Ilona maakt zich zorgen over het alcoholgebruik van haar beste vriendin
8 december 2021
Ilona (34) is al 22 jaar bevriend met Mirjam (34). Ze maakt zich grote zorgen vanwege haar drankgebruik.
“Het heeft lang geduurd voordat ik in de gaten had dat het drankgebruik van mijn beste vriendin Mirjam meer was dan een ‘wijntje voor de gezelligheid’ of ‘biertje op een terras’. Het is een proces van jaren geweest en geleidelijk gegaan, waardoor ik niet meteen door had dat er wel héél vaak een fles op tafel kwam als we met elkaar afspraken – en soms zelfs al vroeg op de dag.
Mirjam heeft haar overmatige alcoholinname ook lang kunnen verbloemen met smoesjes en mooie verhalen. Pas een half jaar geleden besefte ik dat er eigenlijk niks sociaals meer was aan haar drankgebruik. Toen ik ging tellen hoeveel wijn en bier ze nu eigenlijk wegslobberde op een dag, ontdekte ik Mirjam dus een serieus probleem heeft. Helaas denkt zij daar niet hetzelfde over.”
Losser en vrolijk
“Mirjam en ik kennen elkaar al 22 jaar. Ze is altijd een stevige drinker geweest. Toen we nog jong waren en elk weekend gingen stappen, sloeg zij rustig acht biertjes achterover op een avond. Ik dronk ook wel, maar ik kon haar straffe tempo niet bijhouden. Toch was ze geen zuipschuit of binge-drinker, zoals je nu weleens hoort over jongeren. Ik merkte ook nooit iets aan haar. Misschien omdat ze groot en fors is? Ze kreeg geen nare dronk, hoefde nooit te spugen en ging ook niet ineens raar doen. Ze was wat losser en vrolijk, en dat vond ik alleen maar leuk.
Zelf kan ik niet goed tegen alcohol. Ik ben maar 1 meter 58 en tenger. Twee wijntjes is voor mij echt het maximale, van meer krijg ik hoofdpijn. Na zo’n stapavond met Mirjam had ik meteen weer genoeg voor de hele week. Ik vind thee of water net zo lekker. Nog steeds ben ik geen echte drinker. Hooguit een keer een glas rode wijn bij het eten. Ik grap altijd dat ik al dronken raak van een kersenbonbon.
Stappen doen Mirjam en ik nu al jaren niet meer. Ik kreeg een relatie en een gezin, Mirjam – die stewardess is – heeft een relatie met een getrouwde collega die ze af en toe op de route ziet. Onze vriendschap is me erg dierbaar. Afhankelijk van haar rooster zien we elkaar nog steeds regelmatig. We wonen op fietsafstand en spreken meestal na het eten bij haar thuis af. Omdat zij alleen woont, kunnen we bij haar thuis ongestoord bijkletsen.”
Alcoholwalm
“Vroeger zette Mirjam na de koffie altijd al een fles witte wijn op tafel ‘voor de gezelligheid’. Ook al was het maandagavond, voor haar was het weekend, zei ze dan. Ze werkt onregelmatig, dus ik snap wel dat ze zich op haar vrije avond ook wilde ontspannen. Ik hield het sowieso bij fris. Bij mij staan de volgende ochtend immers weer drie kleine kinderen aan mijn bed. Geen punt, zij dronk één of twee glaasjes en zette de wijn dan met een vacuümkurk weg voor een andere dag. Maar het laatste half jaar komt er geen dop meer op, maar gaat de fles in één keer leeg. Als ik tegen half acht aankom, zit Mirjam op dat tijdstip nóg of ál aan de wijn of soms zelfs sterker. Ze slaat de espresso helemaal over. Ook al dring ik nog zo aan of neem ik iets lekkers mee voor bij de thee. Zij houdt het bij haar wijntje of whisky-cola. Mirjam schenkt zichzelf steeds bij, zodat haar glas nooit leegraakt en ik ook niet zie hoeveel ze precies neemt. Maar op het aanrecht staan meerdere aangebroken drankflessen, in haar handtas zitten standaard van die Bacardi en Jack Daniels-miniaturen die je in het vliegtuig krijgt en de lege flessen in haar keukenkast doen denken aan die van een drukbezochte kroeg.
Ik merk dat ze er ook minder goed tegen kan dan vroeger. Of misschien neemt ze gewoon te veel? Ze is afwezig, praat veel harder dan normaal en soms valt ze zelfs even in slaap. Zelf houdt ze het op jetlag-klachten, maar dat had ze vroeger nooit. Meestal ruik ik ook alcohol als ik haar drie kussen geef als begroeting. Dat vind ik echt heel erg.”
Heel ongerust
“Mirjam weet dat ik me grote zorgen maak om Mirjams drankgebruik. Ik heb al een paar keer verteld hoe ongerust ik ben. Als je al meer dan twintig jaar bevriend bent, kun je je best bemoeien met iemands leven, vind ik. Zeker omdat er verder niemand is met wie zij zo close is als ik. In eerste instantie wuifde Mirjam mijn zorgen weg: niks aan de hand. Ze had nu misschien wat veel gedronken, maar na een hele week in het buitenland vond ze dat ze ‘iets lekkers had verdiend’. Oké, zo gaf ze toe, ze had op de reisbestemming ook al wel wat cocktails bij het zwembad genomen en ’s middags port omdat ze een keelpijn en griep voelde opkomen. Dus al met al kwam ze wel aan een schrikbarend hoog alcoholgemiddelde die week. Ze beloofde er beter op te letten. Om vervolgens een week later weer net zo veel te pimpelen en later op de avond met een dubbele tong excuses te verzinnen waarom ze nu weer zo veel had gedronken. Toch ontkent ze tot op de dag van vandaag dat ze problemen heeft. Ze blijft zeggen dat ze nergens last van heeft, omdat ze niet verslaafd is. Naar eigen zeggen kan ze rustig dágen stoppen. Ze drinkt niet aan boord van een vliegtuig, en ook niet de dag voordat ze de lucht in moet. Ze zal nooit haar baan in gevaar brengen door met een slok op haar auto in te stappen of aangeschoten op haar werk te verschijnen. Ze beweert dat het in het vliegwereldje heel normaal is een drankje te doen. En dat zij misschien wel net iets meer dan een ander drinkt, maar dat dat komt omdat ze nou eenmaal gewoon goed tegen alcohol kan. Zij merkt niks na één fles wijn op een avond en heeft amper katers. Bovendien slaapt ze er heerlijk op. Soms heeft ze na een reis naar Australië zo’n jetlag, dat een glas whisky haar helpt in slaap te vallen. Kortom, het valt allemaal reuze mee.”
Alles onder controle
“Maar ik vind het niet meevallen. Bovendien eet ze de laatste tijd zo weinig. Als we weleens samen pizza eten in de stad, stort ze zich wel op de Chianti, maar houdt ze het verder bij twee happen pizza. Ze zegt dat ze weinig eetlust heeft. Dat geloof ik, zeker na al die alcohol. Een glas bier staat geloof ik qua calorieën gelijk aan twee bruine boterhammen met kaas. Maar je mist wel alle voedingsstoffen. Mirjam vindt het trouwens wel lief, als ik mijn zorgen uit. Ze noemt het mijn ‘moederinstinct’ waardoor ik me snel ongerust maak. Dan zegt ze: ‘Ik snap dat je voor me wil zorgen, Ilona, maar dat is echt niet nodig. Ik heb alles onder controle. Ik ben echt geen aan alcoholverslaafde zwerver die je op straat ziet liggen.’ Ze blijft volhouden dat ze een sociale drinker is die af en toe een afzakkertje neemt met collega’s na het werk. Die gezellig borrelt met vrienden of ’s zomers op een terras een glas koud witbier neemt tegen de dorst. Waarbij ze voor het gemak dan even vergeet dat zij het nooit bij één enkel witbiertje houdt…”
Zoek hulp!
“Omdat ik oprecht bang ben dat ze ongezond bezig is, heb ik laatst het alcoholinformatienummer gebeld en gevraagd of haar drankgebruik echt geen kwaad kan. Klopte het wat Mirjam zelf beweert: dat als ze het bij twee glazen per dag houdt en ook dagen volledig sober is, er niets aan de hand is? Al twijfelde ik aan dat getal. Want als ze uit eten gaat – en dat is al drie keer in de week – is één fl es rosé of witte wijn niks. Toen we laatst met mijn kinderen op het strand bij een strandtent zaten, klokte ze meer biertjes weg dan mijn man. En dat waren er ook meer dan twee. Dus misschien zat ze al ruim boven de tien glazen per week. Dat kan toch nooit onschadelijk zijn? Ik had gelijk. Volgens de vrouw aan de telefoon is één glas alcohol per dag het maximale wat je kunt drinken, wil je gezond blijven. Ze schrok van mijn verhaal: dit duidde op voortekenen van alcoholisme. Of in elk geval een afhankelijkheidsrelatie tot alcohol. Op deze manier zou het niet lang duren voordat Mirjam zo verslaafd zou zijn, dat ze ook ’s morgens zou beginnen met alcohol en haar werk minder goed zou gaan uitvoeren. Ze raadde Mirjam sterk aan hulp te zoeken. Maar ja, wat kan ik doen? Mirjam is vierendertig, geen veertien. Ik kan haar toch moeilijk verbieden te drinken of aan haar haren meesleuren naar een kliniek? Ik vind het moeilijk voor te stellen dat zij een alcoholist is. Maar ik geloof wel dat het al lang niet meer ‘met mate genieten’ is.”
Eenzame drinker
“Ik ben inmiddels zover dat ik van alles doe om haar van de alcohol af te halen. Die enkele keer dat ze bij mij op visite komt, wacht ik lang met het aanbieden van wijn of bier. Ik haal verse munt of gember en maak lekkere theetjes voor ons. Ik zorg er ook voor dat mijn kinderen op bed liggen. Mirjam kan dan goed tegen drank kunnen, ze heeft wel een walm om zich heen. En hoe erg het ook klinkt, ik wil niet dat er iets gebeurt met de kinderen: dat ze de jongste vast heeft en dan haar evenwicht verliest. En als we bij haar thuis afspreken, zeur ik zo dat ze moet minderen, dat ze zich bijna verplicht voelt aan het water te gaan. Persoonlijk denk ik dat alcohol voor Mirjam een middel tegen de eenzaamheid is geworden. Of om haar zorgen te vergeten. Ze is al jong wees geworden, heeft geen ouders meer. Ze heeft alleen een broer met wie ze wel contact heeft, maar hij woont te ver weg om elke week bij aan te kloppen. Daarbij heeft ze al jaren die affaire met een getrouwde man, terwijl ze niets liever wil dan een gezin stichten. Op deze manier gaat dat er nooit van komen en ik denk dat ze dat goed beseft. Alles bij elkaar denk ik ook dat ze veel beter iemand kan gaan zoeken om mee te praten dan hulp zoeken uit de fl es. Maar daar moet Mirjam alleen zelf nog van overtuigd raken en ik zou echt niet weten hoe ik haar zover krijg.”
Lees ook: Jacqueline viel twintig kilo af toen ze de wijn liet staan
Nu we zoveel mogelijk binnen moeten blijven, kun je Vriendin ook digitaal lezen. Bestel ‘m hier.
