Gwenda deed mee aan Expeditie Robinson: ‘Ik had het nooit willen missen’

3 september 2019

Het nieuwe seizoen van Expeditie Robinson is nog maar net van start gegaan, maar het belooft weer een groot spektakel te worden. Zware proeven, weinig eten en onverwachte complotten… Gwenda (39) weet er alles van.

Het nieuwe seizoen van Expeditie Robinson is nog maar net van start gegaan, maar het belooft weer een groot spektakel te worden. Zware proeven, weinig eten en onverwachte complotten… Gwenda (39) weet er alles van. “Toen ik mezelf terugzag, dacht ik echt: ben ik die kenau?”

Gwenda: “Al jaren was ik een groot fan van Expeditie Robinson en ik wilde altijd al weten hoe het zou zijn als ik daar zelf op dat eiland zat. Ik heb een achtergrond in sociologie en gedrag van mensen integreert mij enorm. Waarom doen mensen zoals ze doen? En dan zeker op zo’n eiland. Als ik thuis naar Expeditie Robinson op tv keek, dacht ik altijd: zijn die mensen in het dagelijks leven ook zo? Zijn ze echt zo zoals de programmamakers mij laten zien? Ik werk bij Defensie als luitenant-kolonel en was al vaker op missie geweest, maar overleven op zo’n eiland is toch weer iets heel anders. Zou ik overeind blijven? Zou ik daar iemand anders worden dan dat ik eigenlijk was? En hoe zat het met mijn normen en waarden? Zou ik ze voor het spel aan de kant kunnen zetten, alles om maar te overwinnen?

Ik besloot me aan te melden en voordat ik het wist, werd ik uitgenodigd voor de selectiedag. Ergens dacht ik wel dat ik een goede kans maakte om geselecteerd te worden, want ik was én militair én vrouw én ik had een uitgesproken mening. Dat kon natuurlijk mooie tv opleveren. Maar toen ik niet veel later werd gebeld dat ik daadwerkelijk mocht meedoen, dacht ik wel even: ‘Wauw, ga ik dit echt doen?!’”

Lees ook: Boer Jan: ‘Tijdens Expeditie Robinson runde Ineke de hele boerderij’

Fantastisch vooruitzicht

“Gelukkig was mijn werkgever direct enthousiast toen ik vertelde dat ik mocht meedoen. Hij zei: “Dat gaan we regelen”. Tegen mensen in mijn omgeving zei ik dat ik een tijdje naar het buitenland moest voor werk. Alleen mijn man en mijn baas wisten waar ik echt was. Begin juni 2018 vertrokken we. Er deden veertien bekende Nederlanders mee, maar we hadden geen idee wie die BN’ers waren. Mijn mede-teamleden van ‘kamp onbekenden’ kende ik ook amper. Een paar had ik wel even gezien op de selectiedag, maar pas vlak voor vertrek op Schiphol leerde ik ze echt kennen. Tenminste, er was net genoeg tijd om elkaar even de hand te schudden, want in het vliegtuig werden we expres ver uit elkaar neergezet. Een dag later kwamen we aan op onze bestemming, de Filipijnen. Het was prachtig op het eiland. Het vooruitzicht dat we hier elke dag wakker zouden worden en zelf naar ons eigen eten moesten zoeken, vond ik fantastisch.”

In tweestrijd

“Van tevoren had ik me nog zo voorgenomen om me een beetje op de achtergrond te houden. Ik weet van mezelf dat ik niet op mijn mondje ben gevallen, maar ik wilde bewust zo min mogelijk op de voorgrond treden. Want juist als je dat doet, val je op en heb je ook eerder kans om eruit gestemd te worden. Al snel kwam toen de vraag wie de teamcaptain moest worden. Ik had hier in eerste instantie geen interesse in. Laat iemand anders dat maar op zich nemen, dacht ik. Toch werd ik al snel door de anderen naar voren geschoven, waarschijnlijk vanwege mijn militaire vaardigheden. Het bracht me een beetje in een tweestrijd. Daar ging mijn plan om niet op te vallen. Aan de andere kant bracht het ook wel wat voordelen met zich mee. Zo mocht ik extra spellen doen en kreeg ik een immuniteitsmunt. Ik besloot het te doen en met succes, want ik wist ons team de eerste vijf afleveringen uit de Eilandraad te houden, wat betekent dat er niemand uitgestemd hoefde te worden.”

Lees ook: Dit wist je nog niet over Expeditie Robinson

Strijdvaardiger dan normaal

“Toch had het leiderschap ook zijn nadelen. Ik nam mijn rol serieus en ging me er ook een beetje naar gedragen. Hierdoor was ik wat strijdvaardiger dan dat ik normaal in het dagelijks leven ben en juist die momenten werden aan de kijker getoond. Toen ik mezelf terugzag, dacht ik echt: ben ik die kenau? Ben ik dan alleen maar uitgesproken en fanatiek? Ik ben toch ook zorgzaam en gezellig met veel humor? Daar zag ik veel minder van terug, terwijl er genoeg beeldmateriaal was waarop we bijvoorbeeld met z’n allen in goede harmonie bij het kampvuur zaten of allemaal vrolijk op zoek gingen naar fruit.”

Tekst: Renée Brouwer. Foto’s: Marjolein Volmer. Visagie: Lisette Verhoofstad.

Lees het hele interview met Gwenda in Vriendin 36.