Femke heeft lipoedeem: ‘Ik heb mezelf geaccepteerd, zit lekker in m’n vel’

3 juni 2021

In deze rubriek laten we vrouwen aan het woord die hoe dan ook – soms met vallen en opstaan – blij zijn met hun lijf. Zoals Femke (28), die lipoedeem heeft, een chronische aandoening van het vetweefsel.

Femke: “Toen ik vijftien was, woog ik 42 kilo en paste ik in maatje XS. Rond mijn achttiende begon mijn gewicht toe te nemen en kreeg ik vollere heupen. Eerst dacht ik dat het door de puberteit kwam. Tot mijn benen pijn begonnen te doen. Ik ben er wel zes keer mee naar de huisarts geweest. Die zei dat ik waarschijnlijk vocht vasthield en meer water moest drinken. Maar door de pijn bleef me ik afvragen of er toch iets mis was met mij.

Gelukkig kwam ik de zevende keer terecht bij een vervangende huisarts en die stuurde me door naar een dermatoloog. Daar kreeg ik te horen dat ik lipoedeem had: een chronische aandoening van het vetweefsel. Ik vond het een opluchting dat ik wist wat ik had en dat het niet aan mij lag, maar ik had nog steeds geen idee wat het inhield. Toen ik zelf ging zoeken, ontdekte ik dat ik er de rest van mijn leven last van zou blijven houden.”

Er leuk uitzien

“In mijn puberteit was ik erg met mijn uiterlijk bezig geweest, en nog steeds vond ik het leuk om er leuk uit te zien. Dus ik baalde ervan dat mijn broeken niet meer pasten en mijn T-shirts zo strak zaten, want inmiddels had ik ook lipoedeem op mijn bovenarmen. Mensen vroegen waarom niet afviel – lipoedeem is nog steeds een tamelijk onbekende ziekte. Intussen moest ik naar de plussize-afdeling om kleding te kopen. Daarvoor moest ik wel een drempel over. Maar dat heb ik moeten loslaten, want ik kan er niks aan doen dat ik dit heb.”

Meer dan zwart

“Rond mijn twintigste nam ik een tattoo en daarna nog eentje. Er zijn altijd mensen die over je uiterlijk oordelen, maar ik stond honderd procent achter mijn tattoos. Toen merkte ik dat het me eigenlijk helemaal niet uitmaakte wat mensen ervan vonden hoe ik eruitzag. Mijn tattoos hebben ervoor gezorgd dat ik mezelf heb geaccepteerd, intussen heb ik er zestien.
Ik ging me ook onderscheiden door mijn haarkleur. Soms wissel ik elke maand van kleur, begin dit jaar had ik mijn haar nog knalroze. Ik hou ook erg van retro jarenzestig- en -zeventigkleding. Ik dacht: ik kan me wel kleden zoals mensen vinden dat ik me moet kleden, maar als ik dat niet leuk vind, wordt het tijd om te dragen wat ik wél leuk vind. Sinds die tijd hangen er mijn kledingkast veel meer kleuren in plaats van zwart.
Mijn vriend motiveert mij daarin alleen maar, heel fijn. Laatst probeerde ik een sjaaltje uit in mijn haar. Toen ik ermee beneden kwam, zei hij: ‘O, dat is leuk!’ Dat helpt erg.”

Rustig aan doen

“Soms moet ik een potje janken en vraag ik me af waarom ik niet een normaal lichaam heb. Zoals deze week. Ik was een beetje te actief: ik ging met mijn vriend en mijn bonuszoontje wandelen in het bos. Maar we liepen verkeerd, waardoor we vier kilometer liepen in plaats van de geplande twee. Dan moet ik thuis echt gaan zitten en het rustig aan doen.
Maar over het algemeen kijk ik met een positief gevoel naar mezelf in de spiegel. Als ik mijn haar en make-up heb gedaan, vind ik mezelf mooi. Ik zit lekker in mijn vel.”

Lipoedeem

Lipoedeem betekent letterlijk ‘vetzwelling’ en staat ook bekend als pijnlijk ‘vetsyndroom’. Het is een niet vaak voorkomende chronische aandoening van het vetweefsel, die voornamelijk vrouwen treft en meestal pas zichtbaar wordt aan het eind van de puberteit. Het betreft grote hoeveelheden ongelijkmatig verdeeld vet onder de huid van de heupen, dijen, knieën en onderbenen. Minder vaak komt voor dat (ook) de armen zijn aangedaan.