Eveline: ‘Het was een jaar met verschrikkelijk en geweldig nieuws’
Eveline (55) en Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Een intensieve – nog niet helemaal afgeronde – verbouwing volgt en inmiddels is hun chambre d’hôte officieel geopend. Hun nieuwe leven is nu echt begonnen!
In Vriendin deelt ze elke week hoe het ervoor staat.
En dan is het zo ver. Tijd voor oliebollen met poedersuiker. Wat zal ik ze missen. Wel heb ik een volle koelkast. Franse kaasjes. Lekkere hapjes. Kleding uitgezocht. ‘Voorgeslapen’. Het is nu aftellen voordat we 2025 de deur uitwerken. Een jaar waarin u net als ik verschrikkelijk en geweldig nieuws heeft gehad. Ik googelde waarom een jaar vroeger oneindig leek en nu zo snel voorbijgaat. Tijd blijkt relatief: voor een kind van vijf is een jaar 20% van zijn leven, voor iemand van vijftig slechts 2%. Kinderen nemen alles nieuw op, terwijl volwassenen leven op routine, deadlines en tempo. Wie voortdurend bezig is, ziet de tijd vliegen.
Jaar doornemen
Het is een mooie insteek om samen met u mijn jaar door te nemen. Eerlijk. Persoonlijk. Precies zoals ik deze columns altijd schrijf. Want dat hoge tempo klopt voor mij helemaal. Ondanks onze verhuizing naar het werkelijk rustigere Frankrijk, was het afgelopen jaar (zeker door de B&B) veel drukker. Een van de fijne dingen is dat Emiel en ik afgelopen zomer hebben besloten meer te gaan genieten. Op zonnige dagen introduceerden wij: ‘naar de cirkel’. Rond half vier liepen we met een glas fris en blokjes kaas naar het cirkelvormige terras achter in onze tuin. Voor het eerst in jaren namen we (in de middagzon) bewust rust. We kletsten, maakten plannetjes en genoten simpelweg van de vogelgeluiden. We bekeken Wickie, die aan haar touw het gras inspecteerde. Het was genieten met een grote G. We besloten ook dat mijn verzameling dure geurkaarsen er niet ‘voor de mooi’ was. Die moesten aan. Het mooie tafelkleed? Hop. Uit de kast. Mijn witte blouse die slecht combineerde met braadjus en tomatensaus? Gewoon aantrekken en we zien wel. Misschien kleine dingen, maar voor ons grote stappen. Ik wilde ‘downsizen’ en ging ‘Vintedden’: een soort Marktplaats. Superhandig omdat je niet alleen in eigen land, maar over de hele wereld (ver)koopt, inclusief verzending. Ik vertelde Emiel nóg vaker hoe lief hij is. Onze thema-arrangementen waren onbeschrijflijk fantastisch. Mijn moeder werd tachtig en wij waren erbij in Nederland.Ik herinner me ook de ondergelopen kelder door een met blad verstopte afvoerbuis. De dood van Muriel, te jong, en onze eerste Franse uitvaart. Otto, onze vaste gast, die nooit meer bij ons zal logeren.
Pluk de dag
Alles wat hierboven staat, hangt met elkaar samen. Want deze keuzes kwamen mede voort uit mijn ziekte. Volgende week schrijf ik daar meer over, maar voor nu deel ik met je dat mijn diagnose mij dingen deed beseffen. Pluk de dag. Carpe Diem. Dat is nu het wachtwoord voor ons gasteninternet. Het is internationaal, dus iedereen kent het. En het is zo waar als een hondenstaart. Wie weet heb jij ook zo’n rijtje in je hoofd. Of nodigt mijn column uit om er een te maken. Nieuwe plannen hebben we genoeg voor 2026, maar 2025 verdient een bewust afscheid, ook al is het voorbijgevlogen. Voor nu: veel liefs en een héél gelukkig nieuwjaar met alle goeds!
Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.
LEES MEER
Eveline (52) en haar partner Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Dat betekent wel dat er enorm veel op ze afkomt.
Volg Eveline haar verhalen
Uit andere media
