk als de ander een avond sporten is of een weekendje weg. We hebben geen seksleven waarbij de stukken eraf vliegen, maar Arnoud is een knappe man met een goed lichaam dus ik vind het prima om met hem te vrijen. Als ik mijn eigen relatie vergelijk met de relaties van mijn vriendinnen dan weet ik wel dat het ergens niet helemaal goed zit, maar het kan echt een stuk slechter. Zoals bij die vriendin die zo door haar vriend gedomineerd wordt dat ze er echt onder lijdt of die vriendin die maar niet wil zien – maar diep vanbinnen heus wel weet – dat haar vriend veel vreemdgaat. Bij Arnoud en mij is het rustig en dat is fijn. We hebben een balans. En misschien is dat een balans waar je iets van kan vinden – hij houdt van mijn geld, ik wil een kind – maar wie doe ik hier kwaad mee?
Dat geld, dat was vanaf dag één iets wat Arnoud aantrekkelijk aan mij vond. In het begin zei hij nog dat hij mijn ambitie en gedrevenheid sexy vond, maar inhoudelijk heeft hij nou niet al te veel interesse in mijn werk. Maar het geld, tja, dat is een groot pluspunt voor hem. Niet alleen heb ik een inkomen van bijna tienduizend euro per maand, ik kom ook uit een financieel gezonde familie, om het zo te zeggen. Mijn ouders zijn heus niet extreem rijk, maar geld is ook nooit een probleem geweest. Ik heb alle kansen gehad op het gebied van studie, bij het kopen van mijn eerste huis ben ik ruimschoots geholpen door mijn ouders en daar hebben we bij ons huidige huis ook van geprofiteerd. Eens in de zoveel tijd doen mijn ouders een schenking aan alle drie hun kinderen, de afgelopen tien jaar heb ik op die manier al bijna zestigduizend euro ontvangen. Daarnaast verdien ik zelf als advocaat natuurlijk goed, dat is zeker het voordeel van een goede studie kunnen volgen én van mijn eigen werklust. Ik hou van mijn werk, ben enorm gedreven om veel uren te maken en dus ook veel geld te verdienen. Van dat geld kunnen we een heel fijn leven leiden: mooi huis, uit eten in goede restaurants, verre vakanties, twee auto’s voor de deur – het is allemaal geen probleem. Arnoud is daarnaast dus ook dol op gadgets. Die drone, maar ook altijd de nieuwste en duurste telefoons en tablets. Mooie kleren, ook iets waar hij van houdt. En ja, dat kost allemaal geld.”

Slim genoeg

“De levensstijl waar Arnoud van houdt matcht alleen niet helemaal met zijn inkomen, of zijn werklust. Laat ik zeggen dat Arnoud het werken niet heeft uitgevonden. Als hij nu twintig uur per week werkt, is het veel. Vaker is het vijftien of nog minder, hij kan het zelf bepalen omdat hij voor zichzelf werkt. Hij is slim genoeg, hij had na zijn hbo-opleiding makkelijk naar de universiteit kunnen gaan en hij zou ook met alleen zijn huidige opleiding echt een goede baan kunnen hebben. Hij heeft veel verstand van IT, daarin is altijd genoeg werk te vinden en als je het goed aanpakt, kun je heel wat geld verdienen. Arnoud heeft ook zakelijk inzicht. Als hij wilde, zou hij een bedrijfje kunnen beginnen waarin hij de klussen binnenhaalt en mensen voor zich laat werken. Maar dat doet hij niet, want zoiets betekent vijftig uur per week werken, keihard ervoor gaan, risico’s nemen. Daar heeft hij geen oren naar. De eerste jaren heb ik hem nog weleens gestimuleerd hiervoor te gaan, maar inmiddels doe ik dat niet meer. Het heeft geen zin, we hebben het extra geld niet nodig en het levert me alleen maar een chagrijnige man op. Waarom zou ik dat willen?
Sinds een jaar of twee, drie zeg ik er dus niets meer van. Dat is ook ongeveer de periode dat mijn kinderwens nu duurt. In het begin alleen op de achtergrond, maar zeker het laatste jaar is die wens groter en groter geworden. Om me heen krijgen vriendinnen kinderen en die zie ik vaak stressen met de opvang, werk, een ziek kind en noem maar op. Ik ben daardoor meer het voordeel gaan inzien van een man zonder ambitie. Twee jaar geleden heb ik mijn wens met Arnoud besproken, maar hij was er toen nog niet klaar voor, wilde nog van zijn vrijheid genieten. Vorig jaar ben ik meer gaan aandringen en sinds zes maanden gebruiken we geen anticonceptie meer. Vooralsnog ben ik niet zwanger, maar ik heb geduld, al wordt de teleurstelling wel elke maand groter. Arnoud lijkt er nog niet echt mee bezig te zijn, maar ik hoor van vriendinnen dat dat voor hun mannen ook gold. Pas als de baby er eenmaal is, en zelfs vaak pas na een paar maanden, wordt hun betrokkenheid groter. Ik denk dat dat voor Arnoud ook geldt, hij is een man die erg bij de dag leeft, liever niet te ver vooruit kijkt. En dat is prima, dat maakt hem ook een relaxte man om mee om te gaan.”

Een profiteur

“Wat ik soms wel moeilijk vind, is dat mijn omgeving niet altijd te spreken is over Arnoud. Zeker mijn ouders bekijken hem met argusogen, denken dat hij alleen maar op mijn geld uit is. Mijn vader heeft hem zelfs al eens een profiteur genoemd. Niet tegen mij, maar tegen mijn moeder toen hij dacht dat ik het niet hoorde. Dat maakt me verdrietig want ik houd van mijn ouders en hun mening is belangrijk voor me. Ik zou willen dat ze mijn keuzes wat meer steunden. Mijn ouders zijn zelf harde werkers, ik heb het wat dat betreft niet van een vreemde. De overtuiging dat je moet werken voor je geld, ziet er bij hen heel diep in. Dat ze  schoonzoon hebben met een goed stel hersens en handen die desondanks op de zak van hun dochter teert, maakt dat ze negatief over hem denken. Ik heb weleens geprobeerd het onderwerp met mijn ouders bespreekbaar te maken. Ik wil ze graag laten inzien dat Arnoud misschien van mij profiteert, maar ik ook van hem. Doordat hij thuis meer doet dan ik, kan ik ook meer werkuren maken. Hij geeft me rust en stabiliteit en dat is heel belangrijk als je een hectische baan hebt, zoals ik. Ik hoop dat als we een baby krijgen, mijn ouders zullen bijdraaien en zullen zien dat niet alleen voor mij maar ook voor hun kleinkind, Arnouds gebrek aan werklust vooral een voordeel is. En dat ze dan ook geen steken onder water meer geven, iets waar vooral mijn vader goed in is. Zelf hebben ze hun schenkingen zo geregeld dat in geval van een scheiding, niets van het geld van mijn ouders naar Arnoud gaat. Ze willen graag dat ik zelf ook iets regel, ook al zijn Arnoud en ik niet getrouwd. Bijvoorbeeld dat het huis van mij is omdat ik de hypotheek betaal. Maar ik vind het lastig, omdat niet alles in geld is uit te drukken. Als advocaat ben ik enorm van de regels en van het doorpakken, maar privé schuif ik dit soort dingen heel makkelijk voor me uit. Ook omdat ik de urgentie niet echt voel. Diepe liefde of niet, vrienden of niet, ik geloof wel echt dat Arnoud en ik bij elkaar blijven, anders zou ik ook niet aan kinderen willen beginnen. Ons kind kan opgroeien in een veilige, stabiele situatie zónder financiële zorgen, dat is toch een groot cadeau?”

Tekst: Mariëtte Middelbeek. Om privacyredenen zijn alle namen veranderd, De echte namen zijn bekend bij de redactie.​​​​​​
Foto: Getty Images